ทันทีที่ถึงโรงแรม ลูเซี่ยนปล่อยให้เธออยู่ในห้องคนเดียว แล้วรีบออกไปทำธุระสักอย่างที่ไหนสักแห่งด้วยสีหน้าเคร่งเครียด ทันทีที่อันเอ่ยถึงชื่อแกริคขึ้นมา อันเดินสำรวจห้องที่เธอต้องนอนในคืนนี้ เป็นห้องโถงกว้างใหญ่ พื้นเป็นลายหินอ่อน ประดับตกแต่งด้วยรูปภาพและดอกไม้สร้างความมีชีวิตชีวาให้กับห้อง ไฟสีเหลืองทำให้รู้สึกผ่อนคลาย ข้าวของเครื่องใช้ถูกจัดเรียงเป็นระเบียบ อันเคยอ่านเจอในนิตยสาร ว่าห้องหรูระดับนี้ ราคาคงไม่ต่ำกว่าคืนละ 500,000 บาท และยิ่งถ้าอยู่ในระดับ VIP ด้วยแล้ว ราคาคงแพงขึ้นไปอีก
อันไม่เข้าใจเหตุผลว่าทำไมลูเซี่ยนต้องพาเธอมาที่นี่แทนที่จะที่พักของเธอหรือบ้านของเขา มีคำถามที่ชวนให้สงสัยเต็มไปหมด แต่อันไม่เคยคิดจะถามลูเซี่ยน เพราะคงไม่ได้คำตอบดี ๆ ตอบกลับมาสักเท่าไหร่นัก แล้วด้วยที่ช่วงนี้ลูเซี่ยนทำตัวแปลกไป ตัวตนไหนคือตัวตนที่แท้จริงของลูเซี่ยนกันแน่นะ ตอนเจอกันครั้งแรก โหดร้าย เย็นชา เจ้าเล่ห์ โหดเหี้ยม หรือตอนนี้ที่อ่อนโยน ยิ้มง่าย ขี้แกล้ง
อันเลยถือโอกาสที่เขาไม่อยู่ห้องอาบน้ำ ชำระล้างร่างกาย หลังจากที่เหนื่อยมาทั้งวัน อันเปิดเพลงเสียงดังในห้องน้ำ เต้นอยู่หน้ากระจกอย่างสบายใจด้วยเรือนร่างเปลือยเปล่า เผยให้เห็นผิวขาวเนียนทั่วเรือนร่าง เต้นผ่อนคลายความเครียดที่สะสมมาทั้งวัน ในระหว่างที่รอน้ำให้อ่างเต็มจะได้ลงไปนอนแช่อย่างสบายใจ ไม่สังเกตเห็นว่ามีหนุ่มลูกครึ่ง ร่างสูงกำยำคนหนึ่ง เดินเข้ามาหลังจากสะสางงานเสร็จ เขาเห็นเธอเต้นอยู่คนเดียวในห้องน้ำด้วยชุดวันเกิด มองดูอยู่เงียบ ๆ เพลิดเพลินกับการเต้นของเธอ ลูเซี่ยนยิ้มมุมปากและใช้สายตาเจ้าเล่ห์มอง ลูเซี่ยนพยายามอดกลั้นอารมณ์ที่พลุ่งพล่านในร่างกาย ไม่ให้พุ่งเข้าใส่และจับกดเธอในห้องน้ำ
‘เด็กน้อย’
ลูเซี่ยนคิดในใจ
“ฮืม…เคยเต้นยั่วยวนแบบนี้ให้ใครดูบ้าง”
ลูเซี่ยนกล่าวทักออกไป อันหันไปทางต้นเสียงไม่คิดว่า เขาจะเข้ามาในห้องน้ำ เธอคว้าผ้าขนหนูผืนจิ๋วที่อยู่ใกล้ ๆ มือมาปกปิดร่างกายด้วยสีหน้าตกใจ
“คุณลูเซี่ยนเข้ามาได้ยังไง ออกไปเถอะค่ะ ฉันกำลังจะอาบน้ำ”
“ทำไมจะเข้าไม่ได้ นี่มันโรงแรมผมนะ ผมจะเข้าห้องไหนที่ไหนเมื่อไหร่ก็ได้ ถ้าผมต้องการ”
เขาค่อย ๆ เดินเข้าหาเธอ ปลดกระดุมเสื้อออกพร้อมกับรูดซิปกางเกง เผยให้เห็นซิกแพคที่ซ้อนอยู่ภายในเสื้อเชิ้ตสีขาวเป็นกล้ามเนื้อรูปทรงสวยงามสะท้อนกับแสงไฟ และไรขนเล็ก ๆ ตรงขอบกางเกง
อันเดินถอยหลังไปเรื่อย ๆ ให้รอดพ้นจากเงื้อมมือของชายหนุ่มที่ค่อย ๆ เดินเข้ามา จนอันยืนชิดติดขอบอ่างอาบน้ำ แล้วลูเซี่ยนยกตัวเธอขึ้นนั่งบนอ่าง ใช้แขนทั้งสองข้างพิงขอบอ่างเอาไว้ไม่ให้เธอหนีไปไหน อันกอดผ้าขนหนูไว้แน่น ปกปิดส่วนน่าอายเอาไว้ไม่อยากให้ลูเซี่ยนได้รุกล้ำเข้าไป ด้วยใบหน้าแดงก่ำไม่กล้าสบตาลูเซี่ยนตรง ๆ
‘นี่เขาคิดจะกอดเธอในนี้เหรอ’ อันคิดในใจ
“ตอบคำถามฉันมา เคยเต้นยั่วอย่างนี้ให้ใครดูรึเปล่า” อันเงียบก่อนพูดว่า
“เคยค่ะ”
ลูเซี่ยนคิ้วขมวดก่อนจะจับหน้าเธอขึ้นมาให้สบตากับเขาตรง ๆ จ้องเข้าไปในตาเพื่อหาความจริงต่อไป
“ใคร เมื่อไหร่” เขาถามเสียงเข้ม
‘ใครกันที่ได้เห็นเรือนร่างของผู้หญิงของผม’ ลูเซี่ยนคิดในใจ อันหน้าแดงและเขินอาย ก่อนตอบไปว่า
“คนแถวนี้แหละ แล้วก็เมื่อกี้”
ลูเซี่ยนได้ยินคำตอบของคำถาม ค่อย ๆ ผ่อนคลายลง ยิ้มออกมาเล็กน้อย แล้วพูดว่า
“งั้นเหรอ ดีใจจัง งั้นต่อไปก็อย่าเต้นให้ใครดูอีกละ ให้ผมดูแค่คนเดียวพอ เพราะคุณเป็นของของผม”
พูดจบลูเซี่ยนจูบเธออย่างดูดดื่มในห้องน้ำ ก่อนเขาจะอุ้มเธอขึ้นจากขอบอ่างไปที่เตียง
“อือ… เดี๋ยว…ลูเซี่ยน ฉันอยากอาบน้ำ”
“ค่อยอาบหลังจากนี้สิ ตัวคุณยังหอมอยู่เลย แต่ต้องโทษคุณนะเพราะการเต้นเมื่อกี้ มันทำให้ผมสุดจะทนไหวแล้ว”
เขาจูบตรงซอกคอของเธอ เชิงบอกว่าอยากจะกินอันไปทั่วตัว เดี๋ยวนี้!
“แต่…”
อันพูดไม่ทันจบ ลูเซี่ยนจูบเธอ หยุดคำพูดทั้งหมดเอาไว้ ก่อนจะใช้มือข้างหนึ่งของเธอสัมผัสกับสิ่งที่อยู่ตรงกลาง มันกำลังคึกคะนอง กระตุกเล็กน้อย จนรู้สึกได้จากข้างนอกกางเกงชั้นใน
“ผมรอไม่ได้แล้ว เพราะคุณเป็นคนปลุกมันเอง คุณต้องรับผิดชอบ”
บทรักที่มีสาเหตุมาจากการเต้นยั่วยวนในห้องน้ำของอันได้เริ่มต้นขึ้น และไม่มีทีท่าว่าจะสิ้นสุดลงเมื่อไหร่
“อือ…”
เวลาล่วงเลยไปกี่ชั่วโมงกันนะ ที่ร่างกายของอันสอดผสานกับลูเซี่ยน ด้วยบทรักตามจังหวะที่เขามอบให้ อันส่งเสียงแหบพร่าออกมาตลอดเวลา
“อ๊ะ อ๊ะ ดี”
อันครางด้วยความรู้สึกดีกับสัมผัสที่ลูเซี่ยนมอบให้
เธอกำลังนั่งอยู่บนตักชายหนุ่ม ขยับสะโพกขึ้นลงมีของชิ้นใหญ่ที่อยู่ภายในร่างกาย ขาทั้งสองข้างของเธอเกี่ยวรัดเอวหนุ่มหล่อไว้แน่น ส่วนมือขย้ำอยู่บนผ้าปูที่นอน จนยับยู่ยี่ ลูเซี่ยนนั่งขยับสะโพกแบบไม่รู้สึกเหน็ดเหนื่อย มือทั้งสองข้างจับก้นของเธอ คอยกดเอาไว้ให้รู้สึกถึงความแนบแน่นที่สุด
“อืม”
ลูเซี่ยนส่งเสียงออกมาเป็นระยะ ค่อย ๆ จับมือของอันขึ้นมาโอบคอของเขา
“กอดคอผมไว้สิ” อันกอดคอลูเซี่ยนไว้แน่น เพราะความเสียวซ่านไปทั้งตัว หน้าอกหน้าใจที่อวบอิ่มกระเพื่อมขึ้นลงตามจังหวะสัมผัสกับหน้าอกใหญ่กำยำของลูเซี่ยน เขาก้มหน้าจุมพิตตรงเนินหน้าอก เพิ่มรอยช้ำแดงไว้สักจุดสองจุด รอยคิสมาร์ก ตอนนี้มันมีอยู่ทั่วร่างกายของเธอ ทั้งต้นคอ จนไปถึงแผ่นหลัง
“ไม่ไหวแล้วลูเซี่ยน มันรู้สึกแปลก ๆ อือ อือ อ๊ะ”
อันส่งเสียงครางออกมา เมื่อมันใกล้จะถึงจุดระเบิดอารมณ์
“งั้นเหรอ”
เขาขยับสะโพกถี่ เร็วและแรงขึ้นกว่าเดิม ก่อนเขาจะกดไหล่เธอไว้ ชักเกร็งก่อนจะหยุดเคลื่อนไหวในเวลาต่อมา เอวของอันปรับตัวไม่ทันตามจังหวะขยับของเขา ทำให้เกิดอาการกระตุกระยะสั้น ๆ ครั้งแล้วครั้งเล่าและหดเกร็งรัดก้อนเนื้อข้างในตัวเธอเอาไว้ก่อนหยุดลง และค่อย ๆ ผ่อนคลาย ทั้งสองคนนั่งหอบถี่ อันซบหน้าลงตรงไหล่ของเขา หายใจเร็วถี่ เหงื่อไหลออกมาไม่หยุด ร่างกายเปียกชื้น
“สุดยอด”
ลูเซี่ยนเริ่มบทสนทนา ด้านในของสงวนของอันยังคงบีบรัดเขาเป็นระยะ ๆ เหมือนต้องการบอกให้เอาของเขาออกไปได้แล้ว มันมีความรู้สึกแปลก ๆ อย่างบอกไม่ถูก
ลูเซี่ยนจับเธอนอนลงบนเตียง ก่อนเขาจะถอดถุงยางที่สวมอยู่ออก อันนอนหมดเรี่ยวแรงอยู่บนเตียง ลูเซี่ยนมองเธอย่างพึงพอใจ ก่อนจะพูดว่า
“จากนี้ไปไม่ว่าเธอจะไปไหน ต้องโทรบอกผมด้วยนะ”
“คะ?” อันสงสัย
“ตอนนี้มันเกิดเรื่องขึ้นนิดหน่อย แล้วก็…พยายามอยู่ห่างจากแกริคไว้ เจอเขาเมื่อไหร่ให้โทรมาบอกผมทันทีแล้ววิ่งหนี หรืออยู่ให้ห่างจากที่นั่นทันที เข้าใจไหม” ลูเซี่ยนย้ำด้วยสีหน้าเคร่งเครียด
“เกิดอะไรขึ้นเหรอคะ” อันถาม
“ไม่มีอะไรหรอกผมจัดการได้ ว่าไง เข้าใจที่ผมพูดรึเปล่า” ลูเซี่ยนดูเป็นห่วงอัน
อันพยักหน้ารับ เข้าใจในสิ่งที่ลูเซี่ยนบอก คงเป็นเรื่องสำคัญมากที่ลูเซี่ยนพูดออกมาแบบนี้ อันไม่อยากถามหรือพูดอะไรต่อ กลัวว่าจะทำให้ลูเซี่ยนเครียด กังวลใจมากไปกว่านี้ อันรู้ว่าตอนนี้เขากำลังปิดบังอะไรบางอย่างไม่ให้เธอรับรู้ แม้ท่าทางภายนอกจะดูปกติ แต่คงเพราะความใกล้ชิดทำให้อันสังเกตถึงความเปลี่ยนแปลงเล็ก ๆ น้อย ๆ ของลูเซี่ยนได้
อันพลิกตัวไปอีกด้านหนึ่งเตรียมที่จะนอน แต่กิริยาท่าทางการเคลื่อนไหวของเธอมันเร้าใจ กระตุกความต้องการของลูเซี่ยนขึ้นมาอีกครั้ง เขามีความคิดดี ๆ ผุดเข้ามาในหัว เหยียดยิ้มมุมปากเล็กน้อย
ลูเซี่ยนลงนอนข้าง ๆ อัน โอบกอดเธอจากด้านหลัง ใช้มือข้างหนึ่งหยอกล้อกับกลีบสงวนของเธอ อันดิ้นตัวไปมา
“พอแล้ว…อ๊ะ เหนื่อย พึ่งทำเสร็จไปเมื่อกี้นี้เอง แล้วพรุ่งนี้อันต้องไปทำงานแต่เช้า”
เธอเหนื่อยจนไม่มีแรงจะขยับแล้ว ลูเซี่ยนยังไม่พออีกเหรอ เขาเอาแรงมาจากไหนนักหนา
“ผมไม่ทำแล้วละ แต่…” ลูเซี่ยนไม่พูดพร่ำทำเพลง เขาแยกขาเธอออกเล็กน้อย ก่อนจะดันก้อนเนื้ออันใหญ่ ๆ เข้าไปในร่างกายเธอ
“อ๊ะ ไม่ ไหนบอกไม่ทำไง”
“ก็ไม่ทำแค่อยู่ข้างในเฉย ๆ”
“แต่…”
อันพยายามบิดตัว ลูเซี่ยนกอดเธอไว้แน่น แล้วพูดว่า
“อย่ากระดุกกระดิกสิ มันสะเทือนถึงข้างล่างน่ะ ถ้ามันตื่นขึ้นมาผมไม่รู้ด้วยนะ”
ได้ยินอย่างนั้น อันนอนนิ่งไม่ขยับตัว แต่เธอรู้สึกแปลก ๆ ข้างใน
“แล้วก็ข้างในอย่าบีบรัดสิ มันรู้สึกนะ”
เขากระแทกเอวเข้ามาหนึ่งครั้ง พยายามแกล้งอัน
“อ๊ะ…อืม”
“อืม เราจะอยู่แบบนี้ไปถึงเมื่อไหร่”
“ไม่รู้สิ ถึงเช้าดีไหม”
“ไม่นะ” อันตื่นเต้น ดิ้นขยับตัว
“ผมบอกแล้วไงว่าอย่าขยับ”
อันนอนนิ่งเหมือนเดิมก่อนพูดว่า
“ถึงเช้าไม่เอา”
“งั้นอีกหนึ่งชั่วโมงแล้วกัน จากนั้นเราค่อยไปอาบน้ำ ระหว่างนั้นก็อยู่อย่างนี้ไปก่อน ลืมบอกไปอีกอย่าง รอบนี้ผมไม่ได้ใส่ถุงยางนะ ถ้าเกิดคุณกระตุ้นมันแล้วผมทำไม่ทัน ปล่อยข้างในตัวคุณไม่รู้ด้วยนะ”
“ไม่…”
“ถ้าอย่างั้นก็อยู่นิ่ง ๆ ให้ผมกอดซะดี ๆ”
“อือ…”
ที่ผ่านมา ลูเซี่ยนจะใส่ถุงยาง ป้องกันตัวไว้ตลอด ไม่เคยมีสักครั้งที่เขาจะสัมผัสหรือปลดปล่อยในตัวเธอ แต่ครั้งนี้เขากำลังแกล้งเธออยู่ เธอต้องควบคุมตัวเองให้อยู่นิ่ง ๆ เธอเองก็ไม่เคยพกยาคุมไว้ด้วย เพราะเขาป้องกันตลอด เลยไม่คิดว่าลูเซี่ยนจะแกล้งเธอแบบนี้ ต่อไปเธอต้องมียาคุมเอาติดกระเป๋าไว้บ้างแล้ว
“นี่เหรอสัมผัสข้างในของเธอ ตอนที่ไม่ใส่ถุงยาง รู้สึกดีกว่าตอนใส่อีก จริง ๆ เหมือนมันไม่มีอะไรมาขวางกันระหว่างเราจริงไหม”
ลูเซี่ยนพูดขึ้น ต้องการกระตุ้นความตื่นเต้นให้กับอัน ที่หลับตามิด พยายามอดทนอยู่มันช่างน่าเอ็นดูเสียไม่ได้
MANGA DISCUSSION