“สวัสดีค่ะ แค่รู้สึกว่าตัวเองไม่ถูกกับงานแบบนี้เท่าไหร่ค่ะ เลยออกมาสูดอากาศหน้าระเบียง”

“เหมือนผมเลย”

เขาชวนเธอคุยเรื่อยเปื่อย มันทำให้อันรู้สึกผ่อนคลายและสนุก

ในงานปาร์ตี้ อันถือว่าเป็นจุดเด่นพอสมควร เพราะไม่มีใครที่จะไม่รู้จัก อิง ณภัสสร ยิ่งเธอมากับลูเซี่ยน เขาเองก็มีธุรกิจกว้างขวางและกำลังเป็นที่จับตามอง ลูเซี่ยนเองก็ถือว่าเป็นตัวเด่นในงานเช่นกัน ลูเซี่ยนถูกพูดถึงในทุก ๆ สื่อโดยเฉพาะสื่อทางด้านธุรกิจ ซึ่งคนเป็นวงในการรู้ ๆ กันอยู่ ถึงความสามารถของลูเซี่ยนในการบริหารธุรกิจ

การที่ลูเซี่ยนพาอันในคราบอิงออกงานย่อมเป็นที่จับตามองเป็นธรรมดา

ระหว่างที่ลูเซี่ยนกำลังคุยกับคนในงาน เขาคอยสังเกตเฝ้ามองอันอยู่ตลอดเวลา เขาเห็นเธอกำลังคุยกับชายคนหนึ่งอย่างสนุกสนาน เขารู้สึกไม่ชอบใจเท่าไหร่นัก เลยเข้าไปทักชายคนนั้นเป็นภาษารัสเซีย

“…” อันทึ่งกับความสามารถด้านภาษาของลูเซี่ยนอย่างมาก

ตกลงแล้วลูเซี่ยนพูดได้กี่ภาษากันนะ ลูเซี่ยนเป็นลูกครึ่งอังกฤษ-ไต้หวัน แน่นอนว่าต้องพูดอังกฤษกับจีนได้อยู่แล้ว แล้วไหนจะภาษาไทย แล้วนี่ยังภาษารัสเซียอีก เขาช่างเป็นคนที่เก่งไปเสียทุกด้าน คนอย่างลูเซี่ยน ลี มีจุดอ่อนบ้างไหมนะ

ที่สำคัญดูเหมือนท้้งอีคอนและลูเซี่ยนจะรู้จักกันเป็นอย่างดี

เธอฟังที่ทั้งสองคุยกันไม่รู้เรื่อง แต่ดูจากน้ำเสียงของลูเซี่ยน รับรู้ว่าเขากำลังโกรธพอสมควร

จู่ ๆ ลูเซี่ยนลากอันออกมาจากปาร์ตี้ และนั่งอยู่บนรถคันหรู เงียบมาตลอดทางจนถึงบ้านพักของลูเซี่ยน

นั่นคือเรื่องที่เกิดขึ้นมาทั้งหมด มาจนถึงเหตุการณ์ปัจจุบัน…

“…” ภาพที่เห็นตรงหน้า มันเหมือนจะเรียกสติลูเซี่ยนกลับมา

“ขอโทษที่ไปคุยกับอีคอน ขอโทษที่ขัดคำสั่งคุณ ฮือ ฮือ ฮือ”

อันพยายามพูดขอโทษสิ่งต่าง ๆ ที่เกิดขึ้น ที่ทำให้ลูเซี่ยนโกรธ ทั้งน้ำตาที่ไหลออกมาตลอดเวลา มันทั้งแสบตา ทั้งเจ็บตา และบวมแดง จนแทบจะลืมตาไม่ขึ้น

“…”

“ยกโทษให้ฉันเถอะนะ ขอโทษ” อันพูดขอร้อง

“…”

“ขอโทษ…ฉัน…แค่ต้องการจะเดินออกไปสูดอากาศตรงหน้าระเบียง แล้วอีคอนก็เดินเข้ามาคุย ถ้า…มันทำให้คุณรู้สึกไม่ดี…ขอโทษ…ขอโทษ…ขอ….” อันพูดไปเรื่อย ๆ ก่อนสติค่อย ๆ ลืมเลือนแล้วสลบไป ในที่สุด…

“…”

ลูเซี่ยนเองก็รู้ดี ว่าอีคอนเป็นคนเข้าไปทักเธอก่อน เพราะเขาคอยมองเธออยู่ตลอดเวลา เขายอมรับว่าเขาโมโหที่เธอขัดคำสั่งเขา แต่ไม่ใช่เรื่องที่เธอขัดคำสั่งเขาอย่างเดียวที่ทำให้เขาโมโห หงุดหงิดมากขนาดนี้

แต่…เป็นเรื่องที่อีคอนพูดกับเขามากกว่า อันเลยต้องเป็นคนรองรับอารมณ์เขาแทน

ตอนนี้ลูเซี่ยนรู้สึกเจ็บที่หัวใจอย่างบอกไม่ถูก มันอึดอัด ทำไมถึงมีความรู้สึกแบบนี้เกิดขึ้น

ลูเซี่ยนไม่คิดว่าเธอจะขอโทษเขา เธอแทบจะไม่ได้ทำอะไรผิดมากมาย เขาเป็นคนพาเธอไปงานนั้นเองด้วยซ้ำ แน่นอนว่าต้องคิดไว้อยู่แล้วว่าเธอต้องเป็นจุดเด่นมีใครหลาย ๆ คน อยากเข้าไปทักทายทำความรู้จักกับเธอ ถึงอย่างนั้นมันก็ทำให้ลูเซี่ยนไม่พอใจ

ลูเซี่ยนอุ้มอันขึ้นจากโต๊ะ พาไปนอนบนเตียง เขาใช้พาขนหนูเช็ดร่างกายอันอย่างนุ่มนวล มองดูร่องรอยบนตัวเธอที่เขาเป็นคนสร้าง ผิวขาวเนียนตอนนี้เต็มไปด้วยรอยจูบและรอยช้ำ แต่ถึงอย่างงั้น ทำไมลูเซี่ยนถึงรู้สึกพอใจกับรอยที่เขาสร้างขึ้น เขาชื่นชมมันสักพัก ก่อนสวมเสื้อเชิ้ตสีขาวตัวใหญ่ให้เธอ ลูบผมเธอเบา ๆ ก่อนจะเดินออกจากห้องไป

“ผมไม่ยอมยกคุณให้ใครหน้าไหนทั้งนั้น คุณคือของเล่นชิ้นสำคัญของผม”