รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人] - บทที่ 374 จะบังเอิญขนาดนี้ได้อย่างไร? ต้องเป็นฝีมือของท่านเซียนเป็นแน่!

บทที่ 374 จะบังเอิญขนาดนี้ได้อย่างไร? ต้องเป็นฝีมือของท่านเซียนเป็นแน่!

แดนฮวง

ภายในตระกูลหาน

“แย่แล้ว ท่านบรรพชน!”

ผู้อาวุโสใหญ่วิ่งโซซัดโซเซไปหามหาจักรพรรดิหาน ก่อนจะเอ่ยรายงานว่า ตะเกียงวิญญาณของจักรพรรดิหานเถาได้มอดดับลงไปแล้ว!

“หืม!?“

หลังจากจักรพรรดิหานได้ยิน สีหน้าของเขาก็แปรเปลี่ยนทันที

นี่…มันอะไรกัน!

จักรพรรดิหานเถาเพิ่งจะออกไปได้ไม่นานก็สิ้นชีพเสียแล้ว นับว่าน่าหวาดกลัวเป็นอย่างมาก!

ชั่วขณะหนึ่ง หัวสมองของเขาถึงกับคิดอะไรไม่ออก

“ไป ไป ไป! เก็บของแล้วรีบหนี!”

เขากล่าวออกมาตรง ๆ

ตระกูลหานไม่สามารถรั้งรอได้อีกต่อไป หากพวกหลี่จิ่วเต้าต้องการจะมาสังหารตระกูลหาน พวกเขาก็ไม่สามารถหยุดยั้งได้

สภาพของเขาในตอนนี้ย่ำแย่ พลังที่ใช้ได้มีจำกัดเป็นอย่างยิ่ง หากยังไม่หนีแล้วพวกหลี่จิ่วเต้าตามมาฆ่าคน เกรงว่าทั้งตระกูลหานคงจบสิ้น!

หลังจากกล่าวจบ เขาก็ฉีกอากาศออกจากที่นี่ไปในทันที

“ไร้ความรับผิดชอบอะไรเช่นนี้!”

ผู้อาวุโสใหญ่ถึงกับหมดคำจะพูด ทว่าเขาก็ไม่กล้ารอช้า รีบเรียกรวมผู้แข็งแกร่งของตระกูลมารวมตัวกัน ก่อนจะให้คนเหล่านี้ไปแจ้งเรื่องการอพยพอย่างเร่งด่วนกับสมาชิกคนอื่น ๆ ในตระกูล

“ไม่เก็บกวาดข้าวของไปหรือ?”

มีคนผู้หนึ่งถามออกมา สงสัยว่าจะให้พวกตนอพยพหนีตัวเปล่าเช่นนี้หรือ?

ผู้อาวุโสใหญ่ไม่ได้กล่าวอะไรเกี่ยวกับการเก็บข้าวของไปด้วยแม้แต่น้อย

“คลังก็ว่างเปล่าไปแล้ว ยังจะมีอะไรให้เก็บอีก? รีบอพยพได้แล้ว!”

ผู้อาวุโสใหญ่กล่าวออกมาอย่างกราดเกรี้ยว

คลังสมบัติตระกูลหานถูกจักรพรรดิหานทำให้ว่างเปล่าไปนานแล้ว

หลังจากนั้นเขาก็ไปปลุกเหล่ายอดฝีมือจากยุคโบราณกาลทั้งหมดที่เหลือ ก่อนจะเล่าสถานการณ์และบอกให้พวกเขารีบหนีไปทันที

ในเวลาเพียงไม่นาน ทั่วทั้งตระกูลหานก็รกร้าง ผู้คนทั้งหมดล้วนอพยพอย่างเร่งรีบ ออกจากดินแดนที่ตระกูลปักหลักอยู่มาอย่างช้านาน

…

อาณาจักรเหนืออาณาจักร แดนสังสารวัฏ

ณ ห้องโถงใหญ่

“กำลังอยู่ระหว่างทาง จะมาถึงในอีกไม่ช้าแล้ว…หรือว่าควรจะสังหารผู้ตรวจการผู้นี้ดี?”

จักรพรรดิหมากรุกหวงหลงกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเต็มไปด้วยความกังวล

ผู้ตรวจการกำลังดำเนินการตรวจสอบแต่ละตำหนัก ส่วนเขาก็ยังคงครุ่นคิดวิธีที่จะหลอกลวงอีกฝ่ายไม่ออก…

ตอนนี้ผู้ตรวจการได้ตรวจสอบตำหนักอื่นเรียบร้อยแล้ว กำลังอยู่ระหว่างทางมาตรวจตำหนักของเขา

ระหว่างที่เขากำลังยังคงครุ่นคิดด้วยความกังวลว่าควรจะทำเช่นไร ผู้ตรวจการก็มาถึงตำหนักของเขาเสียแล้ว

เฮ้อ ไม่มีทางเลือกแล้ว ทำได้แต่เพียงเอาตัวรอดเฉพาะหน้าไป หากไม่ได้ผลก็แค่เสี่ยงชิงลงมือสังหารผู้ตรวจการไปเสีย

จักรพรรดิหมากรุกหวงหลงคิดขึ้นมาในใจ ขณะเตรียมกระดานหมากรุกให้พร้อม เตรียมจะลงมือโจมตีอย่างแรงได้ทุกเมื่อ

เขาในตอนนี้ไม่นับว่าอ่อนแอ สามารถสัมผัสขั้นตี้จวินได้ราง ๆ ขอเพียงหนึ่งก้าวก็สามารถบรรลุได้แล้ว

เดิมทีเขาถูกจำกัดไว้ด้วยตนเอง ทำให้ฝึกฝนต่อไม่ได้ เป็นได้เพียงแค่มหาจักรพรรดิผู้หนึ่ง

หลังจากท่านเซียนชี้แนะวิถีหมากรุกให้เขาแล้ว นับว่าเขาได้รับผลประโยชน์เป็นอย่างมาก ไม่เพียงแต่เขาจะก้าวพ้นข้อจำกัดของตนเอง ยังสามารถได้รับโอกาสในการก้าวข้ามขั้นมหาจักรพรรดิไปสู่ขั้นตี้หวงได้อีกด้วย

ใช้เวลาอีกเพียงไม่นาน เขาก็จะสามารถทะลวงผ่านขั้นตี้หวงเข้าสู่ขั้นตี้จวินแล้ว

ทั้งหมดเกิดขึ้นจากคำชี้แนะวีถีหมากรุกของท่านเซียน ทำให้เขาได้รับอานิสงส์ยิ่งใหญ่เหนือจินตนาการ หากไม่มีท่านเซียนชี้แนะ ไม่ต้องกล่าวถึงว่าใช้เวลามากน้อยเพียงใดจึงจะสามารถเข้าสู่ขั้นตี้จวินได้ กระทั่งขั้นตี้หวง เกรงว่าให้เขาฝึกฝนอีกหลายหมื่นปีก็ไม่อาจเอื้อมถึง!

ขั้นแต่ละขั้นในขอบเขตจักรพรรดินั้นกว้างใหญ่เป็นอย่างมาก ไม่ใช่เรื่องง่ายในการก้าวข้าม

นี่ทำให้เขารู้สึกชื่นชมท่านเซียนมากยิ่งขึ้น ท่านเซียนก็คือท่านเซียน เพียงแค่ชี้แนะตามใจชอบก็สามารถทำให้เขาก้าวหน้าได้ราวกับทะยานบิน!

เมื่อผู้ตรวจการมาถึง เขาก็เดินเข้าไปต้อนรับเป็นการส่วนตัว เขารู้จักเรื่องราวเกี่ยวกับผู้ตรวจการคนนี้น้อยมาก

ตอนที่เขาสังหารจ้าวตำหนัก แต่เดิมเขาต้องการจะค้นวิญญาณของจ้าวตำหนักเพื่อดูความทรงจำทั้งหมดก่อนหน้านี้

ทว่าตอนนั้นเขากลับทำไม่สำเร็จ จึงได้รับมาเพียงแค่ความทรงจำส่วนหนึ่งของจ้าวตำหนักเท่านั้น

ซึ่งในความทรงจำส่วนนี้มีเรื่องราวเกี่ยวกับผู้ตรวจการเพียงน้อยนิด

“ไม่ได้พบกันนานจ้าวตำหนักเซียว”

ผู้ตรวจการแสดงท่าทางเป็นกันเองอย่างมาก ยิ้มพลางกล่าวขึ้นมากับจักรพรรดิหมากรุกหวงหลง

บัดซบ!

หัวของใจจักรพรรดิหมากรุกหวงหลงเต้นไม่เป็นจังหวะ ดูจากท่าทางของผู้ตรวจการแล้ว เกรงว่าคนผู้นี้จะมีความสัมพันธ์อันดีกับจ้าวตำหนัก ทั้งยังมีมิตรภาพต่อกันอยู่บ้าง

สิ่งนี้ยิ่งทำให้เขาไม่รู้ว่าควรจะต้องทำเช่นไรต่อ

หากทั้งสองคนไม่มีไมตรีต่อกัน เขายังสามารถหลบเลี่ยงได้ แต่หากมีไมตรีต่อกันเขาจะไม่สามารถหลบเลี่ยงได้!

เขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากจะต้องลงมือ ในช่วงที่ผู้ตรวจการยังคงไม่ได้ระแวดระวัง เขาสามารถลงมือลอบโจมตีอีกฝ่ายได้!

ทว่าในขณะที่เขากำลังจะลงมือ กลับมีเสียงแตรทุ้มต่ำดังขึ้น

ทันทีที่ผู้ตรวจการได้ยินเสียงแตร สีหน้าก็พลันแปรเปลี่ยนเป็นอย่างมาก

“มีเรื่องใหญ่เกิดขึ้น!”

นี่คือเสียงแตรที่จะดังขึ้นเฉพาะเมื่อเกิดเรื่องใหญ่ มันจะดังก้องไปทั่วทุกหนแห่งบนแดนสังสารวัฏ

เกิดเรื่องอะไรขึ้น?

จักรพรรดิหมารุกหวงหลงเองก็รู้ถึงความหมายของเสียงแตร เขาไม่คาดคิดมาก่อนว่าจะมีวันที่เสียงแตรดังขึ้น

พึงรู้ไว้ว่า ในช่วงประวัติศาสตร์ทั้งหมดของแดนสังสารวัฏ เสียงแตรนี้เคยดังขึ้นเพียงครั้งเดียว นั่นคือยามที่ถูกบุกโจมตีโดยศัตรูที่แข็งแกร่งเป็นอย่างมาก

หรือว่าจะมีศัตรูที่แข็งแกร่งบุกมาโจมตีในยามนี้?

ตู้ม! ตู้ม! ตู้ม!

บังเกิดเสียงระเบิดดังขึ้น ตำหนักสั่นสะเทือนไม่หยุด ไม่ต้องคาดเดาสิ่งที่เกิดขึ้นอีกต่อไป เห็นได้ชัดว่ามีศัตรูอันแข็งแกร่งบุกโจมตีแดนสังสารวัฏเป็นแน่แท้

จักรพรรดิหมากรุกหวงหลงรู้สึกสงสัยเป็นอย่างยิ่ง แดนสังสารวัฏเชื่อมต่อกับโลกนับหมื่น ทั้งลึกลับและน่าหวาดเกรง ผู้ใดกันที่หาญกล้ามาโจมตีแดนสังสารวัฏ?

ทว่าในขณะเดียวกัน เขาก็ถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก

ศัตรูอันแข็งแกร่งโจมตีได้ถูกเวลายิ่งนัก การที่แตรถูกเป่าออกมา แสดงให้เห็นว่าศัตรูในครั้งนี้ไม่ธรรมดา แดนสังสารวัฏอาจต้องเผชิญกับศึกครั้งใหญ่ สถานการณ์จะต้องวุ่นวายขึ้นมาอย่างถึงที่สุด!

สิ่งนี้นับว่าเป็นการช่วยเหลือเขาอย่างมาก จังหวะการตรวจการถูกขัดทำให้ตัวตนของเขาไม่ถูกเปิดเผยออกมา

เขาคิดขณะทะยานออกไปด้านนอกพร้อมกับผู้ตรวจการ

ระหว่างนี้เขาไม่ได้พูดสิ่งใดออกมา ทั้งยังเก็บซ่อนไม่เปิดเผยลมปราณ เพื่อป้องกันไม่ให้ผู้ตรวจการณ์สังเกตถึงสิ่งผิดปกติ

ด้านในแดนสังสารวัฏอันกว้างใหญ่ไพศาล มีผู้ทรงพลังกำลังปกป้องแดนสังสารวัฏ ส่วนด้านนอกมีสิ่งมีชีวิตอันทรงพลังจำนวนมากกำลังโจมตีเข้ามา!

จักรพรรดิหมากรุกหวงหลงเห็นว่าไม่เพียงแต่ตำหนักของเขาที่โดนโจมตี ตำหนักอื่น ๆ เองก็ถูกโจมตีด้วยเหมือนกัน!

นับได้ว่าเป็นการโจมตีครั้งใหญ่อย่างถึงที่สุด!

“เก้าแดนต้องห้าม!”

หลังจากเห็นสิ่งมีชีวิตด้านนอกที่ลงมือโจมตี จักรพรรดิหมากรุกหวงหลงก็รู้สึกตกตะลึงเมื่อทราบว่าผู้โจมตีเป็นใคร

เขาเคยไปยังเก้าแดนต้องห้ามและได้เห็นสิ่งมีชีวิตด้านในนั้น มันเหมือนกับสิ่งมีชีวิตที่กำลังโจมตีดินแดนสังสารวัฏไม่มีผิด เห็นได้ชัดว่าสิ่งมีชีวิตที่โจมตีแดนสังสารวัฏนั้นมีความเกี่ยวข้องกับเก้าแดนต้องห้าม!

“สวรรค์…หรือว่าทั้งหมดนี้จะเป็นฝีมือของท่านเซียน!?”

หัวใจของจักรพรรดิหมากรุกหวงหลงเต้นกระหน่ำ ความคิดดังกล่าวปรากฏขึ้นมาในหัวของเขา

สิ่งมีชีวิตจากเก้าแดนต้องห้ามโจมตีแดนสังสารวัฏขณะที่ตัวตนของเขาจะถูกเปิดเผย จะมีเรื่องบังเอิญเช่นนี้ได้อย่างไร?

เขาพลันคิดถึงท่านเซียนขึ้นมาทันที!

เกรงว่านี่จะเป็นเพราะท่านเซียนรู้ว่าตัวตนของเขากำลังจะถูกเปิดเผย ทั้งตัวเขาเองยังไม่สามารถแก้ไขปัญหาได้ จึงได้ลงมือกระทำบางอย่างให้สิ่งมีชีวิตในเก้าแดนต้องห้ามโจมตีแดนสังสารวัฏเพื่อช่วยเหลือเขา!

กระทั่งเก้าแดนต้องห้ามยังอยู่ในเงื้อมมือของท่านเซียน!

‘…สุดยอดเกินไปแล้ว!’

เขากล่าวขึ้นในใจอย่างอดไม่ได้ ระดับความชื่นชมที่มีต่อท่านเซียนอยู่ในจุดสูงสุดจนไม่อาจเพิ่มมากไปกว่านี้ได้อีกแล้ว!