รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人] - บทที่ 1160 หลี่จิ่วเต้า ‘แค่เท่านี้เอง!’

บทที่ 1160 หลี่จิ่วเต้า ‘แค่เท่านี้เอง!’

…………….

บทที่ 1160 หลี่จิ่วเต้า ‘แค่เท่านี้เอง!’

จวินอีมุ่งหน้าตามทิศที่เข็มทิศล่าสมบัติชี้ เงาหมายเลข 1 กำลังรายงานสถานการณ์ของพวกซีให้จ้าวแดนพิสุทธิ์ทั้งหลายอย่างหรูเยวียรู้อย่างรวดเร็ว

มันไม่ได้สะกดรอยตาม หากแต่คอยจับตาดูหลี่จิ่วเต้าอยู่นอกแดนพิสุทธิ์

“ให้ลงมือหรือไม่”

มันรายงานสถานการณ์ต่อจ้าวแดนพิสุทธิ์ทั้งหลายอย่างหรูเยวียแล้วรอคำสั่ง

“รอพวกเราก่อน!”

จ้าวแดนพิสุทธิ์ทั้งหลายอย่างหรูเยวียตอบ บอกให้เงาทั้งหลายอย่าเพิ่งเคลื่อนไหว รอให้พวกเขาถึงแล้วค่อยลงมือ

จากนั้น จ้าวแดนพิสุทธิ์สามตนในหมู่พวกเขารุดหน้าไปสังหารหลี่จิ่วเต้า

ทรีหายไปแล้วอย่างสิ้นเชิง หายไปอย่างไร้ร่องรอย พวกเขาหวังพึ่งซีไม่ได้ และพลังที่หลี่จิ่วเต้าแสดงให้พวกเขาเห็นเมื่อก่อนหน้าชวนให้ผวา พวกเขาไม่กล้าชะล่าใจแม้แต่น้อย

หาไม่แล้ว พวกเขาไม่มีทางส่งจ้าวแดนพิสุทธิ์ไปถึงสามตน เงาหมายเลข 1 มีพลังระดับอัครขั้นแปด ในสถานการณ์ปกติ การปลิดชีพหลี่จิ่วเต้าย่อมไม่เป็นปัญหา

ถึงอย่างไรหลี่จิ่วเต้าก็เป็นเพียงพลังนอกกระดาน ไม่ใช่พลังทั้งหมด แข็งแกร่งเพียงใดก็ยังมีขีดจำกัด แต่กระนั้นพวกเขาก็รู้สึกกลัว กลัวจะเกิดเรื่องไม่คาดคิดอีก เพราะเหตุนี้ พวกเขาถึงให้ความสำคัญเป็นพิเศษ ส่งจ้าวแดนพิสุทธิ์บุกไปทีเดียวถึงสามตน

จ้าวแดนพิสุทธิ์ทั้งสามต่างมีพลังระดับอัครขั้นเก้า มาถึงแดนพิสุทธิ์ในพริบตาเดียว รวมตัวกับเงาหมายเลข 1!

“ลงมือ!”

พวกเขาออกคำสั่งให้เงาทั้งหลายเคลื่อนไหวพร้อมกัน บุกสังหารพวกซี

ขณะเดียวกัน พวกเขาสั่งให้เงาหมายเลข 1 ออกโรงสังหารหลี่จิ่วเต้า

จ้าวแดนพิสุทธิ์มาเยือนถึงสามตน การฆ่าหลี่จิ่วเต้าเป็นเรื่องที่แน่นอนแล้ว ไม่มีทางมีผลลัพธ์อื่น กระนั้นพวกเขายังให้ความสำคัญเป็นที่สุด ไม่ได้ชะล่าใจแม้แต่น้อย ส่งเงาหมายเลข 1 ออกไปเป็นแนวหน้า

ส่วนพวกซีนั้นใกล้ชิดกับหลี่จิ่วเต้าเกินไป เก็บไว้ไม่ได้เช่นกัน ต้องกำจัดให้สิ้นซากทั้งหมด

“ได้!”

เงาหมายเลข 1 รับคำสั่ง บุกเข้าไปยังแดนพิสุทธิ์ ปรี่ไปหาหลี่จิ่วเต้าเพื่อสังหาร

“เข้าใจแล้ว!”

“ลงมือ!”

เงาอื่น ๆ ที่ลอบติดตามพวกซีต่างลงมือทันที บุกสังหารไปหาพวกซี

ตู้ม!

เสียงระเบิดน่าสะพรึงดังขึ้น คล้ายว่าทั้งแดนพิสุทธิ์กำลังระเบิดออกจากกัน เงาหมายเลข 1 ลงมืออย่างดุดัน สำแดงพลังทั้งหมดทันทีที่เปิดฉาก!

คลื่นพลังน่ากลัวซัดสาด ปกคลุมไปทั้งแดนพิสุทธิ์ ฟ้าดินเปลี่ยนสีฉับพลัน อสนีบาตสยดสยองนับไม่ถ้วนถล่มลงมา

“เกิด…เกิดอันใดขึ้น?!”

“นี่มันเรื่องอะไรกัน!”

สมาชิกแดนพิสุทธิ์ทั้งหมดตกตะลึง วิญญาณแทบสลายด้วยความกลัว ร่างกายสั่นระริก อสนีบาตเหล่านั้นชวนผวายิ่งนัก จนพวกเขาอกสั่นขวัญแขวน

พวกเขาไม่นึกสงสัยเลยว่าหากอสนีบาตเหล่านั้นฟาดผ่าบนตัวพวกเขา พวกเขาจักถูกปลิดชีพไปโดยสมบูรณ์!

“ท่านจ้าวแดนพิสุทธิ์ทั้งหลายกลับมาแล้วหรือ”

เนื้อตัวพวกเขาสั่นเทา นึกถึงจ้าวแดนพิสุทธิ์ทั้งหลายขึ้นมาทันที

ขณะที่พวกเขาตกตะลึงยังรู้สึกสิ้นหวัง ก่อนนี้พวกเขาบังอาจคิดต่อสู้กับเหล่าจ้าวแดนพิสุทธิ์ ช่วงชิงเสรีภาพของตนกลับคืน บัดนี้ดูแล้วช่างน่าขันยิ่งนัก!

ความห่างชั้นนั้นมหาศาล ต่อให้พวกเขาก้าวสู่เส้นทางฝึกตนหลังจากนี้สำเร็จก็ไล่ตามไม่ทัน ที่พวกเขาคิดต่อกรกับเหล่าจ้าวแดนพิสุทธิ์นั้นตลกสิ้นดี

ฟึ่บ! ฟึ่บ! ฟึ่บ!

แสงกระบี่สะท้อนไปทั่วหล้า กระบี่ฉุนจวินบุกออกไปทันที เจตจำนงกระบี่กล้าแกร่งพวยพุ่ง แฝงไว้ด้วยความไร้เทียมทาน ลบล้างอสนีบาตทั้งหมดได้ในเสี้ยวลมหายใจ!

เสียงดังฟิ้ว เงาหมายเลข 1 ดึงคันศร ธนูอาบแสงน่าพรั่นพรึงพุ่งออกไปด้วยความเร็วเหนือแสง ทะลุขีดจำกัด แทงสังหารหลี่จิ่วเต้า

“นี่กลับมากันแล้วหรือ”

สีหน้าหลี่จิ่วเต้าราบเรียบ ตั้งจิตวูบหนึ่ง กระบี่ฉุนจวินสะบั้นธนูอาบแสงดอกนั้นจนแหลกลาญทันที

นอกแดนพิสุทธิ์ สีหน้าจ้าวแดนพิสุทธิ์ทั้งสามต่างเปลี่ยนไปอย่างอดไม่ได้

ก่อนมาพวกเขาประเมินพลังของหลี่จิ่วเต้าไว้สูงลิ่ว ทว่าหลังได้เห็นหลี่จิ่วเต้าลงมือกับตา พวกเขายังอดตะลึงไม่ได้ ที่ประเมินหลี่จิ่วเต้าไปก่อนหน้านี้ยังคงต่ำเกินไป!

เรื่องอื่นไม่ต้องกล่าวถึง ลำพังธนูอาบแสงที่เงาหมายเลข 1 ยิงออกไปก็สยดสยองเพียงพอ กำลังรบระดับอัครขั้นเจ็ดยังไม่อาจหยุดยั้งไว้ได้ง่าย ๆ

ต้องรู้ว่า พวกเขาทุ่มเทกับเงาหมายเลข 1 มากที่สุด เป็นการบ่มเพาะด้วยแรงกายแรงใจทั้งหมดที่มีอย่างแท้จริง กำลังรบของเงาหมายเลข 1 อยู่ในระดับอัครขั้นเจ็ดตอนปลาย ห่างจากอัครขั้นแปดเพียงก้าวเดียว!

บัดนี้ ธนูที่เงาหมายเลข 1 ปล่อยออกไปเต็มกำลังกลับถูกหลี่จิ่วเต้าลบล้างได้ง่ายดาย ไม่ให้พวกเขาตะลึงอย่างไรไหว!

หลี่จิ่วเต้าเป็นเพียงพลังนอกกระดานยังน่าสะพรึงกลัวถึงขั้นนี้ หากได้ผสานเป็นหนึ่งกับพลังในกระดานจริงจะขนาดไหนเชียว?!

สีหน้าพวกเขาอึมครึมย่ำแย่กันถ้วนหน้า เหตุใดหลี่จิ่วเต้านอกกระดานถึงน่าพรั่นพรึงได้ปานนี้ เหนือความคาดหมายพวกเขาอย่างสิ้นเชิง!

“ปล่อยให้ผสานเป็นหนึ่งไม่ได้เด็ดขาด!”

“ไม่ว่าอย่างไรก็ต้องกำจัดเขาให้ได้!”

อีกด้าน การต่อสู้ของเงาอื่น ๆ ก็เปิดฉากแล้ว

พวกซีถูกโจมตีกันหมด เงาเหล่านี้ติดตามพวกซีมาตลอด หลังได้รับคำสั่งจากจ้าวแดนพิสุทธิ์ทั้งสาม พวกเขาจึงพากันบุกไปหาพวกซี

พลังของเงาเหล่านี้กล้าแกร่งเหลือแสน ในสถานการณ์ปกติ พวกซีย่อมไม่ใช่คู่มือของเงาเหล่านี้

ทว่าพวกซีมียันต์ที่หลี่จิ่วเต้าให้มา

ยันต์เหล่านี้ระเบิดพลังในบัดดล สกัดการโจมตีของเงาเหล่านี้!

“เก่งกาจถึงเพียงนี้เชียว!”

ซีตกตะลึง เงาที่บุกมาหานางทรงพลังเป็นที่สุด อยู่เหนือขอบเขตอัคร เดิมนางยังกังวลว่ายันต์อาจรับมือเงานี้ไม่ไหว สุดท้าย มีพลังพุ่งออกจากยันต์ กำจัดเงานี้ไปในทันที!

“การต่อสู้ระดับนี้จินตนาการไม่ออกเลย!”

นางสะท้อนใจอย่างอดไม่ได้

แต่เพียงไม่นานก็สงบจิตใจ รีบรุดไปรวบรวมตำรับลูกกลอนต่าง ๆ บุรุษตัวน้อยเอ่ยว่าหลังมีตำรับลูกกลอนก็จะสามารถรวบรวมข้อได้เปรียบทั้งหมดไว้ด้วยกัน จนกลั่นสุดยอดลูกกลอนบำรุงออกมาได้

ถึงเมื่อนั้น พลังของพวกเขาย่อมต้องพุ่งทะยานถึงจุดสูงสุด!

‘หวังว่าไปถึงจุดสูงสุดได้จริง ๆ เช่นนี้แล้วต่อให้บรรพจารย์ฝูประสงค์ร้ายต่อบุรุษตัวน้อยก็ต้องประเมินตนเสียก่อน!’

นางคิดในใจ

ขณะเดียวกัน เงาอื่นต่างถูกยันต์กำจัดไปเช่นกัน ด้านหลี่จิ่วเต้าได้รับรายงานสถานการณ์ของพวกซี

“รนหาที่ตาย!”

เขาเอ่ยเสียงเย็น จิตสังหารพลุ่งพล่าน เหล่าจ้าวแดนพิสุทธิ์หวนคืนมาลงมือกับเขายังไม่เท่าไหร่ บังอาจลงมือกับพวกซี สมควรตายนัก!

พรวด! พรวด! พรวด!

เลือดสาดกระเซ็นไปทั่ว กระบี่ฉุนจวินบั่นเงาหมายเลข 1 จนแหลกเหลวด้วยแรงโทสะของหลี่จิ่วเต้า

ก่อนตาย เงาหมายเลข 1 เต็มไปด้วยความเจ็บใจ อย่างไรก็คิดไม่ถึงว่าหลี่จิ่วเต้าจะสยดสยองได้เพียงนี้!

มันมีกำลับรบระดับอัครขั้นเจ็ดเชียวนะ ไฉนเลยจะตายได้ง่าย ๆ ทว่าความเป็นจริงคือมันสู้ไม่ไหว ต้องตายไปง่าย ๆ เช่นนี้จริง ๆ!

มันถูกกระบี่ฉุนจวินสังหารสิ้นซาก ไม่มีแม้แต่โอกาสสร้างร่างใหม่ ระดับอย่างมันแต่กลับตายอย่างง่ายดาย ปิดฉากการต่อสู้อย่างรวดเร็วถือเป็นสถานการณ์ที่หาชมได้ยากยิ่ง!

ตู้ม!

เวลานั้น จ้าวแดนพิสุทธิ์ทั้งสามลงมือ พวกเขาต่างมีสุดยอดศาสตรา บุกไปหาหลี่จิ่วเต้ากันคนละทิศ

“เพราะข้ากวาดล้างรังพวกเจ้า พวกเจ้าถึงอดรนทนไม่ไหวต้องกลับมาหรือ”

หลี่จิ่วเต้าปริปาก “ทว่าเหตุใดถึงกลับมาไม่หมด มีเพียงพวกเจ้าสามคนเล่า”

เขารู้ดีว่าจ้าวแดนพิสุทธิ์ไม่ได้มีกันเพียงสามคน หากแต่มีกันคณานับ ดูท่าจ้าวแดนพิสุทธิ์ทั้งหลายยังสบประมาทเขาอยู่ มองว่ากลับมาเพียงสามคนก็จัดการเขาได้

เช่นนี้สิดี เขาจะได้ฉวยโอกาสประเมินว่าเหล่าจ้าวแดนพิสุทธิ์มีกำลังรบระดับไหน

“หนึ่งจำแลงเป็นสาม”

เขาตวาด กระบี่ฉุนจวินพลันแยกออกเป็นสามเล่ม แยกย้ายไปรับมือจ้าวแดนพิสุทธิ์ทั้งสาม

จ้าวแดนพิสุทธิ์ทั้งสามต่างมีกำลังรบระดับอัครขั้นเก้า มิหนำซ้ำศาสตราวิเศษในมือยังถูกพวกเขาหลอมกลั่นมานานนม เปี่ยมไปด้วยพลานุภาพเกินจินตนาการ

แต่แม้จะเป็นเช่นนั้น หลังพวกเขาได้สู้กับกระบี่ฉุนจวินซึ่งแยกร่างเป็นสามยังลำบากลำบน ไม่มีแต้มต่อสักนิด!

“เหตุใดถึงเป็นเช่นนี้!”

“นี่มันเป็นไปได้อย่างไร!”

สีหน้าพวกเขาเปลี่ยนไปมหันต์ อย่างไรก็เชื่อผลลัพธ์นี้ไม่ลง

เรื่องนี้เหนือความคาดหมายพวกเขาเกินไป หลี่จิ่วเต้าเป็นเพียงพลังนอกกระดาน นี่พวกเขาสามคนออกโรงพร้อมเพรียงยังสู้ไม่ไหวหรือ

สวรรค์ พลังที่หลี่จิ่วเต้าครอบครองอยู่ในระดับใดกัน?!

หากได้ผสานเป็นหนึ่งกับพลังในกระดาน การจะกวาดล้างพวกเขาทั้งหมดไม่ง่ายเสียยิ่งกว่าง่ายหรือ

พวกเขารู้สึกแย่เป็นหนักหนา เดิมคิดว่าพวกเขาได้เปรียบเบ็ดเสร็จ สุดท้ายเป็นเพียงการทึกทักเอาเองเท่านั้น พวกเขาไม่ใช่ฝ่ายได้เปรียบ ฝ่ายได้เปรียบคือหลี่จิ่วเต้า!

“ไป!”

พวกเขาขบกราม ไม่ต้องการสู้ต่อ นึกอยากถอย

กระบี่ฉุนจวินดุดันเกินไป สร้างแรงกดดันให้พวกเขามหาศาล พวกเขารู้สึกว่าหากพวกเขาสู้ต่อได้ถูกกระบี่ฉุนจวินสังหารหมดแน่

“มาจากที่ใด ย่อมต้องหวนคืนสู่ที่นั่น กลับมาแล้วก็อย่าไปไหนอีกเลย ต้องฝังร่างต่างสถานที่คงไม่ดี ที่นี่เป็นรังพวกเจ้า ใบไม้ร่วงโรยคืนสู่ราก พวกเจ้าฝังร่างไว้ในรังพวกเจ้าเถิด”

หลี่จิ่วเต้าเอ่ยเสียงแผ่ว เรียกต้นวิเศษสัตตะออกมา

ต้นวิเศษสัตตะเปล่งแสงเจ็ดสี ชั่วขณะนั้น พลังในกายจ้าวแดนพิสุทธิ์ทั้งสามถูกลบล้างทั้งหมด!

จ้าวแดนพิสุทธิ์ทั้งสามต่างหวาดผวา ขนลุกขนชัน เหงื่อเย็นไหลโซม

บัดซบ ไม่ใช่กระมัง โบกครั้งเดียวก็ลบล้างพลังพวกเขาไปหมดตัว นี่หลี่จิ่วเต้าอยู่ในขอบเขตอัครขั้นสิบหรือไร?!

สีหน้าพวกเขาซีดเผือด ไม่เหลือเลือดฝาดแม้แต่น้อย ลำพังหลี่จิ่วเต้าซึ่งเป็นเพียงพลังนอกกระดานก็สามารถกวาดล้างพวกเขาได้แล้วหรือ

ใช่แล้ว พลังที่หลี่จิ่วเต้าสำแดงน่าครั่นคร้ามเกินไป พวกเขารู้สึกว่าลำพังหลี่จิ่วเต้าก็สามารถกวาดล้างจ้าวแดนพิสุทธิ์ทั้งหมดโดยไม่ต้องผสานเป็นหนึ่ง!

สายตาพวกเขาล้วนทอประกายสิ้นหวัง เหตุใดถึงเป็นเช่นนี้ พวกเขาคิดไม่ตกเลย ไม่รู้ว่าหลี่จิ่วเต้าทรงพลังปานนี้ได้อย่างไร!

พรวด! พรวด! พรวด!

กระบี่ฉุนจวินทั้งสามตวัดไปหาพวกเขา บั่นศีรษะพวกเขาลงในบัดดล สังหารอย่างสมบูรณ์ พวกเขาเป็นเฉกเช่นเงาหมายเลข 1 ไม่มีโอกาสแม้แต่จะต่อสู้อีกครั้งก็ถูกกำจัดอย่างสิ้นเชิง!

“แค่เท่านี้เอง…”

หลี่จิ่วเต้าพึมพำเสียงเบา ไม่เหลือความกังวลอีก

เขากลัวว่าเหล่าจ้าวแดนพิสุทธิ์อาจแข็งแกร่งเกินไปจนไม่อยู่ในขอบเขตที่เขารับมือไหว บัดนี้ดูแล้วเขาคิดมากเกินไป เหล่าจ้าวแดนพิสุทธิ์ยังอยู่ในขอบเขตควบคุมได้ ไม่ได้น่าประหวั่นพรั่นพรึงนัก เขาสามารถสังหารได้ง่ายดาย

“บรรพจารย์ฝูต่างหากคือตัวตนสูงส่ง!”

เขาสะท้อนใจอย่างอดไม่ได้ จ้าวแดนพิสุทธิ์อะไร เป็นเพียงเศษสวะ ไม่อาจเทียบกับบรรพจารย์ฝูได้เลย ห่างชั้นไกลโข

ผู้ใดเล่าจะเป็นศัตรูของบรรพจารย์ฝู

เขาคิดว่าไม่มี!

‘พวกบุรุษจบไว อะไรกันนี่ อ่อนหัดเกินไปแล้ว! มีความสามารถเพียงเท่านี้ยังกล้ามา?!’

จั่วเหยียนด่าทอจ้าวแดนพิสุทธิ์ทั้งสามในใจไม่หยุด

เขาย่อมรู้ดีว่าจ้าวแดนพิสุทธิ์ทั้งสามไม่ใช่คู่มือของหลี่จิ่วเต้า ทว่าเขาคิดไม่ถึงจริง ๆ ว่าจ้าวแดนพิสุทธิ์ทั้งสามจะอ่อนแอเช่นนี้ ประมือได้ไม่ทันไรก็ถูกสังหารอย่างสิ้นเชิงเสียแล้ว

‘อย่างน้อยก็น่าจะยืนหยัดต่อไปอีกระยะหนึ่ง!’

เขาเอ่ยในใจเสียงสะอื้น

จ้าวแดนพิสุทธิ์ทั้งสามยืนหยัดต่อไปได้อีกระยะ เขาก็อู้ได้นานขึ้นอีกหน่อย สวดมนต์น้อยลงอีกหน่อย บัดนี้สิดี เขาอู้ไม่ได้เลย ต้องสวดมนต์กับคุณชายอีกแล้ว

เขาไม่อยากสวดมนต์เลยจริง ๆ ทรมานเกินไป!

“มาเถอะ เรามาต่อกันเลย”

หลี่จิ่วเต้าเดินมาด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม ให้จั่วเหยียนสวดมนต์กับเขาต่อเพื่อขัดเกลาจิตใจ

จั่วเหยียนตอบน้ำตาคลอ สวดมนต์กับหลี่จิ่วเต้าอีกครา

…

“ตาย…หมดเลยหรือ?!”

อีกด้าน จ้าวแดนพิสุทธิ์ที่เหลืออย่างหรูเยวียรับรู้ได้ว่าจ้าวแดนพิสุทธิ์ทั้งสามและเงาทั้งหมดถูกกำจัดจนสิ้น พวกเขาตกตะลึงไปในบัดดล ตัวสั่นไม่หยุด

ไม่ใช่กระมัง จ้าวแดนพิสุทธิ์ทั้งสามตายทันทีที่บุกหรือ

พวกเขาตระหนักได้ทันทีว่าพลังที่หลี่จิ่วเต้ามีเหนือกว่าที่พวกเขาคาดการณ์ไปไกล!

“นี่เป็นเพียงพลังนอกกระดานเท่านั้น!”

หรูเยวียเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟัน เอ่ยอย่างอย่างอดไม่ได้ “หรือพวกเราถูกเขาปั่นหัวเล่นมาตลอด ทั้งที่เขาสามารถกวาดล้างพวกเราได้ทันทีแท้ ๆ!”

นางรู้สึกสิ้นหวัง ไม่ให้สิ้นหวังได้อย่างไร จ้าวแดนพิสุทธิ์ทั้งสามถูกสังหารทันทีที่ไปถึง ต่อให้จ้าวแดนพิสุทธิ์ทั้งหมดในที่นี้ร่วมมือกันยังทำไม่ได้ หลี่จิ่วเต้ากลับทำได้!

เห็นได้ชัดว่าพลังของหลี่จิ่วเต้าอยู่เหนือพวกเขา กวาดล้างพวกเขาได้ง่ายดาย!

“อ๊ากกก หงุดหงิดใจจริงโว้ย! ที่ผ่านมาพวกเราเป็นเพียงตัวตลกหรือ”

จ้าวแดนพิสุทธิ์ผู้หนึ่งคำรามกราดเกรี้ยว อัปยศจากใจจริง

พวกเขาคือตัวตลกอย่างไม่ต้องสงสัย แม้นพวกเขาไม่รู้ว่าเหตุใดหลี่จิ่วเต้าต้องทำเช่นนี้ แต่พวกเขารู้ดีว่าที่ผ่านมา พวกเขาเป็นเพียงเรื่องน่าขันเท่านั้น

เห็นได้ชัดว่าหลี่จิ่วเต้ามีพลังระดับที่กวาดล้างพวกเขาได้มานาน กระนั้นกลับไม่ได้กวาดล้างพวกเขา ซ้ำยังแสร้งทำเป็นพ่ายแพ้ต่อพวกเขา ปั่นหัวพวกเขาเล่นเหมือนตัวตลกอย่างนั้นหรือ

ขณะที่พวกเขารู้สึกเจ็บใจ ยังเต็มไปด้วยความอดสู รู้สึกถูกหยามเกียรติครั้งใหญ่หลวง!

บอกตามตรง ไม่มีเรื่องใดน่าอับอายกว่านี้อีกแล้ว!

พวกเขาคิดมาตลอดว่ามีความได้เปรียบเบ็ดเสร็จ ที่ผ่านมาพวกเขาวางตัวเสมือนผู้กุมชัยชนะ ผลสุดท้าย พวกเขาเพิ่งเข้าใจว่าตนเป็นเพียงเรื่องน่าขัน หาได้มีน้ำยาไม่ หาได้มีข้อได้เปรียบไม่ หากแต่ถูกหลี่จิ่วเต้าปั่นหัวเล่น

…………….