รุ่งอรุณแห่งโลกาวินาศ - ตอนที่ 84 : ภารกิจพิเศษ
นิยาย รุ่งอรุณแห่งโลกาวินาศ
ตอนที่ 84 : ภารกิจพิเศษ
ลู่หมิงจ้องมองพ่อค้าลึกลับอยู่สักพักก่อนหนึ่ง ก่อนที่พ่อค้าลึกลับจะหัวเราะออกมาพร้อมกับพูดขึ้นว่า
“ไม่ต้องกังวลไปหรอก ฉันไม่ทําอะไรเธอหรอกนะ”
ล่หมิงได้ยินแบบนั้นก็พยักหน้าก่อนจะเดินเข้ามานั่งลงตรงข้ามกับพ่อค้าลึกลับ แน่นอนว่าตัวของลู่หมิงไม่ได้กลัวพ่อค้าลึกลับจะทําอะไรเขา เพราะถ้าหากอีกฝังต้องการลู่หมิงเองก็ไม่มีอะไรจะไปขัดขืนเลยแม้แต่น้อย
หลังจากนั่งลงได้ไม่นานพนักงานก็เข้ามาถามเรื่องการสั่งอาหารทันที ซึ่งลู่หมิงก็สั่งอาหารง่ายๆไป เพราะไม่อยากจะเสียเวลาอยู่ที่นี้นานนัก เนื่องจากจะต้องไปที่ร้านของคาการ์เพื่อดูความคืบหน้าของอาวุธที่ได้สั่งเอาไว้ก่อนหน้านี้
หลังจากนั้นพ่อค้าลึกลับก็พูดขึ้นว่า
“แม้ฉันจะรู้อยู่แล้วว่าเราจะได้เจอกันอีกครั้งแน่ๆ แต่ไม่คิดว่ามันจะรวดเร็วถึงเพียงนี้
เขายิ้มออกมาขณะพูด ทําเอาลู่หมิงถึงกับอดไม่ได้ที่จะสงสัยแม้ตัวตนของพ่อค้าลึกลับจะถูกเปรียบได้กับผู้ส่งสารของพระเจ้า แต่แรกเริ่มเดิมที่แล้วพวกเขาก็เป็นเพียงคนทั่วๆไปทั่วนั้นไม่น่าจะมีพลังอะไรที่สามารถหยั่งรู้อนาคตได้
แต่ถึงอย่างงั้นลู่หมิงก็รู้ว่าจะเอาตรรกะธรรมดามันใช้กับเหล่าพ่อค้าลึกลับได้ เพราะพวกเขานั้นเป็นตัวตนที่อยู่เหนือกว่า ฉะนั้นจึงเอาค่าว่าธรรมดามาพูดไม่ได้
บางทีหลังจากที่พวกเขาเหล่านั้นกลายเป็นผู้ส่งสารแล้วอาจจะได้รับพลังพิเศษมาก็เป็นได้ ลู่หมิ่งคิดไปต่างๆนาๆระหว่างรออาหารมาเสิร์ฟ
ในจังหวะนั้นเองพ่อค้าลึกลับก็ได้พูดขึ้นขัดจังหวะความคิดของลู่หมิงว่า
“ดูเหมือนว่าเธอจะแข็งแกร่งขึ้นมากกว่าในตอนนี้มากทีเดียวเลยนะ คิดไม่ผิดเลยจริงๆ”
ล่หมิงได้ยินแบบนั้นก็ขมวดคิ้วก่อนจะถามกลับ
“คิดไม่ผิดอะไรงั้นเหรอครับ ?”
รอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้าใต้ผ้าคลุมพร้อมกับเอ่ยขึ้นว่า
“แค่ความคาดหวังเท่านั้นน่ะ”
“คาดหวัง ?”
ลู่หมิงสับสนหนักยิ่งขึ้น พ่อค้าลึกลับไม่พูดอะไรเขาเพียงยื่นม้วนกระดาษแผ่นหนึ่งมาตรงหน้าของลู่หมิง ลู่หมิงรับมาก่อนจะคลี่ออกมาดู
[ แจ้งเตือนภารกิจ !! ]
[ ภารกิจพิเศษที่ถูกมอบโดยผู้พ่อค้าจะรับหรือไม่ ?]
ลู่หมิงตกใจเขาพยายามใจเย็นเล็กน้อยก่อนจะมองไปที่หน้าต่างแจ้งเตือนที่เด้งขึ้นมาเพื่อหารายละเอียดของภารกิจ
แต่กลับไม่พบเนื้อหาอะไรเลย เขาจึงมองไปที่ด้านในม้วนกระดาษนั้นก็พบว่าด้านในมีตัวอักษรเขียนเอาไว้อยู่
นี่คงเป็นเนื้อหาของภารกิจสินะ
ลู่หมิงมองมันพร้อมกับอ่าน เนื้อหาภายในกระดาษนั้นไม่มีอะไรมากเพียงแค่คําขอให้ตรวจสอบเกี่ยวกับคลื่นมอนสเตอร์ขนาดใหญ่ที่กําลังเคลื่อนไหวอยู่ในทวีปกลางเพียงเท่านั้น และหากเป็นไปได้ก็ทําการสกัดกั้นหรือกําจัดมอนสเตอร์เหล่านั้น
ซึ่งของรางวัลสําหรับภารกิจนี้นั้นไม่ได้มีบอกเอาไว้ เพียงแค่บอกไว้ว่าจะมอบให้ตามความเหมาะสม ซึ่งทําเอาลู่หมิงสับสนเล็กน้อย เขาจึงมองไปยังพ่อคลึกลับที่กําลังนั่งกินขนมปังอยู่ด้วยสายตาสงสัย
พ่อค้าลึกลับก็หัวเราะออกมาก่อนจะพูดขึ้นว่า
“เธอสนใจจะรับภารกิจนั้นไหมล่ะ ?”
ลู่หมิงคิดอยู่สักพักหนึ่งก่อนจะตอบตกลงไป เนื่องจากว่ายังไงเขาก็ต้องกลับทวีปกลางอยู่แล้วเนื่องจากวิกฤตคลื่นมอนสเตอร์นั้นไม่ใช่อะไรที่ง่ายดายขนาดจะปล่อยให้กองทัพหรือว่าพวกผู้เล่นระดับล่างจัดการได้
มันอาจจะเป็นพูดเกินจริงไปเสียหน่อยแต่หากจะให้พูดแล้ว คงมีเพียงตัวลู่หมิงเท่านั้นที่พอจะจัดการเรื่องนี้ได้
หลังจากตอบรับภารกิจแล้วลู่หมิงก็เอ่ยถามกับพ่อค้าลึกลับว่า
“ทําไมจะต้องมีการตรวจสอบคลื่นมอนสเตอร์ด้วยล่ะครับ หรือว่าจะเกิดขึ้นเพราะฝีมือของมนุษย์ ?”
พ่อค้าลึกลับพยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะตอบกลับมาว่า
“ก็ไม่เชิงหรอกนะ แต่เนื่องการคลื่นมอนสเตอร์ครั้งนี้มันเฉพาะเจาะจงเกินไปทําให้ยากที่จะพูดว่ามันเกิดขึ้นเองโดยธรรมชาติ ไม่แน่บางที่อาจมีเรื่องอะไรอยู่เบื้องหลังเหตุการณ์นี้ก็ได้”
ลู่หมิงได้ยินแบบนั้นก็คิดตามเพราะในชีวิตก่อนนั้นหลังจากเหตุการณ์คลื่นมอนสเตอร์จบลงก็เรียกว่าได้มนุษยชาติเกิดความสูญเสียอย่างหนัก
ประชากรกว่ายี่สิบเปอร์เซ็นตายลงเมืองและเขตมากมายถูกทําลาย นี่ยังไม่นับความสูญเสียทางด้านทรัพยากรต่างๆอีกมากมายที่กว่าจะกู้คืนมาได้ก็ต้องใช้เวลาเกีอบสิบปี
ส่วนตัวสู่หมิงเองก็โชคดีที่รอดมาได้เนื่องจากในตอนนั้นเขาอยู่ที่ทวีปพาร์เวีย ซึ่งอยู่ไกลจากทวีปกลางมากและท่าได้เพียงติดตามข่าวพวกนี้อยู่ห่างๆเท่านั้น
ในตอนแรกตัวของลู่หมิงคิดว่าเหตุการณ์นี้คงเป็นเพียงอีเว้นท์หนึ่งที่พระเจ้าจัดขึ้นเท่านั้น จึงไม่ได้ให้ความสนใจมากนัก
แต่เมื่อมาได้คุยกับตัวของพ่อค้าลึกลับแล้วและก็ยังมีภารกิจพิเศษนี้อีก ลู่หมิงคิดว่าเรื่องนี้อาจจะไม่ใช่ฝีมือของพระเจ้าก็เป็นได้