นิยาย รุ่งอรุณแห่งโลกาวินาศ ตอนที่ 82 : วิกฤตที่ใกล้เข้ามา

ลู่หมิงสัมผัสได้อย่างชัดเจนว่าภายในร่างกายของเขาเกิดการเปลี่ยนแปลงในขณะ ดวงดาวทั้งสามกําลังโคจรอยู่ หัวใจของเขาเต้นอย่างบ้าคลั่ง เลือดหายในร่างกายสูบ ฉีดไปทั่วทั้งร่าง

ในขณะเดียวกันพลังธรรมชาติจานวนมาก็ผวยพุ่งออกมาและเคลื่อนไหวไปตามหล อดเลือดผ่านไปยังอวัยวะต่างๆของร่างกายและเริ่มพัฒนาอวัยวะเหล่านั้นอย่างช้าๆ

และยิ่งดวงดาวทั้งสามโคจรเร็วมากเท่าไหร่ ร่างกายและจิตใจของลู่หมิงก็ยิ่งแข็ง แกร่งมากขึ้น ค่าสถานะของลู่หมิงขยับขึ้นอย่างช้าๆ

ลู่หมิงจมดิ่งลึกลงไปภายใต้ความรู้สึกนั้นจนไม่รู้เลยว่าโลกภายนอกนั้นกําลังเกิดเรื่องใหญ่ขึ้น

ภายในห้องสั่งการของกองทัพของรัฐบาลกลาง มีเหล่านายทหารและบุคคลระดับ สงกาลังประชุมกันอยู่ เจ้าหน้าที่หญิงคนหนึ่งกล่าวขึ้นพร้อมกับมองไปที่จอมอนิเตอร์ ที่อยู่ตรงทางหน้าห้อง

“เมื่อสองวันก่อนดาวเทียมของเราได้ทําการตรวจพบฝูงของมอนสเตอร์จํานวนมา กกาลังมุ่งหน้าตรงมาทางเขตที่ 7 ค่ะ”

เมื่อได้ยินแบบนั้นหลายคนก็ถึงกับตื่นตระหนกเล็กน้อยก่อนจะเริ่มหันมาปรึกษากัน จากนั้นก็ได้มีชายคนหนึ่งพูดขึ้น

“แล้วจํานวนล่ะ ?”

เจ้าหน้าที่หญิงคนนั้นก็ตอบกลับมาทันทีว่า

“คาดว่าน่าจะมีมากกว่าแปดล้านตัวค่ะ”

ทุกคนภายในห้องได้ยินแบบนั้นก็ถึงกับสูดหายใจก่อนจะมีคนถามขึ้นมาอีกว่า

“แล้วระบุสายพันธุ์ได้หรือเปล่า ?”

เจ้าหน้าที่หญิงพยักหน้าก่อนจะตอบกลับพร้อมกับโชว์ข้อมูลของมอนสเตอร์ขึ้นจอ

“จากที่ดาวเทียมได้ทําการตรวจสอบแล้วและจําแนกพวกมันออกมาได้เป็น 4 ประ เภทใหญ่ๆค่ะ มีก็อบลิน หมาป่า ลิซาร์ด และก็หมียักษ์ค่ะ แต่ถึงอย่างงั้นก็ยังมีพวก มอนสเตอร์ประเภทอื่นๆอยู่ด้วย รวมไปถึงมอนสเตอร์กลายพันธุ์ด้วยเช่นกันค่ะ”

ทุกคนถอนหายใจออกมาก่อนที่จะมีหนึ่งในนั้นพูดขึ้นว่า

“แล้วได้ระบุเส้นทางของพวกมันหรือยัง ?”

“จากการคาดคะเนดูเหมือนกองทัพมอนสเตอร์จะเดินทางผ่านเมืองในเขต 7 และมี แนวโน้มว่าพวกมันจะเดินทางเป็นเส้นตรงมายังเมืองหลวงโดยผ่านเขต 7 และ เขต 1

ทุกคนพยักหน้าตอบรับจากนั้นก็มีคนพูดขึ้นพร้อมกับหันไปมองยังเหล่านายทหารระดับสูง

“แล้วทางเราได้ทําการเตรียมรับมืออะไรไปแล้วบ้าง ?”

นายทหารระดับสูงคนหนึ่งกระแอมไอพร้อมกับพูดขึ้นว่า

“ทางกองทัพได้สั่งมาตรการรับมือเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เราได้ส่งทหารและอาวุธไปยังเขต 7 แล้วโดยผ่านการเดินทางด้วยรถไฟใต้ดิน”

“ต้องขอบคุณข้อมูลจากทางนายพลจางทําให้พวกเราสามารถดําเนินการเรื่องการ เดินทางของสถานีรถไฟได้เป็นอย่างดีและหลีกเลี่ยงการสูญเสียที่ไม่จําเป็นได้”

“แต่ถึงอย่างงั้นการจะขนส่งอาวุธหนักอย่างเช่นรถถังหรือเครื่องบินจู่โจมนั้นก็ค่อน ข้างจะเป็นเรื่องยากนิดหน่อย เนื่องจากการเดินทางทางอากาศนั้นจําเป็นจะต้องพบเจ อกับมอนสเตอร์เป็นจํานวนมาก ดังนั้นการคมนาคมทางอากาศถือได้ว่ายังเป็นไปได้ ยากอยู่”

บุคคลสําคัญคนอื่นๆพยักหน้า จากนั้นหญิงวัยกลางคนที่นั่งอยู่ตรงหัวโต๊ะก็ได้เอ่ย ถามขึ้นมาว่า

“แล้วเราได้ทําการส่งผู้เล่นไปหรือยัง ?”

เมื่อได้ยินคําถามนี้ก็มีชายคนหนึ่งพูดขึ้นมาว่า

“เราได้ทําการตัดส่งผู้เล่นที่ได้ขึ้นทะเบียนกับทางสหพันธ์ไปประจําที่เขต 7 เพิ่ม เติมเป็นที่เรียบร้อยแล้วครับหากไม่มีอะไรผิดพลาดพวกเขาก็น่าจะทํางานร่วมกับกอง ทหารเพื่อป้องฝูงมอนสเตอร์เอาไว้ได้ครับท่านประธาน

หญิงวัยกลางคนที่ถูกเรียกว่าประธานพยักหน้าก่อนที่เธอจะคิดเล็กน้อยและพูดออกมาว่า

“จัดการเรื่องนี้ให้ดี”

“ครับท่านประธาน”

ประธานสหพันธ์ถอนหายใจออกมาก่อนจะพูดต่อว่า

“ในเมื่อเรื่องนี้ได้ข้อสรุปแล้ว การประชุมก็ถือว่าจบลงเท่านี้เถอะเพราะฉันจะต้อง เจรจากับทางโดมิเนี่ยมอีก”

ทุกคนที่ได้ยินแบบนั้นก็พยักหน้าก่อนจะลุกขึ้นและออกไปจากห้องประชุม ทางด้านจางอี้เฉิงที่กําลังจะออกจากห้องประชุมอยู่นั้นก็ถูกประธานสหพันธ์เรียกตัวไว้เสีย ก่อน

“เดียวก่อนนายพลจาง ฉันมีเรื่องอยากจะถามอะไรคุณหน่อย”

“ได้สิครับท่านประธาน”

ประธานสหพันธ์เดินตรงมาหาจางจี้เฉิงพร้อมกับเอ่ยถามด้วยความสงสัย

“คุณยังคงติดต่อกับแหล่งข่าวด้านนอกอยู่หรือเปล่า ?”

จางจี้เฉิงได้ยินแบบนั้นก็คิดเล็กน้อยก่อนจะพยักหน้า

“ท่านประธานอยากจะคุยกับเขางั้นเหรอครับ ?”

จางจี้เฉิงถาม ประธานสหพันธ์ส่ายหน้าก่อนจะตอบกลับไปว่า
“ฉันแค่อยากจะรู้เรื่องเกี่ยวกับภาพนอกเท่านั้น เพื่อที่จะเตรียมตัวเอาไว้น่ะ”

จางอี้เฉิงได้ยินแบบนั้นก็ชะงักเล็กน้อยก่อนจะถามกลับ

“ท่านประธานกําลังคิดว่าจะมีภัยคุกคามจากภายนอกงั้นเหรอครับ ?”

ประธานสหพันธ์ส่ายหน้าอีกครั้งก่อนจะพูดขึ้นด้วยน้ําเสียงหวั่นวิตกเล็กน้อย

“ฉันก็ไม่อยากจะคิดแบบนั้นหรอกนะ แต่มันก็ไม่แน่เสมอไป ยิ่งพวกเขามาจากอีก โลกนึ่งด้วยแล้ว”

ประธานสหพันธ์หยุดพูดไปครู่หนึ่งก่อนจะถอนหายใจออก

“เตรียมไว้ก่อนก็แย่หรอกใช่ไหม ?”

เมื่อเธอพูดจบก็เดินจากไปพร้อมกับเลขาและเหล่าบอดี้การ์ด