นิยาย รุ่งอรุณแห่งโลกาวินาศ ตอนที่ 77 : งานฉลองและพิธีมอบรางวัล

ผ่านไปสองวันหลังจากการจัดการเรื่องสงครามที่พึ่งจบลง ดูเหมือนทางราชินีอาเวลได้ออกไปทําอะไรบางอย่างและกลับมาพร้อมกับสมบัติจํานวนมหาศาลทําเอาเหล่าเอลฟ์อาวุโสในสภาต่างงุนงงกันไปหมด

ส่วนตัวของลู่หมิงเองก็พอจะเข้าใจว่าเธอนั้นออกไปทําอะไรมา คงจะไปขู่กรรโชกราชาของอาณาจักรแดแซมอย่างแน่นอน โดยข้ออ้างก็คงจะเป็นเรื่องที่กองทัพแดแซมมาโจมตีกองทหารของอาณาจักรเอลฟ์และร้องเรียกค่าเสียหายด้วยจํานวนเงินและสมบัติจํานวนมาก

แน่นอนว่าทางราชาของอาณาจักรแดแซมคงจะไม่ยอมอย่างแน่นอนแต่ด้วยความแข็งแกร่งของเธอแล้วคงไม่มีทางเลยที่อาณาจักรแดแซมจะขัดขืนเธอได้

และก็คงจบลงด้วยสมบัติเต็มกระเป๋าเช่นนี้ดูท่าว่าต่อไปนี้ทางอาณาจักรแดแซมคงจะมองอาณาจักรเอลฟ์เป็นศัตรูอาฆาตรไปแล้ว

ลู่หมิงเกาหัวแกรกๆก่อนจะคิดว่าในอนาคตอาณาจักรแดแซมคงจะต้องพบเจอกับเรื่องเลวร้ายอย่างไม่สิ้นสุดแน่นอน

ในที่สุดงานฉลองก็ถูกจัดขึ้นเหล่าทหารที่เข้าร่วมสงครามทุกคนต่างได้รับรางวัลไม่เว้นแม้แต่ตัวลู่หมิงเองก็เช่นกันเขาได้รับน้ํายาพาร์เทียที่ถูกสกัดมาจากใบของต้นมิสเทลเรียร์

น้ํายาพาร์เทีย : ระดับยูนิค

คุณสมบัติ : เพิ่มค่าสถานะทั้งหมดถาวร 50 แต้มเจ๋งแหะ

ลู่หมิงคิดก่อนจะเก็บมันเข้าไปในกําไลและคิดว่าจะใช้มันทีหลัง เมื่อจบพิธีมอบรางวัลงานฉลองก็ได้เริ่มขึ้น ทั่วทั้งเมืองเต็มไปด้วยเสียงดนตรีและชีวิตชีวา

ลู่หมิงยืนอยู่บนระเบียงที่ห้องของตัวเองพร้อมกับจ้องมองงานฉลองที่กําลังดําเนินไปอย่างครื้นเครงและเริ่มที่จะครุ่นคิดอะไรบางอย่าง

ในขณะนั้นเองราชินีอาเวลก็เดินเข้ามาพร้อมกับถามเขาว่า

“เธอจะไม่ลงไปเข้าร่วมงานฉลองงั้นเหรอ ?”

ลู่หญิงส่ายหน้าก่อนจะตอบกลับไปว่า

“ผมไม่ค่อยชอบความวุ่นวายน่ะ”

ราชินีอาเวลที่ได้ยินแบบนั้นก็พยักหน้าก่อนจะพูดขึ้นว่า

“การที่เธอพยายามเก็บทุกอย่างเอาไว้คนเดียวแบบนั้นมันไม่ดีหรอกนะ”

ลู่หมิงตกใจเล็กน้อยก่อนจะหันกลับไปถาม

“คุณรู้งั้นเหรอ ?”

ราชินีอาเวลหัวเราะคิกคักก่อนจะพูดขึ้นว่า

“มันแสดงออกมาจากสีหน้าของเธออยู่ตลอดเวลาเลยหล่ะ เธอรู้ใช่ไหมว่าเธอสามารถขอความช่วยเหลือจากฉันได้”

ลู่หมิงที่ได้ยินแบบนั้นก็ยิ้มออกมาทันที

“ขอบคุณครับ แต่ว่าเรื่องนี้ผมคงต้องหาทางจัดการด้วยตัวเองก่อนถ้าไม่ไหวยังไงจะติดต่อมานะครับ”

ราชินีอาเวลพยักหน้าก่อนจะหยิบลูกแก้วสีขาวขึ้นมาและยื่นมันให้ลู่หมิงลู่หมิงมองมันอย่างงงๆก่อนจะถาม

“มันคืออะไรครับ ?”

“มันคือลูกแก้วสื่อสาร ตราบใดที่เธอมีมันเธอก็จะสามารถติดต่อหาฉันได้ตลอดเวล

ลู่หมิงได้ยินแบบนั้นก็ยิ้มออกมาพร้อมกับกล่าวขอบคุณ จากนั้นราชินีอาเวลก็ได้ถามลู่หมิงว่า

“เธอจะออกเดินทางอีกครั้งเมื่อไหร่ล่ะ ?

ลู่หมิงคิดเล็กน้อยก่อนจะตอบกลับ

“น่าจะอีก 6-7 วัน”

“เธอมีเป้าหมายแล้วงั้นเหรอ ?”

ราชินีอาเวลถาม ลู่หมิงก็ได้แต่เกาแก้มของตัวเองเล็กน้อยก่อนจะตอบกลับไปว่า

“มีแล้วครับ แต่ไม่รู้ว่าจะสําเร็จไหม”

“งั้นเหรอ”

ราชินีอาเวลจ้องมองลู่หมิงด้วยรอยยิ้มเล็กน้อย เขาหัวเราะออกมาเบาๆก่อนจะถามราชินีอาเวลว่า

“คุณรู้จัก มหานครไซรัสหรือเปล่าครับอาจารย์ ?”

ราชินีอาเวลได้ยินแบบนั้นก็คิดเล็กน้อยก่อนจะพยักหน้า

“ดินแดนที่ลอยอยู่เหนือท้องฟ้าสินะ”

“ใช่ครับ

“นั่นคือเป้าหมายต่อไปของเธองั้นเหรอ ?”

ลู่หมิงพยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะตอบกลับ

“แค่ขั้นต้นน่ะครับ”
ราชินีอาเวลพยักหน้าก่อนจะพูดขึ้นว่า

“มหานครไซรัสนั้นเป็นดินแดนที่มีชื่อเสียงเป็นอย่างมาก เป็นดินแดนขนาดใหญ่ที่ลอยอยู่เหนือพื้นดินว่ากันว่าขนาดพื้นที่ของดินแดนไซรัสนั้นสามารถเทียบเคียงได้กับเมืองหลวงของอาณาจักรแห่งแสงหรืออาจจะใหญ่กว่าเลยก็ได้”

“แล้วอีกอย่างมหานครไซรัสนั้นเป็นเมืองที่ขึ้นชื่อเรื่องการค้าขายเป็นอย่างมากมีสินค้าจากหลากหลายดินแดนถูกวางขายอยู่ที่นั่นหากเธอต้องการจะค้นหาบางอย่างล่ะก็ไซรัสอาจจะเป็นแห่งแรกที่เธอจําเป็นจะต้องไป”

ลู่หมิงพยักหน้าก่อนจะถามกลับไปว่า

“แล้วคุณพอจะมีวิธีไปไซรัสอย่างรวดเร็วหรือเปล่าครับ พอดีผมมีบางอย่างที่ต้องไปซื้อที่นั่น”

“แน่นอนสิ การจะไปที่ไซรัสนั้นมีอยู่เพียงแค่สามวิธีเท่านั้นก็คือ 1.การเดินทางด้วยเรือเหาะพิเศษที่ประจําการอยู่ที่เมืองหลวงของทวีปต่างๆ 2.การเดินทางผ่านประตูเทเลพอร์ตที่เมืองใดสักเมืองและ 3.เวทมนต์ประเภทพิเศษ”

ลู่หมิงพยักหน้าตามราชินีอาเวลจึงพูดต่อพร้อมกับรอยยิ้มว่า

“แล้วบังเอิญเสียเหลือเกินว่าที่อาณาจักรของเรานั้นมีประตูเทเลพอร์ตที่เชื่อมต่อกับไซรัสอยู่พอดี”