นิยาย รุ่งอรุณแห่งโลกาวินาศ

ตอนที่ 68 : คําอวยพร

หยดลู่หมิงมาปรากฏตัวที่หน้าทางเข้าดันเจี้ยน สายตาของเขาพร่ามัวเล็กน้อย จากการเคลื่อนย้ายระหว่างมิติ หลังจากปรับสภาพดวงตาเสร็จแล้วลู่หมิงก็ถอนหายใจออกมาเล็กน้อยและเดินทางกลับปราสาทเพื่อแจ้งทุกอย่างให้กับราชินีอาเวลได้ฟัง

ภายในห้องของราชินีอาเวล ลู่หมิงกําลังนั่งกินอาหารอยู่พร้อมกับเล่าเรื่องภายในดันเจี้ยนพิเศษให้กับราชินีอาเวลได้ฟัง

เมื่อราชินีอาเวลได้ฟังเธอก็พยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะพูดออกมาว่า

“การที่เธอพบเจอมอนสเตอร์ต่างถิ่นมากมายที่นั่น ความจริงแล้วดันเจี้ยนพิเศษนั่นอาจไม่ใช่ดันเจี้ยนก็เป็นได้นะ”

ลู่หมิงที่ได้ยินแบบนั้นก็ถึงกับชะงักพร้อมกับมองกลับไปที่ราชินีอาเวลด้วยความสงสัย เธอจึงพูดกลับมาว่า

“ฉันคาดว่าทางเข้าดันเจี้ยนแห่งนั้น อาจจะเป็นวงเวทย์เคลื่อนย้ายระยะไกลก็เป็นได้นะ มันอาจจะพาเธอเดินทางข้ามทวีปไปโผล่ยังที่ไหนสักแห่งหนึ่งบนโลกก็เป็นได้”

ลู่หมิงที่ได้ฟังก็คิดตามก่อนจะพยักหน้าเห็นด้วย เพราะเหตุผลนี้อาจจะพออธิบายได้ว่าทําไมภายในดันเจี้ยนถึงได้พบกับ

มอนสเตอร์ต่างถิ่นมากมายขนาดนั้น

และก็ยังมีสิ่งที่เขาสงสัยอีกเรื่องหนึ่งก็คือสายตาที่เอาแต่จ้องเขาตั้งแต่เข้าไปในป่านั้น ตลอดเวลาที่ลู่หมิงอยู่ในป่า เขาพยายามจะค้นหาต้นตอของมันแต่ไม่ว่าจะค้นหาเท่าไหร่ก็ไม่พบ เขาจึงตัดสินใจว่าเขาคงคิดมากไปเองและเลิกที่จะสนใจมันและมุ่งมั่นในการเคลียร์ดันเจี้ยน

ไม่แน่ว่าบางทีเขาอาจจะถูกเคลื่อนย้ายไปที่ไหนสักที่แบบที่ราชินีอาเวลบอกจริงๆ และถ้ามันเป็นจริงไม่แน่ว่าในอนาคตตัวเขาอาจจะพบเจอสถานที่แห่งนั้นอีกครั้งและค้นหาต้นเหตุที่แท้จริงของความรู้สึกนั้นพบก็เป็นได้

ราชินีอาเวลที่ได้เห็นลู่หมิงกําลังครุ่นคิดอยู่นั้นก็ยิ้มออกมาก่อนจะพูดต่อว่า :

“เธอไม่ต้องคิดมากหรอก จากการตรวจสอบดูเหมือนว่าวงเวทย์เคลื่อนย้าย นั่นได้หายไปแล้ว ฉะนั้นไม่ต้องกังวลไปหรอก”

ลู่หมิงพยักหน้าก่อนจะหยิบหยดน้ําตาแห่งอิสเทลออกมาและยื่นให้กับราชินีอาเวล (เปลี่ยนจากหยดน้ําเป็นหยดน้ําตา)

ราชินีอาเวลที่ได้เห็นหยดน้ําตาแห่งอิสเทลเธอก็แสดงสีหน้าตกใจเล็กน้อย ก่อนจะหยิบมันขึ้นมาตรวจสอบ

“ไม่คิดว่าเธอจะทํามันสําเร็จจริงๆ ถ้าใช้สิ่งนี้การฟื้นฟูตันมิสเทลเรียร์ก็ไม่ใช่ เรื่องเพ้อฝันอีกต่อไป”

เธอยิ้มออกมาก่อนจะกล่าวขอบคุณลู่หมิง ซึ่งเขาเองก็ได้แต่ส่ายหน้าพร้อมกับบอกว่ามันเป็นสิ่งตอบแทนในเรื่องที่เธอได้สอนเวทมนต์ให้กับเขา

หลังจากคุยกันอยู่สักพักราชินีอาเวลก็ได้บอกกับลู่หมิงว่า

“หลังจากที่ทานอาหารและจัดการธุระส่วนตัวเสร็จแล้วแล้วเราจะไปที่ต้นมิสเทลเรียร์กัน”

ลู่หมิงที่ได้ยินแบบนั้นก็พยักหน้าก่อนจะรีบกินข้าวให้เสร็จ หลังจากทานอาหารเสร็จลู่หมิงก็ได้ขอตัวไปอาบน้ําเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนซึ่งราชินีอาเวลเองก็ไม่ได้ขัดข้องอะไร

หลังจากที่จัดการทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยแล้ว ลู่หมิงก็เดินตามราชินีอาเวลไปที่ต้นมิสเทลเรียร์

เมื่อมาถึงลู่หมิงก็ต้องประหลาดใจ เพราะเมื่อมาเห็นใกล้ๆแล้ว ต้นมิสเทลเรียร์นั้นถือว่ามีขนาดใหญ่เป็นอย่างมากแม้กําลังจะเหี่ยวเฉาแต่พลังธรรมชาติที่แผ่ออกมาจากต้นไม้นั้นช่างดูยิ่งใหญ่เสียเหลือเกิน

ราชินีอาเวลยื่นขวดที่บรรจุหยดน้ําตาแห่งมิสเทลให้กับลู่หมิง เขารับมันมาก่อนจะเดินไปยังรากขนาดใหญ่ของต้นมิสเทลเรียร์พร้อมกับใช้หยดน้ําตาแห่งมิสเทล

ทันทีที่รากได้สัมผัสกับหดน้ําตาแห่งมิสเทล มันก็ได้เรืองแสงสว่างออกมาจน แสบตาพลังธรรมชาติต่างหลั่งไหลเข้าสู้ภายในต้นไม้

ลู่หมิงสัมผัสได้อย่างทันทีว่าต้นมิสเทลเรียร์ที่เคยเหี่ยวเฉาเริ่มกลับมามีชีวิตชีวาอย่างเห็นได้ชัด ใบไม้ที่เคยเป็นสีน้ําตาลกลับคืนเป็นสีเขียวสดใสอย่างรวดเร็ว กิ่งไม้ที่เคยหักกลับงอกใหม่ออกมากลายเป็นกิ่งไม้ใหญ่

ลู่หมิงตกตะลึงกับฉากตรงหน้าเป็นอย่างมาก แสงสว่างเจิดจ้าปรากฏขึ้นพร้อมกับห่อหุ้มร่างกายของลู่หมิงเอาไว้ เขาตกใจเล็กน้อยและพยายามจะถอยหนีแต่ราชินีอาเวลได้หยุดเขาเอาไว้

ทันใดนั้นก็ปรากฏร่างของผู้หญิงคนหนึ่งลอยออกมาจากต้นมิสเทลเรียร์ เธอมีใบหน้าที่งดงามเป็นอย่างมากเธอส่งยิ้มให้กับ

ลู่หมิงเล็กน้อยก่อนจะขยับร่างกายเข้ามาใกล้และจูบลงที่หน้าผากของเขา ก่อนจะหัวเราะคิกคักออกมาและหายวับ

[ ผู้เล่นได้รับคําอวยพรจากมิสเทลเรียร์ : ความสามารถด้านเวทมนต์ของผู้เล่นเพิ่มขึ้น 200% ]

ลู่หมิงประหลาดใจกับของรางวัลที่มาอย่างกระทันหัน

“คําอวยพรอย่างงั้นเหรอ ?”

ลู่หมิงคิดพร้อมกับมองไปยังต้นมิสเทลเรียร์ที่ตอนนี้เต็มไปด้วยชีวิตชีวา