นิยาย ราชาเหนือราชัน ตอนที่ 153 : ใครบอกให้เจ้าหนี
ภายใต้ห่าฝนคมหอก เหล่าโจรต่างโดนคมหอก และเกิดหมอกโลหิตกกระจายไปในอากาศทีละคนเซี่ยงเส้หยุนนั้นมีระดับที่ต่างจากเหล่าโจร และการเคลื่อนไหวอันรวดเร็วที่วิ่งไล่เหล่าโจรที่พยายามหลบหนี

ภายในพริบตาเดียว ศพกว่าหนึ่งโหลถูกทิ้งไว้บนผืนดิน และสัตว์พาหนะต่างกระจัดกระจายด้วยความหวาดกลัว ขณะเดียวกัน มีสัญญาณเตือนภัยจากแหล่งกบดานของกลุ่มโจรหมาป่าแดงด้วยเพราะมีสมาชิกจํานวนมากถูกสังหารจึงไม่ใช่เรื่อง แปลกพวกเขาจะตื่นตระหนก

กลุ่มโจรได้มารวมตัวกันยังจุดสูงสุดของแหล่งกบดาน พวกเขาล้วนแข็งแกร่งกว่าโจรธรรมดานักเหล่าโจรคนอื่นกว่าสามาร้อยคนต่างมารวมตัวที่หน้าแหล่งกบดาน

ในขณะรั้งเซี่ยงเส้าหยุนไว้ เด็กหนุ่มเพียงยกนิ้วกลาง และจ้องมองด้วยสายตาดูถูกเหยียดหยาม ด้วยไม่อาจต่อกรกับโจรจานวนมากเช่นนี้ได้ เขาจึงจดจ่อกับการล่อลวงล่อลวงให้มีคนออกไป และสังหารที่ละคนนั่นเป็นวิธีเดียวที่จะสามารถทําได้

“รายงานสิ่งที่เกิดขึ้นมา” หัวหน้าโจรถามคนเฝ้ายาม

“ลูกพี่ เจ้าเด็กนั่นสังหารคนของเราไปกว่ายี่สิบคน รวมไปถึงกลุ่มมังกรตาเดียว และยังอ้างว่านําพวกมาล้อมเรา” ผู้เฝ้ายามตอบอย่างหวาดกลัว

“เจ้าโง่! หากมันพาคนมาล้อมเราจริง เหตุใดเราจึงยังรอดอยู่ได้?” หัวหน้ากลุ่ม โจรตําหนิ ก่อนจะออกคําสั่ง “น้องเจ็ด น่าชายสองคนไปกับเจ้า และเอาหัวของเจ้าเด็กนั้นมา เราจะไม่ปล่อยผู้ที่กล้าท้าทายเรา”

“ขอรับ ลูกพี่!” ชายวัยกลางคนกล่าว

ชายผู้นี้มีออร่าแน่นหนากว่าโจรทั่วไปที่นี่ ด้วยเป็นยอดฝีมือระดับแปรสภาพช่วง ท้ายขั้นสามมีนามว่าหลี่ห่าว และยังเป็นอันดับเจ็ดของกลุ่มโจร เขาก้าวออกไปพร้อมชายสองคน แต่ทั้งสองเองก็เป็นผู้ฝึกยุทธ์ระดับแปรสภาพขั้นแรก และขั้นสอง 360-1

ขณะขหมาป่าแดง พุ่งตรงไปยังด้านนอกแหล่งกบดานเพื่อไล่ล่าเซียงเส้าหยุน หมาป่าแดงทั้งหมดนั่นเป็นปีศาจชั้นกลาง และรวดเร็วกว่าม้าปีศาจของเซี่ยงเส้าหยุนไม่นาน เซี่ยงเส้าหยนได้ปรากฏตัวขึ้นอีกครั้งในสายตา เมื่อยืนยันว่าไม่มีการซุ่มโจมตีโจรทั้งสามจึงเร่งความเร็ว

เซี่ยงเส้หยุนมีแผนในใจ จึงพาทั้งสามเข้าไปในป่าเพื่อใช้ประโยชน์จาก ภูมิประเทศให้ทั้งสามเคลื่อนที่ชลง ด้วยล่อออกไปจากใกล้เคียงแหล่งกบดานเพื่อจะสังหารทั้งสามโดยง่าย

กลุ่มของหลี่ห่าวนั้นเคลื่อนไหวรวดเร็ว เพื่อไม่ปล่อยโอกาสให้เด็กหนุ่มได้หลบหนีทั้งสามจึงพยายามล้อมเซี่ยงเส้าหยุนเพื่อปิดทางหนี

“วิ่งไปสิ เจ้าหนู ไม่เอาน่า วิ่งไปซี่ เจ้าจะหนีไปไหนพ้น?” หลี่ห่าวเยาะเย้ย

“หนี? ใครบอกเจ้ากันว่าข้ากําลังหลบหนี?” เซี่ยงเส้าหยุนแสยะยิ้ม

“ช่างเป็นเด็กปากดี ให้ข้าได้ทุบปากเจ้าเสีย” โจรระดับแปรสภาพขั้นแรกกล่าวในตอนนั้นเขาเร่งสัตว์พาหนะ ก่อนจะฟาดค้อนไปยังเซี่ยงเส้าหยุน

มันเป็นการโจมตีที่ร้ายการ ค้อนนั้นเป็นก้อนหนาม หากโดนการโจมตีแม้เพียงสักครั้ง โลหิตจะหลั่งไหลออกแน่นอน แต่โชคไม่ดีสําหรับชายผู้นี้ ด้วยรีบร้อนโจมตีก่อนที่จะทราบความแข็งแกร่งที่แท้จริงของเด็กหนุ่มตรงหน้า มันไม่ต่างอะไรกับการฆ่าตัวตาย

ขณะที่นั่งอยู่บนม้าปีศาจ เซี่ยงเส้หยุนก้มตัวหลบการโจมตี ก่อนจะแทงหอกไปที่ ด้านหน้าหอกเคลื่อนที่ราวกับอัสนีบาต โจรระดับแปรสภาพขั้นแรกรู้สึกหวาดกลัวเมื่อพบว่าไม่อาจหลบการโจมตีนั่นได้หอกแทงเข้าที่หน้าอก และชุดแกราะแตกเป็นเซี่ยงฟ!

เขาถูกส่งลอยตกจากหลังสัตว์พาหนะ และกระแทกต้นไม้ มีเลือดไหลออกจากปากมากมาย

“ดูเหมือนเจ้าจะมีความสามารถที่เดียว เจ้าหนู ข้าไม่แปลกใจเลยที่กล้ามาท้าทาย เราแต่เจ้าเพียงล่าพังนั้นยังไม่เพียงพอ” หลี่ห่าวกล่าว ก่อนจะพุ่งตัว และฟันกระบี่เจ็ดครั้งติดต่อกัน

การฟันแต่ละครั้งนั้นติดต่อกันอย่างรวดเร็วราวกับเป็นการฟันเพียงครั้งเดียว มันรุน แรงมากแม้แต่ผู้ฝึกยุทธ์ระดับเดียวกันนั้นยากจะป้องกัน

เซี่ยงเส้าหยุนควงหอกไปโดยรอบโดยที่ไม่หันไปมอง และสร้างการป้องกันที่สามารถป้องกันการฟันทั้งเจ็ดครั้งได้ แต่ถ้าปีศาจได้รับผลกระทบ มันเลือดออกจากจมูก ดูเหมือนมันจะไม่อาจอยู่รอดได้นานนัก

ในตอนนั้นเอง โจรระดับแปรสภาพขั้นสองปรากฏด้ายหลังเด็กหนุ่ม เขาแทงหอกไปยังจุดสําคัญของร่างกายราวกับอสรพิษหมายจะสังหารเด็กหนุ่มด้วยการโจมตี เพียงครั้งเดียว

เซี่ยงเส้าหยุนยังขาดประสบการณ์ในการต่อสู้อีกมาก แต่ด้วยพรสวรรค์ไม่มีผู้ใด เทียบเคียงขณะที่มีการโจมตีเกิดขึ้น เขาจึงกระโดดลงจากหลังม้า มันจึงถูกสังหารโดยโจรทั้งสองทันที

“เจ้าทั้งสองสังหารสัตว์ที่ข้าซื้อมา!” เซี่ยงเส้าหยุนคาราม ขณะเปิดใช้งานการเผยตัวของมังกร และพยัคฆ์

แรงกดดันอันน่ากลัวของราชากดทั้งสองไว้ หลี่ห่าย และโจรอีกคนเกิดภาพลวงตาทันที และพบว่าเซี่ยงเส้าหยุนได้แปรเปลี่ยนเป็นเจ้าชายที่มีการเผยตัวอันสง่างาม แรงกดดันทําให้เขาตกตะลึงด้วยความหวาดกลัวจนทําให้ไม่อาจขยับตัวไปชั่วเสี้ยววิ

เซี่ยงเส้หยุนใช้ประโยชน์ในช่วงเสี้ยววินาที และยิ่งสายฟ้าอย่างบ้าคลั่งจากหอก ใส่ทั้งสอง

ผู้ฝึกยุทธ์ระดับแปรสภาพทั้งสองเปิดใช้งานเกราะพลังงานภายนอก และพยายามป้องกันการโจมตีสายฟ้า แต่เมื่อสายฟ้าได้สัมผัสกับเกราะคุ้มกันของพวกเขา โจรทั้งสองมึนงง และไม่อาจเคลื่อนไหวได้อีกต่อไป

“อ๊ากกกกก!”

การป้องกันของโจรแตกสลาย เกราะคุ้มกัน และชุดเกราะที่สวมได้ถูกทะลวง เลือดพุ่งไปทั่วทุกหนแห่ง เซี่ยงเส้หยุนเริ่มโจมตีอีกครั้ง ไม่ปล่อยโอกาสให้ทั้งสองได้รอดชีวิต

ตุ้ม! ตู้ม!

และในที่สุด เซี่ยงเส้าหยุนได้ตัดหัวของคนที่สอง โดยคนแรกได้ถูกส่งลอยไปไกลใบหน้าเผยความหวาดกลัวอย่างที่สุด และเขารีบคลานหนีไป ด้วยสูญเสียความกล้าที่จะลุกขึ้นยืน

“เจ้าจะหนีข้าไปไหน?” เซี่ยงเส้าหยุนเย้ยหยัน ขณะรวบรวมพลังงายไว้ที่หอก ก่อนจะปล่อยมันใส่โจรที่พยายามหลบหนี

หอกได้ทะลวงหน้าอกของโจร และตอกร่างของเขาเข้ากับต้นไม้ โจรระดับแปร สภาพทั้งสามได้ถูกสังหาร เซี่ยงเส้าหยุนเข้าไปทําหมาป่าแดงให้เชื่อง ด้วยต้องการสัตว์พาหนะ

เขาเคลื่อนไหวดังสายลมไปยังหมาป่าสีแดงที่หลีห่าวขี่ก่อนหน้ามันเป็นปีศาจช่าง ท้ายชั้นกลางที่ใกล้จะบรรลุเป็นปีศาจชั้นสูง แต่ถึงกระนั้น มันก็ยังเชื่องช้ากว่าเซี่ยงเส้หยุน เด็กหนุ่มกระโจนขึ้นไปในอากาศ และขี่หลังหมาป่าอย่างรวดเร็ว

“กรรรรร!”