ราชาเหนือราชัน - ตอนที่ 146 : นักล่าผีดิบ

นิยาย ราชาเหนือราชัน ตอนที่ 146 : นักล่าผีดิบ

ทันทีที่เซี่ยงเส้าหยุนมาถึง ผีดิบทั้งสามสิบหกตัวเริ่มเคลื่อนไหว หลังจากกลายเป็นผีดิบร่างกายของพวกมันได้กลายสภาพจนสามารถต้านทานต่ออาวุธทั่วไปได้ผีดิบลุกขึ้นจากหลุมเพื่อโจมตี แต่เซี่ยงเส้าหยุนเป็นฝ่ายเปิดฉากก่อน

พิษของพวกมันหนาแน่นเกินไปดังนั้นเด็กหนุ่มจึงรักษาพลังงานภายนอกตลอดเวลาด้วยเหตุนี้พลังงานที่จะต้องใช้มีปริมาณมากหากไม่สามารถจัดการได้ทันเวลาเขาจะทําได้เพียงยอมรับความพ่ายแพ้

ดาบอัสนีคลั่ง!

ดาบอัสนีคลั่งเป็นวิชายุทธ์ขั้นสามและเมื่อใช้รวมกับกระบี่ราชันผ่าเมฆาทําให้กระบี่ถูกปกคลุมไปด้วยพลังงานสายฟ้าฟาดฟันใส่ผีดิบตนหนึ่ง

เครั้ง!

เมื่อกระบี่กระทบ เกิดเสียงทําลายแก้วหูดังกึกก้องการเผชิญหน้ากับผีดิบตนใหม่เซึ่งเส้าหยุนไม่อาจแยกพวกมันออกเป็นสองส่วนด้วยหนึ่งการฟันด้วยทําได้เพียงทะลุเข้าไปได้เพียงเล็กน้อย เท่านั้น

พวกมันเริ่มปล่อยพิษออกจากปากขณะฟาดฟันอาวุธใส่เซี่ยงเส้าหยุนกระบี่ของเซี่ยงเส้าหยุนยังติดอยู่ที่ร่างของผีดิบจึงต้องทิ้งกระบี่ไปมิเช่นนั้นการถูกผีดิบโจมตีและถูกพิษของพวกมันซึ่งมีฤทธิ์กัดกร่อนร้ายแรงซึ่งสามารถกัดกร่อนพลังงานภายนอกได้จนหมด

เซี่ยงเส้าหยุนย่อตัวลงทันทีเพื่อหลบการโจมตีและก๊าซพิษจากนั้นจึงล็อคแกขและขาของผีดิบก่อนจะยกขึ้นและใช้มันกระแทกใส่ผีดิบตนอื่น

โครม! โครม!

แม้เซี่ยงเส้าหยุนจะทิ้งอาวุธไป แต่ก็สามารถหลบหลีกการโจมตีของผีดิบใกล้เคียงได้หลังจากโยนผีดิบออกไปเด็กหนุ่มพุ่งตัวไปด้ายหน้าและเริ่มปล่อยหมัดใส่ผีดิบด้วยพลังทั้งหมดอย่างไม่หยุดหย่อนพยายามใช้การโจมตีทุกครั้งอย่างคุ้มค่า

เมื่อใช้พลังเต็มกําลัง แต่ละหมัดนั้นมีน้ำหนักถึงหนึ่งหมื่นห้าพันกิโลกรัม

แม้จะปล่อยหมัดอย่างเต็มกําลังแต่ก็ไม่เพียงพอจะหยุดเหล่าผีดิบได้พวกมันเริ่มโจมตีและพ่นพิษต่อไปอย่างไม่หยุดหย่อน

“หัวของพวกมันแข็งเกินไปเราต้องใช้ อย่างน้อยสามหมัดเพื่อทําลายมัน” เซี่ยงเส้าหยุนกล่าวคําเบาขณะเปิดใช้งานก้าวราชันเก้าปรโลกและพุ่งทะยานเข้าหาผีดิบที่มีกระบี่ติดอยู่

ในตอนนี้ ร่างกายของเด็กหนุ่มถูกปกคลุมด้วยก๊าซพิษของศพทมิฬพลังงานภายนอกไม่สามารถทนได้อีกต่อไปเมื่อมาถึงข้างผีดิบที่มีกระบี่ติดอยู่เขาเริ่มหลบการโจมตีของมันขณะคว้ากระบี่และปลดปล่อยพลังสายฟ้าสีม่วงโดยกําเนิด ภายในร่างกาย

สายฟ้าสีม่วงโดยกําเนิดเป็นพลังที่น่าหวาดหวั่นตามธรรมชาติ และมาพร้อมกับพลังทําลายล้างอันน่าทึ่งผีดิบถูกแยกส่วนลงทันทีที่ไหม้เกรียมความมั่นใจของเซี่ยงเส้าหยุนเพิ่มขึ้นทันใดนั้นภาพของพยัคฆ์และมังกรได้ปรากฏข้างเคียงทั้งสองคํารามซ้ำแล้วซ้ำเล่า ทําให้เซี่ยงเส้าหยุนถูกโอบล้อมด้วยออร่าอันสง่าผ่าเผย

สังหาร!

เซี่ยงเส้าหยุนไม่รีรอเขาคํารามและพุ่งเข้าไปท่ามกลางฝูงผีดิบด้วยฝีเท้าอันน่าทึ่งก่อนจะฟันด้วยกระบี่ที่ถูกห่อหุ้มด้วยพลังสายฟ้าไปทั่วทุกทิศทางทําให้ร่างกายผีดิบระเบิดออก

แม้ซอมบี้จะเหนือกว่าทางด้านร่างกายและพิษที่มีความกัดกร่อนสูงแต่พวกมันยังมีจุดอ่อนด้วยการเคลื่อนไหวที่เชื่องช้าและวิธีการโจมตีที่ง่ายดาย

เด็กหนุ่มเหวี่ยงกระบี่ไปรอบด้านราวกับสัตว์ร้ายสังหารผีดิบทีละตัวอย่างบ้าคลั่ง

นี่เปิดฉากต้อนรับการมาของตงจื่อเมื่อเขาได้มาถึงดวงตาของเขากระพริบไม้หยุดเมื่อได้เห็นภาพตรงหน้า

เฉวะ! ฉวะ!

ราวกับเซี่ยงเส้าหยุนลืมชีวิตของตนเองไปเสียขณะโจมตีราวกับคนบ้าไม่ห่วงตนเองหลังจากนั้นผีดิบทั้งสามสิบหกตนกลายเป็นเศษเนื้อตามผืนดิน

แต่ดวยความตายของเหล่าผีดิบพิษจํานวนมากในร่างกายได้ปะทุออกความน่ากลัวของก๊าซพิษน่ากลัวกว่าเดิมมากเซี่ยงเส้าหยุนสูดเข้าไปบางส่วนโดยบังเอิญและรู้สึกมึนงงทันทีและสามารถ สัมผัสได้ถึงพลังที่ลดลงโชคดีที่มีสายฟ้าสีม่วงโดยกําเนิดในร่างกายจํานวนมากคอยทําลายพิษที่เข้ามาในร่างกาย
เซี่ยงเส้าหยุนรู้ตัวว่าตงจื่ออยู่ที่นี่แต่ด้วยไม่อาจเปิดปากได้เพราะพิษทั้งหมดในอากาศเขาส่งสัญญาณให้ตงจื่อออกไปขณะที่จัดการกับอุปสรรคสุดท้าย ถัดไปไม่ไกลคือจุดสิ้นสุดของถ้ำซึ่งเป็นบทสรุปในการเดินทางครั้งนี้

โชคไม่ดี ตงจื่อไม่เข้าใจสัญญาณที่เซี่ยงเส้าหยุนบอกเขาวิ่งเข้าไปหาเซียงเส้าหยุนและในขณะที่เข้าไปด้ายในพิษศพทมิฬได้กัดกร่อนพลังงานภายนอกรอบตัวเขาอย่างเต็มกําลัง

นั่นทําให้เขาหวาดกลัวหากไม่ได้กลิ่นก้านยาวิญญาณระดับสูง และยาต้านพิษก่อนหน้าที่นี่คงจะเป็นที่ตายของเขาถึงอย่างนั้นเหตุการณ์ยังคงอันตรายสําหรับทั้งสองหากไม่ถอยหนีพวกเขาจะ ตายทันที

“เจ้าโง่!” เซี่ยงเส้าหยุนก่นด่าภายในขณะพุ่งตัวเข้าช่วยตงจื่อ

เซี่ยงเส้าหยุนถูกปกคลุมไปด้วยชั้นของสายฟ้าสีม่วงโดยกําเนิดที่ปิดกั้นพิษภายนอกร่างกายเมื่อมาถึงข้างตงจื่อเขาพบว่าตงจื่อเริ่มอ่อนแรงและใกล้จะหมดสติลง

เขาเอื้อมมือไปกอดตงจื่อ ก่อนจะห่อหุ้มสายฟ้าสีม่วงโดยกําเนิดรอบตัวตงจื่อทว่าเซี่ยงเส้าหยุนไม่อาจออกไปเมื่อแบกตงจื่อเข้าไปในส่วนลึกของถ้ำ ด้วย ต้องการทราบถึงสิ่งที่อยู่ภายในถ้ำ

ในอ้อมแขนของเซี่ยงเส้าหยุนพิษส่วนหนึ่งในตัวตงลื่อถูกชําระด้วยสายฟ้าสีม่วงโดยกําเนิดทําให้ผลของก้านยาวิญญาณและยาเม็ดต้านพิษเพิ่มสูงขึ้นในที่สุดเขาจึงเปิดใช้งานวิชายุทธ์โดย สัญชาตญาณและบังคับพิษจํานวนมากออกจากร่างกาย

เขาฟื้นคืนสติอย่างเชื่องช้า เมื่อรู้สึกตัวว่าตนเองอยู่ในอ้อมแขนของเซี่ยงเส้าหยุนด้วยหลงใหลความเป็นสุภาพบุรุษของเซี่ยงเส้าหยุน หากรู้ว่าตงจอกําลังคิดอะไรเขาคงทิ้งตงจ่อทันที

เมื่อไร้ซึ่งศพขนทมิฬ และผีดิบขวางทางเมื่อถึงทางตันเซี่ยงเส้าหยุนฟูมฟายเมื่อตระหนักได้ที่นี่เป็นเพียวถ้ำผึ้งศพเท่านั้นหรือ?” เซี่ยงเส้าหยุนตะโกนภายใน

ด้วยไม่ใช่เรื่องง่ายกว่าจะมาถึงที่แห่งนี้แต่เขาต้องจากไปพร้อมมือเปล่าซึ่งไม่มีผู้ใดพอใจกับผลลัพธ์นี้แน่ขณะที่เซียงเส้าหยุนกําลังจะยอมแพ้มีฉากแปลกประหลาดปรากฏขึ้นภายในหัวเด็กหนุ่ม ปลดปล่อยพลังทั้งหมดออกโดยไม่ลังเลมังกรสีม่วงและพยัคฆ์ขาวปรากฏตัวขี้นอีกครั้งโฉบไปรอบตัว

“ทลาย! เซี่ยงเส้าหยุนฟาดกระบี่ลงตัวยมืออีกข้าง