ราชาซากศพ - บทที่ 562 กลับดำเป็นขาว

บทที่ 562

กลับดำเป็นขาว

“บ้าน่า! นี่มันคือการหนีอย่างเอาเป็นเอาตายจริง ๆ” หลินเว่ยหมอบอยู่หลังเนินเขาลูกเล็ก ๆ พลางสำรวจเหตุการณ์ด้านหน้าด้วยสีหน้าเหนื่อยล้า

“บ้าเอ๊ย! เจ้าจะวิ่งไปถึงเมื่อใด! ข้ายังมีแรงติดตามเขาได้อีกไกล” ราชันย์เผ่าหนูยักษ์สีแดงเข้ม ร้องด้วยความโกรธ ถึงปากจะพูดอย่างนั้น แต่ภายในใจของหนูยักษ์สีแดงเข้ม รู้สึกโชคดีที่อีกฝ่ายบาดเจ็บมากกว่าตัวเอง เขาเกรงว่าเมื่อนั้น บางทีเขาอาจจะไม่มีเรี่ยวแรงที่จะไล่ตามได้ทัน อันที่จริงในระดับขั้นราชันย์นั้นสามารถเอาชนะและสังหารได้ง่ายมาก หากมีความแข็งแกร่งมากกว่าอีกฝ่าย เว้นแต่ว่าความแข็งแกร่งที่แตกต่างกันมาก หรือถูกปิดล้อมมากกว่าสองคนใน ระดับเดียวกัน มิฉะนั้น ต่อให้สู้ไม่ได้ ก็สามารถหลบหนีได้

“เจ้า! คิดจะตามข้าไปถึงเมื่อใด ต้องการสังหารข้าจริง ๆ หรือ?” ภูตวิญญาณขั้นราชันย์หน้าซีด และการหายใจหอบอย่างหนัก ภายในหัวใจวิตกกังวลอย่างยิ่ง

“เอาล่ะ! เจ้าไม่ต้องดิ้นรนอีกต่อไป วันนี้ข้าต้องแก้แค้นให้คนของข้า” เมื่อได้ยินภูตวิญญาณขั้นราชันย์ร้องถาม ราชันย์หนูครึ่งเทพก็มั่นใจว่า อีกฝ่ายต้องการประนีประนอมอย่างจริงจัง แม้จะสงสัยว่าทำไมผู้สมรู้ร่วมคิดถึงไม่ปรากฏตัว

“จะล้างแค้นอะไรให้พวกพ้องของพวกเจ้า ข้าไม่รู้ว่าเจ้ากำลังพูดถึงอะไร แม้ว่าคนของเจ้าจะตายไป ก็ไม่เกี่ยวอะไรกับข้า พวกเขาคงได้เจอกับผู้ฝึกตนมนุษย์แน่นอน! คงเป็นผู้ฝึกตนมนุษย์ที่สังหารพวกเขา เจ้าต้องไปแก้แค้น

และเจ้าควรไปไปหาเขาสิ แล้วจะให้ข้าทำอย่างไร ” เมื่อได้ยินคำพูดของครึ่งเทพเผ่าหนู ภูตวิญญาณก็ทุกข์ระทมในใจ เขาร้องประท้วงออกมาเสียงดัง

ยิ่งกว่านั้นภายในใจของภูตวิญญาณ นอกเหนือไปจากความคับข้องใจ ก็เต็มไปด้วยความเสียใจ อดไม่ได้ที่โมโหอยู่ในใจกับความโง่เขลาของอีกฝ่าย: “ราชันย์หนู! ข้าไม่เคยพบเจอคนงี่เง่าเช่นเจ้ามาก่อน เจ้าไล่ตามข้ามานาน หากมีคนคอยช่วยเหลือข้าจริง ๆ ทำไมเขาถึงยังไม่โผล่หน้าออกมาล่ะ และทำไมข้าจะต้องสังหารคนของเจ้าล่ะ ข้าจะได้ประโยชน์อะไรจากเรื่องนี้ ”

“หืม! ใครจะไปรู้ว่า คนของข้าถูกผู้ฝึกตนมนุษย์สังหารหรือไม่ เป็นไปได้ที่พวกเจ้าสองคนจะร่วมมือกันสร้างกับดักขึ้นมา? ” เมื่อเห็นท่าทีของภูตวิญญาณ ราชันย์หนูครึ่งเทพ ก็ยังคงมุ่งมั่นที่จะสังหารเขา

“ไปตายซะ! เมื่อเจ้าตาย ผู้ฝึกตนก็จะตามหาเพื่อฆ่าข้าเช่นกัน” ความหมายของราชันย์ครึ่งเทพนั้นชัดเจน ภูตวิญญาณขั้นราชันย์ต้องตาย เพื่อที่จะพิสูจน์คำพูดของเขา

“โธ่…!” หนูยักษ์สีแดงเข้ม พุ่งไปที่ภูตวิญญาณขั้นราชันย์ในทันใด ในพริบตา ระยะห่างของทั้งสองคนนั้นสั้นลงครึ่งหนึ่ง

ราชันย์หนูครึ่งเทพฟื้นฟูพลังในระหว่างที่พูดคุยกัน เมื่อถึงเวลาที่ดีที่สุดเขาก็พุ่งร่างออกไปเพื่อสังหารภูตวิญญาณขั้นราชันย์ หากปล่อยให้อีกฝ่ายหลบหนีไปอีกครั้ง การสังหารจะยากยิ่งขึ้น เนื่องจากไม่รู้ว่าอีกฝ่ายจะหลบซ่อนอยู่ที่ไหน

“ไอ้บ้า” เมื่อเห็นร่างของราชันย์ครึ่งเทพเผ่าหนูที่พุ่งเข้ามา ภูตวิญญาณก็หายใจหอบหนัก เนื่องจากก่อนหน้านั้น ร่างกายของเขาก็ยังไม่ฟื้นตัวเลย แต่ขณะนี้ไม่สามารถต้านทานการโจมตีได้

“พรึ่บ!” โดยไม่ลังเลใจ ภูตวิญญาณขั้นราชันย์พยายามเร่งศักยภาพภายในร่างของมัน เขาหมุนตัวและวิ่งหนีอย่างรวดเร็ว และทันใดนั้นก็ระเบิดความเร็วและวิ่งออกไป โดยที่อีกฝ่ายไม่ทันตั้งตัว

ทางด้านของราชันย์ครึ่งเทพเผ่าหนูไม่คาดคิดมาก่อนว่า ภูตวิญญาณที่ดูภายนอกจะเกินขีดจำกัดของร่างกายแล้วสุดท้ายก็สามารถเค้นพลังระเบิดออกอีกครั้ง สีหน้าของเขาดูตื่นตระหนกเล็กน้อย

แต่ในเวลาต่อมา ความโกรธกลับปะทุขึ้นมาทันที

“บ้าน่า! ข้าจะทำอย่างไรดี มันจะหลบหนีอีกครั้งแล้ว” เมื่อเห็นภูตวิญญาณเริ่มออกวิ่ง หลินเว่ยก็ตกใจทันที เขากลัวว่าอีกฝ่ายจะละสายตาไปจนตามไม่เจอ

สิ่งที่ทำให้ หลินเว่ยทำอะไรไม่ถูกมากขึ้นก็คือ ภูตวิญญาณขั้นราชันย์ ใช้เวลาเพียงไม่กี่วินาที ในการระเบิดลมปราณออกมา และออกวิ่งหนี ในชั่วพริบตา เขาถูกราชันย์ครึ่งเทพเผ่าหนูไล่ตามอีกครั้งและระยะห่างระหว่างทั้งสองฝ่ายน้อยกว่า 100 เมตร อย่างไรก็ตาม บริเวณนี้ยังเป็นที่หลบซ่อนของ หลินเว่ย

“ข้าโชคร้ายเกินไปหรือเปล่า” เมื่อมองดูการเผชิญหน้ากับทั้งสองฝ่าย ใบหน้าของหลินเว่ยก็เต็มไปด้วยเส้นสีดำทะมึน มุมปากของเขากระตุก และหัวใจของเขาก็ร้องอุทานออกมา

ระยะใกล้เช่นนี้ การต่อสู้ของทั้งสองฝ่าย จะส่งผลกระทบต่อพื้นที่นี้อย่างแน่นอน และเขาจะถูกเปิดเผยร่างทันทีในไม่ช้า

“พรึ่บ!”สายฟ้าฟาดสีดำ ทันใดนั้นก็กระทบไหล่ซ้ายของภูตวิญญาณขั้นราชันย์

“เคร๊ง!”เสียงกระทบของโลหะดังขึ้น ภูตวิญญาณขั้นราชันย์กลายเป็นร่างสีทอง ตรงลงไปด้านล่าง และตำแหน่งที่ตกลงมาเป็นที่ที่หลินเว่ยกำลังซ่อนตัวอยู่

“สารเลว!”

“พรึ่บ!”

“ตูม เสียงดังก้องสนั่น … ” ในช่วงเวลาที่ภูตวิญญาณขั้นราชันย์ร่วงหล่นลงมา หลินเว่ยรู้สึกว่าแย่แล้วภายในใจ และร่างกายของเขาก็วิ่งหนีออกไปทันที เพียงแค่หลินเว่ยลุกออกมา ร่างของภูตวิญญาณขั้นราชันย์ก็พุ่งชนเนินเขาที่หลินเว่ยหลบซ่อน จนพื้นดินกระจัดกระจาย

จากนั้น หลินเว่ยก็พบว่าเนินเขานั้นหายไป แต่ทิ้งหลุมขนาดใหญ่เอาไว้ ภูตวิญญาณขั้นราชันย์สีทองนอนหงายอยู่กลางหลุม สถานที่ที่เขาหนอนอยู่ โดนฟ้าผ่าสีดำ มีรอยแตกร้าวนับไม่ถ้วน ซึ่งเริ่มจากไหล่ซ้ายลามไปถึงหน้าอก

“มนุษย์…มนุษย์?” เมื่อเห็นหลินเว่ยปรากฏตัวขึ้นอย่างกะทันหัน

ไม่ว่าจะเป็นฝ่ายราชันย์เผ่าหนูที่กำลังจะโจมตีต่อ หรือภูตวิญญาณขั้นราชันย์ที่นอนอยู่ในหลุมขนาดใหญ่ พวกเขาทั้งหมดตกอยู่ในความงุนงง

“มนุษย์! นี่แหละมนุษย์คนนั้น ราชันย์หนู! มนุษย์คนนี้ ข้าไม่ได้หลอกเจ้า เห็นหรือยัง! เขาคือคนที่ข้าบอกกับเจ้า เขาเป็นคนสังหารคนของเจ้า ” ภูตวิญญาณขั้นราชันย์ ร้องไปที่ราชันย์ครึ่งเทพ โดยไม่สนใจบาดแผลของตัวเอง

เขาปีนขึ้นจากหลุมยักษ์ในครู่หนึ่ง และชี้ไปที่หลินเว่ยด้วยความตื่นเต้น และตะโกนไปที่ราชันย์ครึ่งเทพ

“มนุษย์! เจ้าต้องตาย!” เมื่อได้ยินภูตวิญญาณขั้นราชันย์ ดวงตาของหนูยักษ์สีแดงเข้มก็เปลี่ยนจากสีเทาน้ำตาลกลายเป็นสีแดงก่ำ เย็นชา เต็มไปด้วยเจตนาสังหาร เขาคำรามออกมาจากปาก และเตรียมที่จะจับหลินเว่ย

หลินเว่ยเห็นลักษณะที่ปรากฏ แสร้งทำเป็นหวาดกลัวจนสุดขีด เขาชี้ไปที่ภูตวิญญาณขั้นราชันย์ที่อยู่ด้านล่าง และตะโกนว่า “ช้าก่อน!”! เจ้าฟังคำพูดไร้สาระฝ่ายเดียว มันเป็นฆาตกรตัวจริงที่ฆ่าคนของเจ้า ข้าถูกจับมา เพื่อดึงดูดความสนใจของเจ้า แล้วมันก็โจมตีคนของเจ้าทันที คนของเจ้าตายอย่างน่าสังเวชใจ! พวกเขาทั้งหมดเสียชีวิตภายใต้การโจมตีเดียว แม้แต่เวลาขอความช่วยเหลือก็ไม่มี กระทั่งร่างของพวกเขายังถูกกินจนเหลือแต่กระดูก และขนที่หลงเหลืออยู่เท่านั้น ”

“ผายลม! ข้าไม่ได้ทำ มันคือเจ้า! เจ้าฆ่าคนของราชันย์หนู” เมื่อได้ยินคำพูดของหลินเว่ย ภูตวิญญาณขั้นราชันย์ก็ปิดจมูกของเขาทันที และเกือบจะกระอักโลหิตออกมาด้วยความโกรธ รีบโต้กลับเสียงดัง

“อ๋อ!งั้นหรือ เจ้าคิดว่าเขาจะมองไม่ออกหรือ? การฝึกฝนของข้า อยู่ในขั้นตำนานระดับห้า คนพวกนั้นเป็นราชันย์ครึ่งเทพ อย่าพูดว่าพวกเขาถูกสังหารด้วยฝีมือข้า แม้ว่าจะถูกทำร้ายโดยข้ายังแทบไม่มีทาง มิฉะนั้นข้าจะไม่ตกเป็นทาสของเจ้า และทำตามคำสั่งของเจ้าที่ไร้ยางอายหรอก” เมื่อเผชิญหน้ากับการโต้แย้งของภูตวิญญาณขั้นราชันย์ หลินเว่ยพ่นลมทันที มองไปที่ภูตวิญญาณขั้นราชันย์ด้วยความโกรธบนใบหน้าของเขาและพูดเสียงดัง

“ไอ้บ้า! เจ้ามัน….. ข้าจะฆ่าเจ้า” เสียงของหลินเว่ยสิ้นลง ราชันย์เผ่าหนูเปล่งเสียงคำรามทันที ดวงตาสีแดงก่ำมองไปที่ภูตวิญญาณขั้นราชันย์ที่พยายามจะอ้าปากพูดในทันที

จากนั้นร่างก็ระเบิดและพุ่งไปยังร่างของภูตวิญญาณขั้นราชันย์ในหลุมทันที

เมื่อเทียบกับภูตวิญญาณขั้นราชันย์ ราชันย์ครึ่งเทพเผ่าหนูเชื่อในคำพูดของหลินเว่ย และมันก็สมเหตุสมผลตามที่ หลินเว่ยกล่าวจริง ๆ อย่างที่หลินเว่ยพูด แม้ว่ามันจะเป็นการลอบโจมตี มันก็เป็นไปไม่ได้ที่จะใช้ความแข็งแกร่งในขั้นตำนานของหลินเว่ย ที่ใช้ในการสังหารเหล่าพี่น้องของเขา ภูตวิญญาณขั้นราชันย์สามารถสังหารคนของเขาได้ หากสามารถควักหัวใจของอีกฝ่าย ก็จะทำให้พี่น้องของเขาไม่มีเวลาตอบสนอง

ยิ่งไปกว่านั้น ทำไมมนุษย์ผู้นี้นอนอยู่ที่นี่? ทำไมภูตวิญญาณขั้นราชันย์ถึงวิ่งมาที่นี่? พูดให้ชัด คือ เขาเป็นผู้นำ หลินเว่ยมาเพื่อลอบโจมตีข้า จะไม่มีเรื่องบังเอิญเช่นนี้ในโลก

ดังนั้นผู้สังหาร จึงเป็นภูตวิญญาณขั้นราชันย์ ในเวลานี้ ด้วยคำพูดของหลินเว่ย แม้ว่าภูตวิญญาณขั้นราชันย์จะมีถึงแปดปาก อีกฝ่ายจะไม่เชื่อคำพูดใดๆ

“เจ้าคนชั่ว เจ้าคนใจร้าย!” เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายถูกหลอกอย่างสนิทใจ เขาจึงไม่มีโอกาสได้อธิบายใดๆ ทั้งหมดนี้เป็นเพราะคำพูดของหลินเว่ย แต่ในตอนนี้เขาต้องรับมือกับราชันย์หนูเสียก่อนที่จะ จัดการหลินเว่ยได้

อย่างไรก็ตาม ในตอนนี้ราชันย์หนูถือว่าภูตวิญญาณขั้นราชันย์เป็นศัตรูของเขา เนื่องจากเขาคิดว่า ภูตวิญญาณคือ ผู้บงการ และหลินเว่ยเป็นเพียงผู้ที่ทำตามคำสั่ง และด้วยความแข็งแกร่งของหลินเว่ย สามารถตายได้อย่างง่ายดาย

แต่ภูตวิญญาณขั้นราชันย์ต่างหาก หากปล่อยให้มันหลบหนีไป ในอนาคตคงยากที่จะพบร่างของมัน

ดังนั้นความสนใจของราชันย์หนูทั้งหมดจึงมุ่งความสนใจไปที่ภูตวิญญาณขั้นราชันย์ สำหรับหลินเว่ย เขาไม่ใส่ใจ

ด้วยวิธีนี้ หลินเว่ยสามารถอยู่ห่าง ๆ และดูการต่อสู้ระหว่างระดับราชันย์ ในระยะใกล้ได้ ไม่ต้องแอบดูเหมือนเดิมอีกต่อไป อย่างไรก็ตาม ความเสี่ยงได้เพิ่มขึ้นเล็กน้อย

อย่างไรก็ตาม เห็นได้ชัดว่ามันคุ้มค่าที่จะดูการต่อสู้ของราชันย์ในระยะประชิด สำหรับเขามันมีประโยชน์มากมาย

“ตึก …” รูปร่างของหนูยักษ์สีแดงเข้มนั้นยืดหยุ่นมาก และกรงเล็บของมันโบกไปมาตลอดเวลา นอกจากนี้ยังใช้หางทุบตีภูตวิญญาณไม่ยั้ง

ชั่วขณะหนึ่ง ภูตวิญญาณถูกทุบตีโดยไม่สามารถตอบโต้ได้ ทำได้เพียงปกป้องส่วนสำคัญของมันเอาไว้เท่านั้น ในขณะนี้ร่างของมันเกิดรอยร้าวมากมายในส่วนอื่น ๆ เห็นได้ชัดว่า มันน่าจะเป็นเป็นทักษะป้องกันตัวของร่างสีทองที่ไม่สามารถรองรับการโจมตีโดยไม่เสริมพลังป้องกันและซ่อมแซมได้

“บัดซบ! บัดซบ! ข้าควรทำอย่างไรดี? ข้าต้องทำอย่างไร?” ภูตวิญญาณขั้นราชันย์ ภายในหัวใจบังเกิดความวิตกกังวลอย่างยิ่ง