บทที่ 176
บุกรัง
น้ำผึ้งโลหิตเป็นยาชูกำลังชั้นยอดสำหรับผู้ฝึกศิลปะการต่อสู้ เดิมทีหลินเว่ยไม่ต้องการน้ำผึ้งโลหิต แต่ตอนนี้ หลังจากกำจัดผึ้งโลหิตจำนวนมากแล้ว เขาก็นึกถึงน้ำผึ้งโลหิตขึ้นมาในทันที

ดังนั้นเมื่อมีผึ้งโลหิตหลงเหลืออยู่เพียงเล็กน้อย หลินเว่ยก็ชะลอความพยายามในการสังหาร เพราะเขารู้ว่าในบรรดาผึ้งโลหิตเหล่านี้ มีผึ้งโลหิตอยู่ในระดับราชินีอยู่ด้วย สิ่งนี้สามารถรับรู้ได้จากการโจมตีก่อนหน้านี้กับเขา

ตามที่คาดไว้ ในตอนท้ายเมื่อมีผึ้งโลหิตเหลืออยู่หลายร้อยตัว ผึ้งโลหิตหลายร้อยตัวไม่ได้ปิดล้อม หลินเว่ยอีกต่อไป แต่หันหลังกลับและวิ่งหนีไป

ผึ้งโลหิตเหล่านี้ ส่วนใหญ่มีความแข็งแกร่งถึงขั้น 6 และส่วนน้อยของพวกมันมีระดับถึงขั้นที่ 7 ความเร็วในการหลบหนีของพวกมันเร็วมาก โชคดีที่เมื่อต้องรับมือกับผึ้งโลหิต พลังปราณของหลินเว่ยและพลังวิญญาณในชี่ห่ายได้ฟื้นตัวถึงจุดสูงสุด

นอกจากพลังวิญญาณแล้ว เนื่องจากมีการอัญเชิญโครงกระดูกมากเกินไป ในคราวเดียวความแข็งแกร่งของพวกมันยังไม่ฟื้นตัวเต็มที่ แต่ไม่ได้ส่งผลกระทบมากนัก

เมื่อผึ้งโลหิตเหล่านั้นหันกลับมาและวิ่งหนี หลินเว่ยก็เปิดใช้งานปีกสายฟ้า และไล่ตามพวกมันไป ผึ้งโลหิตพบว่า หลินเว่ยติดตามพวกมันได้ และความเร็วของพวกมันก็เร่งขึ้นทันที ทิศทางการเดินทัพของพวกมัน ตรงข้ามกับทิศทางที่ไล่ล่า หลินเว่ยไปตลอดทาง

ดูเหมือนพวกมันจะไม่สนใจว่า หลินเว่ยจะติดตามพวกมันกลับไปที่รังด้วยหรือไม่?

ด้วยวิธีนี้ หลินเว่ยจึงไล่ล่าผึ้งโลหิต ตั้งแต่กลางคืนถึงรุ่งเช้า แม้ว่ามันจะไม่สว่างมาก แต่ทุกอย่างกลายเป็นสีแดงสลัว ๆ

ในเวลานี้หากไม่มีผึ้งโลหิตนำทางไปทาง หลินเว่ยก็มองเห็นรังของพวกมันจากระยะไกล ๆ มันดูคล้ายกับซีกโลกขนาดใหญ่ สาเหตุที่มันดูเป็นเช่นนั้น เนื่องจากรังขนาดใหญ่ถูกสร้างขึ้นบนภูเขา ซึ่งครึ่งหนึ่งเป็นภูเขา และอีกครึ่งหนึ่งเป็นวงรี

มันก็เหมือนกับผู้หญิงมีครรภ์จากระยะไกล ๆ
แตกต่างจากจินตนาการของหลินเว่ยมาก ไม่ใช่ว่ามีรังผึ้งเพียงรังเดียว แต่มีต้นไม้สูงตระหง่านมากมาย รอบ ๆ รัง มีดอกไม้ทะเลมากมายนับไม่ถ้วน เพราะระยะทางมันไกลมาก แม้ว่ามองจากอากาศด้านบนก็มองไม่ชัด เมื่อเห็นสิ่งนี้ หลินเว่ยก็เข้าใจได้ทันทีว่า

ทำไมจึงมีผึ้งโลหิตมากมาย ดังนั้นหลินเว่ยตั้งหน้าตั้งตารอว่าจะมีน้ำผึ้งโลหิตจะถูกกักเก็บไว้ในรังนี้มากเพียงใด

แน่นอนว่าเขาต้องพิจารณาด้วยว่ามีผึ้งโลหิตอยู่ในรังนี้กี่ตัว อย่างไรก็ตาม สิ่งที่เขาอยากรู้มากที่สุดก็คือ มีผึ้งโลหิตระดับสูงและราชินีผึ้ง จะมีระดับขั้นมากกว่าขั้น 7หรือไม่?

แม้ว่าทุกคนบอกเขาว่า หากมีสัตว์อสูรที่มีขั้นเจ็ดปรากฏตัวมากเกินไปสมดุลของเมืองลับจะถูกทำลายลงไป

“ตูม เสียงคำรามดังก้องไปทั่วท้องฟ้า ร่างของผึ้งโลหิตถูกหลินเว่ยแบ่งออกเป็นสองส่วน ส่วนหนึ่งยังคงดิ้นรนที่จะบินหนี ในขณะที่อีกตัวหนึ่งปรากฏตัวขึ้นหลังผึ้งโลหิตถูกฟันลงไป อย่างไรก็ตามแม้ว่าทักษะของปีกสายฟ้าจะสูง

ในชั่วพริบตา แต่ความคงทนของมันก็ต่ำมาก อย่างไรก็ตามหลังจากหายใจมากกว่าสิบครั้ง ความเร็วของหลินเว่ยก็เปลี่ยนไปอย่างช้า ๆ อีกครั้ง

“ตูม อย่างไรก็ตาม ในเวลานี้มีเสียงคำรามอยู่ข้างหลัง เกิดเป็นภาพมายาของร่างหลินเว่ยทั้งสามร่าง หลินเว่ยเข้าขวางหน้าผึ้งโลหิตเหล่านั้น และสร้างโล่ที่มีสายฟ้าประสานกันทั้งสามด้าน หมุนรอบตัวของหลินเว่ยด้วยความเร็วสูง

จนกระทั่งเวลานี้ ร่างแรกของหลินเว่ยก็หายไป เมื่อพิจารณาอย่างถี่ถ้วนมันคือเงาของหลินเว่ยเท่านั้น

เสียงคำรามอย่างต่อเนื่อง เกิดจากหลินเว่ยใช้ทักษะของปีกสายฟ้าสองครั้งติดต่อกัน เกิดผลของปีสายฟ้าขึ้นสองครั้งในช่วงเวลาสั้น ๆ ร่างกายของหลินเว่ยแข็งแกร่งกว่าคนธรรมดาหลายเท่านัก

เหตุผลที่เขาใช้ทักษะปีกสายฟ้าสองครั้งติดต่อกันโดยไม่คำนึงถึงพลังที่สูญเสียไป คือต้องการสังหารผึ้งโลหิตทั้งหมดที่อยู่ตรงหน้าเขา ท้ายที่สุดมีผึ้งโลหิตขั้นเจ็ดจำนวนมากอยู่ท่ามกลางพวกมัน

ยิ่งไปกว่านั้นจู่ ๆ สายฟ้าก็ปรากฏตัวต่อหน้าผึ้งโลหิตเหล่านี้โดยไม่คาดคิด แม้แต่ผึ้งโลหิตขั้นเจ็ด ก็แทบไม่มีเวลาที่จะตอบสนอง และโล่สายฟ้าหมุนความเร็วสูงทั้งสาม ด้วยความเร็วที่รวดเร็วมาก

“ป่าป๊าป้า ~” ผึ้งโลหิตหลายร้อยตัวเข้าโจมตีปีกสายฟ้า ร่างกายของพวกมันถูกฉีกกระชากเป็นชิ้น ๆ ออกจากกันและส่วนที่เหลือก็ตกลงมายังพื้นดิน ผึ้งโลหิตทั้งหมด มึนงงและถูกเหวี่ยงลงไปที่พื้นโดยไม่รู้ตัว

หลินเว่ยเห็นสถานการณ์ของผึ้งโลหิตอย่างเป็นธรรมชาติ เขาเรียกโครงกระดูกเกือบพันร่างออกมาและกระจัดกระจายไปทั่ว อย่างไรก็ตาม ภายใต้การควบคุมของหลินเว่ย พวกมันปรากฏตัวข้าง ๆ ผึ้งโลหิตเหล่านั้นทันที

และโจมตีผึ้งโลหิตเหล่านั้น
แน่นอนว่า ในการจัดการกับผึ้งโลหิตซึ่งสูญเสียพลังการต่อสู้ไปชั่วคราว เหล่าโครงกระดูกใช้ร่างกายเพื่อโจมตีพวกมัน มันเหยียบผึ้งโลหิตด้วยการกดอุ้งเท้าข้างเดียว กัดและกระชากร่างของผึ้งโลหิตด้วยปากหรือสะบัดหางจนร่างกายของผึ้งโลหิตกลายเป็นก้อนเนื้อ

การโจมตีของหลินเว่ยในครั้งนี้ แทบไม่ได้ใช้ทักษะอื่น ๆ เพียงใช้ร่างกายในการปะทะและกำจัดผึ้งโลหิตโดยตรง ไม่ว่าผึ้งโลหิตระดับขั้นที่หกหรือขั้นที่เจ็ด ทั้งหมดถูกสังหารราบเป็นหน้ากลอง และหลินเว่ยพบว่า ในหมู่ผึ้งโลหิตนั้น

มีบางร่างที่มีความคิด นี่คือการดำรงอยู่ผึ้งโลหิตที่ใกล้จะเลื่อนระดับเป็นขึ้นที่แปด แต่มันไม่สามารถหลีกหนีความตายได้

ในไม่กี่นาที หลินเว่ยสามารถสังหารผึ้งโลหิตทั้งหมด หลินเว่ยหายใจเข้าลึก ๆ ทันที จากนั้นเขาก็ร่อนลงมาจากอากาศ และยืนอยู่บนหลังของสัตว์อสูรขั้นเจ็ด หลังจากรวบรวมโครงกระดูกอื่น ๆ แล้วเขาก็บังคับสัตว์โครงกระดูกและนั่งอยู่บนหลังของพวกมัน

เพื่อวิ่งไปที่รังผึ้ง เหตุผลที่เขาไม่ลังเลที่จะสละความสะดวกสบายในการบินบนท้องฟ้า และเลือกใช้พื้นดินในการมุ่งฝ่าเข้าไปที่รัง เนื่องจากหากอยู่บนท้องฟ้าจะตกเป็นเป้าได้ง่ายมาก

แต่เดิมมันใช้เวลาเดินทางเพียงไม่กี่นาทีเท่านั้นก็สามารถไปถึงรังผึ้งได้โดยการบินไป แต่หลินเว่ยขี่สัตว์ร้ายโครงกระดูกมานานกว่าหนึ่งชั่วโมงกว่าจะถึงรังของพวกมัน

ระหว่างทาง หลินเว่ยเดินผ่านดอกไม้ทะเลขนาดใหญ่ และหลีกเลี่ยงผึ้งโลหิตจำนวนมาก ที่กำลังง่วนอยู่กับการเก็บเกสรดอกไม้ เขาเห็นผึ้งโลหิตหลายตัว เพราะพวกมันออกมาเก็บน้ำหวานมากหรือมีละอองเรณูกลับไปที่รังของตน

ในไม่ช้า หลินเว่ยก็หยุดเดินไปข้างหน้า เพราะเขาพบต้นไม้ใหญ่ที่สามารถหลบซ่อนตัวได้ และมันอยู่ไม่ไกลจากรังผึ้งมากนัก ด้วยความแข็งแกร่งทางจิตใจของเขา เขาสามารถใช้สัตว์ร้ายโครงกระดูกเพื่อไปลาดตระเวนระยะทางเบื้องหน้า

โครงกระดูกเป็นสิ่งมีชีวิตที่ตายแล้ว ตราบใดที่พวกมันไม่ใช้พลังงานของตัวเองก็จะไม่มีใครพบ หลินเว่ยส่งสัตว์ประหลาดโครงกระดูกออกมา พร้อมกับการเคลื่อนไหวที่รวดเร็ว จากนั้นเขาก็ใช้ความสามารถทั้งหมดเพื่อเก็บซ่อนตัว

แม้ว่าผึ้งโลหิตจะบินตามเขามาแต่ก็ยากที่จะค้นพบ และเป็นความสามารถของเสื้อคลุมเฉียนซางที่สามารถพึ่งพาได้

สิ่งที่หลินเว่ยส่งออกมาคือแมวเงาดำ แม้ว่าความแข็งแกร่งของมันจะมีเพียงขั้นห้า แต่ก็มีขนาดเล็กและเหมาะสำหรับภารกิจลาดตระเวนในขณะนี้

มันมุ่งไปที่ด้านล่างของรัง และปีนขึ้นไปบนภูเขา หลินเว่ยมองผ่านสัตว์อสูรโครงกระดูก และพบกับรังอย่างใกล้ชิด หลินเว่ยพบว่ามีทางเข้าสู่ที่ใหญ่มาก ทางเข้าแต่ละทางนั้นมีขนาดที่เท่ากัน ไม่ต้องพูดถึงแมวเงาดำ แม้แต่หลินเว่ยยังสามารถยืนตัวตรง

และเดินเข้าไปในรังได้ ซึ่งในแต่ละเส้นทางมีผึ้งโลหิตเข้าและออกไม่หยุดหย่อน

ตามคำแนะนำของหลินเว่ย สัตว์โครงกระดูกเลือกทางเข้าแบบสุ่ม และเดินเข้าไปช้า ๆ ระหว่างทางพบกับผึ้งโลหิตจำนวนมากที่บินออกและบินเข้า อย่างไรก็ตาม พวกมันไม่ได้ให้ความสนใจกับสัตว์ร้ายโครงกระดูก

ผึ้งเหล่านี้เป็นผึ้งงาน ซึ่งโดยทั่วไปความแข็งแกร่งจะอยู่ในขั้น 3 ถึงขั้นที่ 4 อย่างไรก็ตาม เมื่อเดินเข้าไปลึกขึ้น ความแข็งแกร่งของผึ้งโลหิตก็ลดลง บางตัวมีความแข็งแกร่งเพียงขั้นที่ 1 หรือขั้นที่ 2 ขนาดร่างกายของพวกมันเล็กกว่าผึ้งโลหิตด้านนอกมาก

พวกมันมีหน้าที่แค่ทำความสะอาดรัง หรือดูแลตัวอ่อนเท่านั้น
หลังจากนั้นไม่นาน หลินเว่ยก็ได้พบรังผึ้ง มีผึ้งโลหิตสองตัว พ่นของเหลวสีแดงอ่อนออกมา อย่างไรก็ตามนี่ไม่ใช่น้ำผึ้งโลหิตที่หลินเว่ยกำลังมองหา หรือเป็นส่วนหนึ่งของขั้นตอนการกลายเป็นน้ำผึ้งโลหิต อย่างไรก็ตาม หลินเว่ยก็ไม่มีเวลาที่รอให้น้ำผึ้งโลหิตก่อตัวเป็นรูปเป็นร่าง

ดังนั้นสัตว์โครงกระดูกจึงหันหน้าออกจากรังและเดินตรงเข้าไปลึกกว่าเดิม ในที่สุดหลังจากเดินผ่านรังเปล่าของผึ้งจำนวนมาก หลินเว่ยก็พบรังแรกถูกปิดผนึกด้วยขี้ผึ้ง

หลังจากนั้นหลินเว่ยก็สั่งให้สัตว์ร้ายโครงกระดูกใช้กรงเล็บของมันขีดข่วนขี้ผึ้งเหล่านั้นดู เผยให้เห็นของเหลวสีแดงเข้ม และเหนียวหนืดอยู่ภายใน

“น้ำผึ้งโลหิต!” หลังจากได้เห็นสิ่งที่อยู่ตรงหน้าเขา ผ่านพลังจิตในโครงกระดูก หัวใจของหลินเว่ยเต็มไปด้วยความสุข

หลังจากการค้นพบครั้งแรก หลินเว่ยพบรังผึ้งจำนวนมากที่ถูกปิดผนึกด้วยขี้ผึ้ง น้ำผึ้งที่เก็บไว้ในแต่ละรังมีขนาดใหญ่กว่าผึ้งโลหิตหลายเท่า ยิ่งไปกว่านั้นทั้งรังยังประกอบไปด้วยน้ำผึ้งและเปลือกไม้ เกสร ซึ่งมีประสิทธิภาพมากกว่าน้ำผึ้งโลหิตธรรมดา

ดังนั้น หลินเว่ยได้คำนวณในใจของเขาว่าต้องการที่จะเก็บรังทั้งหมดหรือไม่?

ในขณะที่เดินฝ่าลึกเข้ามาเรื่อย ๆ ระดับของผึ้งโลหิตก็เปลี่ยนไปอีกครั้ง ส่วนใหญ่เป็นขั้น 6 และขั้น 7 แต่พวกมันกลับปรากฏตัวขึ้นหนาแน่น จนในที่สุด หลินเว่ยก็ตัดสินได้ว่าสัตว์ร้ายโครงกระดูกของเขามาถึงใจกลางรังแล้ว

หากเข้าไปลึกกว่านั้นเขาจะพบที่อยู่อาศัยของผึ้งนางพญา

อย่างไรก็ตาม การสำรวจของหลินเว่ยสิ้นสุดลง สัตว์โครงกระดูกที่เขาส่งออกไปถูกผึ้งโลหิตพบ มันจึงแตกสลายกลายเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย ด้วยความแข็งแกร่งของผึ้งโลหิตขั้นที่เจ็ด