ราชันเร้นลับ 2 : วัฏจักรแห่งชะตา (Circle of Inevitability) - ตอนที่ 498 ท่าทีน่าสงสัย

ตอนที่ 498 ท่าทีน่าสงสัย

…………….

ลูกาโน·ทอสคาโน ชายผมน้ำตาลตาสีน้ำตาล หน้าตาดี รูปร่างสูงใหญ่ สวมชุดสูทสีดำราคาถูก ก้มหน้าต่ำ เดินจ้ำท่ามกลางฝูงชนรอบข้าง ใช้มือกดหมวกทรงสูงบนศีรษะให้ต่ำลง

หลังจากเดินวนเวียนไปมา ผู้วิเศษลำดับ 8 ‘แพทย์’ หมาดๆ รายนี้ก็เลี้ยวเข้าถนนข้างตลาดคนซื่อ พื้นปูด้วยหิน เดินขึ้นบันไดไม้ลั่นเอี๊ยดอ๊าด จนถึงชั้นบนสุดของอาคารเก่าหลังหนึ่ง

วันนี้พอเขาตื่นขึ้นมา ยังไม่ทันได้กินมื้อเช้า ก็ถูกเพื่อนแจ้งว่าตัวเองถูกออกหมายจับ ในฐานะลูกน้องคนสนิทของชาร์ล·ดูบัวส์ ผู้วิเศษที่ดูแลคาบาเร่ต์แห่งหนึ่ง

แม้ว่าลูกาโนจะงุนงงมาก ไม่รู้ว่าระดับแกนนำของพรรคซาฟาห์กำลังทำอะไรกันอยู่ และมั่นใจอย่างยิ่งว่าตนไม่มีส่วนเกี่ยวข้อง แต่ในฐานะผู้วิเศษเถื่อน ลำพังการมีตัวตนอยู่ ก็ถือว่าเป็นความผิดแล้ว นี่ยังถูกออกหมายจับอีก แล้วจะกล้าไปพบพวก ‘ผู้ชำระ’ หรือคนของ ‘จิตแห่งจักรกล’ เพื่อชี้แจงได้อย่างไร จึงได้แต่เก็บข้าวของ ย้ายเข้าบ้านลับแห่งนี้ ที่แอบเตรียมไว้ล่วงหน้า โดยไม่เคยบอกใครแม้แต่เพื่อนคนสนิท ตั้งใจจะดูท่าทีไปสักสองสามวัน แล้วค่อยตัดสินใจว่าควรทำอย่างไรต่อ

ในช่วงพักกลางวันของโรงงาน เขตตลาดยิ่งอึกทึกคึกคัก ลูกาโนลงไปเดินดูรอบหนึ่ง แล้วก็ไม่แปลกใจเมื่อพบว่าตัวเองถูกออกหมายจับ ด้วยค่าหัว 2,000 เฟลคิน

จากข้อมูลดังกล่าว เขาได้ทราบว่าตนไม่ใช่จุดสนใจหลัก อีกไม่นานผู้วิเศษทางการก็คงลืมไปเอง

เมื่อเดินมาถึงหน้าห้องหนึ่ง แทบจะเท่ากับห้องใต้หลังคา ลูกาโนหยิบกุญแจสีทองเหลืองออกมา ผลักเปิดประตูไม้สีน้ำตาลเข้ม

ท่ามกลางเสียงเอี๊ยดอ๊าด ดวงตาของ ‘แพทย์’ คนนี้สะท้อนร่างหนึ่ง

ไม่ใช่ใครนอกจากชาร์ล·ดูบัวส์ นั่งอยู่หน้าโต๊ะไม้เรียบง่าย ผมสีทองปนดำ สวมต่างหูสีเงิน เสื้อเชิ้ตสีขาว เสื้อนอกสีเข้ม กางเกงขายาวสีฟ้าเทา รองเท้าหนังแบบมีเชือกผูก

เขารู้จักที่นี่ได้ยังไง? นอกจากเรากับเจ้าของบ้าน ที่อาศัยในเขตอื่น ก็ไม่มีใครรู้ถึงการมีอยู่ของบ้านหลังนี้แล้ว! แถมวันนี้เพิ่งจะเริ่มใช้งานจริง! ม่านตาของลูกาโนเบิกกว้างทันใด ราวกับต้องการมองร่างดังกล่าวให้ชัดเจนยิ่งขึ้น

ผ้าม่านที่เคยเปิดค้าง ถูกปิดลงตั้งแต่เมื่อไรก็ไม่ทราบได้

ลูเมี่ยนยิ้มมองลูกาโน แล้วกล่าวว่า

“ยังไง? จะไม่ทักทายกันหน่อยหรือ?”

ลูกาโนยิ้มโดยไม่รู้ตัว

“การมาเยือนของท่าน ถือเป็นเกียรติอย่างยิ่งสำหรับกระผม ทางนี้แค่คิดไม่ถึงว่าท่านจะรู้จักกระท่อมสุนัขแห่งนี้ด้วย”

คำพูดนี้ของเขา ทั้งเป็นการถ่อมตน และบอกใบ้ลูเมี่ยนเป็นนัยว่า

ผมยังไม่ลืมว่าตัวเองเป็นสุนัขของท่าน!

ลูกาโนพูดพลางเดินเข้าห้อง แล้วปิดประตูไม้ตามหลัง

ทันใดนั้นห้องก็มืดลง ตามมาด้วยเสียงดีดนิ้ว

เทียนบนโต๊ะไม้เรียบง่าย สว่างเป็นดวงในทันที เปลวไฟสีเหลืองส่ายไหวไปมา

ลูเมี่ยนลดมือขวาที่ยกขึ้น พูดพลางพยักหน้าแผ่วเบา

“นายมีอะไรอยากถามไหม?”

ลูกาโนไม่ได้ถามว่า แกนนำของพรรคซาฟาห์กระทำความผิดใดลงไป ถึงได้ลุกลามมายังตน จนพลอยถูกออกหมายจับไปด้วย แต่เขาสนใจอีกเรื่องหนึ่งมากกว่า

“มิสเตอร์ชาร์ล ท่านรู้ได้อย่างไรว่าผมอยู่ในบ้านลับหลังนี้?”

ลูเมี่ยนยิ้มแล้วตอบ

“ถ้าฉันอยากหาอะไร สุดท้ายก็จะหาพบ”

นี่มัน…ลูกาโน·ทอสคาโนหรี่ตาลง สัมผัสถึงความมั่นใจอันแรงกล้าจากอีกฝ่าย

และผลลัพธ์ของคำพูด ก็ถูกพิสูจน์ด้วยการกระทำแล้ว

แน่นอน ลูเมี่ยนไม่มีทางบอกลูกาโนว่า เขาเคยแอบสะกดรอยตามลูกาโนหลายครั้ง จนรู้หมดว่าเขามีบ้านลับอยู่สามแห่ง แถวไหนบ้าง

ในฐานะ ‘นักล่า’ เวลาว่างเขามักจะเดินวนเวียนอยู่ในเขตตลาด ฝึกฝนทักษะการสะกดรอย จนรู้จักสภาพแวดล้อมย่านนี้เป็นอย่างดี

สำหรับคนเดินถนน รวมถึงผู้อยู่อาศัยทั่วไป เด็กหนุ่มเพียงสุ่มเลือกเป้าหมายการสะกดรอย ไม่มีทางสังเกตได้ทุกคน แต่สำหรับผู้วิเศษอย่างลูกาโน·ทอสคาโน ผู้มาสมัครเป็นลูกน้องเขาเอง ย่อมต้องให้ความสนใจเป็นพิเศษ เพื่อป้องกันการถูกหักหลัง

โดยไม่รอให้ลูกาโนถามต่อ ลูเมี่ยนเข้าประเด็นทันที

“ฉันอยากได้ความช่วยเหลือจากนาย”

“เป็นเกียรติของผมแล้ว” ลูกาโนแสดงท่าทีราวกับจะตอบตกลงแน่นอน โดยไม่ถามว่าเป็นเรื่องใด

ประจบสอพลอไปหน่อยไหม? ตอนนี้ฉันเป็นผู้ต้องหา ไม่มีคาบาเร่ต์ลมเอื่อยหรือกิจการไหนแล้ว ไม่มีทรัพยากรใดจะให้นายอีก…ลูเมี่ยนใช้มือขวาลูบคาง

“ฉันจะเดินทางไปอาณาจักรเฟเนพ็อต อยากให้นายช่วยเป็นล่าม”

ลูกาโนตอบทันทีโดยไม่ลังเล

“ไม่มีปัญหาครับ”

จริงหรือ? แต่ฉันมีปัญหา… ‘ความจงรักภักดี’ แบบไม่ถามเหตุผล ไม่พูดถึงผลประโยชน์ของลูกาโน ทำให้ลูเมี่ยนผู้เป็น ‘นักวางแผน’ เริ่มกังขา สมาธิเริ่มจดจ่อขึ้นมาทันที

หรือว่าหมอนี่จะเหมือนกับเด็กชายลุดวิก ที่ถูกบางกลุ่มอิทธิพล ‘ส่ง’ มาติดต่อกับเรา? ลูเมี่ยนเลิกคิ้วเล็กน้อย ยิ้มพลางกล่าว

“นึกว่านายจะปฏิเสธเสียอีก เพราะยังไงก็เป็น ‘แพทย์’ แล้ว ถึงไม่ต้องทำเรื่องเสี่ยงๆ ก็สามารถใช้ชีวิตอย่างมีความสุขได้”

‘แพทย์’ สามารถใช้พลังวิเศษรักษาโรค รักษาบาดแผล ไม่ว่าจะอยู่ประเทศไหนเมืองใด ก็ย่อมเลี้ยงชีพได้สบาย

ลูกาโนยิ้มแหยๆ

“ผมก็ถูกออกหมายจับเหมือนกัน กะว่าจะไปหาแหล่งกบดานในเมืองอื่นสักพัก แล้วค่อยกลับมาทรีอาร์ใหม่ อีกอย่าง ผมเชื่อว่าท่านจะจ่ายค่าตอบแทนอย่างงาม”

“แม้ ‘แพทย์’ จะรักษาโรคได้ แต่ก็ไม่อาจใช้พลังวิเศษอย่างประเจิดประเจ้อ นั่นจะดึงดูดให้ผู้วิเศษทางการหันมาสนใจ หากไม่มุ่งเน้นการทำเงินในตลาดมืดเป็นหลัก ก็ต้องปลอมใบประกอบโรคศิลป์ เปิดคลินิก รักษาแบบปกติควบคู่กับพลังวิเศษ ซึ่งต้องใช้เงินทุนก้อนใหญ่ แถมยังต้องมีความรู้ทางการแพทย์เพียงพอ อย่างหลังผมมีแล้ว ส่วนอย่างแรก ผมเพิ่งนำเงินเก็บทั้งหมดไปแลกเป็นวัตถุดิบหลักกับวัตถุดิบเสริมสำหรับโอสถ ‘แพทย์’ ครับ”

พูดไปพลาง รอยยิ้มของลูกาโนก็ยิ่งดูเอาอกเอาใจ

“พอเป็นหมอชื่อดังในทรีอาร์แล้ว ผมจะหาเงินได้อย่างน้อยปีละ 200,000 เฟลคิน ตอนนั้นก็ไม่ต้องออกไปเสี่ยงอันตรายอีกแล้ว หรือต่อให้ไม่อยากมีชื่อเสียงมาก กลัวถูกผู้วิเศษทางการจับตามอง ก็ยังหาเงินได้ไม่ต่ำกว่าปีละ 40,000-50,000 เฟลคิน”

รู้รายได้ของหมอในทรีอาร์เป็นอย่างดี…ลูเมี่ยนจ้องตาลูกาโน ความกังขาในใจเจือจางลงบ้าง แต่ยังไม่หายไปทั้งหมด

ไม่นานเด็กหนุ่มก็ตัดสินใจได้ จึงลุกขึ้นยืนอย่างไม่รีบร้อน

“ดีมาก นายรออยู่ที่นี่สามวัน ฉันขอไปสะสางธุระปะปังให้เสร็จก่อน เมื่อถึงตอนนั้น นายจะได้เงินล่วงหน้า 5,000 เฟลคิน จนกระทั่งฉันไม่ต้องการล่ามแล้ว ก็จะให้อีก 5,000 เฟลคิน ถ้าระหว่างทางเกิดการต่อสู้ นายจะได้ส่วนแบ่งตามกฎของนักผจญภัย โดยหลังจากนั้น ฉันจะชดเชยให้อีกก้อนหนึ่ง ไม่ต่ำกว่า 5,000 เฟลคิน”

“ได้ครับ มิสเตอร์ชาร์ล” ลูกาโนยิ้มแย้มส่งลูเมี่ยนออกจากห้อง

ตลอดกระบวนการ ลูเมี่ยนใช้หางตาสังเกตสีหน้าท่าทางของ ‘แพทย์’ คนนี้ตลอด แต่ก็ไม่พบความผิดปกติ

เขาเป็นคนแบบนี้อยู่แล้ว ไม่มีอะไรน่ากังวล หรือว่าเป็นยอดนักแสดง? ลูเมี่ยนมองตรง เดินลงบันไดอย่างมั่นคง

…………

จินนาไม่ได้หมกตัวในอพาร์ตเมนต์ 601 บ้านเลขที่ 3 ถนนเสื้อนอกขาวนานนัก เธอรีบเก็บสัมภาระส่วนตัว เตรียมย้ายเข้าบ้านลับของฟรังก้าในเขตหอรำลึก

ในฐานะหัวหน้าหน่วยของพรรคซาฟาห์ และคู่ขาของการ์ดเนอร์·มาร์ติน ฟรังก้ากลับยังไม่ถูกออกหมายจับอย่างน่าประหลาด แต่ในอีกไม่กี่ชั่วโมงข้างหน้าอาจมีผู้วิเศษทางการมาเคาะประตูบ้าน ดังนั้น ก่อนไปเมืองชาโย ‘นางมารสุขสม’ รายนี้จึงเก็บข้าวของส่วนตัว รวมถึงสัมภาระชิ้นใหญ่ของจินนา ใส่ ‘กระเป๋านักเดินทาง’ เพื่อให้พร้อมต่อการย้ายบ้านตลอดเวลา

จินนา ผู้ถือกระเป๋าเดินทางสีน้ำตาล เพิ่งจะเดินเข้าถนนเสื้อนอกขาวก็เหลือบเห็นสัญลักษณ์ประหลาดผ่านหางตา ดูคล้ายกับรอยขีดเขียนของเด็ก อยู่ในตรอกด้านข้าง

นั่นคือข้อความนัดพบของ ‘ผู้ชำระ’

จินนาเดินไปข้างหน้าพลางลังเลใจ

ก่อนหน้านี้ เธอเคยปรึกษากับลูเมี่ยน ฟรังก้า และอ็องโตนีแล้วว่า หากถูก ‘ผู้ชำระ’ เรียกพบ ตนควรเล่าเหตุการณ์เมื่อคืนอย่างไร แต่พอเอาเข้าจริง เมื่อต้องไปเผชิญหน้ากับผู้วิเศษทางการ จิตใจก็เริ่มกระวนกระวาย

หลังจากไตร่ตรองเกือบสิบนาที จินนาถอนหายใจแผ่วเบา เลี้ยวเข้าถนนใหญ่ตลาด เดินไปยังตรอกหลังวิหารนักบุญโรแบร์

นั่นคือจุดนัดพบ

ยูเลียนพี่ชายของเธอ ยังอยู่ท่าเรือเลอซายล์ก็จริง แต่อีกไม่กี่เดือนก็จะกลับมาทรีอาร์แล้ว จินนาไม่อยากทำให้ญาติเพียงคนเดียวต้องเดือดร้อน ไม่อยากให้อีกฝ่ายต้องใช้ชีวิตหลบๆ ซ่อนๆ ด้วยความหวาดระแวง ดังนั้น หากไม่จำเป็น เธอก็อยากจะสานสัมพันธ์อันดีกับพวก ‘ผู้ชำระ’ ไว้ เพื่อให้พวกเขาช่วยดูแลพี่ชายบ้าง

ยังไงตอนนี้เราก็เป็นแม่มดผู้นำพาหายนะ เรื่องเสี่ยงอันตราย เรื่องมืดมนทั้งหลาย เราจะแบกรับแทนพี่เอง…จินนาก้มหน้าลง พึมพำกับตัวเองเงียบงัน เปลี่ยนจังหวะเดินจากช้าเป็นเร็ว

พอไปถึงตรอกหลังวิหารนักบุญโรแบร์ เธอไม่เพียงได้เจอกับวาเลนไทน์และอิมเร แต่ยังมีชายผมบลอนด์ คิ้วสีบลอนด์ หนวดเคราสีบลอนด์ สวมเสื้อโคตสีน้ำตาลกระดุมสองแถวด้วย

“นี่คือสังฆานุกรของเรา มิสเตอร์อ็องกูแลม” ลูกครึ่งอิมเรแนะนำ “เขาสนใจหายนะเมื่อคืนมาก อยากรู้ว่าคุณมีข้อมูลอะไรบ้าง”

ในสายตาพวกเขา เชเลีย·เบลโลมีสายสัมพันธ์ใกล้ชิดกับชาร์ลและฟรังก้า คนหนึ่งเป็นลูกน้องสองหน้าของการ์ดเนอร์·มาร์ติน อีกคนเป็นคู่ขา ย่อมต้องมีข้อมูลเกี่ยวกับความโกลาหลในเขตตลาดพอสมควร

เพราะมีจินนาเป็นสายข่าว ทาง ‘ผู้ชำระ’ จึงยังไม่ลงมือกับฟรังก้าและอพาร์ตเมนต์ 601 บ้านเลขที่ 3 ถนนเสื้อนอกขาวตามข้อเสนอของอ็องกูแลม เพียงแต่ออกหมายจับชาร์ล·ดูบัวส์ ผู้ถูกสมาชิก ‘ชุมนุมกางเขนเลือดเหล็ก’ คนอื่นๆ ให้การซัดทอดว่าเป็น ‘ทหาร’ ขององค์กร

จินนาถอนสายตาจากกระดุมสีทองของอ็องกูแลม ฉีกยิ้มอย่างสดใส

“คุณหมายถึง หายนะที่ถูกก่อขึ้นเพื่อเปิดผนึกทรีอาร์ยุคที่สี่ใช่ไหม?”

อิมเรกับวาเลนไทน์ ทีแรกก็ตาพร่าเพราะรอยยิ้มของจินนา แต่ไม่นานก็ต้องตกตะลึงกับ ‘ข้อมูลแฝง’ ในคำพูดของเธอ จนดวงตาเบิกกว้าง แววตาแข็งค้าง

อ็องกูแลมชะงักไปครู่หนึ่ง ถอนหายใจเงียบ ราวกับเตรียมใจไว้แล้ว

จินนาเอียงคอเล็กน้อย ยิ้มพลางเสริม

“ถ้าเกิดบอกว่า ฉันได้เห็นจุดเริ่มต้นของปัญหา ได้เห็นกระบวนการของพิธีกรรมด้วยตาตัวเอง ได้เข้าไปในทรีอาร์ยุคที่สี่ แล้วหนีออกมาได้ พวกคุณจะเชื่อไหม?”

วาเลนไทน์กับอิมเรเบิกตากว้าง เงียบงันไม่รู้ตอบสนอง

“เกี่ยวข้องกับ ‘หอพัก’ ที่คุณรายงานไว้ก่อนหน้านี้ใช่ไหม?” อ็องกูแลมถามเสียงทุ้ม

จินนา ‘อืม’ แล้วพยักหน้ารับ

“แล้วฟรังก้ากับชาร์ลล่ะ?” อ็องกูแลมถามต่อ

จินนาเล่าถึงสิ่งที่จะเกิดในอีกไม่กี่วันข้างหน้า

อ็องกูแลมได้ยินแบบนั้น ก็ถอนหายใจโล่งอกแล้วพูดต่อ

“ช่วยเล่าประสบการณ์ของคุณอย่างละเอียดให้ฟังหน่อย”

……………………………………………………..