ราชันเร้นลับ 2 : วัฏจักรแห่งชะตา (Circle of Inevitability) - ตอนที่ 417 ความสำคัญของข้อมูล

ตอนที่ 417 ความสำคัญของข้อมูล

……….

คอนเสิร์ตเริ่มตรงเวลา เทเรซากับอเดนาตัดขาดตัวเอง ดำดิ่งอยู่กับการแสดงของวงออร์เคสตรา

ในทรีอาร์ ชาวเมืองยังคงหลงใหล ยังคงความเคารพในศิลปะอยู่มาก ระหว่างงาน ‘นิทรรศการผลงานศิลปินร่วมสมัย’ จำนวนผู้เข้าชมในแต่ละวัน ยังสูงกว่าคนที่ไปดูการประหารชีวิตรวมกันทุกลาน

ฟรังก้าถอนสายตากลับอย่างเสียดาย หลับตาลงครึ่งหนึ่ง ฟังท่วงทำนองอันไพเราะเสนาะหู ราวกับแสงจันทร์สั่นไหวบนผิวทะเลสาบยามค่ำคืน

ลูเมี่ยนไม่เคยถูกสอนในด้านนี้ การรับรู้เชิงดนตรีของเด็กหนุ่มมีเพียงสามแบบ หนึ่ง เพลงที่โอลัวร์เคยร้องเป็นครั้งคราว กับเสียงขลุ่ยของคนเลี้ยงแกะ สอง เพลงที่เต็มไปด้วยคำลามกหยาบคาย หรือเต็มไปด้วยจังหวะ ทั้งจากร้านเหล้าคร่ำครึ จัตุรัสหมู่บ้านกอร์ตู และคาบาเร่ต์ลมเอื่อย สาม เพลงสวดของสุริยันเจิดจรัสในพิธีมิสซา แต่ในตอนนี้ เด็กหนุ่มกลับได้รับอิทธิพลจากเสียงเพลงของวงดนตรี อารมณ์เริ่มสงบนิ่ง ราวกับเห็นหมู่บ้านกอร์ตูที่หลับใหลในความมืด เห็นทุ่งหญ้าที่ราบสูง

คืนนั้น ดาวระยิบระยับ สงบเงียบ

ลูเมี่ยนมิได้จดจ่ออยู่เพียงดนตรี สายตายังคงเหลือบมองสุภาพสตรีที่สวมรอยเป็นเทเรซา นักค้างานศิลป์ คอยสังเกตท่าทีของเธอเป็นระยะ

เทเรซาปลอมดูเหมือนจะอ่อนไหวมาก เศร้าในช่วงบรรเลงเพลงสดุดี ตื่นเต้นในช่วงบรรเลงประสาน ออกอาการชัดเจนตามดนตรีที่เปลี่ยนไป

นี่ทำให้ลูเมี่ยนไม่รู้ว่า เธอชอบดนตรีมากเกินเหตุ ถูกทำให้ประทับใจได้ง่ายเกินเหตุ หรือมีแรงกระหายอยากแสดงออกเกินพอดีกันแน่

หากเป็นกรณีหลัง ลูเมี่ยนสามารถตัดสินเบื้องต้นได้ว่า เทเรซาปลอมเป็นเพียงลำดับ 7 ‘นักแสดง’ เพราะจากความเข้าใจเกี่ยวกับเส้นทางพรของ ‘มารดาพฤกษาแห่งแรงกระหาย’ ของเด็กหนุ่ม เมื่อผู้วิเศษหลุดพ้นจากลำดับก่อนหน้าแล้ว พวกเขาจะไม่ถูกแรงกระหายที่เป็นตัวแทนของลำดับก่อนๆ ส่งสร้างอิทธิพลในระดับเกินจริง ถึงจะยังรุนแรงกว่าคนธรรมดาอยู่บ้างก็ตาม

เวลาผ่านไปไวเหมือนโกหก เมื่อจบการบรรเลงซิมโฟนีสามท่อน วาทยกรหันกลับมา โค้งคำนับ ทักทายผู้ชมทุกคน

“ท่อนสุดท้ายเมื่อสักครู่ชื่อ ‘เด็กสาวใต้แสงจันทร์’ ผมจึงอยากเชิญสุภาพสตรีผู้เลอโฉมกว่าใครในงานขึ้นมาบนเวที เพื่อให้พวกเราทั้งวงมีโอกาสถ่ายรูปร่วมกับเธอสักครั้ง แทนความทรงจำอันยอดเยี่ยม”

ฟังถึงตรงนี้ ฟรังก้ารีบก้มหน้าลง

มันทำให้เธอรู้สึกอายไม่เบา

แน่นอน หญิงสาวมิได้กังวลสักเท่าใด อาศัยการปรับเปลี่ยนใบหน้ากับส่วนสูงด้วย ‘คำลวง’ ตอนนี้เธอถือว่าธรรมดา ไม่โดดเด่น มีเสน่ห์เล็กน้อย ท้ายที่สุด อุปสรรคใหญ่หลวงระหว่างการสะกดรอยตามเหยื่อของ ‘นางมารสุขสม’ คือ สวยเกินไป มีเสน่ห์เกินไป เตะตาคนเกินไป หากไม่ ‘ล่องหน’ หรือซ่อนตัวในเงา ก็จะถูกพบได้ง่ายมาก

คำขอที่คล้ายคลึงกันในทรีอาร์ มิใช่สิ่งแปลกใหม่แต่อย่างใด สุภาพสตรีหลายคนในงานดูเหมือนจะกระตือรือร้นอยากลองเสี่ยงโชค

สำหรับพวกเธอแล้ว หากได้รับเลือกขึ้นมา จะถือเป็นคำชมเชยทางด้านรูปลักษณ์และบุคลิกภาพอย่างสูง

สายตาของลูเมี่ยนกวาดผ่านพวกเธอ ผ่านอเดนากับเทเรซาปลอมอย่างเป็นธรรมชาติด้วยเช่นกัน

คนแรกแสดงออกว่าคาดหวังอย่างเปิดเผย ส่วนคนหลัง ร่างกายดูเกร็งผิดปกติ สั่นเทาไม่เบา ราวกับตื่นเต้นเจือกังวล จากความปรารถนาอย่างรุนแรงในใจ

เมื่อเห็นเช่นนี้ มุมปากของลูเมี่ยนเหยียดยิ้ม เข้าใจสถานการณ์เบื้องต้นของเทเรซาปลอมแล้ว

ความปรารถนาที่ต้องการ ‘ถูกยอมรับ’ คือหนึ่งในแรงกระหายหลักของลำดับ 6 ‘ผู้ถือเกียรติ’ จากเส้นทางพรของมารดาพฤกษาแห่งแรงกระหาย!

ดังนั้น เทเรซาปลอมก็ควรต้องเป็นลำดับ 6 ‘ผู้ถือเกียรติ’ ยังไม่ถึงลำดับ 5 ‘มารพฤกษาเสื่อมทราม’ ไม่เช่นนั้น แรงกระหายของเธอที่ต้องการถูกยอมรับ คงไม่ต้องฝืนกลั้นกันยากถึงเพียงนี้

แน่นอน กิจกรรมเชิญสุภาพสตรีผู้เลอโฉมเหนือใครขึ้นเวทีถ่ายรูปร่วมกัน มิได้เกิดจากความบังเอิญ แต่เป็นสิ่งที่ลูเมี่ยน ‘สนับสนุน’ เองกับมือ

เมื่อทราบว่าเทเรซาปลอมกับอเดนา นัดกันมาฟังดนตรีเป็นอันดับแรก เด็กหนุ่มก็เดินทางมายังหอประชุมเดรน ศึกษาเพลงที่จะใช้บรรเลงในค่ำคืนดังกล่าว ศึกษาชื่อท่อนสุดท้าย แล้วออกแบบขั้นตอนให้เข้ากับรสนิยมชาวทรีอาร์ พร้อมกับพยายามติดสินบนวงออร์เคสตรา

จนในที่สุด เขาสามารถโน้มน้าววาทยกรสำเร็จ มิใช่เพียงเพราะจ่ายเงินของฟรังก้าไป 1,000 เฟลคิน แต่ยังเป็นเพราะลูเมี่ยนปั้นแต่งเหตุผลได้ดีเยี่ยม

นี่คือการเอาใจสุภาพสตรีท่านหนึ่ง เป็นการแสดงความรักแบบไม่หวังผลตอบแทน ไม่เปิดเผยชื่อเสียงเรียงนาม

คำว่า ‘โรแมนติก’ สามารถสะกดใจศิลปินในทรีอาร์ได้ชะงักงันนัก

อาศัยกิจกรรมดังกล่าว ลูเมี่ยนสามารถ ‘ตรวจสอบ’ ได้อย่างแนบเนียน ว่าเทเรซาปลอมมีแรงกระหายเกินเกณฑ์หรือไม่

‘นักล่า’ ที่ดีต้องไม่เพียงแค่รอโอกาส แต่ยังต้องรู้จักสร้างโอกาส!

แน่นอน สิ่งสำคัญคือต้องมีข้อมูลเพียงพอ ไม่เช่นนั้นจะไม่สามารถออกแบบได้อย่างเฉพาะเจาะจง หรืออาจถูกจับได้ง่าย

วาทยกรกวาดตามอง เลือกสุภาพสตรีที่เขาคิดว่าสวยที่สุด

เขายังเชื่อว่า นี่คือคนเดียวกับที่ชายหนุ่มนิรนามหลงใหลเมื่อตอนบ่าย

หญิงงามเช่นนี้ ร้อยวันพันปีจะได้พานพบสักครั้ง!

สตรีผมดำมัดเกล้าเรียบร้อย ดวงตาสีเทาเข้มสว่าง แต่แฝงความโศกเศร้าไว้ไม่เบา เดินไปยืนข้างวงดนตรี ในขณะเดียวกัน เทเรซาปลอมทรุดตัวลงบนเก้าอี้ ไม่อาจเก็บซ่อนความผิดหวัง เสียใจ และไม่พอใจ

“ไม่ทราบจะเรียกคุณว่าอย่างไรดี?” วาทยกรถามสุภาพสตรีในชุดราตรียาวสีดำที่ยืนอยู่ข้างๆ

สุภาพสตรีตอบด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนไพเราะ

“แคลริสค่ะ”

ฟรังก้ามองสุภาพสตรีท่านนี้ด้วยความชื่นชม รู้สึกว่าเธอมีเสน่ห์พิเศษ แต่ก็บอกไม่ถูกว่าเป็นเสน่ห์แบบใด

เมื่อคอนเสิร์ตจบลง ลูเมี่ยนกับฟรังก้ามิได้แอบสะกดรอยตามอเดนากับเทเรซาปลอมไป แต่ตรงมายังห้อง 502 ของอพาร์ตเมนต์เลขที่ 25 ถนนเมนิลในเขตจัตุรัส

นี่เป็นห้องเช่าที่ว่างชั่วคราวภายใต้อำนาจเงิน โดยห้อง 401 ของตึกเลขที่ 23 ฝั่งตรงข้าม คือสถานที่ที่อเดนาใช้สำหรับนอกใจ

คืนนี้เธอจะพาเทเรซาปลอมกลับมาที่นั่น

ด้วยสายตาเหนือมนุษย์ของลูเมี่ยนกับฟรังก้า ระยะทางแค่นี้ไม่ถือว่าเป็นอุปสรรค ทั้งสองยังคงมองเห็นสถานการณ์ในห้องเป้าหมายชัดเจน ข้อควรระวังเพียงหนึ่งเดียวคือ ต้องซ่อนตัวให้ดี ไม่ให้เทเรซาปลอมเอะใจว่าถูกถ้ำมองอยู่

หลังจากพวกเขาแอบในมุมมืดได้ไม่นาน หน้าต่างของห้อง 401 อพาร์ตเมนต์เลขที่ 23 ฝั่งตรงข้าม ก็พลันสว่างโร่ โคมไฟติดผนังหลายดวงฉาบห้องไปด้วยแสง

ต่อมา ลูเมี่ยนเห็นเทเรซาปลอมกับอเดนา จูบกันอย่างดูดดื่มขณะเข้าใกล้หน้าต่างกระจก

พวกเธอไม่อยากแยกจากกัน แต่ก็อยากปิดผ้าม่าน

“แน่วแน่กันจริงๆ” ลูเมี่ยนจิกกัดด้วยรอยยิ้ม

ฟรังก้าไม่ตอบ หายใจหนักขึ้นเล็กน้อย

“พร้อมนะ” ลูเมี่ยนเตือนฟรังก้าเสียงเบา หลังจากแน่ใจว่าสมาธิของเทเรซาปลอม จดจ่ออยู่เพียงคู่ขาของเธอ

ฟรังก้าพยักหน้ารับ ตอบด้วยน้ำเสียงปกติ

“ตกลง”

งานหลักของเธอคือ การป้องกันเหตุไม่คาดฝัน

ลูเมี่ยนไม่ลังเลอีกต่อไป กระตุ้นรอยประทับสีดำบนไหล่ขวาทันที

แสงสลัวส่องออกจากด้านในเสื้อผ้า พาเด็กหนุ่มหายไปในเงาของตึกเลขที่ 25

ในอพาร์ตเมนต์ฝั่งตรงข้าม อเดนากับเทเรซาปลอมที่กำลังนัวเนีย ใช้มือดึงผ้าม่าน พยายามรูดบังหน้าต่างกระจก

ลูเมี่ยนเผยตัวอีกครั้งด้านหลังเทเรซาปลอม ห่างออกไปเพียงสองเมตร หันหน้าเข้าหาอเดนา ผู้มีสายตาเคลิ้มและใบหน้าแดงก่ำ

ประกายตาของอเดนาหดเข้า ม่านตาขยาย ไม่อยากเชื่อว่าชายแปลกหน้าผมทองตาฟ้า รูปร่างสูงผอม จะโผล่เข้ามาในห้องของเธอโดยไม่ให้สุ้มให้เสียง

เธอรู้สึกเหมือนกำลังฝันไป ความรู้สึกทางกายขัดแย้งกับทางใจโดยสิ้นเชิง

แทบจะในเวลาเดียวกัน ลูเมี่ยนพ่นจมูก ‘ฮึ่ม’ เสียงดัง

แสงสีขาวสองลำ พุ่งออกจากปลายจมูกของเด็กหนุ่ม ชนเข้ากับร่างของเทเรซาปลอม ส่งผลไปถึงอเดนา

สตรีทั้งสองหลับตาลงพร้อมกัน สลบเหมือดไปทันที

ลูเมี่ยนก้าวไปข้างหน้า รับเทเรซาปลอมไว้ได้ทัน จากนั้นก็ยกมือขวาสับใส่ท้ายทอยอีกฝ่ายดังผัวะ

สลบทางศาสตร์เร้นลับ ตามด้วยสลบทางกายภาพ!

จัดการเสร็จ ลูเมี่ยนโยนเทเรซาปลอมลงบนพรม ห่างจากอเดนาที่หลับไปพอสมควร

เด็กหนุ่มรีบย่อตัวลงข้างสุภาพสตรีที่สงสัยว่าเป็น ‘ผู้ถือเกียรติ’ คลำชุดกระโปรงกับกระเป๋าถือของเธอ หยิบขวดและกระปุกออกมากองหนึ่ง

อาศัยความคุ้นเคยกับยาลับที่ ‘สมาคมเสียวซ่าน’ ชอบพกติดตัว เขาเลือกขวดยาสลบออกมาอย่างชำนาญ บิดฝาออก ยื่นไปจ่อจมูกเทเรซาปลอม ให้เธอสูดเข้าไปสิบกว่าวินาที

จัดการเสร็จ ลูเมี่ยนจึงถอนหายใจ เก็บขวดยาสลบ ไม่กังวลแล้วว่าเทเรซาปลอมจะตื่นขึ้นมากลางคัน

เด็กหนุ่มยืนขึ้น เดินไปริมหน้าต่างกระจกที่ผ้าม่านยังปิดไม่สนิท ส่งสัญญาณมือไปทางตึกฝั่งตรงข้ามชั้นห้า โดยนิ้วหัวแม่มือกับนิ้วชี้ทำเป็นวงกลม อีกสามนิ้วเหยียดตามธรรมชาติ

นี่คือการแจ้งฟรังก้าว่า ปฏิบัติการลุล่วงดี เป้าหมายถูกควบคุมแล้ว ตามมาสมทบหน่อย เดี๋ยวอาจต้องใช้ ‘ทำนายด้วยกระจกวิเศษ’

ลูเมี่ยนปิดผ้าม่าน หันมามองเทเรซาปลอมที่สลบไสล พึมพำด้วยเสียงแผ่วเบา

“ข้อมูลนี่ช่างสำคัญ…”

การจับคู่ความสามารถก็เช่นกัน

ถ้าไม่รู้จักชื่อกับจุดเด่นของเส้นทาง ‘นักแสดง’ ตั้งแต่ลำดับ 9 ถึงลำดับ 5 ถ้าไม่ทราบชัดเจนว่า แต่ละลำดับสอดคล้องกับแรงกระหายใด อยู่ในสถานะแบบไหน ลูเมี่ยนคงไม่กล้าเสี่ยงถึงเพียงนี้ และคงมิอาจจบศึกได้ในสองสามลมหายใจ

ส่วนความสามารถสามอย่างของ ‘ผู้ถือพันธสัญญา’ หากเลือกและจับคู่ไม่ดี ก็จะเหมือนสัตว์ประหลาดปากในซากปรักหักพังหมู่บ้านกอร์ตู ถูก ‘นักล่า’ ลำดับ 9 เชือดได้ง่ายดาย แต่ถ้าใช้ ‘ข้ามโลกวิญญาณ’ คู่กับ ‘วิชาฮึ่มฮ่า’ เมื่อเผชิญกับลำดับ 5 บางเส้นทาง ก็ใช่ว่าจะสู้ไม่ได้เลย เพียงแต่ระยะยาวยังไม่ไหว

…………

ระหว่างที่ลูเมี่ยนรอให้ฟรังก้ามาถึง, ณ ห้องข้างเคียงในอพาร์ตเมนต์ของอเดนา

บราวส์·เซารอนซ่อนตัวอยู่ในเงา ฟังสถานการณ์หลังผนังไปด้วย มองตึกฝั่งตรงข้ามไปด้วย

เธอได้ยินเสียงอเดนากับเทเรซาปลอมกลับมาถึงห้องแล้ว ได้ยินเสียงผ้าม่านถูกปิดแล้ว ซ้ำยังจินตนาการภาพที่สอดคล้องกันไปด้วย

นี่ทำให้เธอทุรนทุรายอย่างยิ่ง ทั้งอึดอัดทั้งเจ็บปวดที่ต้องจำใจส่งคนรักให้คู่แข่ง

แม้เธอจะรู้ว่านี่เป็นกับดัก รู้ว่าการกระทำเช่นนี้มิใช่ไร้ความหมาย อีกทั้งคนรักกับคู่แข่ง ก็เคยเสพสมกันมาหลายต่อหลายหน แต่กระนั้นก็ยังอดกังวลปนร้อนใจไม่ไหว เสียงเล็กเสียงน้อยที่ได้ยินเป็นครั้งคราว ทำเอาจิตใจฟุ้งซ่านอยู่ไม่สุข

ทำให้เธอยืนไม่สบายตัว พิงผนังก็รู้สึกไม่ถูกต้อง

มองไปยังอพาร์ตเมนต์ฝั่งตรงข้าม ซึ่งฟรังก้ากับชายหนุ่มคนรักซ่อนตัวอยู่ เห็นว่าที่นั่นไม่มีความเคลื่อนไหว บราวส์·เซารอนอดบ่นไม่ได้

……………………………………………………..