ราชันย์จอมโจรปล้นสุสาน - บทที่ 59: ประกาศสงคราม (3) 2
บทที่ 59: ประกาศสงคราม (3) 2
ไม่กี่นาทีต่อมา
ท้ายที่สุด เธอก็ตอบกลับ
[ก็ได้ ถ้าคิดว่าตัวเองเก่งนัก ก็เอาเลย]
เหล่าตัวแทน
“ท่านนายพลครับ! พูดอะไรออกมานะ?! ไอ้หมอนี่มันเป็นโจรนะ! ซ้ํามันยังเคยขโมยโบราณวัตถุเราไปอีกด้วย! แล้วมันก็ดูเหมือนจะเล็งโบราณวัตถุของท่านอยู่เช่นกัน!”
โทมัสโกรธมากถึงมากที่สุด เขาพร้อมที่จะลากตัวจูฮอนไปยังสห รัฐอเมริกาหากนายพลไคร่าไม่สั่งให้รอฟังเขาพูดให้จบก่อน การขโมยโบราณวัตถุของเขาถือเป็นอาชญากรรม
ถึงกระนั้น สิทธิ์การครอบครองสุสานและโบราณวัตถุยังคงไปไม่ถึงไหน ด้วยความที่ว่าองค์กรแพนโดรายังก่อตั้งไม่เสร็จ เพราะเหตุนี้เขายังคงทําอะไรจูฮอนมากไม่ได้
ในช่วงแรก พวกเขาได้กวาดล้างโบราณวัตถุจากสุสานของประเทศอื่น และทั้งโลกยังไม่มีการตัดสินว่าโบราณวัตถุลึกลับเหล่านี้ ถือเป็นสมบัติส่วนตัวหรือไม่
แต่แล้วยังไงล่ะ?
“ท่านนายพล! นั่นไม่ต่างอะไรกับทิ้งก้างปลาไว้กับแมวเลยนะ ครับ!”
“ใช่แล้ว! จะให้เขายืมโบราณวัตถุไปใช้จริงเหรอ?!”
จูฮอนเผยเสียงหัวเราะราวกับคาดคิดไว้แล้ว
“ถ้าไม่เชื่อใจกัน พวกแกก็เฝ้าจับตาดูฉันเลยสิระหว่างนี้ เอาโบราณวัตถุทั้งหมดของฉันไปไว้ที่พวกแกก็ได้”
“ว่าไงนะ?”
ทั้งซีไอเอและยูแจฮาถึงกับตกใจทันทีที่ได้ยินเช่นนั้นพวกเขาคิด ว่าจูฮอนกําลังคิดหาทางขโมยโบราณวัตถุอยู่
นั่นเป็นสาเหตุที่ยูแจฮาตกใจมากกว่าเดิม
“เขากําลังวางแผนทําอะไรอยู่กัน?
เขากําลังจะทําอะไรกันแน่?
ทุกอย่างเป็นไปตามแผน
จูฮอนคิดเช่นนั้นทันทีที่เขาและยูแจฮาได้พบกับเทพีแห่งสงคราม พวกเขาอยู่ในโรงแรมแห่งหนึ่งไม่ไกลจากจุดนัดพบมากนัก
มันเป็นห้องสวีทที่ดูคุ้นเคย แต่ความแตกต่างคือมีสายตาอํามหิตของเหล่าทหารหลายนายที่กําลังหายใจกระฟัดกระเฟียดข้องมองมา
ทหารภายในห้องนั้นมีอยู่ประมาณยี่สิบคน
พวกเขาอาจจะเป็นทีมกองกําลังปฏิบัติการพิเศษ อย่างเช่นกองกําลังกรีนเบเร่ต์ และอาจเป็นทีมกองกําลังพิเศษที่ทํางานให้กับไคร่าในฐานะทีมขุดค้นสุสาน
ร่างกายและสภาพของทหารเหล่านี้มิอาจเทียบกับจูฮอนหรือยูแจฮาได้ พวกเขาทั้งคู่ดูตัวเล็กไปเลย
“บ้าฉิบ เหมือนเรามาเพื่อเป็นนักโทษหรืออะไรสักอย่าง
ทั้งคู่อาจจะถูกลักพาตัวไป และไม่มีแม้แต่หนูหรือนกที่ไหนจะรู้
นั่นไม่ใช่สิ่งเดียว ทั้งคู่วางแผนที่จะหนีออกไปจากที่นี่ไม่ได้ด้วยซ้ำ เพราะพวกเขาไม่เคยมาที่นี่มาก่อน
นั่นคือเหตุผลที่ยูแจฮาเสยผมขึ้นและเขยิบถอย
“เดี๋ยวนะ ทําไมเราต้องกังวลด้วย ทั้งที่ไอ้หมอนี่เป็นสาเหตุของปัญหาทั้งหมด?”
เรื่องราวพลันเกิดขึ้นทันทีที่ยูแจฮาจ้องเขม็งไปที่จูฮอน
“ดูเหมือนว่าเธอจะไม่ได้เอาโบราณวัตถุมาด้วยสินะ”
“ใช่แล้ว ฉันฝากไว้กับคนที่ฉันเชื่อใจนะ”
จูฮอนเผยยิ้มและหันหน้าไปที่เสียงนั่นทันที มีหญิงสาวร่างสูงผอมยืนอยู่ตรงหน้าพวกเขา
หญิงสาวพร้อมรอยยิ้มที่เย้ยหยันคนนี้คือไคร่า คลาร์ก
เธอเป็นหนึ่งในสี่จักรพรรดิ และเป็นเทพแห่งสงครามที่ทั้งโลก ต้องเกรงกลัวพอ ๆ กับฮิตเลอร์
ทว่า ยูแจฮากลับรู้สึกกังวลด้วยเหตุผลที่ต่างออกไป
“เดี๋ยวนะ จูฮอนฉันไม่ได้ตาฝาดไปใช่ไหม?”
ยูแจฮาดูเหมือนจะตกใจขึ้นมาทันทีที่บ่นพึมพําเป็นภาษาเกาหลีแน่นอน นั่นเป็นเหตุผลที่เขาแสดงท่าที่เช่นนั้น
ทันใดนั้นเอง
“ฉันคิดว่านายบอกว่าไคร่า คลาร์กเป็นนายพลสหรัฐเสียอีก! นี่เธอเป็น…?”
“ไม่ใช่ นั่นไม่ใช่เธอ”
เธอดูเหมือนไคร่าในอดีตความทรงจําของจูฮอนทันใดนี้ ยูแจฮาถามขึ้นราวกับไม่เชื่อสายตาตัวเอง
แต่มันก็ช่วยไม่ได้
“ทําไมเธอดูเด็กขนาดนี้ล่ะ?! แถมยังตัวสูงหน้าอกใหญ่ เธอคือสเปคฉันเลย.. ไม่สิ นั่นไม่ใช่ประเด็น อายุแค่นี้ด้วย… ไปเป็นดารายังได้!
นั่นเป็นเรื่องราวที่เกิดขึ้นจริง
ผู้หญิงที่อยู่ต่อหน้าพวกเขาคือหญิงสาวที่น่าจะอายุประมาณยี่สิบเกือบจะสามสิบ
รูปร่างของเธอนั้นงดงามไม่น้อย เธอมีผมดําสละสลวยและนัยน์ตาสีฟ้าคราม
รูปลักษณ์ของเธอแสดงให้เห็นถึงการเป็นผู้บังคับบัญชาใครก็ตามที่พูดผิดหูเธอแม้แต่นิดเดียว เธอดูพร้อมฆ่าคนนั้นได้เสมอ แต่เธอก็ไม่ต่างอะไรกับเด็กไร้เดียงสา
ไม่ว่ายังไง มันจะเป็นอีกเรื่องหนึ่งหากสหรัฐฯกําลังอยู่ในช่วงสง ครามหรือเป็นประเทศอุตสาหกรรมใหม่ เธอดูจะเด็กเกินไป เด็กเกินไปที่จะถูกควบคุมโดยประธานาธิบดีสหรัฐและเกี่ยวข้องกับโบราณวัตถุ
ทว่า จูฮอนไม่ตกใจเลยสักนิด
โบราณวัตถุนั้นทรงพลัง
แม้ว่าเธอจะดูสง่างามเพียงใด
“เธอก็ยังเป็นคนเดียวกันกับคนที่เอารถถังออกมาขับเล่นเพื่อยิงใส่ใครสักคนในระหว่างที่พวกเขากําลังหลับอยู่”
จูฮอนกําลังนึกถึงเหตุการณ์ที่เธอเข้ามาซุ่มโจมตีเขาระหว่างที่กําลังหลับ
เขาสูญเสียบ้านไปในอดีตไม่มีแม้แต่เงินที่จะซื้อหลังใหม่ นั่นเป็นเรื่องที่แย่มากสําหรับจูฮอน ผู้ซึ่งเป็นหัวหน้าทีมปล้นสุสานที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของโลก แต่กลับได้เงินเดือนเพียงน้อยนิด
เรื่องราวทั้งหมดนี้เกิดขึ้นในอดีต ทว่าเขาหันไปสนใจสิ่งอื่นแล้วในตอนนี้
นั่นคือเหตุผลที่จูฮอนเอ่ยคําถาม
“แล้วโบราณวัตถุล่ะ?”
“รีบจริง อยู่นี่ไง”
นายพลไคร่ารีบเดินไปอีกห้อง บนโต๊ะมีโบราณวัตถุที่จูฮอนคุ้นเคยวางอยู่
(แผนที่โจรสลัดของบาร์บาร็อสซา (เกรด B: ระดับหายาก/ใช้งานทั่วไป)]
(สําเนาแผนที่โลกของนักปราชญ์อะแนกซิแมนเดอร์ (เกรด C: ระดับหายาก/ใช้งานทั่วไป)]
โบราณวัตถุประเภทแผนที่ทุกแผ่นถูกรวบรวมอยู่ที่นี่
ในไม่ช้า เทพีแห่งสงครามก็นั่งลงพร้อมกับบอกจูฮอนว่าเขาทําอะไรได้บ้าง
“โอเค เอาเลย แล้วก็… หากทําตัวมีพิรุธ นายตายแน่ “
ทหารสหรัฐฯซ่อนปืนเอาไว้พร้อมจ่อไปทางจูฮอนตามที่เทพีแห่งสงครามใช้สัญญาณมือ ยูแจฮาอ้าปากค้างพร้อมชูมือขึ้นทั้งสองข้าง
ทว่า จูฮอนกลับเผยเสียงหัวเราะ
“แน่นอนว่าเทพีแห่งสงครามชอบที่จะขู่ขวัญผู้คนอยู่แล้ว”
“ไม่ต้องกลัว อย่างที่เคยกล่าวไป ฉันใช้โบราณวัตถุเก่งกว่าเธออีก มันง่ายมากที่จะหาตัวของนายกรัฐมนตรี แต่ก่อนอื่น…”
จูฮอนถามหาดินสอ เทพีแห่งสงครามรู้สึกแปลก แต่ก็สั่งให้ลูกน้องไปหยิบดินสอ
ถึงเธอจะไม่รู้ว่าจูฮอนมีแผนที่จะทําอะไร แต่เธอรู้ดีว่าวัตถุธรรมดาอย่างดินสอ
จูฮอนยื่นมือรับดินสอสีและเผยยิ้ม เขาเริ่มขีดเขียนบางอย่างลงบนแผนที่
หนึ่งในสมาชิกของกองกําลังพิเศษจอปืนมาที่เขาทันทีที่เห็น สิ่งที่จูฮอนทํา
“ทําอะไรนะ?!”
“หันปืนออกไปก่อนสิ นี่ถือเป็นคาถาที่ช่วยเพิ่มประสิทธิภาพให้โบราณวัตถุเชียวนะ”
เทพีแห่งสงครามขมวดคิ้วและบอกให้ทหารลดปืนลง หนึ่งในนั้นคือโบราณวัตถุประเภทครอบครอง เธอรู้ดีว่าจูฮอนที่มีเพียงแค่ดินสอสีในมือทําอะไรไม่ได้แน่
“ฉันแน่ใจว่านายทําไม่ได้หรอก แต่รู้ไว้ด้วยว่าหากนายทําตัวมีพิรุธกระสุนพุ่งผ่านหัวนายแน่”
“ทําไมเธอไม่คิดถึงเรื่องรางวัลที่จะให้ฉัน ถ้าฉันหานายกรัฐมนตรีพบแทนล่ะ?”
จูฮอนมองไปยังโบราณวัตถุทั้งสามแผ่น
จากนั้น เขาจึงเริ่มวาดบางสิ่งลงบนโบราณวัตถุทั้งสาม
ในตอนแรก มันดูคล้ายกับตัวอักษรอียิปต์โบราณ ไม่มีทางที่คนอื่นจะล่วงรู้ได้ว่าข้อความเหล่านี้เป็นอักษรสุสานโบราณ
นี่เป็นขั้นตอนแรกในการทําลายโบราณวัตถุ
จูฮอนใช้การยึดครองจํานวนมหาศาลกับแผนที่ทันทีที่เขียนเสร็จ
โบราณวัตถุเริ่มกรีดร้อง
[#$&#$&#!] [#1$*$&(!]
อะไรกัน เจ้าเป็นใครกัน มนุษย์งั้นหรือ?!
กล้าดียังไงถึงมาใช้การยึดครองกับข้า?!
โบราณวัตถุดูเหมือนจะตื่นขึ้นพร้อมโทสะ นี่คือจุดเริ่มต้นสําหรับแผนการหลอกลวงของจูฮอน
“รู้แล้ว! ฉันรู้แล้วว่านายกรัฐมนตรีอยู่ที่ไหน!”
“วะ-ว่าไงนะ?”
YOU MAY ALSO LIKE
