ราชันย์จอมโจรปล้นสุสาน - บทที่ 55: ฝีมือคนละระดับ (2) 1

บทที่ 55: ฝีมือคนละระดับ (2)

 

โบราณวัตถุชิ้นงามปรากฎขึ้นตรงหน้าทันเวลาพอดี

 

จูฮอนเผยยิ้มทันทีที่จ้องมองไปยังท่อน้ำในมือของโทมัส

 

ในตอนนั้น โทมัสเอ่ยคำพูดและตะโกนใส่จูฮอนโดยไม่สนใจว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่

 

“เฮ้ย! แกคือหัวขโมยที่ชิงโบราณวัตถุของวิเวียนไปใช่ไหม?!”

 

‘ก็ใช่ไง ฝีมือเราเอง’

 

จูฮอนเผยยิ้ม ทว่า โทมัสพุ่งเข้าไปหาจูฮอนราวกับรำคาญที่ได้เห็นรอยยิ้มนั่น เขามีท่าทีที่ต่างออกไปเพราะสิ่งของที่พาดอยู่บนไหล่

 

โทมัสมีทั้งไฟฉาย มีดและเชือก อุปกรณ์ขุดค้นสุสานทั่วไป ซึ่งต่างจากพวกทหารที่นำเอาแต่อาวุธไร้ประโยชน์เข้ามาในสุสาน

 

‘อย่างที่คิดไว้ เขาเอาโบราณวัตถุมาด้วย’

 

โทมัสตะโกนอีกครั้ง

 

“เฮ้ย แกฟังภาษาอังกฤษไม่รู้เรื่องหรือไง? ตอบคำถามมาขณะที่ฉันยังพูดดีด้วยอยู่! ไอ้เวรเอ้ย!”

 

เขาตั้งใจจะยั่วยุจูฮอน

 

โดยปกติแล้ว จูฮอนจะทำเป็นไม่สนใจโทมัส

 

แต่คราวนี้กลับแตกต่าง

 

“ว่าไง ของดีนี่!”

 

“ว่าไงนะ?”

 

โทมัสตกใจทันทีที่ได้ยินสำเนียงภาษาอังกฤษของจูฮอน เขาถึงกับมึนงงเล็กหน่อยทันทีที่ตระหนักได้ว่าจูฮอนกำลังพูดถึงท่อน้ำในมือ

 

“ก็ของดีอยู่หรอก มันมีความสามารถพิเศษ… ไม่สิ มันไม่สำคัญอะไร!.. ส่วนแกก็คือหัวขโมย…”

 

จูฮอนเผยยิ้มและถามอย่างไร้ยางอาย

 

“ทำไมไม่ส่งมันมาให้ฉันล่ะ?”

 

“วะ-ว่าไงนะ?”

 

“ฉันต้องการมันตอนนี้ เดี๋ยวนี้!”

 

โทมัสถึงกับถามตัวเองว่าได้ยินถูกหรือไม่

 

“เมื่อกี้แกพูดว่าอะไรนะ?”

 

“หูหนวกหรือไง? ฉันต้องการของในมือแก ส่งมา!”

 

โทมัสทำหน้ามึนงงราวกับไม่เชื่อสิ่งที่ได้ยิน

 

‘ไอ้หมอนี่เป็นบ้าไปแล้วเหรอ?’

 

เรื่องราวพลันเกิดขึ้นทันทีที่ลินดาและวิเวียนรู้ว่าโทมัสกำลังโกรธ และทั้งคู่พยายามที่จะห้ามเขา

 

ทว่า โทมัสกลับบันดาลโทสะก่อนที่ทั้งคู่จะหยุดเอาไว้

 

“เข้าใจแล้ว แกมันไม่ใช่หัวขโมยหรอก แต่แกมันจอมโจรตัวพ่อเลยต่างหาก!”

 

โทมัสเรียกใช้โบราณวัตถุท่อน้ำและพุ่งเข้าหาจูฮอน เรื่องราวคงต่างออกไปหากจูฮอนเป็นคนธรรมดา แต่จูฮอนคือคนที่ขโมยโบราณวัตถุของวิเวียนไป

 

“ส่งโบราณวัตถุที่แกขโมยไปมาก่อน!”

 

ทันทีที่โทมัสเรียกใช้โบราณวัตถุ เขาเผยใบหน้าแดงก่ำและท่อน้ำในมือแปรเปลี่ยนกลายเป็นมีด

 

ท่อน้ำมีลักษณะแหลมคมราวกับจะตัดแขนคนขาดได้ ทันใดนั้นเอง โทมัสพุ่งเข้าหาจูฮอน แต่จูฮอนกลับหลบได้อย่างง่ายดาย

 

นอกจากนั้น จูฮอนดูจะไม่รู้สึกว่าตัวเองอยู่ในอันตรายเลยด้วยซ้ำ เขาสงบสติอารมณ์พร้อมจ้องไปที่ท่อน้ำ

 

‘ดูเหมือนมันจะเป็นโบราณวัตถุเกรด A โชคดีจริง!’

 

สิ่งนี้แตกต่างจากมีดโบราณเกรด C ของเขาอย่างสิ้นเชิง และมันจะช่วยให้จูฮอนชิงโบราณวัตถุในสุสานและหนีออกมาได้ง่ายขึ้น!

 

จูฮอนที่กำลังคิดเช่นนั้นเตะเข้าไปที่หน้าอกของโทมัสพร้อมทำตาเปล่งประกาย

 

พัวะ!

 

“เฮือก!”

 

โทมัสกุมหน้าอกพร้อมล้มลง ร่างกายและกล้ามเนื้อของจูฮอนมีขนาดเล็กกว่าโทมัสมาก แต่การโจมตีของจูฮอนกลับร้ายกาจไม่น้อย

 

“ไอ้บัดซบ!”

 

“โทมัส!”

 

เรื่องราวพลันเกิดขึ้นทันทีที่โทมัสยกดาบขึ้นมาพร้อมตัดสินใจว่าจะไม่ออมมือให้จูฮอนอีก

 

“จะ-จูฮอน!”

 

ยูแจฮาหยุดวิ่งไปที่ท้ายเรือพร้อมตะโกนราวกับเป็นห่วงจูฮอน แต่จูฮอนกลับบอกให้เขารีบเตรียมเรือให้เสร็จ ทันใดนี้ ยูแจฮาเคลื่อนไหวราวกับหนูทันทีที่โทมัสตะโกนไปทางลินดา

 

“ลินดา! ทำอะไรของเธออยู่กัน? จับมันสิ! มันคือพวกหัวขโมย!”

 

ลินดาพยักหน้าแล้วไล่ตามยูแจฮาไปอย่างรวดเร็ว ยูแจฮากรีดร้องพร้อมวิ่งไปที่เรือ และตะโกนบ่นว่า เขาชอบผู้หญิงที่ไล่ตามตัวเองก็จริง แต่ต้องไม่ใช่แบบนี้

 

โทมัสใช้ช่วงเวลานั้นวิ่งเข้าไปหาจูฮอนอีกครั้ง

 

“ฉันจะไม่ออมมือให้แกแล้ว! ไอ้หัวขโมย!”

 

“แน่จริงก็เข้ามาสิ”

 

โทมัสเป็นสายลับที่มีทักษะในด้านศิลปะการต่อสู้สูง เป็นเรื่องธรรมดาที่ทักษะทางร่างกายและศิลปะการต่อสู้ของเขานั้นแตกต่างจากคนปกติทั่วไป การใช้โบราณวัตถุทำให้เขาแข็งแกร่งขึ้นกว่าปกติ ทันใดนี้เอง วิธีที่โธมัสกวัดแกว่งดาบนั้นบอกได้ว่าความแข็งแกร่งของเขานั้นอยู่เหนือความรู้สึก

 

ในตอนนั้นเอง…

 

‘ในสุสานนี้มีคนโง่อย่างแกเยอะจะตาย!’

 

ทันใดนั้นเอง…

 

พัวะ

 

“เฮือก!”

 

จูฮอนเตะเข้าไปที่คางและหน้าอกของโทมัส โดยโทมัสทำได้เพียงส่งเสียงครวญครางจากความเจ็บปวดผ่านดวงตา

 

“ไอ้บัดซบ!”

 

จูฮอนไม่พลาดโอกาส เขารีบหยิบขวานทองและขวานเงินออกมา และพร้อมที่จะโจมตีไปยังโทมัส

 

“จงฉีกมันให้เป็นชิ้น! ขวานเงิน!”

 

ขวานเงินตอบสนองต่อเสียงโห่ร้องของจูฮอน

 

“เจ้ามนุษย์หน้าโง่ บอกว่าขอเป็นผู้หญิงไง!”

 

ดูเหมือนว่ามันจะบ่นเยอะไปหน่อย แต่มันก็ไม่สำคัญอะไร

 

พลังงานจำนวนมากพุ่งเข้าใส่โทมัส พร้อมทำให้เขาปลิวกระเด็นออกไป

 

มันคงจะเป็นไปไม่ได้ที่จะปลดอาวุธของประธานควอนเพราะเขาสวมเกราะแห่งอะคิลิส ทว่า โทมัสไม่มีเกราะดังกล่าว

 

เสื้อผ้าของโทมัสไม่ต่างอะไรกับกระดาษยามอยู่ต่อหน้าขวานเงิน

 

ทันใดนั้นเอง…

 

ตู้ม!

 

“อ๊าก!”

 

โทมัสเริ่มโป๊เปลือย ทุกอย่างที่เขาสวมใส่กลับฉีกขาด เครื่องประดับ แจ็คเก็ต กางเกงในและโบราณวัตถุ อะไรก็ตามที่แลกเปลี่ยนเป็นเงินได้ถือเป็นทรัพย์สินที่ควรถูกทำลาย

 

ด้วยเหตุผลบางอย่าง โทมัสกลับวิตกกังวลอย่างมากพร้อมกุมเป้าตัวเอง

 

จูฮอนไม่สนใจว่าทำไมเขาถึงทำเช่นนั้น

 

ท้ายสุดแล้ว ดาบเล่มนั้นก็มาอยู่ในมือของจูฮอน

 

จูฮอนยิ้มทันทีที่เห็นท่อน้ำบนมือ

 

[ดาบแห่งความกล้าหาญของฮวารังจากราชา (เกรด A: ระดับล้ำค่า/โบราณวัตถุใช้งานทั่วไป)]

 

หากมองจากภายนอก มันไม่ต่างอะไรกับท่อเหล็ก แต่หากสังเกตที่ตัวอักษรจีนบนดาบ มันคือดาบของฮวารังที่จูฮอนจำได้ มันมีรูปร่างเช่นนี้เพราะมันไม่มีรูปร่างดั้งเดิม

 

ถึงกระนั้น จากทักษะสอดแนมของจูฮอน ดูเหมือนว่ามันจะไม่ใช่ดาบที่รู้จักกันดีในหมู่สมาชิกของฮวารัง หากมันเคยเป็นของคิมยูชิน ซาดาฮัมและคิมวอนอู มันจะต้องเป็นโบราณวัตถุระดับ S แน่นอน