บทที่ 47: ทาสผู้ทำงานหนัก (1)

 

‘บ้าฉิบ ทำไมถึงต้องเป็น…!’

 

ยูแจฮารู้สึกเสียใจทันทีที่ตัดสินใจทำงานกับจูฮอน ที่รู้สึกเช่นนี้ก็เพราะต้องเจอกับไอรีน ฮิลตัน!

 

เขาอุตส่าห์หลบหนีจากตระกูลนี้มาได้แล้วเชียว!

 

ยูแจฮาที่เริ่มกังวลทำอะไรไม่ได้ นอกเสียจากจะตะโกนพร้อมถ่มน้ำลาย

 

“เฮ้ย! เอ่อ… ฉันหมายความว่า… เป็นยังไงบ้าง?… เอ้ย! ฉันหมายถึง… นายไปรู้จักกับตระกูลฮิลตันได้ยังไง?”

 

เขาตกใจมากจนพูดไม่ถูก ถึงกระนั้น จูฮอนเพียงแค่ตะคอกพร้อมมองไปที่ไอรีน

 

‘รู้จักเธอได้ไงงั้นเหรอ?’

 

“ผู้หญิงคนนั้นไล่ตามฉันมาเอง”

 

“ว่าไงนะ?!”

 

‘กับผู้หญิงที่ไม่ได้ขาดอะไรเลยเนี่ยนะ! ทำไมเธอถึงอยากได้ตัวอันธพาลอย่างแก?!’

 

ยูแจฮาที่พูดอะไรออกมาไม่ได้ ทำเพียงแค่ถอนหายใจ

 

แท้จริงแล้ว สิ่งที่ยูแจฮาไม่เข้าใจไม่ใช่เรื่องโกหก เธอไล่ตามจูฮอนพร้อมพูดว่าเธอต้องการกำจัดคำสาปออกจากตัว ทว่า กล้ามแขนที่แข็งแรงของจูฮอนยังคงรั้งยูแจฮาเอาไว้

ยูแจฮาหนีไม่พ้นเพราะจูฮอนแข็งแรงกว่า ทันใดนี้ เขาเริ่มที่จะเป็นบ้า

 

ความจริงที่ว่าไอรีนอยู่ที่นี่หมายความว่าพวกเขาอาจรู้ว่ายูแจฮายังคงมีชีวิตอยู่

 

นั่นคือสาเหตุที่ยูแจฮารู้สึกกลัว เขาหวนนึกถึงเรื่องของจอร์จ ฮิลตัน บุคคลที่เขาเคยโกงในอดีต

 

‘บ้าเอ้ย ถ้ามันรู้เข้า มันต้องจ้างนักฆ่ามาจัดการเราแน่!’

 

เขาจะไม่แสดงท่าทีเช่นนี้ หากครอบครัวฮิลตันเป็นตระกูลร่ำรวยเฉกเช่นทั่วไป ทว่า พวกเขาเป็นครอบครัวประเภทไหนกัน?

 

พวกเขารักไอรีน ฮิลตัน ลูกสาวที่อายุน้อยที่สุดเป็นอย่างมาก มากเสียจนสามารถจ้างนักฆ่าหรือใช้อำนาจของตนเพื่อทำลายทุกอย่างของบุคคลนั้นได้ ซ้ำหากใครคิดร้ายต่อไอรีน พวกเขาก็จะยอมพลิกแผ่นดินตามล่าจนเจอ

 

มันดูจะเกินจริงไปหน่อยเพราะเป็นข่าวลือ แต่มันก็ชัดเจนว่าพวกเขาเป็นครอบครัวแบบไหน

 

ยูแจฮาเพียงแค่ใช้โบราณวัตถุเพื่อหลอกลวงตระกูลนี้

 

‘บ้าฉิบ เกือบจะใช้โบราณวัตถุสร้างศพหลอกพวกมันได้แล้วเชียว!’

 

นั่นไม่ใช่แค่ปัญหาเดียว

 

ทันทีที่ไอรีนเดินเข้ามา ยูแจฮาเริ่มปวดท้อง และแน่นอน ผู้คนใกล้เคียงเริ่มพูดกันแล้วว่า ‘หือ? โทรศัพท์หาย!’ แต่จูฮอนกลับไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น

 

เขานั่งคิดอย่างใจเย็น

 

‘ยูแจฮาก็จะเป็นเทพในอนาคตเช่นกัน เพราะฉะนั้น เขาจะไม่ตายเพียงเพราะเข้าใกล้เทพีแห่งการทำลายล้างหรอก’

 

ไม่ว่าหุ้นใดที่แจฮาซื้อเอาไว้จะล่มจม มันก็ไม่ใช่เรื่องที่เขาต้องสนใจ นอกจากนี้แล้ว ต่อให้โบราณวัตถุถูกทำลาย แจฮาก็ซ่อมพวกมันกลับคืนมาได้

 

ยูแจฮาเริ่มทุรนทุรายทันทีที่ไอรีนเข้ามาใกล้

 

“นี่ ปล่อยนะ ปล่อยสิ!”

 

“ทำไมฉันต้องปล่อยด้วยล่ะ?”

 

ยูแจฮาแอบหยิกมือของจูฮอนระหว่างที่ถูกจับไว้ แต่มันกลับไร้ประโยชน์ เพราะตอนนี้ไอรีนอยู่ตรงหน้าของยูแจฮาเสียแล้ว

 

เทพแห่งการต้มตุ๋นและเทพีแห่งการทำลายล้างได้มาประสบพบเจอกัน

 

จูฮอนที่เห็นไอรีนโบกมือทักทาย

 

“เธออยู่ที่นี่ด้วยงั้นเหรอ?”

 

“ใช่แล้วค่ะ ฉันมาที่นี่เพราะคุณบอกว่าจะกำจัดคำสาปให้!”

 

เธอดูมีความสุขไม่น้อย ตาที่โค้ง

 

แต่แล้ว ยูแจฮาที่กำลังจะล้มลงได้นึกอะไรขึ้นได้

 

‘ไม่สิ เดี๋ยวนะ! คนที่ฉันโกงไปคือจอร์จ ฮิลตัน ไม่ใช่ผู้หญิงคนนี้’

 

แม้ว่าเขาจะเคยโกงตระกูลฮิลตันมา เขากลับไม่เคยเจอผู้หญิงคนนี้เลย

 

‘ถ้าโชคดี เธออาจจะไม่รู้ก็ได้ว่าเราเป็นใคร’

 

เช่นเดียวกับการที่คนผิวขาวจำแนกคนเอเชีย คนผิวขาวส่วนใหญ่จะคิดว่าคนเอเชียก็หน้าตาเหมือนกันหมด เธออาจจำเขาไม่ได้

 

นั่นเป็นสาเหตุที่ยูแจฮายื่นมือออกไปข้างหน้าอย่างไม่เกรงกลัว

 

“อ๊ะ ยินดีที่ได้รู้จักครับ ผมชื่อลีโอนาโด กัง”

 

ทว่า นี่คือวิธีที่ไอรีนตอบโต้เขา

 

“เอ่อ… นักต้มตุ๋น!”

 

‘บ้าฉิบ’

 

ดูเหมือนว่ามันจะเป็นไปไม่ได้เลยที่จะหลอกคนอย่างเธอ

 

***

 

ยูแจฮาก้มหัวล้มลง

 

เขาทั้งปวดหัวและปวดท้อง แต่ก็ยังทนได้ ยูแจฮาก้มหัวราวกับกำลังร้องขอให้ไอรีนปล่อยให้เขามีชีวิตอยู่ต่อไป

เขามีคำขอข้อเดียว

 

“อย่าบอกพี่ชายเธอเลยนะ”

 

จูฮอนเผยเสียงหัวเราะกับคำตอบนั้น

 

‘ไอ้โง่เอ้ย นั่นเป็นสาเหตุที่นาย’

 

“แล้วโกงพวกเขาไปเท่าไหร่ล่ะ?”

 

“เจ็ดสิบล้านดอลลาร์ “

 

มันเป็นเงินจำนวนมาก

 

“งั้นก็คืนเงินที่ขโมยมาไปเสีย แค่นี้ก็ไม่เป็นอะไรแล้ว”

 

ยูแจฮาถึงกับสะดุ้ง

 

‘ถ้าเงินยังเหลือ เราคงไม่ทำแบบนี้หรอก!’

 

จูฮอนยิ้มเยาะใส่ยูแจฮา

 

“แล้วเหลืออยู่เท่าไหร่?”

 

“ห้า-ห้าสิบล้านดอลลาร์”

 

จูฮอนเผยเสียงหัวเราะราวกับยูแจฮาเป็นเด็กดี

 

“ห้าสิบล้านดอลลาร์? เหลือเยอะกว่าที่ฉันคิดไว้อีกนี่”

 

“ไม่ใช่ ห้าสิบล้านดอลลาร์นั่นมัน…”

 

‘อย่างที่คิดไว้’

 

ลูกน้องที่ยอดเยี่ยมของจูฮอนต้องใช้ชีวิตตามความคาดหวังของตน เขาไม่ทราบว่าจะมีอะไรที่เปลี่ยนเงินจากแปดหมื่นล้านดอลลาร์เป็นห้าสิบล้านดอลลาร์ได้

 

‘พอเข้าใจได้ ไอ้หมอนี่ไม่มีดวงในเรื่องการพนันเอาเสียเลย’

 

ยูแจฮาสูดลมหายใจ พร้อมทั้งโงหัวไม่ขึ้น

 

“อย่าฆ่าฉันเลย ขอร้องล่ะ”

 

เทพแห่งนักต้มตุ๋นในอนาคตกำลังคุกเข่าพร้อมก้มหัวต่อหน้าเทพีแห่งการทำลายล้าง นั่นเป็นสิ่งที่สร้างความตลกให้จูฮอนภายในใจ

 

กระนั้น ไอรีนได้ยิ้มขื่นขมมองไปยังยูแจฮา อย่างไรไอรีนก็รู้เรื่องราวทั้งหมดจากจูฮอนก่อนแล้ว

 

เธอได้ยินมาว่ายูแจฮาจะช่วยเธอถอนคำสาป

 

นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมไอรีนจึงไม่มีแผนที่จะทำร้ายยูแจฮา

 

มันเป็นเรื่องแย่ที่ยูแจฮาหลอกลวงพี่ชายของเธอ แต่เธอยอมจ่ายแปดสิบล้านดอลลาร์เพื่อกำจัดคำสาป

 

‘เขาดูเหมือนจะเป็นลูกน้องของคุณจูฮอนเลย’

 

ตอนนี้เขาอาจเชื่อถือได้แล้ว

 

จอร์จ ฮิลตัน พี่ชายของเธอก็คงจะไม่ถือสาอะไร หากเขาช่วยกำจัดคำสาปให้เธอได้ นั่นคือความยากลำบากที่เขาพยายามที่จะกำจัดคำสาปให้น้องสาว แน่นอน หากเขารู้ว่ายูแจฮายังคงมีชีวิตอยู่ เขาคงไล่ตามไประเบิดสมองยูแจฮาแล้ว

 

นั่นเป็นสาเหตุที่ไอรีนกำลังจะบอกให้เขาเงยหน้าขึ้น