ราชันย์จอมโจรปล้นสุสาน - บทที่ 46: ทาสผู้ทำงานหนัก (1) 2
บทที่ 46: ทาสผู้ทำงานหนัก (1)
[การยักยอกเงินของบริษัท TKBM ]
[ภรรยาลับของประธานควอนแทจุน]
[ชู้รักของประธานควอนแทจุน]
[ประธานควอนแทจุนข่มขืนพนักงานออฟฟิศ]
ไม่มีอะไรมากงั้นเหรอ?
ประธานควอนแทจุนที่ได้รับผลกระทบโดยตรงจากสร้อยคอของมารี แองตัวเน็ตต์เกือบจะลมจับด้วยความตกใจ
ตอนแรกก็ซอจูฮอน ต่อมาก็ยูแจฮา!
เอ็ดเวิร์ดและฌอง ริชาร์ดที่กำลังดูข่าวผ่านทางอินเทอร์เน็ตอยู่ต่างหัวเราะ
“เอ็ดเวิร์ด นี่เป็นพลังของโบราณวัตถุงั้นเหรอ?”
คนแรกที่กล่าวคำพูดคือฌอง ริชาร์ด
เขาเป็นคนฝรั่งเศสหัวล้านที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มอ่อนโยน เขาเป็นศิลปินที่ได้รับการยกย่องในฐานะราชาแห่งศิลปะสมัยใหม่ นักการเมืองและผู้ประกาศข่าวที่มีชื่อเสียง เขาต้องบินมาจากเยลทางชายฝั่งตะวันออกสหรัฐอเมริกาไปยังลอสแอนเจลิสก็เพราะยูแจฮา
เอ็ดเวิร์ดที่เป็นทั้งผู้แจ้งข่าวและตัวแทนจำหน่ายโบราณวัตถุตอบกลับ
“นายบอกว่าแจฮามีบางอย่างที่เหมือนสร้อยคองั้นเหรอ?”
ประธานควอนเริ่มขมวดคิ้ว
“ใช่ มันเป็นสร้อยคอเงินที่ฉันเห็นที่โรงประมูล ฉันไม่ได้ซื้อมาเพราะยังไม่รู้ว่ามันคืออะไร”
“ถ้าจำไม่ผิด มันควรจะเป็นสร้อยคอของมารี แองตัวเน็ตต์ ฉันจำได้ว่าเคยได้ยินว่ามันถูกประมูลขายอยู่ที่ไมดาส ดูเหมือนว่าซอจูฮอน ไอ้เด็กเวรนั่นจะเป็นคนมอบสร้อยคอให้กับยูแจฮา”
ประธานควอนถอนหายใจด้วยคำตอบ
โบราณวัตถุที่มีความสามารถเช่นนี้… ทำไมเขาถึงไม่รู้ตัวในตอนนั้นกัน?
นั่นเป็นเรื่องราวที่เกิดขึ้นจริง
สร้อยคอของมารี แองตัวเน็ตต์ที่ยูแจฮาเรียกใช้งานเป็นโบราณวัตถุประเภทภัยพิบัติที่จะแพร่กระจายข่าวลือที่เป็นอันตราย มันเป็นโบราณวัตถุที่คอยใส่ร้ายป้ายสีต่อบุคคลนั้น
เหตุผลที่มาของความสามารถดังกล่าวนั้นไม่ซับซ้อน
เหตุการณ์สร้อยคอเพชรของมารี แองตัวเน็ตต์
สมเด็จพระราชินีแห่งฝรั่งเศสพยายามซื้อสร้อยคอเพชรสุดหรูชั้นเลิศเส้นนี้ขณะที่
พระราชินีกลายเป็นสัญลักษณ์ของความสิ้นเปลืองเพราะถูกใส่ร้ายป้ายสี และเหตุการณ์นั้นทำให้ประชาชนโกรธที่ว่าข่าวลือซึ่งเป็นอันตรายต่อราชินีแพร่กระจายออกไป
นั่นคือเหตุผลที่สร้อยคอมีความสามารถเช่นนั้น
[การสร้างข่าวลือเพื่อลดชื่อเสียงของบุคคลที่น่าเหยียดหยาม]
มันจะใช้งานได้ก็ต่อเมื่อผู้ใช้งานมองเห็นอีกฝ่าย
จูฮอนที่ติดตามยูแจฮาอยู่ได้ปรากฎตัวขึ้นทันทีที่เขารู้ว่ายูแจฮาใช้โบราณวัตถุ มันเป็นข้อพิสูจน์ว่ายูแจฮานั้นโกรธประธานควอน มันราวกับว่ายูแจฮาใช้โบราณวัตถุเพื่อเรียกจูฮอนมา
มันเป็นของขวัญที่จะทำให้ประธานควอนต้องทนทุกข์ทรมาน นอกจากนี้มันยังเป็นเหมือนเหยื่อที่ร้ายกาจเพื่อกันไม่ให้ยูแจฮาเปลี่ยนใจ
ใครก็ตามที่มีสมองจะไม่ให้ความช่วยเหลือประธานควอน หากพวกเขารู้ข่าวลือเช่นนี้!
ท้ายสุดแล้ว ยูแจฮาตัดความสัมพันธ์กับประธานควอนได้ก็เพราะจูฮอน แต่เรื่องนี้จะโทษใครได้? ก็ทำได้แต่โทษตัวเองที่ใช้โบราณวัตถุออกไป
ริชาร์ดเริ่มปลอบใจประธานควอน
“เดี๋ยวผู้คนก็รู้ว่าทั้งหมดนี้เป็นข่าวลือ นายก็คงต้องดังหน่อยแล้ว”
ทว่า ริชาร์ดกังวลเรื่องยูแจฮาและซอจูฮอนมากกว่า
‘เราจะต้องฆ่าไอ้ยูแจฮานั่นซะแล้ว’
จากนั้นก็ซอจูฮอนที่มากับไอ้นั่น…
‘เราต้องกำจัดทั้งยูแจฮากับจูฮอนก่อนที่พวกมันจะทำให้เราปวดหัวไปมากกว่านี้’
ประธานควอนต้องทนทุกข์ทรมานเล็กน้อย แต่มันก็ไม่สำคัญอะไรขนาดนั้น
‘ถ้าองค์กร ‘แพนโดรา’ ก่อตั้งสำเร็จ พวกมันไม่มีวันจะได้ใช้โบราณวัตถุแน่’
แม้แต่คนที่มีทักษะก็ต้องกลับกลายเป็นคนธรรมดา หากพวกเขาใช้โบราณวัตถุไม่ได้
“ไม่เป็นไร ไม่ต้องกังวล ฉันจะจัดการไอ้ยูแจฮาเอง เลิกกังวลไปได้เลย เอ่อ… แล้วก็ฉันจะซ่อมแซมโบราณวัตถุให้นายเอง”
ประธานควอนเริ่มขมวดคิ้ว
“เป็นไปได้งั้นเหรอ? แล้วองค์กรแพนโดราล่ะ?”
“ใช่แล้ว ฉันซ่อมให้นายได้แน่ถ้าชิงเอาโบราณวัตถุแห่งการซ่อมแซมมา นายคิดว่าฉันจะทำไม่ได้อย่างยูแจฮางั้นเหรอ?”
เขามั่นใจว่าเขาทำได้ดีกว่ายูแจฮา
ก็อาจจะ
***
“นายเป็นคนรอบคอบเสียจริง ถึงกับทำให้ตัวบัดซบนั่นเจอเรื่องเลวร้ายเพราะโบราณวัตถุของควีนมารีเสียได้”
“นายเองก็คงไม่อยากทำงานให้ประธานที่เมียคบชู้หรอกมั้ง?”
“ฮ่าฮ่า”
ยูแจฮาเริ่มหัวเราะ จะผิดไหมที่เขาจะคิดว่าตัวเองจะถือไพ่เหนือกว่าประธานควอนน?
จูฮอนเริ่มกล่าวคำพูด
“ยังไงก็เถอะ นายต้องทำงานให้ฉัน ฌอง ริชาร์ดจะต้องกลายมาเป็นคนซ่อมแซมโบราณวัตถุให้ประธานควอนเป็นแน่”
ยูแจฮาแทบจะสำลักค็อกเทลและพ่นออกมา
“ดะ-เดี๋ยวก่อน นายว่าไงนะ?!”
จูฮอนที่กำลังกินของหวานอยู่ไม่ได้ตอบอะไร เขาเป็นคนที่ล่วงรู้ถึงความสัมพันธ์ของประธานควอนและริชาร์ดเป็นอย่างดี
นั่นคือวิธีที่เขารู้ว่าประธานควอนจะปฏิเสธในสิ่งที่ยูแจฮาร้องขอ
เพราะอะไร?
ก็เพราะฌอง ริชาร์ดเป็นหุ้นส่วนอันทรงคุณค่าของประธานควอน แม้ว่าเขาจะแกล้งทำเป็นยอมรับคำร้องขอของยูแจฮา แต่ยังไงเขาก็จะไม่ทำอะไรให้ริชาร์ต้องปวดหัวเป็นแน่
“ยังไงก็เถอะ จำไว้ด้วยว่าริชาร์ดจะเป็นคนที่คอยซ่อมโบราณวัตถุให้ประธานควอน”
แน่นอนว่าริชาร์ดไม่เคยเป็นผู้ซ่อมแซมโบราณวัตถุมาก่อนในอดีต เพราะว่าในช่วงนั้นผู้ที่ซ่อมแซมโบราณวัตถุให้ประธานควอนคือยูแจฮา เขาอยากรู้ว่าอนาคตจะเปลี่ยนแปลงไปอย่างไร
ถึงแบบนั้น ดวงตาของยูแจฮาก็ต้องสั่นกลัวอยู่ครู่หนึ่ง คล้ายว่าเขายังกลัวว่าจะถูกริชาร์ดเหยียบย่ำอีกครั้ง
ถึงกระนั้น เขาก็พยายามเชื่อมั่นในตัวเอง
‘ไม่สิ ทุกอย่างจะต้องเปลี่ยนแปลงไป’
ยูแจฮาจะต้องจัดการกับริชาร์ดและทวงคืนการวาดภาพกลับมาให้ได้ นั่นเป็นเหตุผลที่เขาตัดสินใจทำงานกับจูฮอน
จูฮอนที่อ่านสายตาของยูแจฮาออกจึงเผยยิ้มและเริ่มให้กำลังใจ
“ไม่ต้องกังวลไป ไอ้ริชาร์ดหน้าโง่นั่นเป็นคนที่ฉันต้องจัดการอยู่แล้ว ริชาร์ดก็เป็นเหมือนขวากหนามของฉันเหมือนกัน”
“ทำไมล่ะ?”
“มีหลายเหตุผล ส่วนมากก็จะเป็นเรื่องธุรกิจที่ไอ้พวกนั้นกำลังวางแผนกันอยู่”
แผนการก่อตั้งองค์กรแพนโดราคือปัญหา
กล่าวคือธุรกิจนั่นจะทำให้ผู้คนที่อยู่ในองค์กรใช้โบราณวัตถุได้
มันเป็นสิ่งที่จูฮอนต้องการหลีกเลี่ยง
ริชาร์ดที่ซึ่งเป็นหนึ่งในบุคคลสำคัญสำหรับธุรกิจนั้นเป็นเหมือนขวากหนามในสายตาของจูฮอน
ยูแจฮาเริ่มถามทันทีที่เรื่องของริชาร์ดถูกเอ่ยถึง
“เอ่อ… แล้วเราจะจัดการกับริชาร์ดยังไงดี? เขาไม่เหมือนคนอื่น”
จูฮอนรีบเข้าประเด็นทันทีที่เหยื่ออย่างยูแจฮาถูกตกได้
“ง่ายมาก นายก็แค่ทำให้ใครสักคนพอใจ นายก็แค่ทำตามที่ฉันบอกให้ไปทำ ถึงตอนนั้น อีกฝ่ายจะช่วยนายอย่างแน่นอน”
“อีกฝ่าย?”
“ถึงเวลาเดี๋ยวก็รู้เองแหละ”
จูฮอนที่กำลังมองดูเวลาเพ่งเล็งไปที่ประตู
ทันใดนั้นเอง มีผู้หญิงคนหนึ่งกำลังมุ่งหน้าเข้ามาพร้อมเผยรอยยิ้ม ทว่า ใบหน้าของยูแจฮากลับซีดเซียว
เป็นเพราะยูแจฮาไม่มีทางที่ไม่รู้ว่าเธอคือใคร
นั่นก็เพราะ…
‘อะ-ไอรีน ฮิลตันงั้นเหรอ?!’
ผู้หญิงคนนั้นเป็นน้องสาวของจอร์จ ฮิลตัน ชายที่ยูแจฮาเคยโกงเงินไปจำนวนมหาศาล! ตระกูลที่เขาต้องทำเป็นแกล้งตายเพื่อหลบหนี!
ยูแจฮาที่รู้ตัวรีบหันหลังกลับ
‘เราต้องหนีแล้ว’
หากถูกคนในตระกูลนี้จับได้ เขาต้องตายแน่!
ถึงกระนั้น จูฮอนรีบคว้ามือของยูแจฮาที่กำลังวิ่งหนี เขาเผยยิ้มอย่างชั่วร้าย
“ฉันนึกว่านายอยากได้ภาพวาดคืนเสียอีก”
‘บ้าฉิบ!’
YOU MAY ALSO LIKE
