บทที่ 35: รู้จักความต้านทานไหมล่ะ? 2

 

มีบางสิ่งเข้ามาขัดขวางประธานควอนเอาไว้

 

[อย่างที่เจ้านั่นว่าไว้เลย มนุษย์พวกนี้สามารถยึดครองพวกเราได้]

 

เสียงประหลาดเริ่มพูดขึ้น เสียงนั้นดังมาจากเพดานสนามบินลาสเวกัสที่เกือบจะถูกทำลาย มีสุนัขพันธ์เกรย์ฮาวนด์สีดำกล้ามแน่นกำลังจ้องมองมาที่พวกเขา

 

[คำเตือน อวัยวะภายในของคุณได้รับความเสียหายเล็กน้อยหลังจากเผชิญกับโบราณวัตถุชั่วร้าย โบราณวัตถุของคุณได้รับความเสียหาย]

 

[ความต้านทานเพิ่มขึ้นหลังจากเผชิญกับโบราณวัตถุชั่วร้าย]

 

[ความต้านทานเพิ่มขึ้นหลังจากเผชิญกับโบราณวัตถุชั่วร้าย]

 

 

[ความต้านทานเพิ่มขึ้นหลังจากเผชิญกับโบราณวัตถุชั่วร้าย]

 

[ความต้านทานเพิ่มขึ้นหลังจากเผชิญกับโบราณวัตถุชั่วร้าย]

 

[ความต้านทานเพิ่มขึ้นหลังจากเผชิญกับโบราณวัตถุชั่วร้าย]

 

[อัตราความเสียหายต่ออวัยวะภายในของคุณลดลงตามสัดส่วนความต้านทานที่เพิ่มขึ้น]

 

มันเป็นออร่าที่น่ากลัวอย่างยิ่ง

 

ออร่าที่น่ากลัวและน่าอึดอัดนี้แผ่กระจายอยู่รอบจูฮอนและประธานควอน

 

เพราะสิ่งนี้ โบราณวัตถุทั้งหมดของจูฮอนเริ่มสั่นไหวด้วยความกลัว จูฮอนไม่เคยเห็นพวกมันเป็นแบบนี้มาก่อน

 

‘โบราณวัตถุระดับเทพเจ้าสินะ’

 

มันแตกต่างจากต้นอายุวัฒนะที่เป็นโบราณวัตถุระดับเทพเจ้า ต้นอายุวัฒนะไม่ใช่โบราณวัตถุที่น่ากลัว

 

สิ่งเหล่านี้เป็นโบราณวัตถุระดับเทพเจ้าที่เปลี่ยนคนธรรมดาให้เป็นผู้ถือครองได้

 

ถึงกระนั้น มันดูดุร้ายและรุนแรงกว่าที่จูฮอนคาดไว้

 

การได้ยินเสียงจิ้งจอกทำให้จูฮอนนึกถึงอะนูบิส เทพแห่งความตาย แต่ทว่า การได้เห็นสุนัขพันธ์เกรย์ฮาวนด์สทำให้จูฮอนถึงกับขมวดคิ้ว

 

ทำไมกัน?

 

มันเป็นเพราะจูฮอนเคยเผชิญหน้ากับเจ้าพวกนี้ไปแล้วในอดีต

 

‘ไอ้หมาเกรย์ฮาวนด์ นั่นคือโบราณวัตถุของเซต’

 

เซตเป็นเทพเจ้าแห่งการทำลายล้างและเป็นโบราณวัตถุที่ชั่วร้ายซึ่งยากที่จะต่อกร ไม่ใช่เพราะมันควบคุมยาก แต่เพราะมันมีลักษณะที่โหดเหี้ยม ในอดีต จูฮอนเคยทำลายมันและผู้ใช้ไปแล้ว

 

นั่นเป็นสาเหตุที่จูฮอนทำหน้านิ่วคิ้วขมวด

 

‘โบราณวัตถุที่ก่อให้เกิดการปรากฎของสุสานครั้งยิ่งใหญ่คือเซต ไม่ใช่อะนูบิสงั้นเหรอ?’

 

หากเป็นอะนูบิส มันคงจะมีประโยชน์มากทีเดียว

 

และเรื่องราวก็เป็นเช่นนี้…

 

[มากำจัดพวกมันกันเถอะ]

 

จูฮอนหันหัวกลับไป

 

‘มีอีกตัวงั้นเหรอ?’

 

จิ้งจอกสีดำกระโดดลงมาจากฝั่งตรงข้ามของเพดาน มันเป็นจิ้งจอกดำที่สวมสร้อยคอทองคำอียิปต์ ทั้งรูปร่างยังคล้ายกับสุนัขโดเบอร์แมน

 

แต่นั่นไม่ใช่จุดจบ

 

ทว่า ยังมีเสียงอีกหนึ่งเสียงดังขึ้นมา

 

[ทำดีมาก ข้าไม่อยากจะทำงานกับไอ้พวกมนุษย์แล้ว แต่ข้าจะปล่อยมันไปเพราะพวกเรามีเป้าหมายเดียวกัน]

 

“!”

 

เสียงที่สามดังมาจากสร้อยคอของจิ้งจอก

 

แน่นอนว่าประธานควอนไม่มีทางได้ยินบทสนทนาของพวกมัน จูฮอนที่ได้ยินเช่นนั้นเริ่มขมวดคิ้ว จากบทสนทนา ทำให้จูฮอนรู้ว่ามีโบราณวัตถุอยู่สามอย่าง

 

‘บ้าฉิบ โบราณวัตถุระดับเทพเจ้าสามตัวในสุสานเดียวเนี่ยนะ’

 

ปกติแล้ว สุสานนึงมักจะมีโบราณวัตถุเพียงแค่หนึ่ง มันเป็นเรื่องยากที่จะพบโบราณวัตถุหลายชิ้นในสุสานแห่งเดียว นอกเสียจากพวกมันจะเกี่ยวข้องกัน

 

ถึงกระนั้น มันเป็นที่เข้าใจได้เพราะว่านี่คือการปรากฏของสุสานครั้งยิ่งใหญ่

 

จูฮอนรู้จักตัวตนของโบราณวัตถุทั้งสามเช่นกัน มันเดาได้ไม่ยากมากหากได้ยินบทสนทนา

 

สุนัขพันธ์เกรย์ฮาวนด์ที่กำลังขบฟันอยู่คือเทพเซต เทพเจ้าแห่งการทำลายล้างและโบราณวัตถุปีศาจ

 

หมาจิ้งจอกสีดำที่ใช้น้ำเสียงที่น่านับถือคืออะนูบิส เทพแห่งความตาย

 

และสร้อยคอของอานูบิสก็น่าจะเป็นโบราณวัตถุโอไซริส เป็นที่รู้กันว่าเทพโอไซริสนั้นมีความบาดหมางกับเทพเซต

 

แน่นอนว่าจูฮอนไม่ได้สนใจปัญหาระหว่างโบราณวัตถุ

 

‘เราไม่ได้สนใจพวกมันอยู่แล้ว’

 

สิ่งสำคัญคือ…

 

‘ภัยพิบัติสามลูกได้ปรากฏขึ้นแล้ว’

 

หายนะเหล่านี้ถือว่ามนุษย์เป็นเหมือนเศษขยะและสนุกกับการเฝ้าดูและฆ่ามนุษย์

 

โบราณวัตถุระดับเทพเจ้านั้นอยู่ที่จุดสูงสุดในเรื่องของการพยายามทำลายมนุษยชาติ

 

‘ถ้ามาแค่ตัวเดียวก็ไหวอยู่หรอก แต่กลับมีถึงสาม…’

 

มันเป็นไปได้หรือไม่?

 

จูฮอนเคยต่อกรกับโบราณวัตถุสองตัวพร้อมกันมาแล้ว แต่สามตัวยังไม่เคย

 

พวกมันเริ่มพูดขึ้น

 

[มนุษย์สองคนงั้นเหรอ? อะนูบิส ไม่มีมนุษย์หน้าไหนใช้โบราณวัตถุแห่งการทำลายล้างเลยงั้นเหรอ?]

 

[จัดการเจ้ามนุษย์พวกนี้เสียก่อนเถอะ แล้วค่อยไปจัดการกับเธอ]

 

[ควรให้บททดสอบอะไรดีล่ะ? เอาที่มันเพลิดเพลิน จะได้ไม่เบื่อตอนที่ฆ่าพวกมัน]

 

ในตอนนั้นเอง…

 

[ปัดโธ่โว้ย! ไม่เห็นต้องทดสอบพวกมันเลย! รีบกำจัดพวกมันเสียเลยดีกว่า ข้ารำคาญที่ต้องมาอยู่ที่เดียวกับไอ้มนุษย์พวกนี้!]

 

โบราณวัตถุที่กำลังโกรธอยู่คือเซต

 

[มนุษย์ก็ไม่ต่างอะไรกับแมลงวัน! แค่ปล่อยออร่าออกไป เราฆ่าพวกมันได้อย่างง่ายดายแล้ว!]

 

โบราณวัตถุเริ่มลงมือ ตัวแรกโจมตีจูฮอน อีกตัวจู่โจมประธานควอน

 

ออร่าชั่วร้ายราวกับควันดำเข้าปกคลุมทั้งคู่ในชั่วพริบตา

 

ประธานควอนขมวดคิ้วทันทีที่พบเห็นเรื่องราว

 

‘ก่อนที่มันจะฆ่าเรา จะต้องทำให้พวกมันยอมจำนน’

 

ถึงกระนั้น ประธานควอนที่พยายามจะใช้โบราณวัตถุผู้พิชิตเริ่มสำลักเป็นเลือดและล้มลง สนามบินเป็นส่วนหนึ่งของสุสานไปแล้ว เป็นเรื่องธรรมดาที่เขาจะต้องทนทุกข์ทรมานเพราะความเจ็บป่วยเมื่ออยู่ในสุสาน

 

‘บัดซบ!’

 

ความเจ็บป่วยที่เกิดจากโบราณวัตถุระดับเทพเจ้าทั้งสามที่เกี่ยวข้องกับความตายนั้นเลวร้ายยิ่งกว่าที่ทุกคนคาดไว้ ทันใดนี้ ประธานควอนกัดฟันพร้อมหันมองไปทางจูฮอน

 

‘ทำไมไอ้บัดซบนั่น…!’

 

ประธานควอนสำลักเป็นเลือด แต่จูฮอนกลับสบายดี แน่นอนว่าจูฮอนทำหน้านิ่วคิ้วขมวดเพราะเจอกับออร่าที่น่ากลัว แต่มันก็แค่นั้น

 

ทันใดนั้นเอง… โบราณวัตถุมองไปที่จูฮอนและเริ่มหัวเราะ

 

[ทำไมเจ้ามนุษย์นั่นถึงไม่เป็นไร?!]

 

[เป็นเพราะมันยังหนุ่มงั้นเหรอ? หรือข้าจะออมมือให้เกินไป

 

[ตั้งใจหน่อยสิ!]

 

ข้อความฉุกเฉินปรากฏขึ้นทันที

 

[โบราณวัตถุกำลังสะพรึงกลัวและถูกทำลายด้วยพลังของโบราณวัตถุชั่วร้าย]

 

[ออร่าชั่วร้ายของอียิปต์พยายามเข้าสู่ร่างกายของคุณ]

 

[โบราณวัตถุของศัตรูมีเจตนาสังหาร]

 

ในตอนนั้นเอง…

 

[พลังโจมตีอาจลดลงเล็กน้อยตามระดับความต้านทานของคุณ]

 

[พลังโจมตีอาจลดลงเล็กน้อยตามระดับความต้านทานของคุณ]

 

[พลังโจมตีอาจลดลงเล็กน้อยตามระดับความต้านทานของคุณ]

 

[พลังโจมตีอาจลดลงเล็กน้อยตามระดับความต้านทานของคุณ]

 

แต่ดูเหมือนว่ายังทนไหว

 

จูฮอนยังคงต่อต้าน โบราณวัตถุทั้งสามเริ่มสับสน

 

[เดี๋ยวก่อนสิ? เกิดอะไรขึ้นกับเจ้ามนุษย์นั่น?! ทำไมมันถึงไม่เป็นอะไรเลย?]

 

[เกิดบ้าอะไรขึ้นกัน?!]

 

[ช้าก่อน ไอ้เจ้ามนุษย์คนนั้น… ทำไมมันถึงมีกลิ่นเหมือนกับ…?]

 

โบราณวัตถุทั้งสามเริ่มตะโกน

 

[ลองดูอีกที!]

 

ทันใดนั้น… จูฮอนจึงเรียกใช้งานโบราณวัตถุชิ้นหนึ่งและเริ่มยิ้ม

 

“จบกันที ไอ้พวกโบราณวัตถุจอมโอหัง!”