บทที่ 34: ความผิดพลาดของประธานควอน (3)

 

“ละ-ลูกพี่!”

 

“ระวัง!”

 

จากนั้น ประธานควอนพูดบางอย่างออกมาพร้อมเรียกใช้งานโบราณวัตถุ

 

“เทพบังตา (การหายตัวไปอย่างลึกลับ) พวกแกทั้งหมดจะต้องมาเป็นทาสของพระเจ้า”

 

พวกโอซังอูเริ่มกรีดร้องและล้มลงกับพื้นทันทีที่ประธานควอนพูดจบ พวกเขาไม่เข้าใจสถานการณ์มากนัก แต่ดูเหมือนพวกเขาอาจจะต้องจบชีวิตลงอย่างลีจินอา!

 

ในตอนนั้นเอง…

 

“!”

 

หือ?

 

ทว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น ประธานควอนพูดจบคำแล้วก็ยังไม่มีอะไรเกิดขึ้น

 

ท้ายสุดแล้ว พวกโอซังอูตัดสินใจที่จะลืมตาข้างหนึ่งเพื่อมองดู พวกเขาเห็นว่าประธานควอนกำลังตกใจเช่นกัน

 

ทันใดนั้นเอง… เขาจึงเริ่มตะโกน

 

“เทพผู้หายตัว!”

 

ประธานควอนที่กำลังตกใจรีบล้วงกระเป๋า ทว่ากลับวิตกกังวลมากกว่าเดิม

 

จูฮอนหัวเราะขึ้นระหว่างที่ยืนอยู่หลังประธานควอน

 

“หานี่อยู่เหรอ?”

 

จูฮอนชูบางอย่างขึ้นมาพร้อมเขย่าเพื่อยั่วโมโหประธานควอน เขาถือกระเป๋าเงินของประธานควอนอยู่ มีบางอย่างดูเหมือนตั๋วรถไฟอยู่ข้างใน คนที่ไม่รู้เรื่องอาจคิดว่ามันคือตั๋วรถไฟ แต่แท้จริงแล้ว มันคือโบราณวัตถุ

 

[บัตรเชิญจากเทพผู้โดดเดี่ยว (เกรด SS – โบราณวัตถุระดับเทพเจ้า / โบราณวัตถุจำกัดการใช้งาน)]

 

ผลของโบราณวัตถุนามเทพบังตา กล่าวว่าเป็นการหายตัวจากโลกหล้าเพราะถูกเทพลักพา

 

นี่เป็นหนึ่งในโบราณวัตถุชั้นเลิศของประธานควอน

 

‘คิดว่าเราไม่รู้สินะว่าจะใช้เจ้านี่?’

 

นั่นคือเหตุผลที่จูฮอนใช้มีดขู่ประธานควอนเพื่อดึงความสนใจทันทีที่แอบขโมยมา

 

ในทางกลับกัน ประธานควอนดูเหมือนจะตกใจไม่น้อยที่ได้เห็นความคล่องแคล่วว่องไวราวกับปีศาจของจูฮอนเป็นครั้งแรก จูฮอนยิ้มทันทีที่เห็นปฏิกิริยานั้น

 

‘มันเป็นทักษะที่แกชื่นชอบมากที่สุดไง ไอ้แก่’

 

ในตอนนั้นเอง…

 

[ความคล่องแคล่วเพิ่มขึ้นเป็นแรงค์ D!]

 

[คุณได้รับตำแหน่งของ <มือไวจนเทพต้องกราบ> ความสามารถของผู้ใช้ได้รับการเปลี่ยนแปลง]

 

[โจรปล้นสุสาน ซอจูฮอน]

 

ระดับ 2

 

[คุณได้รับทักษะ <มือของโจร>]

 

จูฮอนหัวเราะด้วยความตกใจ แต่มันไม่สำคัญอะไร แม้ว่าจะยังใช้งานไม่ได้ทันทีเพราะ

 

ในตอนนั้นเอง…

 

‘แต่เรายังชิงโบราณวัตถุป้องกันกับชุดเกราะมาไม่ได้’

 

ถึงกระนั้น เขาไม่ได้สนใจอะไรมาก ไม่ว่าความชำนาญในทักษะการล้วงกระเป๋าของจูฮอนจะยอดเยี่ยมเพียงใด เขาก็ไม่สามารถชิงโบราณวัตถุที่ไม่รู้รูปลักษณ์มาได้

 

ประธานควอนยังไม่ได้ลองใช้โบราณวัตถุผู้พิชิตเลย มันมีบทลงโทษมหาศาลและการใช้มันจะเปลี่ยนพื้นที่โดยรอบให้กลายเป็นเถ้าถ่าน

 

มันเป็นโบราณวัตถุที่ประธานควอนต้องการหลีกเลี่ยงที่จะใช้มากที่สุด เพราะเขาไม่ต้องการให้ผู้อื่นล่วงรู้เรื่องโบราณวัตถุ

 

ในตอนนั้นเอง…

 

ประธานควอนเริ่มหัวเราะ

 

“จะหยามกันเกินไปแล้ว”

 

หากต้องสูญเสียโบราณวัตถุ เขาจึงตัดสินใจกำจัดจูฮอนแม้ว่ามันจะกลายเป็นเรื่องใหญ่

 

“แกจะต้องชดใช้ในความโง่เขลาของตัวเอง”

 

ประธานควอนไม่ต้องการให้การปรากฏตัวของสุสานครั้งใหญ่อุบัติขึ้น

 

ทุกอย่างจะต้องเป็นความลับ ในช่วงเวลาที่เขากำลังตัดสินใจและเรียกใช้งานโบราณวัตถุอยู่นั้น…

 

เจ้าอีกาปรากฎตัวขึ้น…

 

มันโผล่มาพร้อมกับขนสีดำที่โปรยลงมาราวกับหิมะ และกำลังมองจ้องไปที่มนุษย์ทั้งสอง

 

[หยุดเดี๋ยวนี้ เจ้ามนุษย์หน้าโง่ มิฉะนั้น จิ้งจอกที่หลับใหลอยู่จะตื่นขึ้นและทำลายมนุษย์]

 

อีกาที่ซูบผอมกระพือปีกอยู่บนจุดสูงของสนามบิน ทันทีที่เตือนประธานควอนเสร็จ เจ้าอีกาหันไปสบตากับจูฮอน

 

ในทางกลับกัน ประธานควอนที่สังเกตเห็นว่าอีกาเป็นโบราณวัตถุค่อนข้างตกใจ

 

‘มันต้องไม่ใช่โบราณวัตถุธรรมดาแน่’

 

เขาตระหนักรู้ตั้งแต่แรกเห็น มันดูเหมือนจะแข็งแกร่งกว่าโบราณวัตถุระดับเทพทั่วไปด้วยซ้ำ นั่นเป็นสาเหตุที่ดวงตาของประธานควอนเต็มไปด้วยความโลภ เขาดูบ้าคลั่งราวกับคนที่พบขนมปังชิ้นหนึ่งก่อนที่จะเสียชีวิตจากความอดอยาก

 

นี่คือโบราณวัตถุที่กำลังแผ่กระจายออร่าเวทมนตร์ไปทั่ว ทำให้ใครก็ตามที่มองมันจะเกิดความโลภ จนถึงจุดที่แม้แต่พวกโอซังอูที่ไม่รู้เรื่องโบราณวัตถุเคลิบเคลิ้ม

 

ถึงกระนั้น จูฮอนเป็นเพียงคนเดียวที่ยังสงบเงียบอยู่และจดจ่อกับสิ่งที่อีกาเพิ่งพูดไป

 

‘จิ้งจอก?’

 

‘มันกำลังพูดถึงอะนูบิส เทพเจ้าแห่งความตายงั้นเหรอ?’

 

‘สุสานของเทพอะนูบิสอยู่ที่สนามบินหรือไงกัน?’

 

อะนูบิสเป็นหนึ่งในโบราณวัตถุศักดิ์สิทธิ์และมีประโยชน์มากที่สุด นั่นคือสาเหตุที่ดวงตาของจูฮอนเปล่งประกาย

 

ถึงกระนั้น มือของประธานควอนเริ่มสั่นทันทีที่มองดูอีกา

 

‘มันต้องเป็นของเรา’

 

ประธานควอนที่ต้องการอีกาเริ่มหัวเราะด้วยความมั่นใจ

 

‘ดีจริง จะได้จัดการพวกแกให้หมดทีเดียวเลย!’

 

โบราณวัตถุผู้พิชิตบังคับโบราณวัตถุอื่นให้ยอมจำนนได้

 

แม้ว่าอีกาจะเตือนไปแล้ว ประธานควอนกลับเรียกใช้งานโบราณวัตถุผู้พิชิต ทันใดนี้ อีกาจึงจ้องมองเขาด้วยสายตาที่เยือกเย็น

 

[เจ้านี่มันโง่ดักดานเสียจริง]

 

ในตอนนั้นเอง… ออร่าที่น่ากลัวระเบิดไปทั่วสนามบิน

 

ในเวลาเดียวกัน…

 

[คำเตือน ออร่าอียิปต์รุนแรงกำลังพยายามรุกรานร่างกายของคุณ]

 

[คำเตือน ผลข้างเคียงจากโบราณวัตถุแห่งความตายทำให้โบราณวัตถุของคุณได้รับความเสียหาย]

 

[โบราณวัตถุที่มีจิตสังหารกำลังมุ่งหน้ามาทางนี้

[โบราณวัตถุที่แข็งแกร่งกำลังนำพาหายนะมาทางนี้]

 

[โปรดเตรียมโบราณวัตถุให้พร้อม ไม่มีโบราณวัตถุชิ้นใดหรือมนุษย์คนใดจะต่อกรกับโบราณวัตถุสังหารเหล่านี้ตามลำพังได้]

 

แสงสว่างจ้าระเบิดไปทั่วสนามบิน จากนั้น การปรากฏตัวของหลุมศพขนาดใหญ่อุบัติขึ้นในลาสเวกัส

 

 

มันเป็นคำอธิบายที่อยู่ในบันทึกแห่งอนาคต

 

นี่คือการปรากฏขึ้นครั้งใหญ่ของสุสาน สิ่งที่ประธานควอนไม่ต้องการให้เกิดขึ้น แต่ทว่า ประธานควอนกลับทำพลาดอย่างมหันต์จนทำให้เรื่องทั้งหมดเกิดขึ้น

 

ดูเหมือนว่าจะไม่มีใครได้รับประโยชน์จากความผิดพลาดนี้เลย

 

[ความทนทานเพิ่มขึ้นหลังจากถูกโจมตีโดยโบราณวัตถุชั่วร้าย]

 

[ความทนทานเพิ่มขึ้นหลังจากถูกโจมตีโดยโบราณวัตถุชั่วร้าย]

 

[ความทนทานเพิ่มขึ้นหลังจากถูกโจมตีโดยโบราณวัตถุชั่วร้าย]

 

[ความทนทานเพิ่มขึ้นหลังจากถูกโจมตีโดยโบราณวัตถุชั่วร้าย]

 

[ความทนทานเพิ่มขึ้นหลังจากถูกโจมตีโดยโบราณวัตถุชั่วร้าย]

 

[ระดับทักษะความทนทานเพิ่มขึ้น]

 

[คุณในตอนนี้กำลังยืนหยัดอย่างกล้าหาญต่อหน้าโบราณวัตถุศักดิ์สิทธิ์ระดับเทพเจ้า]

 

มันเป็นประโยชน์เสียจริง

“บันทึกบอกว่าฉันต้องกำจัดผู้คนมากมายที่รู้เรื่องโบราณวัตถุให้ได้มากที่สุด หากไม่ต้องการที่จะให้เกิดการปรากฏตัวของสุสานครั้งใหญ่ เพราะฉะนั้น ฉันต้องจำกัดพวกแกทั้งหมด”

 

ถึงกระนั้น จูฮอนที่กำลังจ่อมีดไปที่คอของประธานควอนเริ่มหัวเราะเยาะ

 

“แกคิดว่าเราทั้งคู่ ใครเร็วกว่ากัน?”

 

ประธานควอนยังคงดูผ่อนคลายราวกับเขาใช้โบราณวัตถุประเภทป้องกัน