บทที่ 27: แกคิดว่ากำลังต่อกรกับใครอยู่? (1)

 

ถึงกระนั้น เขาก็ได้บอกเงื่อนไขเพิ่มไป

 

‘ฉันจะยอมแลกเปลี่ยนแค่กับเธอเท่านั้น ถ้าเธอเอาของสิ่งนั้นมาได้ ฉันจะทำให้เธอโชคดีเอง’

 

เธอเข้าใจใช่ไหมว่าจูฮอนพยายามจะสื่อถึงอะไร?

 

เธอกำลังเอาชนะประธานควอนในเวลาที่ประจวบเหมาะ

 

“เอ่อ… งั้นเราจะเริ่มประมูลต่อนะครับ ตอนนี้อยู่ที่หนึ่งร้อยห้าสิบล้านดอลลาร์! มีใครต้องการที่จะเสนอราคาเพิ่มไหมครับ?”

 

ประธานควอนและยุนซิอูถึงกับสะดุ้งทันทีที่ได้ยินเธอเสนอราคาขนาดนี้

 

 

“หนึ่งร้อยห้าสิบล้านดอลลาร์…”

 

“เอ่อ…”

 

จูฮอนยิ้มอย่างชั่วร้ายทันทีที่มองดูพวกเขา

 

‘เข้าใจหรือยังล่ะ? ไม่ว่าแกคิดว่าแกจะใหญ่แค่ไหน หากจะมาเทียบชั้นกับตระกูลฮิลตัน แกก็เป็นแค่ไอ้กระจอก’

 

ประธานควอนในตอนนี้ค่อนข้างรู้สึกกังวล

 

“หนึ่งร้อยหกสิบล้านดอลลาร์!”

 

“สองร้อยล้านดอลลาร์!”

 

ทั้งหมดนี้เป็นเพราะผู้หญิงคนเดียวที่ยังคงเสนอราคาตัดหน้าอย่างต่อเนื่องในรายการที่ประธานควอนกำลังจะซื้อ

 

เธอดูเหมือนจะอยู่ฝ่ายจูฮอน

 

ไม่ว่ายังไง ผู้หญิงคนนี้เสนอราคาตัดหน้าประธานควอนได้อย่างง่ายดายราวกับราคาที่เสนอไปเป็นเพียงแค่หมากฝรั่ง แต่ถึงกระนั้น

ประธานควอนก็ยกมืออีกครั้งและประมูลต่อ

 

และอีกครั้ง…

 

“สองร้อยยี่สิบล้านดอลลาร์!”

 

“สามร้อยล้านดอลลาร์!”

 

เสียงของไอรีนดังก้องไปทั่วงานประมูล

 

ผู้คนเริ่มกระซิบกันทันทีที่ได้ยินการเสนอราคาที่สูงเกินไป

 

“โอ้พระเจ้า! สามร้อยล้านดอลลาร์!”

 

 

ประธานควอนมองไปที่ไอรีนด้วยความตกใจเช่นกัน

 

 

‘บ้าฉิบ! ผู้หญิงคนนั้นมันบ้าหรือไงกัน?’

 

ยุนซิอูอ้าปากค้าง

 

“ผู้หญิงบ้าอะไรกันที่ยอมเสนอราคาตั้งสามร้อยล้านดอลลาร์เพียงเพื่อต้นไม้ต้นเดียว?”

 

แต่ดูเหมือนว่าเขาจะลืมไปแล้วว่าเขาก็เคยจะขายบริษัท TKBM เพื่อไวน์ขวดเดียว ในตอนนั้นเอง เขาจึงหยิบกล้องส่องทางไกลขึ้นมา

 

เธอเป็นพันธมิตรของจูฮอนอย่างแน่นอนเพราะว่าทั้งคู่ดูเหมือนจะพูดคุยอะไรกันสักอย่าง

 

‘ไอ้เวรนั่น’

 

เขากำลังคิดว่าเธอเป็นเหมือนคนหมกมุ่นที่ยังคงดื้อดึงและไม่ยอมแพ้สักที…

 

“มันลากผู้หญิงสามานย์ที่ไหนเข้ามาในนี้กัน…?!”

 

ในตอนนั้นเอง ในหน้าของยุนซิอูดูซีดเซียวทันทีที่เห็นใบหน้าของผู้หญิงคนนั้นด้วยกล้องส่องทางไกล

 

‘ธะ-เธอคนนั้นคือ…!’”

 

ในทางตรงกันข้าม ประธานควอนสั่งให้เลขานุการตรวจสอบบัญชีกระแสเงินสดอิสระของตนเองอยู่

 

‘เราจะยอมแพ้แบบนี้ไม่ได้’

 

“ลองเพิ่มไปอีกสักห้าพันก่อน”

 

“ครับท่าน!”

 

 

ในตอนนั้นเอง

 

“ทะ-ท่านประธานครับ”

 

ยุนซิอูพูดกับประธานควอนด้วยน้ำเสียงที่แข็ง

 

“เอ่อ… ผมคิดว่าเราควรยอมแพ้ดีกว่าครับ”

 

“อะไรนะ?!”

 

ประธานควอนรู้สึกโกรธทันทีที่ได้ยิน แต่ยุนซิอูก็พูดความจริง โดยปกติแล้วเขาจะไม่พูดอะไรเลยหากประธานควอนต้องการอ

ยากได้อะไร แต่สถานการณ์นี้มันแตกต่างออกไป

 

“คือว่า… ถ้าผมจำไม่ผิด เธอเป็นลูกสาวคนเล็กของตระกูลฮิลตันจากสหรัฐอเมริกาครับ”

 

“อะไรนะ?!”

 

ยุนซิอูรู้ว่าพวกเขากำลังสู้อยู่กับอะไร

 

เขารู้ว่าความร่ำรวยของเจ้าหญิงไอรีน ลูกสาวคนสุดท้องของตระกูลฮิลตันนั้นมีมากเพียงใด ซ้ำยังรู้อีกว่าตระกูลฮิลตันนั้นเป็นตระกูลที่เทียบเท่ากับราชวงศ์

‘แม้แต่ประธานควอนเองก็เอาชนะความร่ำรวยของตระกูลนี้ไม่ได้’

 

ในอดีต ตระกูลฮิลตันเป็นตระกูลผู้สูงศักดิ์ ซึ่งมีถิ่นกำเนิดมาจากประเทศอังกฤษและอพยพไปยังสหรัฐอเมริกา ความร่ำรวยของพวกเขานั้นขึ้นอยู่กับสภาพทางการเงิน แถมพวกเขายังมีธุรกิจอื่นที่ขยายตัวออกไปอีกมากมาย

 

ไอรีน ฮิลตันงั้นเหรอ?

 

จากข่าวลือ ทุกคนในครอบครัวรักไอรีนมาก พวกเขายอมที่จะพลิกแผ่นดินเพื่อจัดการใครก็ตามที่คิดจะมาทำร้ายเธอ

 

‘เป็นการดีที่จะไม่ยุ่งกับผู้หญิงคนนั้น’

 

มันไม่สำคัญว่าจูฮอนและไอรีนจะมีความสัมพันธ์แบบไหนกัน

 

“ทะ-ท่านประธาน ทำไมถึงยังไม่ยอมแพ้อีกล่ะครับ…!”

 

แม้แต่ประธานควอนก็ยังมีข้อจำกัดว่าต้องใช้เงินเท่าไหร่ในหนึ่งครั้ง และในตอนนี้ เขาได้มาถึงระดับที่อันตรายแล้ว

 

ถึงกระนั้น ประธานควอนก็ได้ลองเสนอจำนวนเงินขึ้นอีกครั้ง

 

“สามร้อยยี่สิบล้านดอลลาร์!”

 

 

“ทะ-ท่านประธาน!”

 

ประธานควอนรู้ว่าเขาต้องชนะเพื่อที่จะชิงต้นกล้านั่นมา ไม่ว่าใครจะพูดอะไรก็ตาม

 

‘นั่นเป็นโบราณวัตถุที่เราต้องได้มาครอบครอง’

 

แต่ทว่า ยุนซิอูที่ไม่รู้ว่าประธานควอนคิดอะไรอยู่ก็ทำอะไรไม่ได้ นอกจากจะรู้สึกเป็นกังวล

 

เขายอมที่จะเสนอราคามากกว่าสามร้อยล้านดอลลาร์เพื่อเพิ่มประสิทธิภาพทางเพศงั้นเหรอ?!

 

‘ประธานควอนยังต้องการทายาทเพิ่มอีกคนอยู่ไหม?’

 

“ทะ-ท่านประธาน พอเถอะครับ…!”

 

“แกช่วยเงียบปากหน่อยได้ไหม?”

 

ทันใดนั้นเอง…

 

ไอรีนตะโกนเสนอราคาตัดหน้า

 

“ห้าร้อยล้านดอลลาร์!”

 

‘นั่นมันบ้าไปแล้ว!’

 

ในไม่ช้าก็เกิดความเงียบขึ้นในงานประมูล ถึงกระนั้น จูฮอนและไอรีนที่กำลังเสนอราคาเพิ่มกลับยิ้มอย่างสบายใจ

 

‘เอาล่ะ พอได้แล้วมั้งไอ้แก่ หยุดเสนอราคาได้แล้ว’

 

จูฮอนประเมินได้ว่าประธานควอนจะใช้เงินได้เท่าไหร่

 

‘ถึงแม้ว่าพวกแกจะรวมเงินกัน ก็เอาชนะตระกูลฮิลตันไม่ได้หรอก’

 

เขาสามารถอ่านรอยยิ้มของจูฮอนได้หรือไม่? ประธานควอนจ้องไปที่พวกเขาทันทีที่ขว้างหมายเลขลงบนพื้น

 

“บัดซบ!”

 

หลังจากนั้น…

 

“เอาล่ะครับทุกท่าน! ตัวช่วยเพิ่มสมรรถภาพทางเพศ… เอ้ย! ไม่ใช่สิ ต้นกล้าอัลมอนด์ที่หายากต้นนี้จะถูกขายไปในราคาห้าร้อยล้า

นดอลลาร์!”

 

ทุกคนในงานประมูลตะโกนด้วยความตกใจ

 

จูฮอนก็ตกใจเหมือนกัน

 

ห้าร้อยล้านดอลลาร์ก็ตกประมาณห้าแสนล้านวอน

 

นั่นคือเหตุผลที่จูฮอนต้องถามตัวเองอีกครั้ง ถึงแม้ว่าเขาจะมีความสุขที่จะได้รับรางวัลก็เถอะ

 

“ห้าร้อยล้านดอลลาร์ไม่มากเกินไปหน่อยเหรอ?”

 

ถึงกระนั้น คำตอบของไอรีนค่อนข้างชัดเจน

 

“ไม่เป็นไรหรอก ของที่ฉันเพิ่งวางขายไปในตลาดเมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมาขายได้ตั้งหกร้อยล้านดอลลาร์ แล้วก็…”

 

เธอพูดต่อ

 

“คุณต้องช่วยให้ฉันโชคดีด้วยนะ สิ่งนั้นสำคัญกับฉันมากกว่าเงินเสียอีก”

 

เงินไม่ใช่สิ่งสำคัญสำหรับเธอเลย เธอแค่อยากจะหยุดนำโชคร้ายมาสู่ครอบครัวที่อบอุ่นของเธอ

 

นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมไอรีนถึงยอมจ่ายเงินจำนวนมากขนาดนี้ได้อย่างมีความสุข

 

จูฮอนยิ้มตอบรับ

 

‘ไอรีน ฮีลตัน เธอเป็นผู้หญิงที่ช่วยเราได้จริง ๆ’

 

จูฮอนมีความสุขไม่น้อยที่ได้เห็นสีหน้าของประธานควอน

 

“งั้นช่วยทำให้ฉันโชคดีหน่อยนะ มันใช่เครื่องรางของพวกชาวเอเชียหรือเปล่า… หรือจะเป็นอะไรอย่างเท้ากระต่าย?”

 

จูฮอนหัวเราะขึ้นมาก่อนที่จะตอบคำถามนั้น