ราชันย์จอมโจรปล้นสุสาน - บทที่ 24: บัญชีดำในตำนาน 2

บทที่ 24: บัญชีดำในตำนาน (3)

 

หนึ่งในพวกเขากำลังหมดตัวเพราะค่ารักษาพยาบาลที่สูงเกินไป

 

นั่นเป็นเหตุผลที่ว่าทำไมความเจ็บป่วยจึงรวมอยู่ในผลกระทบของเทพีแห่งการทำลายล้างด้วย

 

‘ไอ้พวกปัญญาอ่อน!’

 

มันเริ่มมีอิทธิพลต่อจูฮอนเช่นกัน

 

[ผิวหนังของคุณกำลังเน่าเปื่อย อันตรายจากออร่าของโบราณวัตถุที่ชั่วร้ายกำลังเพิ่มขึ้น]

 

[คำเตือน ไวรัสลึกลับกำลังพยายามเข้าสู่ร่างกายของคุณ]

 

‘!’

 

แต่ทว่า เทพีแห่งหายนะก็ไม่หยุดอยู่แค่นั้น และพยายามเดินเข้ามาหาพวกเขา

 

“โอเคไหมคะ?”

 

‘ไม่มีทางที่จะโอเคได้หรอกน่า!’

 

นั่นคือเหตุผลที่จูฮอนพุ่งเข้าไปหาพวกโอซังอูที่กำลังล้มลงพร้อมกับแอบกระซิบ

 

“ไม่เป็นไร ประคองตัวเพื่อนแกซะ แล้วตามฉันมา”

 

“อะไรนะ? จะดีเหรอ ตำรวจยังไม่มาเลยนะ?!”

 

“ถ้าไม่อยากตาย ก็หุบปากแล้วรีบทำตามที่บอก”

 

“เฮือก!”

 

พวกเขารีบไปที่บันไดเพื่อวิ่งหนี

 

พวกเขาไม่แม้แต่จะสนใจเสียงตะโกนของเทพีแห่งการทำลายล้างที่กำลังร้องขอให้พวกเขารอก่อน

 

“เฮ้ย จุนแท! อย่าตายนะแก!”

 

เมื่อวิ่งออกมา พวกโอซังอูประคองตัวจุนแทที่กำลังสลบอยู่และเพิ่งอาเจียนไปออกมา

 

“บ้าฉิบ เมื่อไหร่ตำรวจจะมาถึงที่นี่เนี่ย?”

 

“เฮ้ย จูฮอน แกบอกว่าให้ออกมาข้างนอก แล้วพวกตำรวจ…!”

 

จูฮอนพูดขัดขึ้นมา

 

“ไม่ต้องพึ่งตำรวจหรอก ถ้าเป็นห่วงเพื่อนแกนัก ก็แค่เอายาย่อยอาหารให้มันกินก็พอ”

 

พวกเขาถึงกับงงงวย

 

“ว่าไงนะ? ยาย่อยอาหารเนี่ยนะ?”

 

“ถ้ายาบ้านั่นรักษาหาย เขาก็คงจะไม่อ้วกแล้วก็ล้มลงไปแบบนั้นหรอก!”

 

“แกกำลังบอกว่าถ้ากินยาย่อยไป ก็จะหายดีงั้นเหรอ?!”

 

“ถ้าเป็นห่วงนัก แกจะพามันไปห้องฉุกเฉินก็ได้ แต่ฉันจะต้องไปก่อน”

 

จากนั้น จูฮอนก็เริ่มเดินไปที่งานประมูล พวกโอซังอูตะโกนใส่จูฮอนว่า ‘แกมันบ้า!’

 

ทันใดนั้น พวกเขาก็ถึงกับต้องอ้าปากค้างทันทีที่เห็นจุนแทล้มลงไปอีก

 

“จุนแท!”

 

จุนแทกระพริบตาพร้อมกับมองไปทั่ว

 

“หือ? ฉันไม่รู้สึกเจ็บปวดอะไรเลย”

 

นี่ใช่ผู้ชายที่ดูราวกับว่ากำลังจะจากโลกนี้ไปงั้นเหรอ?

 

“กะ-เกิดอะไรขึ้นกันเนี่ย?!”

 

“เมื่อกี้แกเพิ่งจะอ้วกออกมาเป็นเลือดนะ!”

 

พวกเขาสับสน แต่จูฮอนก็แอบขำ

 

พวกเขาหายปวดท้องและไม่ได้รู้สึกเจ็บปวดอะไรอีกแล้วทันทีที่ออกห่างจากเทพีแห่งการทำลายล้าง

 

เรื่องทั้งหมดเห็นได้ชัดจากข้อความของทักษะสอดแนมที่โผล่ขึ้นมาต่อหน้าจูฮอน เขากำลังเผชิญสถานการณ์เดียวกัน

 

[การปรากฏของออร่าชั่วร้ายได้หายไป ทำให้ไวรัสที่พยายามจะแทรกซึมเข้าไปในร่างกายของคุณหายไปด้วย]

 

จูฮอนถอนหายใจ

 

‘เทพีแห่งการทำลายล้างเป็นอะไรที่น่าอัศจรรย์เหมือนเช่นเคย’

 

จูฮอนและพวกโอซังอูเกือบตายไปแล้ว

 

‘จะเป็นการดีที่สุดที่จะวิ่งหนีผู้ถือครองแปลกประหลาดแบบนั้น’

 

ผู้ที่ครอบครองโบราณวัตถุเกรด S (วีรบุรุษในตำนาน) ยังถือว่าเป็นมนุษย์ แต่ผู้ที่ครอบครองโบราณวัตถุเกรด SS (ระดับเทพเจ้า) ถือว่าเป็นมนุษย์กึ่งเทพ

 

มันเป็นทางเลือกที่ดีที่จะบังคับให้เธอชดใช้ค่าเสียหายที่เกิดขึ้นทั้งหมด และมันเป็นเรื่องที่น่ามหัศจรรย์ที่ทุกอย่างจบลงเช่นนี้เมื่อได้พบกับเทพีแห่งการทำลายล้าง

 

ทันใดนั้นเอง…

 

‘เราไม่รู้เลยว่าทำไมผู้หญิงคนนั้นถึงตามหาเรา’

 

เขาอยากรู้อยากเห็นเล็กน้อย แต่ก็ตัดสินใจที่จะไม่สนใจอะไร มันจะเป็นการดีที่สุดที่จะไม่เกี่ยวข้องกับผู้หญิงคนนั้น

 

 

ในตอนนั้นเอง…

 

เวลาปัจจุบันเป็นเวลา 19:30 น.

 

จูฮอนได้ยินเสียงที่คุ้นเคยทันทีที่เดินผ่านประตูทางเข้างานประมูล

 

“เฮ้ย อย่ามาขวางทางสิวะ”

 

เสียงดังมาจากข้างหลังเขา

 

จูฮอนจำเสียงของคนนั้นได้ดีทันทีที่ได้ยินเสียง

 

ทันใดนั้นเองระหว่างจูฮอนหันหลังไป…

 

‘ยุนซีอู’

 

ชายหนุ่มที่มาพร้อมกับการแต่งตัวสุดเนี้ยบพร้อมกับแว่นตาที่ได้รับการดูแลเป็นอย่างดี ยุนซีอู อดีตสมาชิกในทีมขุดค้นสุสานและเป็นมือขวาของประธานควอน

 

‘ถึงจะดูเด็ก แต่เป็นเขาไม่ผิดแน่’

เขาเคยเป็นมือขวาของประธานควอนจนกระทั่งจูฮอนมาเข้าร่วมกับบริษัท ถึงกระนั้น ในช่วงที่จูฮอนเข้าร่วมทีมขุดค้นสุสานและกลายเป็นหัวหน้าทีมแล้ว ยุนซีอูจะรู้สึกโกรธอยู่เสมอเมื่อมีคนมาเปรียบเทียบเขากับจูฮอน

 

นั่นคือเหตุผลที่เขาเกลียดจูฮอนที่มีพรสวรรค์มากกว่า และพยายามที่จะเอาชนะจูฮอนตลอดเวลา แต่เขาก็ไม่เคยทำได้เลย

 

และในปัจจุบัน…

 

ยุนซีอูเริ่มขมวดคิ้วทันทีที่เห็นจูฮอน

 

“เป็นบ้าอะไรว่ะ ทำไมแกถึงต้องมามองหน้าฉันด้วย บอกให้หลบไปไง

 

จูฮอนรู้สึกขบขันและคิดว่าไอ้หมอนี่ก็ยังคงเหมือนเมื่อก่อน

 

นั่นคือเหตุผลที่ยุนซีอูจ้องมองมาที่จูฮอน ก็เพราะว่าตั๋วที่จูฮอนถืออยู่นั้นบ่งบอกว่าเขาไม่ใช่แขกวีไอพี

ผู้เข้าร่วมประมูลแบ่งออกเป็นระดับและที่นั่งก็ถูกแบ่งเช่นกัน

 

หมายเลขในมือของจูฮอนเป็นสีทองสัมฤทธิ์ กล่าวคือจูฮอนเป็นแค่ผู้เข้าร่วมระดับธรรมดา แต่หมายเลขในมือของยุนซีอูเป็นสีทองคำ ซึ่งเป็นผู้เข้าร่วมระดับพรีเมี่ยม

 

‘เห็นได้ชัดว่าหมายเลขของเขาเป็นสีทองสัมฤทธิ์’

 

เขาไม่ใช่บุคคลที่จะทำให้บริษัทใหญ่อย่าง TKBM ต้องกังวล

 

ในตอนนั้นเอง…

 

“เกิดอะไรขึ้นกัน?”

 

จูฮอนเริ่มขมวดคิ้วทันทีที่ได้ยินเสียงของชายคนหนึ่งที่เดินเข้ามาหายุนซีอู

 

‘ประธานควอน’

 

เขาดูจะอายุราวห้าสิบกว่า เกือบหกสิบ เขายังดูเด็กอยู่ นอกจากนี้ ประธานควอนในตอนนี้ยังคงไม่รู้เรื่องสุสานและโบราณวัตถุมากนัก

 

ยุนซีอูมองดูและหัวเราะ

 

“มะ-ไม่มีอะไรครับท่าน มาทางนี้เถอะครับท่านประธาน”

 

ดูเหมือนว่าจูฮอนและประธานควอนจะสบตากันอยู่ครู่หนึ่ง แต่ไม่นาน

 

ใบหน้าของจูฮอนเผยถึงความชั่วร้าย

 

แต่จูฮอนก็ทำอะไรไม่ได้ เขาได้แต่ถอนหายใจ มันทำให้จูฮอนหวนนึกถึงความหลังตอนที่ร่างของเขาถูกฉีกเป็นสองส่วนทันทีที่เห็นหน้าของประธานควอน

 

‘นี่คือจุดเริ่มต้น’

 

จูฮอนจะชิงโบราณวัตถุทั้งหมดที่ประธานควอนต้องการในงานประมูลครั้งนี้

 

หากชิงมาไม่ได้ เขาก็จะทำลายให้สิ้น

 

เขาจะต้องเป็นผู้ชนะในครั้งนี้

 

‘เขายังมีอำนาจมากเกินไปที่จะเผชิญหน้าในตอนนี้’

 

แต่ทว่า ในตอนนั้นเอง…

 

‘หือ?’

 

จูฮอนคิดว่าตัวเองเห็นเงาที่เป็นเหมือนลางร้ายในงานประมูล

 

ทันใดนั้น…

 

จูฮอนมองดูและสะดุ้งทันทีที่เห็นใบหน้าของใครบางคนท่ามกลางฝูงชน

 

บุคคลที่จูฮอนเห็นคือไอรีน ฮิลตัน หรือเทพีแห่งการทำลายล้าง จากนั้นจูฮอนเริ่มกัดฟัน

 

‘ผู้หญิงคนนั้นวางแผนที่จะเข้าร่วมการประมูลด้วยงั้นเหรอ?

 

‘บ้าฉิบ ถ้าเราอยู่ใกล้ผู้หญิงคนนั้น ต้องซวยแน่เลย’

 

อย่างที่จูฮอนคาดคิดไว้ เรื่องประหลาดเริ่มเกิดขึ้นในงานประมูลทันทีที่เธอเข้ามา

 

“อะไรกัน? คุณเพิ่งจะเสียเงินที่จะต้องใช้แลกตั๋วไปงั้นเหรอ?! นี่กำลังพูดบ้าอะไรอยู่?!”

 

“เฮ้ย! เกิดบ้าอะไรขึ้นเนี่ย? ทำไมหุ้นถึงตกหมดเลย?!”

 

ผู้คนที่กำลังรออยู่ในแถวต่างก็เริ่มกรีดร้อง

 

จูฮอนถึงกับกุมขมับราวกับเขาปวดหัว

 

‘เธอเป็นผู้หญิงที่ไร้ประโยชน์เสียจริง’

 

นี่หมายความว่ายักษ์ใหญ่ของที่นี่ก็จะต้องล้มละลายและจูฮอนก็จะได้รับผลกระทบเช่นกัน

 

‘จะปล่อยให้เป็นแบบนี้ไม่ได้ ต้องออกจากงานประมูลแล้ว’

 

แต่ทว่า ในระหว่างที่จูฮอนกำลังจะออกไป…

 

[ความทนทานถูกปลุกให้ตื่นขึ้นหลังจากที่คุณสัมผัสกับออร่าแห่งความชั่วร้ายของโบราณวัตถุระดับเทพเจ้าอีกครั้ง]

 

[ความทนทานเพิ่มขึ้นหลังจากถูกโจมตีโดยโบราณวัตถุ]

 

[ความทนทานเพิ่มขึ้นหลังจากถูกโจมตีโดยโบราณวัตถุ]

 

[ผลกระทบของโบราณวัตถุคู่ต่อสู้ลดลงเนื่องจากเผชิญกับความทนทาน]

 

[คุณเริ่มต่อต้านผลของออร่าแห่งความชั่วร้าย]

 

‘หือ?’

 

ข้อความที่ไม่คาดคิดโผล่ขึ้นมา

 

 

 

 

 

 

 

บทที่ 24: บัญชีดำในตำนาน (3)

 

หนึ่งในพวกเขากำลังหมดตัวเพราะค่ารักษาพยาบาลที่สูงเกินไป

 

นั่นเป็นเหตุผลที่ว่าทำไมความเจ็บป่วยจึงรวมอยู่ในผลกระทบของเทพีแห่งการทำลายล้างด้วย

 

‘ไอ้พวกปัญญาอ่อน!’

 

มันเริ่มมีอิทธิพลต่อจูฮอนเช่นกัน

 

[ผิวหนังของคุณกำลังเน่าเปื่อย อันตรายจากออร่าของโบราณวัตถุที่ชั่วร้ายกำลังเพิ่มขึ้น]

 

[คำเตือน ไวรัสลึกลับกำลังพยายามเข้าสู่ร่างกายของคุณ]

 

‘!’

 

แต่ทว่า เทพีแห่งหายนะก็ไม่หยุดอยู่แค่นั้น และพยายามเดินเข้ามาหาพวกเขา

 

“โอเคไหมคะ?”

 

‘ไม่มีทางที่จะโอเคได้หรอกน่า!’

 

นั่นคือเหตุผลที่จูฮอนพุ่งเข้าไปหาพวกโอซังอูที่กำลังล้มลงพร้อมกับแอบกระซิบ

 

“ไม่เป็นไร ประคองตัวเพื่อนแกซะ แล้วตามฉันมา”

 

“อะไรนะ? จะดีเหรอ ตำรวจยังไม่มาเลยนะ?!”

 

“ถ้าไม่อยากตาย ก็หุบปากแล้วรีบทำตามที่บอก”

 

“เฮือก!”

 

พวกเขารีบไปที่บันไดเพื่อวิ่งหนี

 

พวกเขาไม่แม้แต่จะสนใจเสียงตะโกนของเทพีแห่งการทำลายล้างที่กำลังร้องขอให้พวกเขารอก่อน

 

“เฮ้ย จุนแท! อย่าตายนะแก!”

 

เมื่อวิ่งออกมา พวกโอซังอูประคองตัวจุนแทที่กำลังสลบอยู่และเพิ่งอาเจียนไปออกมา

 

“บ้าฉิบ เมื่อไหร่ตำรวจจะมาถึงที่นี่เนี่ย?”

 

“เฮ้ย จูฮอน แกบอกว่าให้ออกมาข้างนอก แล้วพวกตำรวจ…!”

 

จูฮอนพูดขัดขึ้นมา

 

“ไม่ต้องพึ่งตำรวจหรอก ถ้าเป็นห่วงเพื่อนแกนัก ก็แค่เอายาย่อยอาหารให้มันกินก็พอ”

 

พวกเขาถึงกับงงงวย

 

“ว่าไงนะ? ยาย่อยอาหารเนี่ยนะ?”

 

“ถ้ายาบ้านั่นรักษาหาย เขาก็คงจะไม่อ้วกแล้วก็ล้มลงไปแบบนั้นหรอก!”

 

“แกกำลังบอกว่าถ้ากินยาย่อยไป ก็จะหายดีงั้นเหรอ?!”

 

“ถ้าเป็นห่วงนัก แกจะพามันไปห้องฉุกเฉินก็ได้ แต่ฉันจะต้องไปก่อน”

 

จากนั้น จูฮอนก็เริ่มเดินไปที่งานประมูล พวกโอซังอูตะโกนใส่จูฮอนว่า ‘แกมันบ้า!’

 

ทันใดนั้น พวกเขาก็ถึงกับต้องอ้าปากค้างทันทีที่เห็นจุนแทล้มลงไปอีก

 

“จุนแท!”

 

จุนแทกระพริบตาพร้อมกับมองไปทั่ว

 

“หือ? ฉันไม่รู้สึกเจ็บปวดอะไรเลย”

 

นี่ใช่ผู้ชายที่ดูราวกับว่ากำลังจะจากโลกนี้ไปงั้นเหรอ?

 

“กะ-เกิดอะไรขึ้นกันเนี่ย?!”

 

“เมื่อกี้แกเพิ่งจะอ้วกออกมาเป็นเลือดนะ!”

 

พวกเขาสับสน แต่จูฮอนก็แอบขำ

 

พวกเขาหายปวดท้องและไม่ได้รู้สึกเจ็บปวดอะไรอีกแล้วทันทีที่ออกห่างจากเทพีแห่งการทำลายล้าง

 

เรื่องทั้งหมดเห็นได้ชัดจากข้อความของทักษะสอดแนมที่โผล่ขึ้นมาต่อหน้าจูฮอน เขากำลังเผชิญสถานการณ์เดียวกัน

 

[การปรากฏของออร่าชั่วร้ายได้หายไป ทำให้ไวรัสที่พยายามจะแทรกซึมเข้าไปในร่างกายของคุณหายไปด้วย]

 

จูฮอนถอนหายใจ

 

‘เทพีแห่งการทำลายล้างเป็นอะไรที่น่าอัศจรรย์เหมือนเช่นเคย’

 

จูฮอนและพวกโอซังอูเกือบตายไปแล้ว

 

‘จะเป็นการดีที่สุดที่จะวิ่งหนีผู้ถือครองแปลกประหลาดแบบนั้น’

 

ผู้ที่ครอบครองโบราณวัตถุเกรด S (วีรบุรุษในตำนาน) ยังถือว่าเป็นมนุษย์ แต่ผู้ที่ครอบครองโบราณวัตถุเกรด SS (ระดับเทพเจ้า) ถือว่าเป็นมนุษย์กึ่งเทพ

 

มันเป็นทางเลือกที่ดีที่จะบังคับให้เธอชดใช้ค่าเสียหายที่เกิดขึ้นทั้งหมด และมันเป็นเรื่องที่น่ามหัศจรรย์ที่ทุกอย่างจบลงเช่นนี้เมื่อได้พบกับเทพีแห่งการทำลายล้าง

 

ทันใดนั้นเอง…

 

‘เราไม่รู้เลยว่าทำไมผู้หญิงคนนั้นถึงตามหาเรา’

 

เขาอยากรู้อยากเห็นเล็กน้อย แต่ก็ตัดสินใจที่จะไม่สนใจอะไร มันจะเป็นการดีที่สุดที่จะไม่เกี่ยวข้องกับผู้หญิงคนนั้น

 

 

ในตอนนั้นเอง…

 

เวลาปัจจุบันเป็นเวลา 19:30 น.

 

จูฮอนได้ยินเสียงที่คุ้นเคยทันทีที่เดินผ่านประตูทางเข้างานประมูล

 

“เฮ้ย อย่ามาขวางทางสิวะ”

 

เสียงดังมาจากข้างหลังเขา

 

จูฮอนจำเสียงของคนนั้นได้ดีทันทีที่ได้ยินเสียง

 

ทันใดนั้นเองระหว่างจูฮอนหันหลังไป…

 

‘ยุนซีอู’

 

ชายหนุ่มที่มาพร้อมกับการแต่งตัวสุดเนี้ยบพร้อมกับแว่นตาที่ได้รับการดูแลเป็นอย่างดี ยุนซีอู อดีตสมาชิกในทีมขุดค้นสุสานและเป็นมือขวาของประธานควอน

 

‘ถึงจะดูเด็ก แต่เป็นเขาไม่ผิดแน่’

เขาเคยเป็นมือขวาของประธานควอนจนกระทั่งจูฮอนมาเข้าร่วมกับบริษัท ถึงกระนั้น ในช่วงที่จูฮอนเข้าร่วมทีมขุดค้นสุสานและกลายเป็นหัวหน้าทีมแล้ว ยุนซีอูจะรู้สึกโกรธอยู่เสมอเมื่อมีคนมาเปรียบเทียบเขากับจูฮอน

 

นั่นคือเหตุผลที่เขาเกลียดจูฮอนที่มีพรสวรรค์มากกว่า และพยายามที่จะเอาชนะจูฮอนตลอดเวลา แต่เขาก็ไม่เคยทำได้เลย

 

และในปัจจุบัน…

 

ยุนซีอูเริ่มขมวดคิ้วทันทีที่เห็นจูฮอน

 

“เป็นบ้าอะไรว่ะ ทำไมแกถึงต้องมามองหน้าฉันด้วย บอกให้หลบไปไง

 

จูฮอนรู้สึกขบขันและคิดว่าไอ้หมอนี่ก็ยังคงเหมือนเมื่อก่อน

 

นั่นคือเหตุผลที่ยุนซีอูจ้องมองมาที่จูฮอน ก็เพราะว่าตั๋วที่จูฮอนถืออยู่นั้นบ่งบอกว่าเขาไม่ใช่แขกวีไอพี

ผู้เข้าร่วมประมูลแบ่งออกเป็นระดับและที่นั่งก็ถูกแบ่งเช่นกัน

 

หมายเลขในมือของจูฮอนเป็นสีทองสัมฤทธิ์ กล่าวคือจูฮอนเป็นแค่ผู้เข้าร่วมระดับธรรมดา แต่หมายเลขในมือของยุนซีอูเป็นสีทองคำ ซึ่งเป็นผู้เข้าร่วมระดับพรีเมี่ยม

 

‘เห็นได้ชัดว่าหมายเลขของเขาเป็นสีทองสัมฤทธิ์’

 

เขาไม่ใช่บุคคลที่จะทำให้บริษัทใหญ่อย่าง TKBM ต้องกังวล

 

ในตอนนั้นเอง…

 

“เกิดอะไรขึ้นกัน?”

 

จูฮอนเริ่มขมวดคิ้วทันทีที่ได้ยินเสียงของชายคนหนึ่งที่เดินเข้ามาหายุนซีอู

 

‘ประธานควอน’

 

เขาดูจะอายุราวห้าสิบกว่า เกือบหกสิบ เขายังดูเด็กอยู่ นอกจากนี้ ประธานควอนในตอนนี้ยังคงไม่รู้เรื่องสุสานและโบราณวัตถุมากนัก

 

ยุนซีอูมองดูและหัวเราะ

 

“มะ-ไม่มีอะไรครับท่าน มาทางนี้เถอะครับท่านประธาน”

 

ดูเหมือนว่าจูฮอนและประธานควอนจะสบตากันอยู่ครู่หนึ่ง แต่ไม่นาน

 

ใบหน้าของจูฮอนเผยถึงความชั่วร้าย

 

แต่จูฮอนก็ทำอะไรไม่ได้ เขาได้แต่ถอนหายใจ มันทำให้จูฮอนหวนนึกถึงความหลังตอนที่ร่างของเขาถูกฉีกเป็นสองส่วนทันทีที่เห็นหน้าของประธานควอน

 

‘นี่คือจุดเริ่มต้น’

 

จูฮอนจะชิงโบราณวัตถุทั้งหมดที่ประธานควอนต้องการในงานประมูลครั้งนี้

 

หากชิงมาไม่ได้ เขาก็จะทำลายให้สิ้น

 

เขาจะต้องเป็นผู้ชนะในครั้งนี้

 

‘เขายังมีอำนาจมากเกินไปที่จะเผชิญหน้าในตอนนี้’

 

แต่ทว่า ในตอนนั้นเอง…

 

‘หือ?’

 

จูฮอนคิดว่าตัวเองเห็นเงาที่เป็นเหมือนลางร้ายในงานประมูล

 

ทันใดนั้น…

 

จูฮอนมองดูและสะดุ้งทันทีที่เห็นใบหน้าของใครบางคนท่ามกลางฝูงชน

 

บุคคลที่จูฮอนเห็นคือไอรีน ฮิลตัน หรือเทพีแห่งการทำลายล้าง จากนั้นจูฮอนเริ่มกัดฟัน

 

‘ผู้หญิงคนนั้นวางแผนที่จะเข้าร่วมการประมูลด้วยงั้นเหรอ?

 

‘บ้าฉิบ ถ้าเราอยู่ใกล้ผู้หญิงคนนั้น ต้องซวยแน่เลย’

 

อย่างที่จูฮอนคาดคิดไว้ เรื่องประหลาดเริ่มเกิดขึ้นในงานประมูลทันทีที่เธอเข้ามา

 

“อะไรกัน? คุณเพิ่งจะเสียเงินที่จะต้องใช้แลกตั๋วไปงั้นเหรอ?! นี่กำลังพูดบ้าอะไรอยู่?!”

 

“เฮ้ย! เกิดบ้าอะไรขึ้นเนี่ย? ทำไมหุ้นถึงตกหมดเลย?!”

 

ผู้คนที่กำลังรออยู่ในแถวต่างก็เริ่มกรีดร้อง

 

จูฮอนถึงกับกุมขมับราวกับเขาปวดหัว

 

‘เธอเป็นผู้หญิงที่ไร้ประโยชน์เสียจริง’

 

นี่หมายความว่ายักษ์ใหญ่ของที่นี่ก็จะต้องล้มละลายและจูฮอนก็จะได้รับผลกระทบเช่นกัน

 

‘จะปล่อยให้เป็นแบบนี้ไม่ได้ ต้องออกจากงานประมูลแล้ว’

 

แต่ทว่า ในระหว่างที่จูฮอนกำลังจะออกไป…

 

[ความทนทานถูกปลุกให้ตื่นขึ้นหลังจากที่คุณสัมผัสกับออร่าแห่งความชั่วร้ายของโบราณวัตถุระดับเทพเจ้าอีกครั้ง]

 

[ความทนทานเพิ่มขึ้นหลังจากถูกโจมตีโดยโบราณวัตถุ]

 

[ความทนทานเพิ่มขึ้นหลังจากถูกโจมตีโดยโบราณวัตถุ]

 

[ผลกระทบของโบราณวัตถุคู่ต่อสู้ลดลงเนื่องจากเผชิญกับความทนทาน]

 

[คุณเริ่มต่อต้านผลของออร่าแห่งความชั่วร้าย]

 

‘หือ?’

 

ข้อความที่ไม่คาดคิดโผล่ขึ้นมา