บทที่ 24: บัญชีดำในตำนาน (3)

 

“บ้าฉิบ!”

 

จูฮอนสบถขึ้นมาทันทีที่พยายามหนีออกไปจากคาสิโน

 

‘ทำไมต้องเป็นผู้หญิงคนนั้นด้วย?’

 

จูฮอนรู้จักผู้หญิงคนนี้ดี แต่ลืมเรื่องรู้จักกันดีไปก่อน… เธอเป็นคนทำให้จูฮอนถึงกับหวาดกลัว

 

ผู้ถือครองส่วนใหญ่ในอดีตที่จูฮอนรู้จักนั้นมีชื่อเสียงมากกว่าประธานาธิบดีเสียอีก แต่ก็เป็นชื่อเสียงในแง่ลบ แต่ทว่าก็ไม่มีใครโด่งดังและมีคนเกลียดเท่าไอรีนอีกแล้ว

 

จูฮอนไม่ชอบไอรีนเช่นกัน

 

ไม่มีทางที่เขาจะชอบเธอ!

 

ใครก็ตามที่อยู่รอบตัวเธอจะต้องเจอแต่โชคร้ายและสิ้นเนื้อประดาตัว!

 

‘เราแทบจะเป็นบ้าไปที่ต้องมาขาดทุนเพราะผู้หญิงคนนั้น’

 

เขานับครั้งไม่ได้ด้วยซ้ำว่าขาดทุนเพราะเธอไปเท่าไหร่แล้ว

 

มูลค่าของโบราณวัตถุที่จูฮอนต้องทำงานอย่างหนักเพื่อช่วงชิงมาจะกลับกลายเป็นของไร้ค่า พอร์ตหุ้นของเขากำลังจะดิ่งลงหากยังอยู่ใกล้เธอ

 

นั่นไม่ใช่สิ่งเดียว

 

มันมีแม้กระทั่งประเทศที่ต้องประสบกับปัญหาด้านการเงินและหายไปจากแผนที่ก็เพราะเธอ

 

เธอเป็นคนที่มีความโชคร้ายติดตัวมาและทำให้ทุกสิ่งรอบตัวแย่ลง

 

งานอดิเรกของเธอคือการทำให้คนอื่นสิ้นเนื้อประดาตัวและทำให้บริษัทเป็นหนี้

 

ความพิเศษของเธอทำให้เกิดวิกฤตเศรษฐกิจโลก

 

นั่นคือสาเหตุที่เธอเป็นเทพีแห่งการทำลายล้าง

จูฮอนไม่รู้เลยว่าเธอครองครอบโบราณวัตถุอะไรอยู่ เขาสงสัยเพียงแค่ว่ามันจะต้องเป็นโบราณวัตถุศักดิ์สิทธิ์ที่เกี่ยวข้องกับความโชคร้าย

 

นั่นเป็นเหตุผลที่จูฮอนทำหน้าตึงเครียดทันทีที่พยายามจะเดินออกมาจากคาสิโน

 

“หือ?”

 

โชคร้ายที่เทพีแห่งการทำลายล้าง หรือไอรีนสังเกตเห็นจูฮอน

 

“เดี๋ยวก่อนนะ!”

 

“!”

 

จูฮอนสะดุ้งทันที

 

‘ทำไมเธอถึงเรียกเราล่ะ?!’

 

จูฮอนแสร้งทำเป็นไม่ได้ยินและเริ่มเดินหนี นี่เป็นปฏิกิริยาตอบโต้อัตโนมัติจากประสบการณ์ของจูฮอน

 

แต่ทว่า

 

“เดี๋ยวก่อน!”

 

บางอย่างเริ่มแย่ลงทันทีที่เธอตะโกนเรียกจูฮอน จูฮอนพยายามที่จะไม่สนใจผู้หญิงที่งดงามคนนี้ไม่ว่าเธอจะตะโกนดังขนาดไหนก็ตาม ทว่า เรื่องพลันเกิดขึ้นระหว่างที่เขากำลังจะเปิดประตูออกไป

 

[สัมผัสได้ถึงออร่าแห่งความชั่วร้ายที่แข็งแกร่งจากประตู!]

 

[โบราณวัตถุที่คุณครองครอบได้รับความเสียหายร้ายแรง!]

 

[คำเตือน การใช้งานที่เหลืออยู่ (ความทนทาน) เริ่มได้รับผลกระทบ!]

 

จูฮอนรีบออกห่างจากประตูทันทีที่เห็นข้อความ เขาถอนหายใจด้วยความโล่งอกทันทีที่ตรวจดูโบราณวัตถุที่เอาติดตัวมา

 

‘นั่นอาจเป็นอันตรายได้’

 

จากนั้นจูฮอนก็หันหน้ามา

 

‘บ้าฉิบ ไอ้เทพีแห่งการทำลายล้างบ้านี่’

 

โบราณวัตถุของจูฮอนเกือบจะถูกทำลายเพราะความโชคร้ายของเทพีแห่งการทำลาย

 

โบราณวัตถุอาจได้รับผลกระทบจากอิทธิพลของเทพีแห่งการทำลายเพราะว่ามันก็เป็นส่วนหนึ่งของความมั่งคั่งเช่นกัน

 

จากนั้น จูฮอนจึงรีบหันไปมองอย่างรวดเร็วว่ามีทางออกอื่นหรือไม่

 

เขาพร้อมที่จะกระโดดออกจากหน้าต่างห้องน้ำหากต้องทำ

 

เขาไม่เคยอับจนหนทางขนาดนี้ ต่อให้เสื่อมสมรรถภาพทางเพศก็ยังไม่ทำเขาสิ้นหวังขนาดนี้

 

แต่ทว่า เธอรีบพุ่งเข้ามาหาจูฮอนอย่างน่ากลัว พร้อมทั้งคว้าตัวจูฮอนทันทีที่เขามองหาทางออก

 

แปะ!

 

เธอคว้าแขนของจูฮอน

 

ร่างกายของจูฮอนเริ่มสั่นเทาทันทีที่โดนแตะตัว

 

หายนะที่น่ากลัวกำลังคืบคลานเข้ามาทันทีที่เธอจับเขา

 

[คุณกำลังสัมผัสกับออร่าที่เป็นลางร้าย!]

 

[โบราณวัตถุได้รับความเสียหายอย่างรุนแรงและกำลังอ่อนแอลงเพราะออร่าที่เป็นลางร้าย]

 

[คำเตือน การใช้งานที่เหลืออยู่ (ความทนทาน) เริ่มลดลง]

 

[โชคของคุณถูกออร่าที่เป็นลางร้ายครอบงำ การเสี่ยงดวงทุกครั้งจะล้มเหลว]

 

[ทุกสิ่งที่คุณทำจะเริ่มมีประสิทธิภาพลดลง]

 

‘ฉิบหายแล้ว!’

จูฮอนรีบสลัดมือของไอรีนออก โชคดีที่เขาได้รับข้อความที่บอกว่าความทนทานและโชคของโบราณวัตถุกลับคืนมาแล้วทันทีที่เขาปัดมือเธอออก

 

ในตอนนั้นเอง…

 

“คุณเป็นคนที่เขาลือกันว่าชนะรางวัลใหญ่ในลาสเวกัสงั้นสินะคะ?”

 

สายตาของไอรีนจ้องมองมาที่จูฮอน

 

เธอดูเหมือนจะรุ่นราวคราวเดียวกันกับจูฮอน ไม่ก็เด็กกว่า

 

วิธีที่เธอพูดทำให้รู้ว่าเธอเป็นผู้หญิงที่มีการศึกษา แม้แต่เสียงพูดของเธอก็ยังไพเราะราวกับนกโกลด์ฟินช์กำลังร้องเพลง

 

นี่เธอเป็นคนหรือหุ่นนางแบบในร้านเสื้อผ้าถึงได้มีสัดส่วนสมบูรณ์ขนาดนี้กัน?

 

เธอเป็นผู้หญิงที่สวยงามเหลือล้นแม้จะมองจากที่ไกล แต่การได้เห็นเธออย่างใกล้ชิดทำให้ความงามของเธอดูสง่ามากขึ้นกว่าเดิม

 

การแสดงออกของไอรีนทำให้จูฮอนนึกถึงลูกหมาที่น่ารัก ผิวขาวนวลดูไร้ที่ติและนุ่มนวล ทั้งดั้งที่โด่งและใบหน้าที่ส่องแสงสว่างจนทำให้ดูเหมือนรูปปั้นที่อบอุ่น

 

นี่เป็นเรื่องที่เห็นได้ชัด เพราะว่าพวกโอซังอูถึงกับคล้อยตามและเกือบจะสติหลุดทันทีที่เห็นเธอ

 

“สะ-สาวงามคนนี้ เธอคือ…!”

 

“ระ-เราควรลองคุยกับเธอดูหน่อยไหม?”

 

แต่ถึงกระนั้น คนที่ไอรีนสนใจไม่ใช่พวกโอซังอู แต่เป็นจูฮอน

 

“ฉันกำลังตามหาคุณไปทั่วเลย”

 

จูฮอนไม่รู้ว่าทำไมเธอถึงมองหาเขา แต่เธอคือเทพีแห่งการทำลายล้าง

 

‘เธออาจจะมีเหตุผลที่อยากเจอเรา แต่เราไม่ได้อยากนี่!’

 

นั่นคือเหตุผลที่จูฮอนหันหลังกลับแบบไม่ลังเล

“เอ่อ คงผิดคนแล้วแหละครับ”

 

ในตอนนั้นเอง มีพนักงานคนหนึ่งเข้ามาขัดจูฮอน

 

“นะ-นาย นี่ทำฉันอิจฉา… ไม่สิ หน้าโง่! สาวสวยขนาดนั้นเลือกเข้าหากล้าดียังไงปฏิเสธ?!”

 

“ฉะ-ฉันรู้จักผู้หญิงคนนั้น! เธอเป็นเศรษฐีจากตระกูลฮิลตัน! ตระกูลผู้สูงศักดิ์ในสหรัฐอเมริกา! เธอเป็นทายาทหญิงเพียงคนเดียว!”

 

“ถ้าเธอไม่สนใจแก เธอคงไม่เข้ามาคุยกันแกแบบนั้นหรอกนะเว้ย

 

“ใช่! แกจะไปมีแฟนได้ยังไงถ้าเอาแต่ปฏิเสธหญิงงามแบบนี้? เหมือนกับว่าเธอกำลังจะขอแกเดทเลยนะ!”

 

พวกโอซังอูถึงกับหงุดหงิดกับสิ่งที่จูฮอนทำ

 

พวกเขาดูตกใจทันทีที่นึกบางอย่างออก

 

“แกอายงั้นเหรอ?”

 

“ว่ายังไงนะ?”

 

“โอเค ตอนนี้ฉันรู้แล้ว แกเคยบอกว่าแกไม่เคยมีแฟนมาก่อนนี่!”

 

พวกเขามองไปที่จูฮอนด้วยสีหน้าตกใจ

 

“เอาล่ะ! ไม่เป็นไร! เดี๋ยวพวกเราช่วยแกเอง!”

 

‘เดี๋ยวก่อนสิเว้ย! ตอนนี้เรามีแฟนแล้วต่างหาก แล้วก็… ไม่ต้องเลย อย่าให้เธอเข้ามาใกล้เชียว!’

 

ถึงกระนั้น พวกโอซังอูก็เดินเข้าไปหาไอรีนโดยไม่รู้สึกกลัวอะไรเลย

 

ราวกับว่าพวกโอซังอูกำลังคิดอะไรสกปรกอยู่ แต่นั่นก็เป็นเรื่องที่ไร้สาระสำหรับจูฮอน

 

‘ไอ้พวกบ้านั่น! ถ้าพวกมันเข้าใกล้ผู้หญิงคนนั้นละก็…’

 

ทันใดนั้นเอง

 

พวกโอซังอูถึงกับต้องกุมท้องตัวเองและล้มลงกับพื้น

 

“อ๊าก! ปวดท้อง!”

 

แต่นั่นไม่ใช่จุดจบ

 

“โอ๊ย!”

 

“จะ-จุนแท!”

 

เรื่องแปลกพลันเกิดขึ้นทันทีที่ผู้คนเข้าใกล้เทพีแห่งการทำลายล้าง พวกเขาเริ่มอาเจียนออกมาและล้มลง

 

“โอ๊ย! โทรเรียกตำรวจเร็ว!”

 

“เกิดอะไรขึ้น?!”

 

ผู้คนรอบข้างเริ่มกรีดร้องและโทรเรียกตำรวจอย่างรวดเร็ว

 

“จุนแท เกิดอะไรขึ้นกัน!”

 

จูฮอนยืนนิ่งอยู่ตรงนั้นพร้อมกับเหงื่อที่กำลังไหลริน

 

มีหลายวิธีที่จะนำพาผู้คนไปสู่ความแร้นแค้น