บทที่ 22: บัญชีดำในตำนาน (1)

 

นอกจากนั้น คงไม่มีใครเชื่อเรื่องเหล่านี้หากไปเล่าให้คนอื่นฟังว่าสิ่งนี้เกิดขึ้นเพียงแค่ชั่วโมงเดียว

 

นั่นคือเหตุผลที่ทำให้โอซังอูอ้าปากค้างเช่นกัน

 

“อะ-ไอ้หมอนี่”

 

“บ้าน่า! มันต้องบ้าไปแล้ว!”

 

“ฉันคิดว่ามันแปลกตั้งแต่ที่มันได้มาสองล้านดอลลาร์ที่คาสิโนกู๊ดบายเวิร์ลแล้ว!”

 

พวกเขาสงสัยว่านี่เป็นเพียงแค่ความฝันหรือเปล่า

 

แต่ถึงกระนั้น จูฮอนก็แค่หัวเราะขึ้นมาทันทีที่ได้ยินเช่นนั้น

 

พวกโอซังอูตื่นตระหนกเกินไปก็เพราะจากเงินเพียงห้าแสนดอลลาร์ถูกเปลี่ยนเป็นสิบล้านดอลลาร์

 

มันคงจะไม่สนุกหากพวกเขาเอาแต่ตื่นตระหนกเช่นนี้

 

‘การพนันเพิ่งเริ่มต้นต่างหาก’

 

จูฮอนหัวเราะพร้อมกับมีข้อความปรากฏตรงหน้า

 

[คุณบังคับให้ตู้สล็อตชื่นชมและคายเงินออกมาให้]

 

[การใช้เคล็ดลับมือที่แปลกประหลาดของคุณทำให้ระดับทักษะความคล่องแคล่วเพิ่มขึ้น]

 

[ระดับทักษะความคล่องแคล่วเพิ่มขึ้น]

 

[ทักษะความคล่องแคล่วเพิ่มขึ้นเป็นแรงค์ E!]

 

[ค่าการยึดครองและความเป็นมิตรเพิ่มขึ้นเล็กน้อย ทำให้คุณจัดการกับโบราณวัตถุได้ดีขึ้น]

 

ดูเหมือนว่าความคล่องแคล่วของจูฮอนเพิ่มขึ้นเพราะทักษะในการเล่นพนันที่เหลือเชื่อ

 

คนแจกไพ่ในชุดแดงเดินเข้ามาหาจูฮอนทันทีที่เขาลุกขึ้น มีหญิงสาวเกาหลีเดินตามมาด้วยเพราะพวกเขาอาจคิดว่าจูฮอนเป็นคนเกาหลี

 

“แขกผู้ทรงเกียรติ ขอทราบได้หรือไม่ว่าท่านพักอยู่โรงแรมใด? หรือจะเป็นโรงแรมนี้กันคะ?”

 

“เอ่อ…”

 

คนอื่นคงจะไม่อยากพลาดโอกาสที่จะได้พักในโรงแรมที่หรูหราเช่นนี้ แต่จูฮอนก็ถูกถามคำถามเดิมแบบนี้มาห้าโรงแรมแล้ว นั่นคือเหตุผลที่เขายื่นหนังสือเดินทางให้ดูและตอบคำถามแบบเดิม

 

“ฉันไม่ได้จะพักที่โรงแรมนี้ แล้วก็ไม่ได้แลกเงินมาด้วย ผมจะไปแลกเงินสดที่เคาน์เตอร์”

 

ดูเหมือนพนักงานจะตกใจทันทีที่ได้ยินคำตอบของจูฮอน

 

“เอ่อ สักครู่นะคะ เดี๋ยวฉันจะพาไปห้องวีไอพี”

 

แต่แล้ว จูฮอนก็แค่เดินผ่านเธอไป

 

“ฉันไม่ไปหรอก ฉันไม่ได้มีเวลามากขนาดนั้น แค่เอาแบบฟอร์มรายงานไปส่งที่เคาน์เตอร์ให้หน่อยก็พอ ตอนนี้ลูกน้องของผมน่าจะกำลังจัดการให้อยู่”

 

“โอเคค่ะ! สักครู่นะคะ!”

 

จูฮอนใช้โอกาสตรงนี้ในการหนีไปที่คาสิโนอื่นที่อยู่ห่างจากโรงแรมที่จูฮอนอยู่เพียงสามสิบเมตรเท่านั้น

 

แคร๊ง แคร๊ง

 

จูฮอนยิ้มพร้อมกับมองไปที่ขวานทองคำที่กำลังเปล่งประกายด้วยความตื่นเต้น

 

‘ดูเหมือนว่าเราคงจะหาเงินได้มหาศาลที่โรงแรมนี้สินะ’

 

ภาพของคนหลายร้อยคนกรีดร้องด้วยความตกใจ จูฮอนเห็นผู้คนติดการพนันจนหมดตัว

 

ในตอนนั้นเอง… ข้อความปรากฏขึ้นต่อหน้าจูฮอน

 

[คุณได้มาสู่ที่ที่โบราณวัตถุโปรดปราน]

 

[ค่าความเป็นมิตรของคุณและโบราณวัตถุเพิ่มขึ้น]

 

[ความเชี่ยวชาญของทักษะสอดแนมเพิ่มขึ้น]

 

จูฮอนเริ่มหัวเราะ

 

พนักงานของคาสิโนที่กำลังต้อนรับลูกค้าอย่างอบอุ่นถึงกับสะดุ้งทันทีที่เห็นจูฮอนเดินเข้ามา

 

‘ชายชาวเอเชียร่างสูงที่ใส่ชุดสูทสีกรม ใช่ชายคนนี้หรือเปล่านะ?’

 

ใบหน้าของเธอซีดเซียวก่อนที่จะวิ่งไปหาผู้จัดการ

 

พวกเขาได้ยินเกี่ยวกับข่าวลือชั่วร้ายที่กำลังแพร่กระจายไปทั่วลาสเวกัส

 

เรื่องของบุคคลที่คว้ารางวัลใหญ่หลายล้านดอลลาร์ก็เพียงพอที่จะกลายเป็นข่าวที่ผู้คนพูดถึงกันได้ จึงไม่น่าแปลกใจที่เรื่องราวที่น่ากลัวเช่นนี้ของจูฮอนที่ถูกรางวัลตั้งหลายครั้งจนเป็นเหมือนนักต้มตุ๋นจะถูกเผยแพร่ไปอย่างรวดเร็ว

 

ข้อมูลรูปพรรณสัณฐานของจูฮอนถูกเผยแพร่ไปยังคาสิโนอื่นอย่างรวดเร็ว

 

ทันใดนั้นเอง

 

“ขะ-เขาอยู่ที่นี่ ไอ้ตัวกินเงินมันอยู่ที่นี่แล้ว!”

 

พนักงานของคาสิโนตะโกนออกมาราวกับกัดลิ้นตัวเอง ผู้จัดการและพนักงานรู้สึกประหลาดใจทันทีที่ได้ยินเสียงตะโกน

 

“เธอพูดว่าอะไรน่ะ? ตัวกินเงินงั้นเหรอ?”

 

“ไอ้ปีศาจดูดเงินมันโผล่มาที่นี่งั้นเหรอ?”

 

พวกเขากระทืบเท้าด้วยความประหม่า มันคงจะเป็นเรื่องปกติหากจูฮอนชนะรางวัลใหญ่เพียงแค่สองสามครั้งแล้วจากไป แต่ประเด็นก็คือการกระทำของจูฮอนนั้นมันเกินความเข้าใจของมนุษย์

 

ทางคาสิโนได้รับคำเตือนให้คอยระวังไว้เพราะเขาอาจเป็นนักต้มตุ๋น

 

น่าเสียดายที่จูฮอนไม่ใช่นักต้มตุ๋น ทว่าเป็นปีศาจที่มาพร้อมโชค

 

มันเป็นเรื่องธรรมดาที่จะมีคนชนะรางวัลใหญ่ แต่มันก็ต้องดูที่เหตุผลด้วย

 

การปล่อยบุคคลเช่นนี้ไปอาจจะนำไปสู่หายนะในอนาคต!

 

ถึงกระนั้น พวกเขาก็ทำอะไรไม่ได้ นอกจากจะตกใจมากกว่าเดิมทันทีที่เห็นว่าจูฮอนจะเดินไปทางไหนต่อ

 

“ดะ-เดี๋ยวสิ นั่นมัน…!”

 

จูฮอนกำลังจะไปนั่งที่มุมกล่องรางวัลขนาดใหญ่

 

เขาอยู่ตรงหน้าตู้สล็อต ‘กงล้อแห่งโชคชะตา’ ซึ่งมีเงินรางวัลก้อนใหญ่ของรัฐสิบสามรัฐรวมถึงรัฐเนวาดาด้วย

 

เงินรางวัลสำหรับกรงล้อแห่งโชคชะตานี้จะเพิ่มขึ้นตลอดเวลาแบบทวีคูณ

 

‘เงินรางวัลที่มีอยู่ตอนนี้ก็น่าจะสักสิบล้านดอลลาร์’

 

คาสิโนแห่งนี้ไม่มีผู้ชนะมาสักพักแล้ว

 

ผู้จัดการและคนอื่นต่างตกอกตกใจทันทีที่มองไปที่จูฮอน

 

คงไม่มีทางที่เขาจะชนะรางวัลใหญ่ที่นี่เหมือนกันหรอก ใช่ไหม?

 

จูฮอนหย่อนเงินลงไปและเริ่มดึงคันโยก

 

ติ๊ง

 

ติ๊ง ติ๊ง ติ๊ง

 

การหมุนครั้งแรกดูจะไม่มีอะไร

 

ผู้จัดการถอนหายใจด้วยความโล่งอกทันทีที่เห็น

 

ไม่มีมนุษย์คนไหนที่จะชนะรางวัลใหญ่หลายสิบครั้งได้

 

‘คนเช่นนั้นคงไม่ใช่มนุษย์’

 

ในตอนนั้นเอง…

 

การหมุนครั้งที่สอง

 

ตู้สล็อตเริ่มส่งเสียงทันทีที่ภาพทั้งหมดเรียงกัน

 

‘!’

 

“เฮ้ย! เหมือนจะชนะอะไรได้แล้วนะนั่น!”

 

ผู้คนมองดูอยู่กลับคอยให้กำลังใจ ในขณะที่พนักงานทุกคนตัวแข็งทื่อ

 

จูฮอนมองหน้าจออย่างใจเย็น

 

[คุณชนะรางวัลหนึ่งหมื่นดอลลาร์ คุณจะได้เล่นเกมโบนัสเพื่อเพิ่มเงินรางวัลแบบทวีคูณ]

 

[แต่ทว่า การแพ้เกมโบนัสจะทำให้เงินรางวัลของคุณถูกลดลงไปครึ่งนึง คุณต้องการที่จะเดิมพันหรือไม่?]

 

มีบางอย่างเขียนไว้บนหน้าจอด้วยภาษาจีน แต่ไม่มีทางที่จูฮอนจะอ่านไม่ออก

 

มีเพียงคำตอบเดียวเท่านั้น

 

[เดิมพัน]

 

ติ๊ง

 

หน้าจอเริ่มหมุนก่อนที่จะเริ่มปรากฏภาพในแต่ละแถว ผู้คนเริ่มมารวมตัวกันทันทีที่ตู้สล็อตส่งเสียง

 

ผู้คนเริ่มให้กำลังใจทันทีที่เสียงตู้สล็อตดังขึ้น

 

“เขากดไปอีกแล้ว!”

 

“กดอีกครั้งแล้ว!”

 

พนักงานคาสิโนกรีดร้องอยู่ภายในใจทันทีที่มองดู

 

จำนวนเงินเดิมพันจากเกมโบนัสเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง

 

และในที่สุด…

 

ติ๊ง!

กล่องรางวัลใหญ่แตกทันที

 

“คุณพระช่วย!”

 

เขาหย่อนเงินไปแค่สิบดอลลาร์ แต่ได้กลับมาถึงสิบล้านดอลลาร์

 

ผู้จัดการถึงกับกรีดร้องทันทีที่ทิ้งตัวลงไปกับพื้น

 

“บะ-บ้าไปแล้ว! หมอนี่มันไม่ใช่มนุษย์!”

 

ถึงกระนั้น จูฮอนลุกขึ้นอย่างสบายใจและเดินไปนั่งเล่นต่ออีกตู้หนึ่ง พนักงานคาสิโนรีบตะโกนขึ้นมาและเริ่มกรีดร้องทันทีที่สัมผัสได้ถึงลางร้าย

 

“พอ! พอแล้ว!”

 

เสียงของพวกเขาฟังดูสิ้นหวัง