ราชันย์จอมโจรปล้นสุสาน - บทที่ 20: ชายแปลกหน้าในเกาหลี 2

บทที่ 20: ชายแปลกหน้าในเกาหลี 2

 

ความเจ็บปวดที่ถูกสาปโดยมุรามาสะได้ถูกส่งไปให้ซาซากิ คำสาปที่ได้รับจะทำให้ร่างกายของเธอใช้โบราณวัตถุได้ยากในอนาคต

 

‘อย่างน้อย มันก็ดีต่อตัวเธอมากกว่า เพราะเธอจะได้ไม่ต้องถูกโบราณวัตถุและกองกำลังทหารควบคุมไปจนตาย’

 

เธอจะได้ไล่ตามโชสุเกะหรือใครก็ตามที่ต้องการ

 

จูฮอนนั่งลงบนที่นั่งพร้อมกับเปิดสมุดบันทึกด้วยท่าทีที่สบาย

 

บันทึกแห่งอนาคตหายไปแล้ว และคำทำนายก็อยู่ในมือของเขาคนเดียว นี่ถือได้ว่าเป็นของมีค่าที่ได้มาจากญี่ปุ่น

 

ในตอนนี้ทั้งญี่ปุ่นและประธานควอนที่กำลังเสียสติเพราะเอาแต่พึ่งบันทึกแห่งอนาคตต้องกำลังสับสนวุ่นวายอย่างแน่นอน

 

‘มีคำทำนายประมาณห้าบทที่เกี่ยวข้องกับประธานควอน’

 

จูฮอนเริ่มขมวดคิ้วทันทีที่อ่าน

 

เพราะมีคำทำนายที่ทำให้จูฮอนตกใจ

 

“ผะ-ผมไม่รู้จะบอกยังไงดีครับท่าน บันทึกแห่งอนาคตถูกทำลายไปแล้ว ซาซากิก็ดูเหมือนจะใช้ประโยชน์อะไรไม่ได้แล้วด้วย”

 

นายพลของกองกำลังขุดค้นญี่ปุ่นที่กำลังคุกเข่าอยู่ถึงกับโงหัวไม่ขึ้น

 

ทั้งนายกรัฐมนตรีและคนรอบข้างที่ได้ยินเช่นนี้ก็รู้สึกโกรธทันที

 

“แกไม่รู้ว่าจะบอกยังไงงั้นเหรอ? เฮ้ย! นี่รู้ไหมว่าพวกแกทำอะไรลงไป?!”

 

พวกเขาทุบหน้าอกด้วยโทสะที่ว่าทุกสิ่งอย่างได้หายไปหมดแล้วทันทีที่เสียบันทึกแห่งอนาคตไป

 

บันทึกแห่งอนาคต

 

นั่นเป็นสิ่งที่จะทำให้พวกเขาได้ชิงโบราณวัตถุทั่วโลกมาที่ญี่ปุ่น แต่ทว่า คนเกาหลีเพียงแค่คนเดียวกลับทำให้เสียการควบคุมและแรงผลักดันไปหมด

 

“แล้วทีมขุดค้นที่ไปตามจับไอ้เกาหลีนั่นล่ะ!”

 

“ระ-เรื่องนั้น… พันเอกโมริและลูกทีมทุกคนได้รับผลกระทบจากโบราณวัตถุลึกลับครับ… ตอนนี้ทุกคนก็กำลังรักษาตัวกันอยู่”

 

ในตอนนี้ ทีมขุดค้นก็ตกอยู่ในอันตรายจากการถูกยุบทีมเช่นกัน

 

“โบราณวัตถุลึกลับงั้นเหรอ? แล้วมันคืออะไร?!”

 

“ผะ-ผมก็ยังไม่ทราบเหมือนกันครับ ทุกคนเอาแต่ตะโกนคำว่า ‘เค้กข้าว’ ถ้าให้เดา… มันน่าจะเป็นอะไรที่เกี่ยวข้องกับเค้กข้าวนี่แหละครับ…”

 

นั่นทำให้พวกเขาตะโกนขึ้นมา

 

‘เค้กข้าวงั้นเหรอ?’

 

นี่มันล้อเราเล่นหรือไงกัน?!’

 

“เป็นไปได้ยังไงกันที่ทั้งทีมขุดค้นจะพ่ายแพ้ให้กับเค้กข้าว?!”

 

“ตะ-ต้องขอโทษด้วยครับท่าน!”

 

ในตอนนั้นเอง มีผู้หญิงคนหนึ่งอายุราวยี่สิบแอบหลบออกไปจากห้องทันทีที่ได้ฟังบทสนทนานี้

 

ผมยาวสละสลวยของเธอได้รับการดูแลเป็นอย่างดี ชุดกึ่งทางการของเธอก็ดูราวกับเธอจะไม่ยอมปล่อยให้ส่วนใดส่วนหนึ่งแตะพื้นเลย

 

หญิงงามคนนี้กำลังโทรคุยกับใครอยู่?

 

ไม่กี่วินาทีต่อมา ผู้หญิงคนนั้นเริ่มพูดทันทีที่มีสายเข้า

 

“พี่คะ อย่างที่บอกไปก่อนหน้านี้ ดูเหมือนว่าบันทึกแห่งอนาคตถูกทำลายไปแล้วค่ะ แล้วพวกทหารจากกองกำลังขุดค้นของญี่ปุ่นก็ดูเหมือนจะพ่ายแพ้ให้กับโบราณวัตถุด้วย”

 

บุคคลที่อยู่ปลายสายเริ่มพูดขึ้น

 

[ว่าไงนะ? จริงเหรอเนี่ย? บันทึกแห่งอนาคตถูกทำลายไปแล้วงั้นเหรอ?]

 

มันก็สมเหตุสมผลแล้วที่พวกเขาจะตกใจ

 

ทีมขุดค้นของประธานควอน หรือบริษัท TKBM  เป็นหนึ่งในทีมที่ค้นคว้าวิจัยเกี่ยวกับบันทึกแห่งอนาคตและสนับสนุนทางด้านการเงินทุกอย่าง

 

แต่ตอนนี้ บันทึกแห่งอนาคตกลับถูกทำลายไปแล้ว?

 

ถูกทำลายด้วยน้ำมือของชายคนเดียว?

 

[อา ให้ตายสิ! ไอ้เวรบัดซบนี่มันเป็นใคร ทำไมต้องมาทำลายบันทึกแห่งอนาคตด้วย!]

 

ฟังดูจากน้ำเสียงแล้ว ชายที่อยู่ปลายสายดูเหมือนจะควบคุมโทสะตัวเองไม่ได้

 

“เราจะทำยังไงต่อไปดี? ตามหาตัวมันแล้วให้มันชดใช้งั้นเหรอ?”

 

[คิดกำจัดไอ้เกาหลีนั่น?]

 

“แล้วจะปล่อยให้มันลอยนวลงั้นเหรอ? เราลงทุนไปมหาศาลกับบันทึกแห่งอนาคต ไม่ก็ เราต้องขอความร่วมมือกับสหรัฐฯเพื่อตามหาตัวมัน…”

 

นั่นทำให้ยอนชิอู ชายที่อยู่ปลายสายเริ่มหัวเราะขึ้นมา เขาเคยเป็นเพื่อนร่วมทีมกับจูฮอนจากทีมขุดค้นของประธานควอนในอดีต แต่ทว่า เขาเป็นเหมือนศัตรูของจูฮอนมากกว่าเพื่อนร่วมทีม

 

เขาเป็นชายโชคร้ายที่ใช้ชีวิตเรียบง่าย และมีเส้นทางชีวิตที่ดีเลิศก่อนที่จะถูกจูฮอนแย่งทุกอย่างไป ในปัจจุบัน ยุนชิอูทำหน้าที่เป็นมือขวาของประธานควอน เพราะว่าจูฮอนไม่ได้อยู่ที่นั่นและไม่ได้สนใจอะไรกับสถานการณ์ตอนนี้มากนัก

 

[มันไม่เสียเวลาไปหน่อยเหรอ?]

 

“อะไรนะคะ?”

 

[ถ้ามันทำลายบันทึกแห่งอนาคตได้ นั่นก็หมายความว่ามันต้องเป็นคนที่มีฝีมือไม่น้อย]

 

“หา นี่พี่กำลังจะบอกว่าเราควรดึงไอ้เกาหลีนั่นเข้ามาในทีมขุดค้นงั้นเหรอ?”

 

[ใช่แล้ว]

 

“นี่พี่บ้าไปแล้วงั้นเหรอ? ไอ้สารเลวนั่นอาจจะทำลายโบราณวัตถุที่ประธานครอบครองอยู่ก็ได้นะ! เหมือนที่มันทำกับบันทึกแห่งอนาคตไง!”

 

?

 

ถึงกระนั้น ชายคนนั้นกลับหัวเราะขึ้นมา

 

[พูดอะไรเหลวไหลน่า ก็เอาเงินฟาดหัวมันไปสิ ยังไงทุกคนก็ต้องยอมตกอยู่ใต้อำนาจเพื่อเงินอยู่แล้ว ถึงแม้ว่าจะเป็นไอ้เกาหลีนั่นก็เถอะ]

 

“พี่คะ!”

 

[อ่า พอก่อน! ฉันจะต้องพาประธานควอนไปงานประมูลที่ลาสเวกัสในอีกไม่กี่วัน หาไอ้หนุ่มเกาหลีนั่นให้เจอ แล้วแกะรอยมัน ประธานควอนต้องสนใจในตัวมันแน่]

 

ยุนชิอูที่เกิดมาพร้อมกับช้อนเงินช้อนทองไม่ได้สนใจอะไรมากนักเรื่องผู้ชายเกาหลีที่ถูกกล่าวถึงในคำทำนาย

 

ทำไมกัน?

 

อีกฝ่ายต้องการให้บุคคลที่มีประโยชน์เช่นจูฮอนมาทำงานให้ นั่นคือสิ่งที่พวกเขาทำมาจนถึงปัจจุบัน และก็เป็นสิ่งที่จะทำกันต่อไปในอนาคต

 

เพราะทุกคนต้องการเงิน ถูกไหม?

 

เขาจินตนาการออกเลยว่าจะเกิดอะไรขึ้นในอนาคตอันใกล้หากโบราณวัตถุปรากฏขึ้นบนโลก

 

จะมีการแย่งชิงเกิดขึ้น

 

ยุนชิอูไม่สงสัยเลยว่าประธานควอนจะต้องเป็นผู้ชนะในการช่วงชิงนั้น

 

อย่างน้อยเขาก็เชื่อมาจนถึงทุกวันนี้

 

ในเวลาเดียวกัน…

 

จูฮอนกำลังมองหาคำทำนายที่เกี่ยวข้องกับประธานควอน

 

[อีกหนึ่งเดือนให้หลัง เดินทางไปยังสถานที่ใต้ดินที่เต็มไปด้วยความละโมบ ณ สถานที่แห่งนั้น มหันตภัยครั้งใหญ่ในคำพยากรณ์จะอุบัติขึ้น]

 

จูฮอนทำหน้างงทันทีที่อ่าน นี่คือคำทำนายที่เกี่ยวข้องกับการปรากฏของสุสานครั้งยิ่งใหญ่ มันเป็นเหตุการณ์ที่จะทำให้คนทั้งโลกรู้เรื่องโบราณวัตถุและสุสาน

 

ตำแหน่งในคำทำนายอาจพูดถึงการประมูลใต้ดินไมดาสที่ลาสเวกัส สถานที่ที่จูฮอนสั่งให้พวกโอซังอูเข้าร่วมประมูล

 

แต่ทว่า จูฮอนกลับคิดว่ามันแปลก

 

‘การปรากฏของสุสานครั้งใหญ่จะเกิดขึ้นเร็วกว่าปกติงั้นเหรอ?’

 

ในตอนนั้นเอง สิ่งที่น่าตกใจยิ่งกว่าก็คือคำทำนายบทต่อไป

 

[เทพผู้รู้เห็นความต้องการของคุณจะร่วมมือกับคุณที่นั่น]

 

ตอนนี้เขามั่นใจแล้ว

 

โบราณวัตถุระดับเทพเจ้าอาจจะปรากฎในงานประมูลใต้ดิน ถึงแม้ว่าจูฮอนจะไม่แน่ใจนัก แต่โบราณวัตถุระดับเทพเจ้านั้นอาจเป็นสิ่งสำคัญที่ช่วยให้ประธานควอนกลายเป็นผู้ถือครองได้

 

‘เข้าใจแล้ว’

 

ประธานควอนต้องได้รับบางสิ่งที่สำคัญในงานประมูลใต้ดินที่ลาสเวกัสทันทีที่เห็นคำทำนายนี้จากบันทึกแห่งอนาคตอย่างแน่นอน

 

‘หากข้อมูลที่พวกโอซังอูบอกมาถูกต้อง งานประมูลในเดือนมกราคมก็จะเหลือเวลาอีกไม่กี่วัน’

 

นั่นเป็นสาเหตุที่จูฮอนยิ้มขึ้นมา

 

นี่เป็นโอกาส

 

มันเป็นโอกาสที่จะขโมยปีกสีทองของประธานควอน

 

และแล้ว วันนั้นก็มาถึงอย่างรวดเร็ว