ราชันย์จอมโจรปล้นสุสาน - บทที่ 17: พร้อมที่จะตายหรือยัง? 2

บทที่ 17: พร้อมที่จะตายหรือยัง? 2

 

เธอไม่ได้ไปโรงเรียน ไม่ได้พบเจอเพื่อนฝูง นอกจากนี้ยังมีพวกลุงแก่ที่น่ากลัวคอยจับตาดูและบังคับให้เธอศึกษาตำราโบราณ และทุกอย่างดูไปได้สวย

 

แต่สุดท้าย เธอก็ต้องมาลงเอยกับการตามรอยนักปล้นสุสาน หรืออะไรก็ตามที่อีกฝ่ายร้องขอให้ทำ

 

“แม้แต่อาเบะก็ตายไปแล้ว!”

 

ซาซากิกลัวว่ามันจะเกิดขึ้นกับตนเองเช่นกัน

 

พวกลุงแก่ที่น่ารังเกียจจากรัฐบาลบอกว่าเธอเป็นเหมือนนักบวชผู้หญิงที่คอยปกป้องญี่ปุ่น แต่ซาซากิก็ไม่ได้สนใจอะไรต่อประเทศเลย

 

‘แม่คะ ชาวเกาหลีกำลังจะมาฆ่าหนู เขากำลังมา’

 

เพื่อนของเธอเคยบอกไว้ว่าผู้ชายเกาหลีทั้งหล่อและมีมารยาทดี แต่สุดท้าย เขากลับกลายเป็นนักฆ่า

 

สิ่งที่สำคัญที่สุดสำหรับเธอในตอนนี้ คือชีวิตตัวเองและโชสุเกะ ชายที่หล่อที่สุดในโลก

 

‘ไม่นะ เราจะมาตายแบบนี้ไม่ได้’

 

ซาซากิกลืนน้ำลายทันทีที่เปิดหนังสือโบราณอีกครั้ง

 

“เป็นซูชิที่อร่อยสมชื่อเสียจริง”

 

ย่านชินจูกุ

 

ร้านซูชิคุณภาพชื่อดังหลายร้านอยู่ที่นี่ ผู้คนจะต้องต่อแถวรอนานหลายชั่วโมงเพื่อที่จะได้ลิ้มลอง แน่นอนว่าจูฮอนจะได้เพลิดเพลินกับรสชาติที่อร่อยขนาดนี้โดยไม่ต้องรอ เพราะอีกหลายปีกว่ามันจะโด่งดังมีชื่อเสียง

 

จูฮอนกำลังทานอาหารกลางวันอยู่ที่ย่านชินจูกุ

 

จูฮอนรู้จักร้านอาหารชื่อดังมากมายเพราะเขาต้องเดินทางไปทั่วโลกเพื่อค้นหาโบราณวัตถุ

 

ความแตกต่างเดียวคือเขาบินไปแต่ละที่ด้วยเครื่องบินส่วนตัวที่ได้รับมาจากประธานควอน เพื่อที่จะได้ให้คนในทีมขุดค้นได้ใช้ด้วย

 

จูฮอนมองดูเวลาผ่านโทรศัพท์มือถือระหว่างที่นั่งอยู่ในห้องส่วนตัว เขาหยิบปลาทูน่าอีกชิ้นเข้าปาก

 

เป็นเวลาหนึ่งชั่วโมงแล้วตั้งแต่มาถึงร้านซูชิ

 

‘จะถึงเวลาที่อีกฝ่ายจะปรากฎตัวแล้วสินะ’

 

จูฮอนยิ้มขึ้นมาทันทีที่มองเข้าไปในกระเป๋าเป้ เพราะมันมีกระดาษที่เต็มไปด้วยข้อความที่เขียนว่ากำลังจะไปฆ่าซาซากิ ยูกะอยู่

 

ทำไมล่ะ?

 

เป็นเพราะว่าจูฮอนรู้ถึงคุณสมบัติของบันทึกแห่งอนาคตเกรด S (ระดับตำนาน)

 

บันทึกแห่งอนาคตอ่านอนาคตของผู้คนได้ ผลของบันทึกนั้นจะรุนแรงขึ้นหากมีส่วนเกี่ยวข้องกับญี่ปุ่น โดยมันจะเขียนอนาคตลงไปในบันทึกตามเวลาจริง

 

ถึงกระนั้น โบราณวัตถุทุกประเภทมีจุดอ่อน บันทึกแห่งอนาคตก็เช่นกัน

 

ซาซากิจะอ่านอนาคตของคนที่เห็นได้ด้วยตาของตัวเองเท่านั้น

 

เธอจำเป็นต้องเห็นบุคคลนั้นตัวต่อตัวเพื่อที่จะทำเครื่องหมายและอ่านอนาคต

 

‘นั่นคือสาเหตุว่าทำไมโอกาสที่จะตกอยู่ในอันตรายนั้นสูง’

 

นี่คือเหตุผลที่เธอถูกราชันแห่งโชคชะตาฆ่าในอดีต แต่ความจริงที่ว่าอนาคตของจูฮอนกำลังถูกอ่านอยู่ในตอนนี้นั้นมีลักษณะที่ต่างออกไปเล็กน้อย แม้ว่าเขาจะไม่ได้ถูกทำเครื่องหมาย แต่จูฮอนก็ได้รับอิทธิพลมาจากข้อเท็จจริงที่ว่าเขาเคยใกล้ชิดกับอาเบะ ที่เคยถูกทำเครื่องหมายเอาไว้แล้ว

 

นั่นเป็นเหตุผลที่อนาคตของจูฮอนถูกอ่าน แต่เธอยังอ่านรายละเอียดที่ลึกกว่านั้นไม่ได้

 

‘เธอต้องออกมาเพื่อทำเครื่องหมายกับเราโดยตรง’

 

นั่นคือเหตุผลที่จูฮอนเขียนคำสาปแช่งลงในสมุดบันทึกเพื่อให้มันส่งตรงไปถึงซาซากิ

 

เธอเป็นเจ้านายของบันทึกแห่งอนาคต ไม่มีทางที่บันทึกแห่งอนาคตจะไม่บอกเธอว่ากำลังมีคนจ้องเล่นงานเธออยู่

 

จูฮอนเชื่อว่าซาซากิและพวกทหารญี่ปุ่นจะบุกเข้ามาหาทันทีที่รู้ตำแหน่ง

 

จากนั้น จูฮอนจะจัดการเธอด้วยมุรามาสะ

 

‘กำลังจะมากันแล้วสินะ’

 

ทันใดนั้นเอง

 

“ยืนยันแล้วครับ มันเป็นดาบโคะดาชิมุรามาสะแน่นอน”

 

มีคนกำลังคอยจับตามองจูฮอนอยู่ คนหนึ่งเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านซูชิในห้องครัว

 

‘ดูเหมือนว่าหมอนั่นจะเป็นนักปล้นสุสานชาวเกาหลี’

 

ตัวตนที่แท้จริงของเขาคือสมาชิกของทีมขุดค้นจากกองกำลังญี่ปุ่นที่แสร้งมาเป็นพนักงาน

 

อีกฝ่ายมีกันอย่างน้อยห้าคน

 

อีกฝ่ายปลอมตัวเป็นพนักงานและลูกค้าทันที่ได้ยินคำทำนายจากซาซากิ และมาที่นี่เพื่อจับตัวจูฮอน

 

อีกฝ่ายไม่ต้องการให้เกิดความโกลาหล ศัตรูเป็นคนเกาหลี และอีกฝ่ายไม่ต้องการให้โลกรู้รายละเอียดเรื่องโบราณวัตถุ

 

พันเอกโมริที่ได้ยินรายงานจากสมาชิกกองกำลังญี่ปุ่นตอบกลับ

 

[ดี บอกให้ซาซากิทำเครื่องหมายไว้ คอยเตือนเธอด้วยว่าให้ระวังตัวด้วย]

 

“ครับท่าน”

 

อีกฝ่ายมองไปที่ซาซากิทันทีที่ได้ยินคำตอบของพันเอกโมริ

 

“พร้อมไหม คุณซาซากิ?”

 

ซาซากิทำหน้าบึ้ง เธอปลอมตัวเป็นพนักงานเช่นกัน เพื่อที่จะได้ทำเครื่องหมายใส่จูฮอนได้

 

“ฉันต้องไปจริงเหรอ?”

 

“เธอจะไม่เป็นไรเพราะพวกเราอยู่ที่นี่ แค่มองตาไอ้หมอนั่นเพื่อทำเครื่องหมายไว้”

 

“แต่ถ้าฉันถูกจับได้ล่ะ?”

 

“ไอ้หมอนั่นไม่รู้หน้าเธอสักหน่อย ไม่เป็นไรหรอกน่า”

 

ทหารที่ปลอมตัวเป็นพ่อครัวส่งจานที่เต็มไปด้วยซูชิให้ซาซากิ

 

“ทำให้สำเร็จ”

 

“อือ”

 

เธอก็เริ่มขมวดคิ้วทันทีที่เดินไปที่ห้องของจูฮอน

 

‘มันคงเป็นอีกเรื่องหากโชสุเกะมาสั่งให้เราทำอะไรแบบนี้ แล้วทำไมเราต้องไปฟังพวกลุงแก่บ้าพวกนี้ด้วย?’

 

ถึงกระนั้น เธอก็ยิ้มขึ้นมาอย่างรวดเร็วเพราะกลัวที่จะตาย

 

ครืด

 

ประตูเปิดออก…

 

“เอ่อ อาหารจานพิเศษที่สั่งมาเสิร์ฟแล้วค่ะ”

 

จูฮอนและซาซากิสบตากัน

 

ความรู้สึกของทั้งคู่เปลี่ยนไปด้วยเหตุผลที่ต่างกัน

 

‘เธออยู่นี่แล้ว’

 

จูฮอนยิ้มด้วยเจตนาที่ชั่วร้าย

 

‘เอ่อ ไม่จริงน่า นี่เขาหล่อกว่าโชสุเกะอีกเหรอเนี่ย!’

 

หัวใจของซาซากิเต้นแรงด้วยความตกใจ