เพียงครู่เดียวหวังเฉินก็ถูกจัดแจ้งตำแหน่งในตระกูลเรียบร้อยเป็นรองเพียบหญิงชราเท่านั้น! ห้องทำการของเขาหรูหราและสะดวกสบายไม่ต้องบอกเลยว่าเขารู้สึกดีขนาดไหนในเวลานี้

 

ในขณะเดียวกันโทรศัพท์บนโต๊ะก็ดังขึ้น

 

เมื่อเห็นว่าเป็นหมายเลขจากต่างประเทศหวังเฉินก็ตื่นตัวทันที

 

เขากดปุ่มรับสายอย่างสั่นสะท้าน

 

“ว่าไง”

 

“นาย.”

 

“หวังเฉินนายเป็นหนี้พนันอยู่นายคิดว่าจะหนีกลับบ้านได้หรอ”

 

เสียงโทรศัพท์พูดสำเนียงภาษาจีนที่ไม่ค่อยดีเท่าไร

 

ใบหน้าของหวังเฉินกลายเป็นบิดเบี้ยว“นะ นายหาฉันเจอได้ยังไง?”

 

“ฮาฮา นายน่าจะรู้นะว่าคาสิโนของเรามีฐานข้อมูลผู้เล่นชาวจีนทั้งหมดนายคิดว่านายจะหนีพ้นหรอ?”

 

ฉันจะให้เวลานายหนึ่งเดือนเงิน 40 ล้านดอลลาร์จะต้องถูกโอนมาให้ฉัน ไม่เช่นนั้นเวลานายหลับในตอนกลางคืนอาจจะตายไปอย่างเงียบๆก็ได้นะ! “

 

“โอเค! ไม่ต้องห่วงนะฉันกลับมาที่บ้านตระกูลหวังแล้วตอนนี้อีกทั้งยังได้รับตำแหน่งมาด้วย เรื่องเงินไม่ต้องห่วงนายรอฟังข่าวจากฉันได้เลย!”

 

“ยิ่งเร็วได้ ยิ่งดี!”

 

เสียงในโทรศัพท์ตอบด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา

 

หวังเฉินเอนหลังพิงเก้าอี้อย่างหนักหน่วงเขาสัมผัสได้ว่าหลังเขาในเวลานี้เปียกโชก เขารู้ดีว่าคนเหล่านี้น่ากลัวขนาดไหน ถ้าเขาไม่จ่ายแน่นอนว่าเขาจะถูกฆ่า ในความเป็นจริงตอนอยู่ต่างประเทศเขาดรอปเรียนไปนานแล้ว เพราะเขาเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับการพนันทีแรกเขาตั้งใจจะเล่นนิดหน่อยแต่นานไปเขาก็ยิ่งเล่นหนักมากขึ้นเรื่อยๆ

 

เขาพนันสิบครั้งสูญเสียเก้าครั้งหวังเฉินไม่เพียงแค่เสียในส่วนของเขาเท่านั้น เขายังเป็นหนี้คนพวกนั้นอีกด้วยตอนนี้หนี้ที่เขาติดรวมๆกันแล้วมูลค่าถึง 40 ล้านดอลลาร์! หลังจากคิดดูแล้วหวังเฉินรีบยกโทรศัพท์ติดต่อแผนกการเงินทันที “ตรวจสอบให้ฉันทีว่าเงินในบัญชีของตระกูลหวังเท่าไร!”

 

“ผมตรวจสอบให้คูรแล้วเงินสดของตระกูลที่พร้อมใช้ตอนนี้มีประมาณ 300 ล่านหยวน!”

 

หลังจากวางสายแล้วหวังเฉินก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก

 

เงิน 300 ล้านเพียงพอจะจ่ายคืนให้ได้และยังมีเงินพอเหลือๆให้เขาไปเที่ยวเล่นที่ฮ่องกงได้แบบชิลๆ

 

หวังเฉินเหลือบไปเห็นเลขาสาวที่มีรูปร่างดูดีเขาก็อดไม่ได้ถึงเจ้ามือสาวสวยในคาสิโน ทำให้หัวใจเขารุ่มร้อนขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ เขารีบยกหูโทรศัพท์ทันที “เสี่ยวลี่เข้ามา!”

 

……วันถัดมา.

 

เวลาสิบโมงเช้าหวังเสี่ยวหวู่และเตวหยูหลานกำลังเตรียมออกเดินทางเพื่อไปร่วมการประชุมประจำปีของตระกูลหวัง

 

อย่างไรก็ตาม BMW 5 series ของ หวังเสี่ยวหวู่ ก็เปิดปัญหาไม่สามารถติดเครื่องได้

 

“เสี่ยวหวู่เราจะทำยังไงดีตอนนี้ใกล้ถึงเวลาแล้วจะเอาไปซ่อมก็น่าจะไม่ทัน!”

 

เตวหยูหลาน กล่าวด้วยความกังวล

 

“แม่หรือว่า้ราขับซานทาน่าคันนั้นไปเดียวหนูจะขับเองด้วย!”

 

หวังเสี่ยวหวู่คิดสักพักแล้วพูด

 

ดวงตาของ เตวหยูหลาน มืดมนลงทันที “ไม่เอาหรอก ฉันไม่มีทางนั่งรถคันนั้นไปแน่!”

 

หวังเสี่ยวหวู่ ถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้จากนั้นสักพักหยิบเธอก็โทรศัพท์ออกมาแล้วโทรหา เจียงเป่ยเฉิน: “เฮ้ นายอยู่ไหน”

 

“หืม ฉันอยู่ข้างนอก พอดีมีอะไรนิดหน่อย!”

 

เจียงเป่ยเฉิน รับโทรศัพท์

 

“BMW ของฉันเสียนายไปหาเช่ารถมารับฉันกับแม่ไปงานประชุมหน่อย ถ้าไงถ้าเงินไม่พอจะเช่า Audi มาก็ได้นะ”

 

“อ้อ เข้าใจแล้ว!”

 

เจียงเป่ยเฉิน หยิบโทรศัพท์เดินตรงไปชั้นล่างและขับรถ Rolls-Royce Phantom ไปที่บ้านตระกูลหวัง

 

อีกด้านหนึ่ง เตวหยูหลาน ขมวดคิ้วเมื่อเธอได้ยินลูกสาวของเธอบอกให้ลูกเขยเช่ารถ “เธอจะให้เขาไปเช่ารถหรอ?”

 

“จะเช่ารถอะไรละ?”

 

การประชุมยิ่งใหญ่มากนะอย่างน้อยๆรถที่เอามาต้องเป็น Mercedes-Benz และ BMW จะให้มาขับ Audi นี่ไม่รู้สึกละอายใจบ้างเหรอ? “

 

“แม่หนูบอกเขาว่าอย่างน้อยให้เป็น Audi บางทีเขาอาจจะเช่าที่ดีกว่าที่หนูบอกไปก็ได้แต่อย่างน้อยๆมันก็เป็น Audi a8 เลยนะ!”

 

หวังเสี่ยวหวู่ กล่าวด้วยน้ำเสียงที่ไม่ค่อยแน่ใจ เจียงเป่ยเฉิน ไม่มีเงินมากนักและเธอก็ไม่รู้ด้วยว่าเขาจะเช่าอะไรมา

 

“เหอๆ a8?”

 

“เธอให้ค่ามากเกินไปหรือเปล่า ฉันคิดว่านะสำหรับเขาแล้วแค่ A6 ถ้าเขาสามารถเช่ามาได้ก็ไม่เลวแล้ว! “

 

เตวหยูหลาน พูดอย่างเหยียดหยาม

 

ซักพักก็ได้ยินเสียงเครื่องยนต์ดังมาจากถนน

 

Rolls Royce Phantom สีม่วงใหม่เอี่ยมปรากฏตัวบนถนน

 

“นี่มันรถในฝันเลยใช่ไหมนิ ไม่ทราบว่าเป็นของประธานใหญ่ที่ไหนกัน?”

 

“ราคาอย่างต่ำสิบล้าน”.

 

“ครอบครัวของเราเมื่อไรจะมีรถดีๆแบบนี้กันนะ? “

 

เตวหยูหลาน บ่น

 

เธอคิดว่ามันกำลังจะผ่านไป แต่แล้วเธอกลับไม่คาดคิดว่า Rolls-Royce Phantom จะขับมาที่ประตูที่พวกเธออยู่อย่างช้าๆ

 

เอี๊ยด! ประตูเปิดออกและร่างสูงก็เดินออกจากฝั่งที่นั่งคนขับ

 

“ เจียงเป่ยเฉิน?”

 

การแสดงออกของ เตวหยูหลาน ตกใจเป็นอย่างมากเธอไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่า “ประธานใหญ่” ที่เธอพูดถึงนั้นคือลูกเขยของเธอเอง! “เจียงเป่ยเฉินฉันบอกว่านายแล้วนิว่านายจะเช่า Audi ได้ นายเอาเงินมาจากไหนถึงไปเช่ารถคันนี้มาได้?”

 

หวังเสี่ยวหวู่ กังวลเพราะว่าเธอกลัวว่า เจียงเป่ยเฉิน จะไปทำอะไรที่มันไม่ดีมาเพื่อให้ได้รถคันนี้

 

“ทหาร นายไม่ได้ไปขโมยรถคันนี้มาจากที่ไหนใช่ไหม ถ้าเกิดมีอะไรขึ้นมาฉันบอกไว้ก่อนเลยนะว่าไม่เกี่ยวกับฉัน นายควรไปที่สถานีตำรวจเพื่อมอบตัวนะ!”

 

เตวหยูหลาน ตะโกน

 

เจียงเป่ยเฉินส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้และพูดว่า “ฉันยืมรถมาจากเพื่อน ไปกันเร็วๆเถอะ จะถึงเวลาแล้วนิ!”

 

หวังเสี่ยวหวู่ขมวดคิ้วเธอรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติและรีบกล่าว: “นายจะบอกว่าเป็นของเพื่อนนายที่ช่วยฉันตอนหาอาคารสำนักงานนั้นนะหรอ?”

 

“ภรรยาฉัน เธอฉลาดมาก! “

 

เจียงเป่ยเฉิน พยักหน้าและยิ้ม

 

“ไอ้บ้า!”

 

หวังเสี่ยวหวู่อายและโกรธเธอจึงตระโกนออกมา: “ต่อไปถ้าฉันไม่อนุญาตินายอย่าเรียกฉันแบบนี้อีกนะ!”

 

“ อืม รู้แล้วเมียจ๋า ขึ้นรถเร็ว!”

 

“นาย!”

 

เตวหยูหลาน อยู่ด้านข้างยืนมองทั้งสองคนเถียงกันอบ่างช่วยไม่ได้ เธอไม่ต้องการเห็นภาพแบบนี้อีกเธอจึงตัดสินใจโบกมือและกระตุ้นทั้งสองคน: “โอเคๆ ขึ้นรถแล้วไปกันเถอะ!”

 

ไม่ถึงครึ่งชั่วโมง Rolls-Royce ก็มาหยุดนิ่งที่หน้าประตูของสำนักงานหลักตระกูลหวัง

 

วันนี้เป็นการประชุมประจำปีที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของตระกูลหวัง มันมีชีวิตชีวาอย่างมากที่หน้าประตูไปจนถึงลาจอดเต็มไปด้วยรถหรูมากมาย แต่ก็เกิดความปั่นป่วนขึ้นทันทีเมื่อ Rolls-Royce Phantom ปรากฏขึ้น

 

อย่างไงก็ตามตระกูลหวังก็ไม่ได้เป็นยกษ์ใหญ่ขนาดที่จะมีรถยนต์มูลค่าหลายสินล้าน การมาถึงของ Rolls-Royce Phantom ทำให้ Maserati ของ หวังซู หมองไปทันที

 

“นั้นใคร?”

 

“คงไม่ใช่รถของตระกูลหวังของเราใช่ไหม? “

 

“อาจจะเป็นแขก VIP ที่ได้รับเชิญมาก็ได้!”

 

“ รถคันนี่มีมูลค่าหลายล้านเลยใช่ไหม”

 

หลายๆคนอดไม่ได้ที่จะคาดเดาตัวตนของเจ้าของรถคันนั้น

 

หวังซู ยังคงคิดว่าเป็นแขกผู้มีเกียรติที่ได้รับเชิญจากคุณย่าของเขาที่มาถึงแล้วเขาจึงยิ้มและรีบไปตอนรับที่ประตูรถทันที

 

ในเวลาต่อมาประตูรถก็เปิดออกเจียงเป่ยเฉิน เตวหยูหลาน และหวังเสี่ยวหวู่ก็เดินลงมาจากรถ

 

รอยยิ้มของหวังซูกลายเป็นแข็งค้างทันที คนอื่นๆในตระกูลที่เห็นก็ต่างพากันตกใจเช่นกัน

 

“ทำไมเป็นนาย?”

 

หวังซูอุทานด้วยความโกรธเขาคิดว่าเป็นคนใหญ่คนโตสะอีก แต่เขาไม่คาดคิดมาก่อนเลยว่าจะเป็นคนพวกนี้

 

เจียงเป่ยเฉินกล่าวด้วยรอยยิ้ม : “อะไรกัน นายจะมาเปิดประตูรถให้ฉันหรอ?”