ราชันมังกรแห่งสงคราม - ตอนที่ 21
จ้าวจุน และพวกทุกคนต่างมึนงง
เป็นประธาน แต่ทำไมถึงต้องขอโทษชายหนุ่ม?
“ ไอ้เวรร!”
เหอฟู่เฉิง ยืดตัวตรงและหวดไม้เท้าไปที่หัวของ จ้าวจุน ทันที ส่งผลให้หัวของเขาปูดบวมขึ้นทันที เขาตกใจกลัวและทรุดตัวลงคุกเข่ากับพื้น
“ประธาน!”
จ้าวจุน เอามือกุมหัวด้วยความตกใจ “เป็นเขาลงมือก่อน ผมยังไม่ได้ทำอะไรเลย!”
“เขาตีผมก่อน”
เหอฟู่เฉิง หัวเราะและกล่าวว่า: “อย่าได้มาพูดว่าแกถูกทำร้ายก่อนถึงไงแกก็ไม่มีทางเอาชนะเขาได้ แบบนี้แสดงว่าแกยังไม่รู้ว่าทำไมแกถึงถูกตีสินะ! แกนี่มันเป็นสุนัขไร้ประดยชน์จริงๆ นับจากวันนี้แกถูกไล่ออก รีบไสหัวออกไปเดียวนี้!”
ดวงตาของ จ้าวจุน เบิกกว้างอย่างเหลือเชื่อ
เขาแทบจะเป็นหัวเรือหลักของร้าน เขาทำงานอย่างหนักมามากกว่าสิบปี แต่ตอนนี้เขาถูกไล่ออกโดยทีเขาแทบไม่ได้พูดอะไรเลยสักคำ?
แต่เมื่อสังเกตเห็นแววตาของ เหอฟู่เฉิง ความเคารพต่อเด็กหนุ่มเช่นนี้หัวใจของ จ้าวจุน ก็พลันดิ่งลงทันที ตอนนี้เขารู้แล้วว่าอะไรที่ทำให้ท่านประธานขุ่นเคืองขนาดนี้!
“คุณชายผมจัดการแบบนี้คุณพอใจหรือยังครับ”
เหอฟู่เฉิง ถาม
“ก็พอรับได้!”
เจียงเป่ยเฉิน พยักหน้าและหันมาพูดกับ จ้าวจุน ทันที: “โอ้ใช่ อย่าให้ผู้หญิงข้างนอกรู้จักตัวตนของฉันเข้าใจไหม!”
จ่าวจุนพยักหน้าซ้ำ ๆ และตอนนี้เขารู้สึกหวาดกลัวจนไม่กล้าพูดอะไรสักคำ
ทันใดนั้นเขาก็รีบวิ่งลงไปข้างล่างทันที
“ที่รักเป็นยังไงบ้าง”
ชูเย่ ที่รออยู่ที่ชั้นสองเมื่อเธอเห็น จ้าวจุน เธอก็รีบทักทายเขาทำให้เขาตะโกนอย่างโมโหใส่เธอทันที
“เวรเอ้ย!”
“อี***นี่ใครเป็นที่รักของแก แกมันตัวซวย ทำให้ฉันต้องเจออะไรบ้างแกรู้มั้ย?”
“ถ้าไม่เป็นดพราะแก…”จ้าวจุน ตะโกนออกไปได้เพียงเท่านี้ก็พลันนึกขึ้นได้ถึงคำที่เจียงเป่ยเฉินบอกกับเขาทำให้เขารีบกลืนคำพูดกลับลงไปทันที
“จ้าวจุนไอ้บ้านี่จะมาตีฉันทำไม”
ชูเย่ ยกมือปิดแก้มที่โดนตบจนเป็นรอยแกง ใบหน้าของเธอปรากฏความสงสัยว่าทำไม จ้าวจุนถึงเปลี่ยนไปมากขนาดนี้
“นังนี่ จากนี้อย่าให้ฉันเจออีกนะ!”
จ้าวจุน ไม่อยากจะพูดกับเธออีกเขาจึงรีบเดินออกจากร้านไปด้วยหน้าตาที่บูดบึ้ง
ชูเย่ ที่อยู่ในร้านงุนงงอย่างมาก เธอมาที่นี่เพื่อเซ็นสัญญาตามหน้าที่ที่ได้รับมาในวันนี้จากเจ้านายของเธอ ตอนนี้ไม่เพียงแต่จะล้มเหลงและถูกจ้าวจุนทิ้งแล้ว หลังจากนี้ที่เธอกลับไปกลัวว่าเธอจะต้องถูกเจ้านายดุด่าไปจนตายแน่นอน เนื่องจากผลงานในบริษัทของเธอไม่ดีเธออาจจะถูกไล่ออกด้วย
เมื่อนึกถึงเรื่องนี้ ชูเย่ ก็กัดฟันและรีบเดินออกไปตาม จ้าวจุน อีกครั้ง “เฮ้ ที่รักรอฉันด้วย!”
“ที่รักตราบใดที่คุณเซ็น ฉันจะยอมให้คุณทำอะไรก็ได้นะ!”
จ่าวจุนอยากจะโกรธ แต่เมื่อเขาได้ยินเรื่องนี้เขาก็ผงะไปชั่วครู่และมุมปากของเขาโค้งขึ้นเขาเหลือบมองไปที่ร่างอันอวบอิ่มของ ชูเย่ และพูดว่า “เธอพูดจริงหรอ “
เขาต้องการที่จะได้ครอบครอง ชูเย่ หลายครั้งแต่ ชูเย่ ไม่ยอมเขา แต่ตอนนี้เขาถูกไล่ออกจากร้านยาแล้วมันอาจจะยากมากที่จะได้ ชูเย่ ในได้อนาคต แต่ตอนนี้ ชูเย่ ไม่รู้ว่าเขาถูกไล่ออกไปแล้วมันอาจจะเหมาะเจาะที่เขาจะใช้โอกาสนี้ ชูเย่ รู้ว่าเขาหมายถึงเรื่องอะไรใบหน้าของเธอแดงขึ้น แต่เธอก็กัดฟันและพยักหน้าเห็นด้วยกับเขา
“ แต่นายต้องก่อนสัญญาว่าจะเซ็นให้ฉัน!”
ชูเย่ กล่าว
“ไม่ต้องห่วงหลังจากคืนนี้ฉันจะเซ็นให้ ตอนนี้เราไปหาอะไรกินกันก่อนเถอะ!”
จ้าวจุน กอดเอวเล็ก ๆ ของ ชูเย่ และเดินไปด้วยรอยยิ้ม
… ในเวลานี้ที่ชั้นสามของร้านขายยาเหอเจียงเป่ยเฉินมองไปรอบ ๆจากนั้นก็เดินไปที่ชั้นที่สูงที่สุดตรงกลางและดึงเอาตัวยาที่มีลักษณะคล้ายหนวดเคราเรียวยาวออกมา
“โอ้ว คุณชายคุณตาถึงจริงๆ นี่เป็นหนึ่งในยาศักดิ์สิทธิ์ที่มีชื่อเสียงในทางการแพทย์ของทิเบตโสมตะวันโลหิตซึ่งมันหาได้ยากในตลาด แต่… ยานี้ดูจะไม่เหมาะกับการบาดเจ็บของคุณนะใช่หรือเปล่า?”
เหอฟู่เฉิงยังคงรู้เรื่องยารักษาโรคอยู่บ้างและเขาก็อธิบายเจียงเป่ยเฉินให้เขาฟังจากนั้นก็ถามอย่างสงสัย
เจียงเป่ยเฉิน ส่ายหัว “มันไม่ใช่สำหรับฉัน สำหรับคนอื่น!”
โสมตะวันโลหิตเหมาะสำหรับผู้สูงอายุในการทะล้วงเส้นลมปรานชีพจรเติมพลังชี่และเลือดทำให้อายุยืนยาว หญิงชราตระกูลหวังเพิ่งฟื้นจากโรคดังนั้นจึงเหมาะที่จะใช้ยานี้
นี่คือของขวัญสำหรับการประชุมประจำปีในวันมะรืนนี้! “ถ้าอย่างนั้นผมจะให้คนช่วยเตรียมกล่องของขวัญให้นะครับ!”
เหอฟู่เฉิงโบกมือและรีบให้คนเตรียมกล่องของขวัญเพื่อช่วยเจียงเป่ยเฉินเก็บโสมตะวันโลหิต
เวลานี้ในร้านอาหารสไตล์ตะวันตกในเมืองหยุนไห่
ชายหญิงนั่งตรงข้ามกัน
“สิ่งที่คุณพูดมันเป็นเรื่องจริงเหรอ คุณเป็คนให้เช็คสิบล้านฉันเหรอ? “
หวังเสี่ยวหวู่จ้องมองชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าเธออย่างว่างเปล่าพูด: “บริษัท ของคุณต้องปิดตัวลงเป็นเพราะคุณยักยอกเงินลงทุน 10 ล้านของ หรงติ่ง ใช่หรือเปล่า?”
เฉินจื่อเฉ่ายิ้มอย่างขมขื่นและส่ายหัวแสร้งทำเป็นถอนหายใจ “ผมไม่ตั้งใจจะบอกคุณเรื่องนี้ ผมไม่อยากให้คุณกังวล!”
“ คุณพูดแบบนั้นได้ยังไง?”
หวังเสี่ยวหวู่ ขมวดคิ้วและถอนหายใจ “คุณให้จะฉันทำแบบนั้นได้ยังไง คุณควรจะบอกเรื่องแบบนี้กับฉันเพราะยังไงเราสองคนก็เป็นเพื่อนกันนะ”
“ ไม่เป็นไร!”
เฉินจื่อเฉ่าส่ายหัว “ก่อนหน้าก็แล้วไปเถอะตอนนี้ฉันสนิทกับคุณหลิวแห่ง บริษัท ฉี่เทียน และตอนนี้ฉันก็เป็นรองประธานของ ฉี่เทียน แม้ว่า ฉี่เทียน จะไม่สามารถเทียบได้กับ หรงติ่ง แต่ก็เป็นหนึ่งในสาม บริษัท ขนาดใหญ่อันดับต้น ๆ “
เฉินจื่อเฉ่า หยุดชั่วคราวแล้วพูดว่า: “สิ่งที่ฉันต้องการจะพูดก็คือ
เสี่ยวหวู่ เธออย่าอยู่กับไอขยะนั้นอีกต่อไปเลยนะ มาเป็นผู้หญิงของฉันจากนี้ไปได้ไหม? “
เฉินจื่อเฉ่าต้องการคว้ามือหยกของหวังเสี่ยวหวู่ แต่หวังเสี่ยวหวู่ก็เอามือหลบโดยอัตโนมัติ
“ประธานเฉินคุณหมายความว่ายังไง?”
แม้ว่าหวังเสี่ยวหวู่จะรู้สึกประทับใจที่เฉินจื่อเฉ่าช่วยเธอ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าอีกฝ่ายจะทำสิ่งที่เกินขอบเขตของเพื่อนได้
เฉินจื่อเฉ่าผงะไปชั่วครู่ กับปฏิกิริยาของหวังเสี่ยวหวู่
“เสี่ยวหวู่ เธอเป็นอะไรไป?
เธอไม่ได้อยากที่จะเป็นมายาทของตระกูลหวังหรอ?
ในการประชุมประจำปีนี้ ฉันจะเข้าร่วมประชุมประจำปีด้วยในนามของ ฉี่เทียน และฉันคุยกับคุณย่าของคุณทันทีและของหมั้นของฉันคือความร่วมมือระยะยาวระหว่าง ฉี่เทียน และ ตระกูลหวัง! ฉันคิดว่าคุณย่าของเธอเป็นคนฉลาด เขาจะเลือกให้เธอเป็นทายาทแน่นอน! “
ร่างกายของ หวังเสี่ยวหวู่ สั่นสะท้าน ความจริงเรื่องนี้ก็เป็นเรื่องจริงที่ว่า เธอต้องการที่จะเป็นทายาทของตระกูลหวัง แต่ตอนนี้เธอแต่งงานแล้ว จะให้เธอรับของเสนอของเฉินจื่อเฉ่าได้ยังไง?
“ประธานเฉินฉันคิดว่าคุณก็น่าจะรู้ว่าฉันมีสามีแล้ว!”
หวังเสี่ยวหวู่ลุกขึ้นยืนและค่อยๆออกจากที่นั่ง ใบหน้าของเฉินจื่อเฉ่าก็มืดมนลงทันทีเมื่อเห็นแบบนี้
“เสี่ยวหวู่ไอหมอนั้นมันจะช่วยอะไรเธอได้นอกเสียงจากฉุดเธอลงไป”
“ขอโทษทีฉันไม่ต้องการให้คนนอกมายุ่งเรื่องส่วนตัวของฉัน!”
ใบหน้าของ หวังเสี่ยวหวู่ เย็นชาและเธอเหลือบมองไปที่ เฉินจื่อเฉ่า และกล่าวว่า “ฉันจะคืนเงินให้คุณโดยเร็วที่สุด แต่ฉันหวังว่าคุณเฉินจะรู้จุดยืนของคุณว่าเราเป็นแค่เพื่อนกันไม่มากไม่น้อยไปกว่านั้นอย่าให้มันเกินเลย! “
เมื่อหวังเสี่ยวหวู่พูดจบเธอก็คว้ากระเป๋าถือและเดินออกจากร้านอาหาร ใบหน้าของเฉินจื่อเฉ่าเปลี่ยนเป็นน่าเกลียดและค่อยๆกำหมัดของเขา เขาไม่ได้คาดคิดว่า หวังเสี่ยวหวู่ จะเย็นชากับเขาถึงขนาดนี้
กรี๊ง! ในเวลานี้โทรศัพท์ก็ดังขึ้น เฉินจื่อเฉ่าตกใจเล็กน้อยและเมื่อเขาเห็นสายเขาก็รีบตอบด้วยความเคารพ
“ สวัสดีครับท่านประธานหลิว?”
“จื่อเฉ่าเป็นยังไงบ้าง?”
“เรียบร้อยหรือเปล่า? “
เฉินจื่อเฉ่ารีบพูดว่า: “คุณหลิว คุณให้เวลาผมมากกว่านี้หน่อยผมจะส่งผู้หญิงคนนี้ถึงไปที่เตียงของคุณแน่นอนและเรื่องเงินลงทุน 20 ล้านของผม … ”
“อย่าได้กังวลตราบใดที่ผมได้ผู้หญิงคนนั้น ผมจะให้คุณ 30 ล้านและผมจะใช้ทรัพยากรของ ฉี่เทียน เพื่อช่วยคุณ! “
ประธานหลิวกล่าว
“คุณหลิวคุณตั้งตารอได้เลย!”
เฉินจื่อเฉ่าวางสายโทรศัพท์ด้วยใบหน้าเคร่งเครียด