หรงติ่ง มาสัมภาษณ์งานในวันนี้

 

ในความคิดของ จางซินหราน เจียงเป่ยเฉิน ที่เป็นทหารมาสมัครที่ หรงติ่ง เขาจะทำงานอะไรได้? ส่วนใหญ่มาสมัคร รปภ! เจียงเป่ยเฉินขมวดคิ้วเขาไม่อยากพูดอะไรกับจางซินหราน และเดินตรงไปที่อาคารทันที

 

เมื่อเห็นแบบนั้นจางซินหรานก็ก้าวขึ้นไปด้วยรองเท้าส้นสูงอย่างรวดเร็วตามเขามา “นายไม่ได้ยินหรอ ที่จอดรถที่ยายเพิ่งไปจอดมันเป็นที่จอดรถของประธาน นายมาที่นี่เพื่อสัมภาษณ์เพราะงั้นนายควรรีบเอารถซานทาน่าของนายออกไป! “

 

เธอไม่ได้ตั้งใจเตือนเขาเธอแค่ต้องการจะตอกย้ำเขาด้วยคำว่า “ซานทาน่า”

 

ในขณะเดียวกันเธอก็ได้แอบส่งข้อความไปยังกลุ่ม WeChat ของเพื่อนร่วมชั้น

 

ในตอนเช้ากลุ่มเพื่อนร่วมชั้นมีชีวิตชีวาขึ้นทันที

 

“ฮ่า ๆ นี่มันเกินไปนะ”

 

“คนแบบนี้ยังไปสัมภาษณ์หรงติ่ง เขากล้า?”

 

“นี่มันเป็นเรื่องน่าอายสำหรับคนของชั้นเรา!”

 

หนึ่งผ่านสิบสิบผ่านร้อย ตอนนี้นักเรียนรู้แล้วว่า อาจารย์เจียง ขับรถ ซสนทาน่า และจอดในที่จอดรถของประธานาธิบดี หรงติ่ง เหตุการณ์นี้สามารถที่จะหัวเราะในกลุ่มได้ทั้งวัน

 

เจียงเป่ยเฉิน ไม่รู้การกระทำของ จางซินหราน เลยและทั้งสองก็ตรงมาที่ลิฟต์

 

“ เป่ยเฉินเมื่อวานนายทำเกินไป Li Dafang ไม่เอาเรื่องนายไม่งั้นนายได้ขึ้นศาลแน่ เราทุกคนไม่ใช่เด็กๆกันแล้วนะ! “

 

เมื่อลิฟต์ขึ้นไปจางซินหรานก็พูดกับเขา คำดูเหมือนจะเตือนสติ แต่ในความเป็นจริงแล้วเธอนั้นหัวเราะเยาะเขาอยู่

 

“รับทราบขอบคุณสำหรับความหวังดี!”

 

เจียงเป่ยเฉิน กล่าวอย่างว่างเปล่า

 

“อ้อ อีกอย่างฉันจะช่วยแนะนำนายกับแฟนฉันเมื่อเจอกัน แม้ว่าพวกเขาจะไม่จ้างรปภ. แต่ก็อาจจะรับพนักงานทำความสะอาดก็ได้!”

 

“ไม่เป็นไรขอบคุณ!”

 

“นายไม่จำเป็นต้องสุภาพกับฉัน แฟนของฉันเป็นผู้จัดการฝ่ายบุคคลและหัวหน้างานรับผิดชอบการสัมภาษณ์ เขากำหนดตำแหน่งของฉันโดยไม่สัมภาษณ์ด้วยซ้ำ!”

 

จางซินหรานยกมือขึ้นเพื่อดูเล็บที่เธอเพิ่งทำมาและพูดอย่างภาคภูมิใจ

 

“อ๋อ? คุณได้รับตำแหน่งโดยไม่สัมภาษณ์งั้นหรอ? “

 

เจียงเป่ยเฉิน ถาม

 

“ใช่สิ มันเป็นเรื่องธรรมดามาก และก็นะฉันไม่ต้องมาทำงานทุกวันก็ได้ ยังไงเขาก็จะจ่ายเงินเดือนให้ฉันเดือนละมากกว่า 10,000 หยวนสะอีก เป็นไงแปลกใจไหมละ?”

 

จางซินหรานกล่าวอย่างภาคภูมิใจ

 

“สุดยอด!”

 

เจียงเป่ยเฉิน พยักหน้าและชมเชยอย่างไร้ร่องรอย

 

เธอสามารถมีเงินได้ 10,000 หยวนโดนไม่ต้องทำงาน! ในเวลานี้ประตูลิฟต์เปิดออกจางซินหรานเดินออกไปก่อนก้าวหนึ่งและชายหนุ่มรูปงามในชุดหลวมก็เข้ามาทักทายเธออย่างรวดเร็ว

 

“ที่รัก!”

 

“ซินหรานคุณมาแล้ว เร็วๆ ผมจะพาคุณไปรับตำแหน่งที่ฝ่ายบุคคล! “

 

ชายคนนั้นเหลือบมองนาฬิกาของเขาและพูดอย่างกระตือรือร้น

 

“โอ้ตกลง อ่ะนี่คือเพื่อนร่วมชั้นของฉัน เจียงเป่ยเฉิน คุณยังรับสมัครพนักงานทำความสะอาดอยู่หรือเปล่า? คุณช่วยจัดการได้หรือเปล่า? เงินเดือนสัก สองถึงสามพัน ต่อเดือนก็ได้! “

 

จางซินหรานรีบชี้ไปที่เจียงเป่ยเฉินและกล่าวว่า

 

“ทำความสะอาดเหรอ?”

 

หวังเล่ยมองไปที่เจียงเป่ยเฉินด้วยสายตาดูถูกเหยียดหยาม “ได้เดียวฉันจัดการให้ ไปรอฉันตรงนั้นก่อน!”

 

ในตอนนี้เจียงเป่ยเฉินได้ก้าวเท้าแล้วเดินไปที่ห้องประชุม

 

“เฮ้นายกำลังทำอะไร นายไม่เข้าใจกฎหรอไม่ผู้สัมภาษณ์อยู่ชั้นล่าง ห้ามเดินไปไหนมาไหน!”

 

หวังเล่ยตกตะลึงและอดไม่ได้ที่จะตะโกนทันที แต่เจียงเป่ยเฉินยังคงเดินเข้าไปข้างในโดยไม่หันกลับมามอง

 

“เพื่อนร่วมชั้นของเธอเป็นโรคประสาทหรอ”

 

หวังเล่ยโกรธทันทีและเขาก็อดไม่ได้ที่จะโกรธจางซินหรานไปด้วย

 

“คุณจะทำอะไร! คุณไม่รู้หรอ เมื่อเขามาถึงที่นี่เขาจอดรถซานตาน่าที่ช่องจอดรถของประธาน คุณคิดว่ามันงี่เง่าไหมละ? “

 

“ว่าไงนะ! และเธอให้ฉันรับคนแบบนี้นะหรอ? พนักงานทำความสะอาดของเราก็ไม่ควรที่จะโง่แบบนี้! “

 

หวังเล่ย ได้แต่สาปแช่ง

 

เจียงเป่ยเฉินยังไม่ได้ไปไหนไกลเขาจึงได้ยินมันอย่างชัดเจน แต่แค่มดสองตัวมันไม่คุ้มที่เขาจะหันหลังกลับไป

 

“ประธาน!”

 

หลังจากเดินไปสักพัก จางเหมี่ยว ก็ยืนรอเขาอยู่ที่ประตูห้องประชุมแล้ว ภายใต้การนำของ จางเหมี่ยว เจียงเป่ยเฉิน เดินตรงเข้าไปในห้องประชุม

 

ทุกคนที่อยู่ที่นี่คือผู้จัดการ กรรมการบริหารระดังสูงของ หรงติ่ง เมื่อเขาเห็นประธานคนใหม่พวกาเขาก็อดที่จะกังวลใจไม่ได้ แต่ท้ายที่สุดแล้วพวกเขาก็เก็บความกังวลใจเหล่านั้นไปทันที เพราะมันไม่คุ้มที่จะไปขัดใจประธานของพวกเขา

 

“นั่งลงได้!”

 

ห้านาทีต่อมาทุกคนก็มาถึงห้องประชุมครบแล้ว

 

หวังเล่ยผู้จัดการฝ่ายบุคคลคนมาเป็นคนสุดท้ายเขารีบมาหลังจากที่สัมภาษณ์คนสุดท้ายเสร็จหวังเล่ยลดศีรษะลงไปที่เบาะและค่อยๆที่จะเงยหน้าขึ้นมอง ที่เก้าอี้ล้อเลื่อนที่ด้านหน้าของเขา ชายหนุ่มนั่งหันหลังให้เขา ชายหนุ่มหันหน้าไปทางหน้าต่างคนนั้นจะต้องเป็นประธานคนใหม่แน่นอน ดูเด็กมากจากการมองจากข้างหลัง! หวังเล่ยแอบดีใจเพราะคนหนุ่มสาวมักสื่อสารกันได้ดีซึ่งเป็นสิ่งที่ดีสำหรับเขา

 

“ท่านประธานทุกคนมาครบแล้ว เราควรเริ่มการประชุมของเราเริ่มได้แล้ว!”

 

จางเหมี่ยว ยืนอยู่ข้างๆและกล่าวด้วยความเคารพ

 

จากนั้นชายหนุ่มก็ค่อยๆหันกลับมาพร้อมกับใบหน้าที่สง่างามซึ่งบังเอิญหันหน้าไปทางหวังเล่ยซึ่งอยู่ในตำแหน่งสุดท้าย หวังเล่ยที่นั่งอยู่แทบจะฉี่ราดด้วยความตกใจ ทุกคนอึ้งไปทันที พวกเขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับหวังเล่ยนี่เขากลัวประธานคนใหม่ขนาดนี้เลยหรอ?

 

หวังเล่ยเหงื่อตก เขาจำเจียงเป่ยเฉินได้ เมื่อกี้เขาถึงกับด่าว่าประธานโง่ และกังวลว่าาประธานจะได้ยินหรือเปล่า เขาก็อดไม่ได้ที่จะสั่นด้วยความหวาดกลัว

 

“ ผมให้โอกาสคุณสารภาพผิด!”

 

เจียงเป่ยเฉิน ยิ้มเล็กน้อยและดูเข้าถึงได้ง่ายมาก

 

“ผะ ผะ … ผมไม่ควรด่าคุณประธานผมรู้ว่าผมผิด!”

 

หวังเล่ยกำลังจะร้องไห้

 

“นี่นายยังคิดไม่ได้อีกหรอ”

 

เจียงเป่ยเฉิน ส่ายหัวและเตือนเขาอีกครั้ง

 

หวังเล่ยตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งและทันใดนั้นก็แสดงท่าทางสับสน เขาไม่รู้ว่าเขาทำให้เจ้านายคนใหม่ขุ่นเคืองตรงไหนยกเว้นเรื่องที่เพิ่งเกิดขึ้น

 

“ ถ้านายจำไม่ได้ฉันจะบอกให้!”

 

เจียงเป่ยเฉิน ส่ายหัวและพูดตรงๆ: “นายต้องการจัดตำแหน่งให้แฟนนายได้เงินโดยไม่ทำงานใช้ไหม?”

 

“ว่าไงนะ!” ทั้งห้องประชุมเดือดทันที

 

หวังเล่ย คนนี้กล้าที่จะให้แฟนของเขามาที่ หรงติ่ง เพื่อจ่ายเงินเดือนฟรีหรอ?

 

เรื่องนี้ร้ายแรงกว่าด่าประธานอีก! มันอาจถึงขั้นฟ้องกันเลย! หวังเล่ยลุกขึ้นอย่างรวดเร็วด้วยความตกใจ “ท่านประธานฟังผมอธิบายก่อน”

 

“ไม่ต้องอธิบายอะไรทั้งนั้น ไล่เขาออกไปทันทีและดำเนินคดีตามกฏหมายด้วย!”

 

เจียงเป่ยเฉิน โบกมือและเจ้าหน้าสองคนก็จัดการลากหวังเล่ยออกไป

 

“และตรวจสอบด้วยว่าเขามีการยักยอกเงินบริษัทด้วยมั้ย!”

 

เจียงเป่ยเฉิน สั่ง จางเหมี่ยว อยู่ข้างๆเขา

 

“รับทราบฉันจะให้คนตรวจสอบโดยทันที!”

 

จางเหมี่ยว พยักหน้าอย่างรวดเร็ว

 

เจียงเป่ยเฉิน มองไปรอบ ๆ และพูดอย่างเย็นชา: “บริษัท ต้องไม่มีคนที่โกง หวังว่าพวกนายคงเห็นตัวอย่างแล้ว!”

 

ทุกคนมองหน้ากันตัวสั่น

 

เดิมทีเขาคิดว่าประธานคนใหม่อายุน้อยมากและเป็นคนรุ่นที่สองที่ร่ำรวยที่ออกมาหาประสบการณ์ แต่ประธารคนใหม่ก็ทำหน้าที่ได้อย่างเข้มงวดและเฉียบขาด

 

สำหรับการประชุมคณะกรรมการในครั้งนี้ทำให้ เจียงเป่ยเฉิน ได้รู้จักกับคนของเขาและอีกอย่างเขาต้องการทราบรายละเอียดการประมูลโครงการ ชิวชุน เพราะหลังจากนี้บริษัททั้ง 2 บริษัท ของตระกูล หวัง ก็เข้าร่วมการประมูลในครั้งนี้และภรรยาของเขาก็มาร่วมประมูลด้วย

 

ในอีกด้านหนึ่ง หลิวฮาว ก็มาที่อาคาร หรงติ่ง เพื่อติดต่อกับ จางซินหราน ซึ่งกำลังจะจากไปหลังจากเสร็จสิ้นการประชุมในตอนการเข้า

 

“หลิวฮาว นายมาทำอะไรที่ หรงติ่ง ?”

 

จางซินหราน ขมวดคิ้วถาม

 

“โอ้ ซินหรานเธอก็อยู่ที่นี่หรอ ฉันมาที่นี่เพื่อเซ็นสัญญากับพี่ชายเจียง!”

 

หลิวฮาว ยิ้มและกล่าวถ้าเขาไม่ได้เห็น หลี่ลี่เว่ย คุกเข่าด้วยตาของตัวเองเมื่อวานนี้เขาคงรู้สึกว่ามันเป็นฝันแน่ๆ

 

“ มาหาเจียงเป่ยเฉินเพื่อเซ็นสัญญา?”

 

จางซินหรานรู้สึกงุนงงเมื่อได้ยินเขาพูด แต่ก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะในทันที“ เมื่อวานนายดื่มมากไปใช่ไหม เขามาเป็นพนักงานทำความสะอาด เขาจะให้นายเซ็นสัญญาอะไรได้”

 

“ฉันไม่ได้ดื่มมากไป ที่ฉันพูดเป็นความจริงพี่เจียงตอนนี้ … ”

 

“คุณหลิวใช่มั้ย ประธานเจียงขอให้ฉันมาหาคุณเพื่อเซ็นสัญญา โปรดมากับฉันด้วย! “

 

ในเวลานี้ จางเหมี่ยว รีบมารับหน้าทันที่ เมื่อวานเจ้านายของเธอได้อธิบายเรื่องนี้กับเธอแล้วและมอบหมายให้เธอจัดการเรื่องนี้ด้วย

 

“ดีโอเคครับ!”

 

หลิวฮาว มีความสุขมากและรีบตามไปทำสัญญาทันที

 

ตอนนี้ถึงคราวที่จางซินหรานต้องตะลึงแล้ว นี่มันยังไงกันแน่เนี้ย?

 

ประธานเจียง?

 

เจียงเป่ยเฉิน?

 

“ไม่นี่เป็นไปไม่ได้!”

 

จางซินหรานส่ายหัวอย่างแรง

 

เธอรู้สึกว่าเธอต้องเข้าใจผิดแน่ๆ ประธานเจียงต้องเป็นคนอื่นแน่ๆ

 

“ จางซินหราน!”

 

ในนั้นก็มีเสียงที่โกรธเกรี้ยวดังขึ้นมา

 

เธอเห็นแฟนหนุ่มของเธอ หวังเล่ย เดินออกมาจากอาคารพร้อมกับกล่องเก็บของ

 

“สามีคุณประชุมเสร็จแล้วเฮ้คุณมีหลายสิ่งหลายอย่างที่จะ … ”

 

ป๊าบ! ก่อนที่จะพูดจบก็ถูก หวังเล่ย ตบเขาทันที: “อี…นี่ถ้าไม่ใช่เพราะแก กูคงไม่ต้องออกจากงานของกูแบบนี้ แถมกูยังถูกฟ้องอีก มึงมันเป็นดาวไม้กวาดจริงๆ”