รันนิ่งแมนกับระบบครองโลก - ตอนที่ 49 ปัญหาคําถามไก่กับกระต่าย

รันนิ่งแมนกับระบบครองโลก : Running Man’s H…

 

ตอนที่ 49 ปัญหาคําถามไก่กับกระต่าย

 

“เหอะเหอะ …. “ ลู่เฟยอดไม่ได้ที่จะยิ้ม แหงล่ะเขาไม่คิดว่าจะเจอข้อความแบบนี้ที่นี่

 

ช่างเป็นโน้ตที่น่ารักซะจริง ตากล้องที่อยู่เบื้องหลังก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะ

 

“ ฮ่าฮ่าฮ่า

 

ลู่เฟยเริ่มหยิบปากกาเข้าไปข้างใน

 

“บอกผมได้ไหมว่าถ้าคุณได้ลายเซ็นของผมแล้ว คุณจะบอกรหัสผ่านให้ผมด้วยน่ะ ” ลู่เฟยพึมพํากับตัวเองในขณะที่เขาเซ็นชื่อและเขาก็เขียนชื่อของเขาลงบนกระดาษโน้ตอย่างรวดเร็ว

 

หลังจากเซนต์เสร็จก็คิดถึงเรื่องนี้อีกครั้ง แล้วเขียนต่อไปไม่กี่คํา

 

“เรียนให้จงหนัก ก้าวหน้าขึ้นทุกวัน! เป็นคนที่เรียนให้เทพกําราบเกาฟูซ่วยจะเป็นไปเหม่ยอีกไม่นาน..” ลู่เฟยแสดงสีหน้าอ่อนโยนปนตลกบนใบหน้าของเขา (เกาฟูช่วย – สูงรวยหล่อไปฟูเหม่ย – ขาวรวยสวย)

 

“ ฮ่าฮ่าฮ่า …”

 

ลู่เฟยวางโน้ตกลับเข้าไปในกล่อง จากนั้นเขาก็เริ่มมองหาเบาะแสอื่นๆ ต่อ

 

ลู่เฟยพบว่ามีโต๊ะทํางานเล็กๆ ตรงหน้าเขามีกระดานดําบนโต๊ะทํางาน มีโจทย์คํานวนทางเคมีบนกระดานดํา

 

ลู่เฟยมองไปที่คําถามเคมีนี้อย่างมั่นใจ เขาพูดอย่างเชื่อมั่นว่า: “ดูเหมือนว่าคําถามเคมีนี้มันค่อนข้างง่ายสําหรับเรานะในฐานะครูผู้ช่วยสอนตอนที่เราเรียน”

 

แน่นอนว่าคําพูดของลู่เฟยนั้นเป็นการโม้ ตอนที่เขาเรียนเขาเป็นแค่คนไปซื้อซีอิ้ว(เหมือนไปเรียนแบบผ่านๆ) มหาวิทยาลัยที่เขาเข้าเรียนเป็นเพียงมหาวิทยาลัยธรรมดาในซีอานแม้ว่าจะมีปริญญาตรี 2 ใบ

 

แต่ปัจจุบันอะไรคือการไปมหาวิทยาลัย 2 แห่งน่ะหรอ?มันก็เหมือนกับไปเรียนมหาวิทยาลัยชั้นสาม การไปมหาวิทยาลัยหลักทั้ง 211 แห่งไปก็ไม่มีประโยชน์ นับประสาอะไรกับวิทยาลัยแห่งที่สอง

 

ลู่เฟยสวมถุงมือที่จําเป็นสําหรับการทดลองทางเคมีจากนั้นเขาก็เริ่มทําการทดลองทางเคมี

 

“เอ่ออันที่จริง นี่ก็ไม่มีอะไรมากไปกว่าการผสมสารเหล่านี้เข้าด้วยกัน จากนั้นดูรูปร่างเพื่อดูว่ามีจุดศูนย์ถ่วงหรืออะไรซักอย่าง…” ลู่เฟยพูดอย่างจริงจังที่นั่นและจากนั้นเขาก็อดหัวเราะไม่ได้ เขาพูดมั่วไปเรื่อยกับคําแบบว่าศูนย์ถ่วงด้วย

 

ลู่เฟยค่อยๆ ทําการทดลองที่นั่นเขาสุ่มผสมน้ําสารเคมีหลายชนิดเข้าด้วยกัน

 

คุณต้องรู้ว่าเขาเป็นนักศึกษาศิลปศาสตร์ ตอนที่เขาเรียนอยู่โดยพื้นฐานแล้วเขาไม่เคยสัมผัสวิชาทางวิทยาศาสตร์เหล่านี้มาก่อนเลย

 

“ดูมันสวยมาก” ลู่เฟยเริ่มถอนหายใจ

 

ลู่เฟยทํางานหนักอยู่ที่นั่นสักพักก่อนที่จิตใต้สํานึกจะถามว่า”สิ่งนี้มันเกี่ยวกับการหลบหนีของฉันยังไงนิ”

 

“ มันควรจะมาพร้อมกับเสียงหัวเราะในตอน

 

” ฮ่าฮ่าฮ่า นี้!!

 

ทันใดนั้นลู่เฟยก็ตระหนักว่าเขาเสียเวลามากเกินไปที่ทําอยู่ก็ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับการหลบหนี การหนีมันยากกว่าการปีนขึ้นไปบนฟ้าจริงๆ! ให้ตายเถอะ

 

“รหัสผ่านของเราแม่มโคตรฟัง” ลู่เฟยกําลังจะร้องไห้แล้ว

 

ในห้องชีวภาพ เฉินเฮ่อยังถูกกักตัวไว้ที่นี่อยู่ เฉินเฮ่อคอยพลิกดูสิ่งของต่างๆ ในห้องจากนั้นเขาก็วิ่งเข้าไปค้นในถังขยะก็ไม่พบร่องรอยใดๆ

 

“อ้า … “ เฉินเหอร้องออกมาแล้วทรุดลง

 

เขาหยิบกระดาษโน้ตสีแดงข้างตัวขึ้นมาอย่างลวกๆและคําในโน้ตก็ทําให้เขา: “เอื้อ..” เขากระอักเลือดทันที

 

“คุณเป็นหมูหรือเปล่า” คําเหล่านี้ถูกเขียนลงบนกระดาษอย่างน่าประทับใจ

 

“ฮ่า ๆ ๆ… “ ตอนนี้น่าจะมีเสียงหัวเราะ!

 

เฉินเหอหยิบกระดาษข้างๆ เขาอีกครั้งคราวนี้มันเป็นปัญหาเรื่องคํา

 

“คําถาม! มีไก่และกระต่าย 35 ตัวอยู่ในกรงเดียวกันในนั้นมีขา 94 ข้าง ถามว่า มีไก่ทั้งหมดกี่ตัวและมีกระต่าย ทั้งหมดกี่ตัว” เฉินเฮ่อเริ่มอ่านคําถาม แล้วเขารู้สึกมึนงงทันทีที่อ่านจบคิดว่าอัจฉริยะผู้นี้ผิดพลาด เขารู้สึกอายนิดหน่อย

 

ห้องนี้ส่งมาจากสวรรค์เพื่อดูถูกฉันหรอ

 

“โอเค ดีมาก” เฉินเฮ่อกล่าวด้วยรอยยิ้ม เขารู้ว่าตราบใดที่เขาแก้ปัญหาได้เขาจะรู้รหัสผ่าน ดังนั้นเขาจึงสามารถออกไปได้แต่ฉันจะปลดล็อกด้วยตัวเองได้อย่างไร?

 

อันที่จริงปัญหานี้อาจไม่ง่ายแต่ก็ไม่ได้ยากเกินไปนักเรียนม.ต้นก็ทําได้ สมการเชิงเส้น 2 ตัวแปรก็ใช้ได้ สมมติว่าไก่ X กับเป็ด y

 

จากนั้นคุณจะได้สมการ x + y = 35,2x + 4y = 94 พอคํานวณก็จะได้ x = 23, y และ 12 ดังนั้นรหัสผ่านจึงมีสองคําตอบ 2312 หรือ 1223

 

ปัญหาที่ดูเหมือนจะไม่ง่ายสําหรับเฉินเฮ่อเพราะเขาเป็นศิลปินและวิชาคณิตศาสตร์ของศิลปินนั้นได้รับการสอนโดยครูพละ

 

“94 ขา 35 หัว “ เฉินเฮ่อยังคงเบะปากซ้ําไปมาโดยลังเลพร้อมปากกาและกระดาษ

 

“มันจบแล้ว มันจบสิ้นแล้ว มันเปิดเผย มันถูกเปิดเผยทั้งหมดถ้าตอนนี้ถูกเปิดเผยไอคิวอัจฉริยะของฉันจะพังพินาศ อ้าานี่มันรายการประเภทไหนกัน รายการนี้มันจะฆ่าช้าวาน

 

เฉินเฮ่อกําลังจะทรุดลง ใบหน้าของเขาแดงเล็กน้อยเขายิ้มและเริ่มพูดเพื่อปกปิดความอึดอัดใจ

 

“ฉันว่า วันนี้ฉันคงไม่ได้ออกไปจากที่นี่ได้แน่” เฉินเฮ่อเริ่มถอนหายใจอย่างซึมๆ

 

ห้องดนตรีเป็นสถานที่ๆ ขังเบบี้อยู่และตอนนี้เบบี้กําลังมองหาเบาะแสอยู่ตลอดเวลา

 

ทันใดนั้นเอง เบบี้ก็เห็นตัวโน้ตที่ไฮไลท์ไว้ 2-3 ตัว

 

” 42514251 ” เบบี้กระซิบ เธอรีบหันไปรอบๆเพื่อปลดล็อกเธอปรับรหัสผ่านเป็น 4251 เห็นได้ชัดว่าล็อคไม่ ได้เปิดออกจะหาหมายเลขคําตอบได้ง่ายขนาดนั้นเลยหรอ?

“ไม่เอาน่า.. เฮ้” เบบี้ถอนหายใจอย่างขมขื่น

 

เติ้งเขาในห้องฟิสิกส์ก็กําลังมองหาเบาะแส ตอนนั้นเองเขาก็พบว่าภาพวาดบนผนังเพิ่งถูกวางและทิศทางตรงกันข้ามสามารถมองเห็นได้จากภาพวาด

 

เติ้งเขาดูเหมือนจะเข้าใจอะไรบางอย่างเขาลองมองลอดใต้หว่างขาแล้วมองลงไปที่ด้านหลัง

 

“3121 “ เติ้งเชาเห็นตัวเลขเหล่านี้เขาลองปลดรหัสแต่ก็ไม่เปิด มันไม่ใช่รหัสที่ถูกต้อง

 

ในอีกห้องหนึ่งหลี่เฉินก็กําลังมองหารหัสผ่าน แล้วเขาก็เริ่มถอดใจแล้ว

 

“ ฉันอยากจะรื้อบ้านหลังนี้จริงๆ” หลี่เฉินพูดอย่างจริงจัง

 

กลับไปดูที่ห้องของเติ้งเขาอีกครั้ง เติ้งเขาพบเบาะแสอีกอย่างในตอนนี้เขาเห็นโคมไฟแล้วก็นึกบางอย่าง

 

“ อ๋อ … ปิดไฟหมดแล้ว”

 

เติ้งเขาปิดไฟทุกดวงในห้องทันที ทันใดนั้นห้องก็มืดลง…