“ชั้นจะรีบไปจีดการคนที่ปล่อยข่าวแบบนี้ให้เร็วที่สุด เธอจะได้ไม่ต้องทนอยู่กับคอมเม้นท์แย่ๆพวกนั้นอีก รอชั้นก่อนนะ !”

“พี่อวี้ เรื่องมันเกิดขึ้นไปแล้ว ปล่อยมันไปเถอะ พี่จะคอยตามจัดการปัญหาให้ชั้นตลอดเวลาไม่ได้หรอกนะ ตอนนี้ชั้นโอเค ”

“เธอไม่เป็นไรแน่นะ” เขาถามย้ำ เธอจึงยิ้มพร้อมกับส่ายหน้ายืนยัน เสียงโทรศัพท์ดัง เธอจึงเดินไปรับสาย “ฮัลโหล”

‘พรุ่งนี้ห้าโมงเย็น ถนนตงเฉิง หมายเลขสาม’

เสียงหวานของผู้หญิงจากปลายสายที่พูดจบก็วางสายไปทันที ‘หรือว่าของขวัญนั่น’ เธอยืนนิ่งคิดสงสัยอะไรอยู่นาน จนเร่ออวี้ส่งเสียงเรียกเธอจึงหยุดคิด และเดินไปหาเขา

“มีอะไรหรือเปล่า ใครโทรมา”

“อ๋อ โทรผิดน่ะ พี่กินอะไรหรือยัง”

“ยัง ชั้นกะว่าจะชวนเธอออกไปหาอะไรกินอยู่พอดี”

“งั้น ไก่ทอดไหม ” เธอปิดประตูห้อง และเดินไปพร้อมกับเขา

“ไก่ทอดอีกแล้วเหรอ วันก่อนพึ่งกินไปไม่ใช่เหรอ ”

“วันก่อนก็วันก่อนสิ่ ไม่ใช่วันนี้ซะหน่อย”

“บอกไว้เลยนะ ถ้าเธออ้วนขึ้น ชั้นแบกเธอกลับบ้านไม่ไหวนะ”

กลับมาถึงบ้าน – เช่อเฟยเข้าห้องได้ไม่ถึงห้านาที เธอก็ต้องรีบเดินไปหาเร่ออวี้ที่ห้อง เพราะเขาโทรบอกเธอว่า ปวดหัว เหมือนไข้จะขึ้นอีกแล้ว

“พี่อวี้ พี่ไข้ขึ้นอีกแล้วเหรอ ? ” เธอถามอย่างเป็นห่วง

“ใช่ ชั้นปวดหัวมากเลย ! ” ชายหนุ่มนอนดิ้นทุรนทุรายอยู่บนเตียง เธอจึงรีบเข้าไปดู แต่เมื่อเธอยื่นมือไปแตะหน้าผากเขา เขากลับดึงเธอให้ลงมานอนอยู่ใต้ร่างของเขาแทน พร้อมกับหอมแก้มของเธอหนึ่งที

“พี่หลอกชั้นเหรอ ! ”

“ถ้าชั้นไม่หลอก เธอจะยอมมาหาชั้นไหมล่ะ”

“เล่นเป็นเด็กไปได้ มีอะไรก็ว่ามา ”

“คิดถึง ! ” เขาหอมแก้มเธออีกที

“แค่นี้น่ะเหรอ ? ”

“เราไม่ได้ซ้อมบทเลิฟซีนกันนานแล้วนะ คืนนี้เรามาซ้อมกันไหม ซ้อมทั้งคืน จนถึงเช้าเลย ” เขาจูบไปที่ซอกคอของเธอ

“คนทะลึ่ง ลืมกฎของชั้นแล้วเหรอห๊ะ ? ”

เธอเบี่ยงหน้าหนี

“ครั้งแรกเธอเป็นคนยอมให้ชั้นแหกกฎเอง แล้วชั้นก็เป็นคนเกเรชอบแหกกฎซะด้วยสิ่ ”

“เดี๋ยว อุ๊บ ! ” ห้ามไม่ทันแล้ว ไฟปารถนาในตัวเขามันพลุ่งพล่านเกินที่จะต้านทาน เขาระดมจูบเธออย่างหนักหน่วงเพราะโหยหามานาน นิ้วมือทั้งห้าของเขามาสอดประสานมือของเธอไว้

และเธอก็ต้องยอมเป็นของเขาอีกครั้งในคืนนี้