“ทำไมพี่ถึงเลือกมาในสถานที่ที่คนเยอะแบบนี้อ่ะ ” เช่อเฟยบ่นทันทีที่เดินเข้ามาในห้างดัง เธอดึงแมสให้สูงขึ้นจนเกือบจะปิดดวงตา
ท่ามกลางผู้คนเยอะแยะมากมายและ เหล่าบรรดาแฟนคลับที่จำเร่ออวี้ได้ต่างพากันหันมามอง บางคนก็ส่งเสียงกรี๊ดกร๊าด พร้อมกับยกมือถือขึ้นมาถ่ายรูปเขา
“นั่น ๆ เร่ออวี้ ซุปตาร์ฟ้าประทานนี่ อ๊ายยย หล่อมากกกก ถ่ายรูปเร็ว”
“เอ๊ะ แล้วคนที่เดินอยู่ข้างหลังนั่นใช่ เช่อเฟย ที่เคยเป็นข่าวกับเขาก่อนหน้านี้หรือเปล่าน่ะ”
“ไม่รู้อ่ะ ไม่เคยเจอตัวจริง แต่ถ้าใช่เธอจริง งั้นหรือว่าข่าวลือนั่นก็เป็นเรื่องจริงน่ะสิ่” เช่อเฟยได้ยินเสียงซุบซิบนินทาไม่ขาดสาย เธอจึงรีบเอาหมวกขึ้นมาใส่ไว้ และ เปิดกระเป๋าเพื่อหาแว่นตากันแดดมาใส่ปกปิด
ชายหนุ่มหยุดเดินกระทันหันจนเธอชนเข้ากับแผ่นหลังของเขา เธอจึงรีบถอยหลังไปหนึ่วก้าวเพื่อรักษาระยะห่าง
“เธอกำลังทำให้ชั้นรู้สึกว่า ชั้นมาเดตกับคนรับใช้ ไม่ใช่มากับแฟน”
“พี่ไม่เห็นแฟนคลับของพี่ที่มองชั้นอยู่เหรอ ดูสายตาพวกเธอสิ่ เหมือนอยากจะฆ่าจะกินชั้นยังไงยังงั้นแหละ ”
“มีชั้นอยู่ ถ้าใครกล้าก็ลองดู ! ” เขาหันมา พร้อมกับถอดหมวกถอดแมสของเธอออก และดึงตัวเธอเข้ามาพร้อมกับจูบเธอโดยไม่แคร์สายตาใคร “อร๊ายยยยย แกร๊ เขาเปิดตัวกันแล้ว รีบถ่ายรูปเร็ววว” เสียงกรี๊ดดังสนั่น และเสียงชัตเตอร์กับแสงแฟลชที่รัวซะจน รู้สึกเวียนหัว
เมื่อชายหนุ่มถอนปากออก เขาก็จับมือเธอเดินฝ่ากลุ่มคนขึ้นบันไดเลื่อน ผ่านสายตาของคนนับพันไป ดูหนัง กินข้าว ใช้ชีวิตแบบคู่รักธรรมดาๆทั่วไป อย่างที่เขาใฝ่ฝันมาตลอด
ไก่ทอดจานใหญ่วางตรงหน้าของทั้งคู่เช่อเฟยหยิบไก่ทอดชิ้นใหญ่เข้าปากกินอย่างเอร็ดอร่อย “ในที่สุดก็ได้กินสักที ชั้นหิวจะตายอยู่แล้ว พี่รู้ไหม” เขายื่นมือมาเช็ดปากให้เธอ พร้อมกับพูดว่า “มันฝรั่งอบเนยหนึ่งลูกใหญ่ เค้กวนิลา1ชิ้น ทาโกะยากิ ป๊อบคร์อนถังใหญ่ น้ำอัดลม นม ซาลาเปาอีก3ลูก ทั้งหมดที่กินไปมันไม่สะกิดกระเพาะของเธอบ้างเหรอ”
“นั่นมันก็แค่ของล้างปาก”
“กินไปขนาดนั้นยังเรียกว่าล้างปากได้อยู่เหรอ”
“ลองกินชิ้นนี้สิ่ อร่อยนะ” เธอเปลี่ยนเรื่องและ คีบไก่ไปวางไว้ในจานเขา ส่วนเธอก็วางตะเกียบใช้มือหยิบไก่ในจานของตัวเองกินต่อ
“ทำไมไม่กินล่ะ ไม่หิวเหรอ?” เธอถามเมื่อเห็นเขาเอาแต่นั่งนิ่งๆ เธอหยิบไก่ขึ้นมาเตรียมจะเอาเข้าปาก แต่ถูกเขาจับมือเอาไว้ และดึงมาตรงหน้าจากนั้นก็กินไก่ชิ้นที่อยู่ในมือเธอ “อืม อร่อยจริงด้วย” เขาพูดและทำแบบนี้เรื่อยๆ จนเธออดยิ้มไม่ได้
เมื่อ กินเสร็จเขาก็พาเธอมาที่ลานสเก็ต
“ไม่คิดว่าจะได้มาเล่นอะไรแบบนี้ เหมือนได้ย้อนกลับไปเป็นเด็กอีกครั้งเลย ” เธอยิ้มอย่างตื่นเต้น ชายหนุ่มใส่รองเท้าให้ และพาเธอเดินเล่นในลานสเก็ต จนถึงเวลาปิด
21.00 น. เร่ออวี้จับมือเช่อเฟยเดินไปตามทางชมวิวยามค่ำคืนไปเรื่อยๆ หิมะเริ่มโปรยปรายลงมา หญิงสาวมองชายข้างๆที่ดูจะมีความสุขจนไม่รู้สึกหนาว เขานั่งลงใช้นิ้วเขียนบนหิมะเป็นตัวอักษรว่ารักเธอ พร้อมกับโอบไหล่เธอและถ่ายรูปข้อความบนพื้นติดกับเงาของทั้งคู่ด้วย จากนั้นก็ยกมือถือขึ้นมาถ่ายรูปคู่ชัดๆอีกสี่ห้ารูป
“ก็กำลังกลับอยู่นี่ไง” เขาทำท่าจะเดินไปข้าง เธอจึงรั้งมือเขาไว้
“หมายความว่ายังไง อย่าบอกนะว่าพี่จะเดินกลับน่ะ”
“ใช่ ”
“พี่บ้าไปแล้วเหรอ ตอนมาขับรถมา แต่ตอนกลับ เดินกลับเนี่ยนะ ชั้นหนาวจนจะแข็งตายอยู่แล้วนะ ” เธอมองไปที่รถคันหรูของเขาที่จอดอยู่ด้านหลัง
ชายหนุ่มเอามือของเธอมาไว้ในกระเป๋าเสื้อคลุมของตัวเอง และพาเธอเดินหน้าต่อไปเรื่อยๆ
ถึงเธอจะรู้สึกอุ่นขึ้นมาหน่อย แต่การเดินในระยะทางเกือบ15กิโลมันก็ไม่ใช่สิ่งที่เธอต้องการ เธอและเขาเดินเคียงข้างกันไปท่ามกลางหิมะ นี่เขาเพี้ยนไปแล้วเหรอ หรือว่ากินอะไรผิดแปลกไป การเดินกลับบ้านท่ามกลางหิมะอันหนาวเย็นแบบนี้น่ามีความสุขตรงไหนกันนะ หญิงสาวบ่นในใจมาตลอดทาง ขณะที่เขายังเดินมองไฟที่ประดัยไปตามทางอย่างเพลิดเพลิน
เธอเดินมาสักพักก็หยุดเท้าลง
“เลยแยกข้างหน้าไปก็ถึงแล้ว” เขาบอก แต่เธอเดินไม่ไหวแล้ว
“ชั้นเดินไม่ไหวแล้ว ขาชั้นแข็งไปหมดแล้ว”
เร่ออวี้ถอดเสื้อคลุมของตนมาคลุมให้เธอ จากนั้นก็หันหลังและย่อตัวลง “ขึ้นมาสิ่ ชั้นจะแบกเธอกลับเอง”
เช่อเฟยขี่หลังเขาอย่างไม่ลังเล “บอกแล้วว่าให้ขับรถกลับก็ไม่เชื่อ”
“เธอรู้ไหมว่าอะไรที่ทำให้ชั้นมีความสุข”
“การเดินตากหิมะเนี่ยน่ะเหรอ”
“การที่ได้เดินเคียงข้างเธอต่างหาก เธออุตส่าห์ให้เวลาชั้นทั้งวัน ชั้นก็ต้องใช้ให้คุ้มสิ่ ถ้าขับรถกลับ ป่านนี้เราก็คงถึงบ้านและแยกย้ายกันนอนหลับไปนานแล้ว
วันข้างหน้า เราจะมีโอกาสได้จับมือและเดินเคียงข้างกันไปตลอดทางแบบนี้อีกหรือเปล่าก็ยังไม่รู้ ”
“ทำไมพูดแบบนั้นล่ะ แต่ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ชั้นจะไม่จับมือไปกับพี่หรอกนะ”
“หืม”
“แต่ชั้นจะขี่หลังพี่แทน พี่ก็ต้องอยู่แบกชั้นตลอดไป ห้ามบ่นด้วยล่ะ”
“ชั้นสัญญา ตราบใดที่เธอยังไม่หนักถึงร้อยโล จนชั้นแบกไม่ไหวอ่ะนะ”
“เราจะแต่งงานกันใช่ไหม”
“อะไรนะ”
“พี่จะขอชั้นแต่งงานไหม ”
“เรื่องนั้นยังไม่บอก แต่ตอนนี้ชั้นต้องแบกเมียกลับบ้านก่อน ” เขาวิ่งแกล้งเธอ เช่อเฟยจึงหัวเราะร่าออกมา
“ฮ่าๆๆๆ ระวังล้ม”
“พรุ่งนี้ชั้นต้องไปทำงานไม่ไหว เพราะหลังเคล็ดแน่ๆ”
ทั้งสองพูดคุยหยอกล้อกันไปตลอดทาง
MANGA DISCUSSION