“เธอมาที่นี่ทำไม ” ฉินเค่อถามขึ้น

“มาดูพระเอกในสังกัดตัวเองไม่ได้เหรอ”

เช่อเฟยมองทั้งคู่ที่มีท่าทางแปลกๆ หลิวอ้ายจึงมองมาที่เธอและพูดต่อ ” เขาเป็นพระเอกในสังกัดของชั้นเอง”

เช่อเฟยมองฉินเค่อ “อ่อ อืม ” เธอไม่รู้ว่าต้องพูดหรือรู้สึกยังไง

“เฟยเฟย เราไปกันเถอะ ” ฉินเค่อตัดบท

“เดี๋ยว ! ไม่เจอกันตั้งหลายปี ชั้นมีเรื่องจะคุยกับเธอ เป็นการส่วนตัว ” หลิวอ้ายรั้งเธอไว้

“ไม่ได้ เฟยเฟยนัดกับชั้นแล้ว”

“ถ้างั้น เราก็ไปด้วยกันหมดนี่แหละ ” เช่อเฟยเสนอทางเลือก แต่

“ไม่ !” ทั้งคู่ปฏิเสธพร้อมกัน

“ชั้นบอกว่าส่วนตัว เธอต้องไปกับชั้น ” หลิวอ้ายไม่ยอม

“ก็บอกว่าเฟยเฟยนัดกับชั้นแล้ว พูดไม่รู้เรื่องไง” ฉินเค่อพูดกระแทกเสียงไม่พอใจใส่หลิวอ้าย

“เอาล่ะ ๆ เลิกเถียงกันได้แล้ว งั้น ฉินเค่อ นายกลับไปก่อนแล้วกัน ” เธอห้ามทัพและเลือกไปกับหลิวอ้าย  ฉินเค่อคัดค้าน

“เอาน่า เรายังเจอกันอีกหลายวัน นะๆ ” เช่อเฟยปะเหลาะจนฉินเค่อยอม

หลิวอ้ายพาเช่อเฟยมาที่ร้านเหล้าเล็กๆในเมือง ก่อนเข้าร้าน เธอหยิบแมสออกมาจากเสื้อโค้ทแล้วส่งให้เช่อเฟย “เป็นดารา มากินเหล้าในร้านแบบนี้ ใครเห็นเข้า เขาจะมองเธอไม่ดี” เช่อเฟยไม่รับและตอบกลับอย่างมั่นใจ “ชั้นไม่สน” เธอเอาคำพูดของเร่ออวี้มาใช้ พร้อมกับเดินเข้าไปในร้านอย่างมั่นใจ

“ไม่อ่ะ ตอนนี้ชั้นเห็นเขาเป็นแค่เพื่อนคนหนึ่งเท่านั้น เธอถามทำไมเหรอ ”

“ถ้าชั้นบอกเธอว่า ฉินเค่อไม่ได้อยากเลิกกับเธอ แต่ที่ต้องทำแบบนั้นเพราะเขาโดนบังคับ เธอจะกลับมารู้สึกกับเขาเหมือนเดิมไหม”

“เธอกำลังจะพูดอะไรกับชั้นกันแน่”

จากนั้นหลิวอ้ายก็เล่าเรื่องทุกอย่างที่เช่อเฟยไม่เคยรู้มาก่อนให้ฟัง เช่อเฟยฟังเรื่องทั้งหมดแล้วก็รู้สึกสะอึกในใจ ยิ่งดื่มหนักเข้าไปอีก ครึ่งชั่วโมงผ่านไปหลังจากฟังเรื่องทุกอย่างจบ หลิวอ้ายมองเหล้าขวดที่สามที่พึ่งหมดไป ” เธอได้รู้ความจริงทุกอย่างแล้ว ตอนนี้เธอรู้สึกยังไง”

“หมายถึงกับเธอ หรือ ฉินเค่อ ล่ะ”

“ฉินเค่อ”

“ก็ดีที่เธอบอก ชั้นจะได้มองฉินเค่อดีขึ้นมาบ้าง แต่ก็อย่างที่บอกไปตอนแรก ตอนนี้มันเหลือแค่เพื่อนเท่านั้น”

“เธอแน่ใจนะ”

“อืม มีอะไรจะถามอีกไหม เถ้าแก่ ขออีกขวด”

“ขอโทษด้วยนะคุณผู้หญิง เหล้ายี่ห้อที่คุณดื่มหมดแล้ว”

“อะไรเนี่ย ขาดตอนชะมัด” เธอรู้สึกหงุดหงิด

“แต่เหล้าอย่างอื่นยังพอเหลือ คุณจะรับไหม”

“รับเส่ !!!” ตอบโดยไม่คิดอะไรทั้งนั้น

“ไม่ล่ะๆ เถ้าแก่คิดเงินเลย” หลิวอ้ายรีบห้าม เมื่อเห็นท่าทางที่ดูเมามากของคนตรงหน้า เธอก็คิดว่า ต้องรีบพายัยนี่กลับให้เร็วที่สุด ขืนปล่อยให้ดื่มอีก มีหวังได้เช็ดอ้วกของเธอให้เถ้าแก่ที่นี่แน่

“อ้าว ” เธอรู้สึกโดนขัดใจ

“พอแล้ว เธอเมามากแล้วนะ ” หลิวอ้ายพูดด้วยเหตุผล

“ชั้นเนี่ยนะเมา ฮ่าๆๆ ” เธอหัวเราะออกมาก่อนจะฟุบลงบนโต๊ะ หลิวอ้ายรีบพยุงตัวเธอขึ้นมา และวางเงินไว้บนโต๊ะ ก่อนจะประคองเธอออกไป