“อ๊าาา!” เขาตกใจจนเผลอผลักเช่อเฟยจนร่วงเก้าอี้ ก้นจ้ำเบ้า

“พี่เซียว มายืนอยู่ตรงนี้ตั้งแต่เมื่อไรเนี่ย”

“ทำไม ถ้าชั้นไม่ยืนอยู่ตรงนี้ แล้วต่อจากนี้จะเกิดอะไรขึ้นเหรอห๊ะ” เฉิงเซียวหรี่ตามอง

ชายหนุ่มกระชับเสื้อวางมาดแก้เขิน

“พวกคุณที่กำลังคุยกันอยู่ รู้หรือไม่ว่าชั้นอยู่ตรงนี้” เสียงของคนที่กำลังคลำก้นตัวเองอยู่ข้างล่างดังขึ้น ทั้งสองคนจึงรีบเข้ามาประคองตัวเธอให้ลุกขึ้น

“ชั้นไม่ได้ตั้งใจผลักเธอนะ ” ชายหนุ่มพูดเสียงอ่อน

“เงียบไปเลย” เธอดุเขา ก่อนที่จะหันไปบอกเฉิงเซียวที่กำลังจะอ้าปากถาม ” แล้วพี่ก็ไม่ต้องคิดจะถามอะไร เพราะชั้นไม่มีอารมณ์จะตอบ ตอนนี้ชั้นกำลังหงุดหงิดมาก เข้าใจไหมมมม ! ” เช่อเฟยบอกทั้งสองด้วยใบหน้าบึ้งตึง บ่งบอกถึงความอารมณ์ไม่ดี

ห้องโถง – เช่อเฟย กับ ฉินเค่อ ยืนตรงข้ามกัน ในมือถือบทคนละชุด ระหว่างที่ทั้งคู่กำลังอ่านบทอยู่นั้น เร่ออวี้ก็เดินเข้ามา

เขาเอามือดันบทขึ้นมาปิดหน้าฉินเค่อไว้จนเจ้านั่นมองไม่เห็นอย่างอื่นนอกจากกระดาษ

จากนั้นชายหนุ่มก็ยื่นหน้าเข้าไปจูบปากของเธอ ฉินเค่อรีบดันมือของเขาออก

เร่ออวี้จึงถอนปากออกจากเธอ โดยที่ฉินเค่อไม่ทันเห็นสิ่งที่เกิดขึ้น

“นี่ เจ้าคนแซ่เฉิน ไม่เห็นหรือไง ว่าชั้นกับเฟยเฟยกำลังซ้อมบทอยู่ หัดมีมารยาทบ้างเส่” เร่ออวี้ยักไหล่ยียวนก่อนจะเดินจากไป สร้างความหมั่นไส้ให้กับฉินเค่อเป็นอย่างมาก เช่อเฟยอมยิ้ม แล้วบอกให้ฉินเค่อสงบสติอารมณ์ลง “เอาล่ะๆ ซ้อมต่อเถอะ”

“ไง คืนเดียวนี่ ทำนายอารมณ์ดีได้ขนาดนี้เลยเหรอ” เสี่ยวจางทักเร่ออวี้ที่เดินยิ้มร่าเข้ามาในห้อง “คงงั้น เออ ชั้นฝากนายตามดูคนๆหนึ่งให้ชั้นที” เร่ออวี้ยื่นรูปของคนๆนั้นที่อยู่ในมือถือให้เสี่ยวจาง

เสี่ยวจางเลิกคิ้วสงสัย แต่ก็ตกลงไปทำตามที่เพื่อนบอก