รักลับๆของซุปเปอร์สตาร์ - ตอนที่ 32 หิมะแรก
“เขาดีกันแล้ว ๆ ฮิฮิ” จิ่งเกอวิ่งเต้นด้วยความดีใจ “เย้ย !” จิ่งเกอร้องเสียงสูงเมื่อเห็นฉินเค่อยืนมองอยู่ข้างหลัง “ดีใจอะไรของเธอ”
“ไม่เกี่ยวกับนาย ยุ่งจริงๆ เดี๋ยวๆ นายจะไปไหน” จิ่งเกอขวางฉินเค่อไว้เมื่อเห็นว่าเขาจะเข้าไปหาเชื่อเฟย
“ชั้นมาดูว่าเฟยเฟยเป็นไงบ้าง ”
“เพื่อนของชั้นสบายดี นายกลับไปเถอะ ไปๆๆๆ” จิ่งเกอดันฉินเค่อไป แต่จังหวะนั้นเช่อเฟยก็เปิดประตูมาพอดี
“เฟยเฟย” ฉินเค่อยิ้ม
“ฉินเค่อ พวกเธอกำลังทำอะไรกันอยู่เหรอ”
“ก็ห้ามเจ้านี่ไม่ให้เข้าไปกวนเธอน่ะสิ่”
“กวน ! ชั้นไม่ได้จะมากวน แค่เป็นห่วงไม่ได้หรือไง”
“ไม่ได้ !” เสียงเข้มดังขึ้นพร้อมกับชายหนุ่มที่เดินมายืนข้างๆเธอ ฉินเค่อจ้องมองคนตรงหน้าอย่างไม่พอใจ “เอ่อ นายจะมาดูว่าเธอเป็นยังไงใช่ไหม ในเมื่อเห็นแล้วว่าไม่เป็นอะไร นายก็ไปได้แล้ว ” จิ่งเกอบอกกับฉินเค่อ “ในเมื่อเธอดูโอเคดี งั้นชั้นก็หมดห่วงพรุ่งนี้ชั้นจะมาซ้อมบทด้วยนะ” ฉินเค่อบอกกับเช่อเฟย ก่อนจะไปยังส่งยิ้มหวานให้เธอ โดยไม่สนใจว่าเร่ออวี้ยังยืนอยู่ตรงนี้ เช่อเฟยยิ้มตอบ แต่เมื่อรู้สึกถึงรังสีพิฆาต พร้อมกับใบหน้าไม่สบอารมณ์ของคนข้างๆ เธอจึงหุบยิ้มทันที
“เฟยเฟย จื่อหยางโทรมา ชั้นไปคุยโทรศัพท์ก่อนนะ” จิ่งเกอปลีกตัวออกไปรับสาย
“ชั้นกลับห้องและ” ชายหนุ่มพูดงอนๆ
“พี่อวี้ ” เธอเรียกเขาก็หันมา เธอจึงพูดต่อ “ฝันดีนะ” เธอยิ้มหวานให้ แต่เขากลับทำหน้าบึ้งตึงใส่ และเข้าห้องไป หญิงสาวได้แต่งุนงงว่าทำอะไรผิดอีกแล้ว
“ไอ้เพื่อนเวร นี่แกทำอะไรเนี่ย” ชายหนุ่มเข้ามาให้ห้องเมื่อเห็นสิ่งที่มู่หยางทำอารมณ์ก็พุ่งปรี๊ด มู่หยางนอนอืดกินขนมอยู่บนเตียงของเขา จนเศษขนมหล่นเต็มเตียง แค่นั้นไม่พอ อาเล่ยเปิดน้ำอัดลมแล้วมันฟู่ออกมาจนหกเปื้อนเลอะเทอะ เร่ออวี้ขยี้หัวตัวเองอย่างหัวเสีย หมดกันผ้าปูราคาแพง “ที่อื่นก็มีตั้งเยอะ ทำไมต้องมากินบนเตียงของชั้นวะ แม่บ้านๆๆ ” เร่ออวี้เดินตรงไปยังโทรศัพท์ “เตียงเปื้อนแล้ว คืนนี้จะนอนที่ไหนกับใครดีน้ออออออ” มู่หยางเอ่ยขึ้น เร่ออวี้จึงชะงักมือลง และความคิดบางอย่างก็ผุดขึ้น เขาจึงหันไปมองเพื่อนที่นอนยิ้มกันอย่างเจ้าเล่ห์ มุมปากชายหนุ่มก็เผยรอยยิ้มเล็กๆขึ้นทันที
ก๊อกๆๆ เช่อเฟยเปิดประตู ก็เห็นจิ่งเกอยืนอยู่ นานๆจะกลับมาที ไปเจอแฟนมั่งก็ได้”
“ก็ชั้นเป็นห่วงเธอนี่ ”
“ไม่ต้องห่วงหรอก พี่เซียวก็อยู่ ไม่มีใครทำอะไรชั้นหรอก”
“งั้นก็ได้ ดูแลตัวเองดีๆล่ะ ใครรังแกเธอรีบบอกชั้นเลยนะ ชั้นจะมาจัดการมันเอง ”
“จ้า”
พอส่งเพื่อนเสร็จแล้ว เช่อเฟยก็เดินกลับมาที่ห้อง ก็พบเร่ออวี้ยืนอยู่หน้าห้องเธอ “พี่มาทำอะไรตรงนี้ ”
“เธอไปไหนมา”
“ไปส่งจิ่งเกอมา พี่ยังไม่นอนอีกเหรอ”
“เตียงเลอะ รอแม่บ้านมาจัดการ”
“อ๋อ”
“แต่นี่ก็ดึกแล้ว แม่บ้านคงไม่มาแน่ๆ แล้วคืนนี้ชั้นจะนอนที่ไหนได้นะ ถ้านอนห้องโถงอาจจะโดนยุงกัดจนนอนไม่หลับ แล้วพรุ่งนี้ต้องเข้ากองถ่ายแต่เช้าด้วย ถ้านอนไม่พอชั้นต้องแย่แน่ๆ พรุ่งนี้จะทำงานได้ไหม แล้วชั้นจะทำยังไงดี ” หญิงสาวมองชายหนุ่มที่เล่นใหญ่รัชดาลัย ทำท่าน่าสงสารซะเธอต้องยอมแบ่งห้องนอนให้เขานอนด้วยในคืนนี้
หิมะแรกของฤดูหนาวที่โปรยปรายลงมา ในคืนนี้อากาศจึงหนาวเย็นกว่าปกติ
แหม บรรยากาศก็ช่างเป็นใจซะเหลือเกิน
ภายในห้องนอนที่เงียบสนิทจนได้ยินเสียงลมหายใจ หญิงสาวนอนอยู่บนเตียง ชายหนุ่มนอนอยู่บนโซฟาข้างเตียง
เขาเหล่ตามอง ก็พบว่าเธอยังไม่หลับ
หญิงสาวที่ห่มผ้าจนถึงคอส่วนหนึ่งเพราะความหนาว อีกส่วนก็เพราะรู้สึกไม่ปลอดภัย
ชายหนุ่มลุกขึ้นและกระโดดขึ้นมาหาเธอบนเตียงพร้อมเอาตัวแทรกเข้ามาในผ้าห่มของเธอ หญิงสาวหันไปมองชายหนุ่มที่มานอนเบียดอยู่ข้างๆ เธอไม่พูดอะไรและขยับตัวออก ชายหนุ่มก็ขยับตามมา “พี่อวี้”
“หืม”
“พี่กลับไปนอนที่เดิมดีกว่าไหม”
“ไม่อ่ะ ชั้นหนาว” เขากระชับผ้าห่ม
หญิงสาวไม่ถามต่อและหันหลังให้เขา เขาก็หันมากอดเธอส่วนมือข้างหนึ่งก็เข้าไปอยู่ในเสื้อของเธอ “พี่อวี้ พี่จะทำอะไร เอามือออกไปนะ” หญิงสาวเริ่มดิ้นเพราะมือที่กำลังซุกซนไปทั่วของเขา “พี่อวี้หยุดเดี๋ยวนี้นะ” เธอร้องบอกเมื่อเขากำลังถอดเสื้อผ้าตัวเอง
เธอพยายามดันตัวเขาออกแต่เขากอดเธอไว้ส่วนมืออีกข้างก็ถอดกางเกงของตัวเองอย่างทุลักทุเล “ทำไมไม่หลุดสักทีวะ” เขาบ่นเมื่อกางเกงถอดไม่ออกสักที และแล้วกางเกงก็ถูกโยนไปอยู่บนพื้น เขาดึงตัวเธอเข้ามาและซุกใบหน้าไปที่ซอกคอของเธอ “พี่อวี้ หยุดเดี๋ยวนี้นะ” เธอดันตัวเขาออก
เขาหยุดชะงักไปทันที “ชั้นหยุดก็ได้”
พูดเสียงอ่อย หญิงสาวเห็นหน้าที่ดูเหวอของเขา เธอก็ยิ้มออกมา “คนซื่อบื้อ” พูดจบเธอก็ดึงตัวเขาเข้ามาจูบ ชายหนุ่มจึงสานต่อจากเมื่อกี้ทันที