“………….”

” ในเมื่อเธอไม่ปฏิเสธ งั้นชั้นก็จะถือว่าเธอตกลง”

“ถึงชั้นไม่ได้ปฏิเสธ แต่ชั้นก็ไม่ได้ตอบตกลงนะ”

“พอดีว่าชั้นไม่ค่อยเข้าใจความหมายในสิ่งที่เธอพูดน่ะ ไม่รู้ล่ะ จากวินาทีนี้ไป เธอเป็นแฟนของชั้นแล้ว” ชายหนุ่มตอบอย่างเอาแต่ใจและเอนหัวมาซบไหล่เธอพร้อมกับหลับตาลงอย่างผ่อนคลาย

“เฮ้อ กว่าจะเสร็จ” ประตูรถเปิดออกพร้อมกับเฉิงเซียวที่ขึ้นมานั่งประจำที่เช่อเฟยรีบดันหัวเร่ออวี้ออก ชายหนุ่มจึงปรับเบาะให้เอนนอนลงไป กอดอกไว้พร้อมกับทำหน้าเซ็ง

“อ้าว พี่อวี้ ทำไมมาอยู่ที่นี่ล่ะ รถเสียเหรอ” เฉิงเซียวหันมาเห็นเร่ออวี้จึงถาม

“อยากกลับคันนี้” ตอบห้วนๆแบบนี้ คงกำลังหงุดหงิดอะไรอยู่แน่เลย คงไม่ใช่ชั้นหรอกมั้ง เฉิงเซียวเหมือนจะรู้ตัวจึงหันกลับไปข้างหน้าตามเดิม

เมื่อทุกอย่างเงียบลงพระเอกหนุ่มจึงลืมตาขึ้นและชะเง้อมอง สองสาว เฉิงเซียวกำลังเล่นมือถืออยู่ที่เบาะด้านหน้า

ส่วนเช่อเฟยกำลังหลับ เห็นดังนั้นรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ก็ผุดขึ้น ได้ทีล่ะ แต่มือหนาของเขารั้งตัวเธอเอาไว้ทำให้ไม่สามารถลุกขึ้นได้ “พี่ ” เธอเตรียมจะต่อว่า “ชู่ววว” ชายหนุ่มเอานิ้วชี้แนบปากเพื่อบอกว่าอย่าเสียงดังและส่งสายตาไปที่เบาะด้านหน้าซึ่งเป็นตำแหน่งของเฉิงเซียว

เช่อเฟยจึงยอมนอนนิ่งๆอย่างว่าง่าย ชายหนุ่มจึงยิ้มอย่างพอใจ และยื่นหน้ามาใกล้พร้อมกับจูบไปที่ปากของเธอหนึ่งที

หญิงสาวถลึงตาใส่และตีไปที่ต้นแขนของเขาเสียงดังเพี๊ยะ “หืม” เฉิงเซียวได้ยินเสียงจึงหันมามองก็เห็นเร่ออวี้นอนลูบแขนตัวเองอยู่

ชายหนุ่มเดินผ่านหน้าเธอไป

“อุตส่าห์ไปถึงปักกิ่ง แต่ก็เสียเวลาเปล่า เมื่อไรจะยอมรับสักที ว่าเธอไม่ได้รักนายอีกแล้ว “หลิวอ้ายตะโกนตามหลังมาอย่างคับแค้นใจ ฉินเค่อหยุดเท้าลง

“รู้ไหมอะไรที่ทำให้ชั้นเสียใจมากที่สุด ไม่ใช่การที่เช่อเฟยไม่รัก แต่มันคือ การที่ชั้นได้พบกับเธอ ” เดินจากไปอย่างไร้เยื่อใย

ประโยคของฉินเค่อทำเอาหลิวอ้ายแทบล้มทั้งยืน สิบกว่าปีที่รู้จักกัน นายเป็นคนเดียวที่มีความหมายกับชั้น แต่ชั้นกลับไร้ค่าสำหรับนาย

ดับบลิวดี โมเดลลิ่ง บ่ายวันนี้หลิวอ้ายเซ็นเช็คไป3ใบ มูลค่ากว่า สี่แสนบาท เพื่อชดใช้ค่าเสียหายที่ฉินเค่อเบี้ยวงานที่รับไว้

เธอมองสัญญาของฉินเค่อที่อยู่ในลิ้นชัก เธอจึงต่อสายไปหาเลขา

“เรียกพี่เจียงมาพบชั้นที”

5 นาที ต่อมา ก๊อกๆ “เชิญค่ะ”

ผู้จัดการของฉินเค่อเดินเข้ามา สายตาของเขามองเช็คที่วางอยู่บนโต๊ะก็รู้สึกไม่ดี

“คุณหลิวเรียกพี่มาพบเพราะเรื่องที่ฉินเค่อทำตัวไม่ดีใช่ไหม คุณหลิวคงอยากตำหนิที่พี่ดูแลฉินเค่อไม่ดีใช่ไหม ”

“ที่ชั้นเรียกพี่มาพบเพราะจะบอกว่า ช่วงนี้ถ้าฉินเค่อยังไม่พร้อมจะทำงาน ก็ยังไม่ต้องรับงาน รอให้เขาพร้อมแล้วค่อยรับ แค่นี้แหละที่จะบอก”

ผู้จัดการรับคำและเดินออกไป

หญิงสาวปิดลิ้นชักลงและทิ้งตัวลงพนักเก้าอี้อย่างเหนื่อยล้า