“อะไรนะ ! พี่อวี้รู้เรื่องที่เธอทำแล้วงั้นเหรอ แล้วเขารู้ไหมว่าเป็นชั้น เฮ้อออ ค่อยโล่งอกหน่อย งั้นตอนนี้เธอก็หายหน้าไปสักพัก อย่าพึ่งกลับไปให้เขาเห็นหน้า แค่นี้แหละ” ไป๋หลันมองเซี่ยปินที่เดินคุยโทรศัพท์ไปมาเป็นหนูติดจั่น เมื่อเธอคุยเสร็จไป๋หลันจึงถามขึ้น “เป็นอะไรของเธอ ทำไมดูร้อนรนอย่างนั้น”
“ก็ยัยช่างเสื้อที่ชั้นให้ไปทำงานให้น่ะสิ่ ไม่รู้จักระวังตัว ทำให้พี่อวี้จับได้ โชคดีที่พี่อวี้ไม่รู้ว่าเบื้องหลังคือชั้นน่ะ”
“แล้วสรุปเรื่องที่เธอบอกว่า ฉินเค่อกับเช่อเฟยเคยเป็นแฟนกันน่ะเรื่องจริงหรือเปล่า”
“จริงสิ่พี่ ชั้นได้ยินเต็มสองหู ”
“แล้วทำไมถึงเลิกกันอ่ะ”
“ชั้นก็กำลังสืบอยู่นี่ไง คนที่จ้างไปก็ไม่ได้เรื่องเลยจริงๆ ทำให้ชั้นพลาดช็อตเด็ดไปสะได้” เซี่ยปินรู้สึกเจ็บใจ
สี่ทุ่มห้านาที การฉลองก็จบลง ทีมงานขึ้นรถกลับที่พักกันไปหมดแล้ว เหลือเพียง เฉิงเซียว เช่อเฟย และเร่ออวี้
“ขอบคุณที่พี่ช่วยชั้นให้พ้นจากคนๆนั้น” เช่อเฟยบอกกับชายหนุ่ม
“ชั้นก็แค่รู้สึกรำคาญ พี่เซียวกลับกันไปก่อนเลยนะ ” ชายหนุ่มหันไปบอกกับเฉิงเซียว ก่อนจะเดินไปที่รถคันหรูของตัวเองและขับออกไปอย่างรวดเร็ว
“เฟยเฟย กลับกันเถอะ” เฉิงเซียวบอกและขึ้นไปนั่งรอบนรถเช่อเฟยรู้สึกเศร้าในใจอย่างบอกไม่ถูกและเดินขึ้นรถไป
ผับหรู – รถสปอร์ตสีดำขับมาจอดหน้าผับ พระเอกหนุ่มลงมาจากรถ และโยนกุญแจรถให้พนักงานขับไปจอด ชายหนุ่มเดินเข้ายังห้องวีไอพีที่เพื่อนจองไว้ทันที โดยไม่สนใจสาวๆในผับที่มองจ้องเขากันตาเป็นมัน
“นั่นๆ เร่ออวี้ ซุปตาร์ฟ้าประทานนี่”
“ไหนๆ หูยยย หล่ออ่าาาา” เสียงกรี๊ดของสาวๆในผับดังลอดเข้ามาในห้อง
จนมู่หยางและเพื่อนอีกสามคนยังรู้สึกอิจฉา
“ซุปตาร์ฟ้าประทานเสด็จมาแล้ว ผับจะแตก ไหมเนี่ย” มู่หยางพูดแซว แต่เร่ออวี้ไม่สนใจทันทีที่ทิ้งตัวลงบนโซฟา เขาก็กระดกเหล้าเข้าปากรวดเดียวหมด จนเพื่อนๆแปลกใจ
“อารมณ์ไม่ดีเหรอวะ ” เพื่อนคนแรกเอ่ยถาม
“เออ ไปหงุดหงิดอะไรมาวะเพื่อน ” มู่หยางถามต่อ แต่เร่ออวี้ไม่ตอบและเอาแต่ดื่มเหล้าอยู่อย่างนั้น ใช่ตอนนี้เขารู้สึกหงุดหงิดมาก มากถึงมากที่สุด โดยเฉพาะตอนที่ภาพของฉินเค่อกำลังกอดเช่อเฟยมันวกเข้ามาในสมอง มู่หยางมองแก้วเหล้าว่างเปล่าที่ถูกวางลงครั้งที่ห้า
“แกว่าเพื่อนเรามันดูแปลกๆไปไหมวะ ไม่พูดไม่จา” อู๋ซินตอบกลับ
“หรือว่าเครียดเรื่องงานมาวะ” อาเล่ยเสริม
“อาจจะใช่ อ๋าาา ชั้นนึกวิธีที่จะให้มันผ่อนคลายออกแล้ว” มู่หยางเริ่มคิดอะไรได้
“หืมม” เพื่อนสองคนมองอย่างสงสัย
“แต่ชั้นว่าพวกเราหุบปากเหอะ ถ้ายังไม่อยากตาย ” เสี่ยวจางบอกเพื่อนๆที่กำลังปรึกษากันอยู่ ให้มองพระเอกหนุ่มที่นั่งมองแก้วเหล้าด้วยสายตาที่เหมือนอยากจะทุบให้แหลกเป็นชิ้นๆ มู่หยางกลืนน้ำลายลงคออย่าง
กล้าๆกลัวๆ แต่ก็อยากลองเสี่ยงกับวิธีของตนดู
“เพื่อน นายดื่มเยอะแล้วระวังจะเมาจนขับรถกลับไม่ไหว เอ้อ พอดีเลย ชั้นพกยาแก้แฮ้งค์มา นี่ ” มู่หยางใส่ยาลงไปในแก้วของพระเอกหนุ่ม เร่ออวี้มองยาเม็ดเล็กที่ค่อยๆลงไปอยู่ก้นแก้วและเริ่มละลาย
มู่หยางยิ้มบางๆก่อนจะหันมาหาเพื่อนอีกสามคนที่รีบเอามือปิดแก้วไว้เพราะรู้ว่านั่นคือยาอะไรมู่หยางจึงเก็บยาใส่กล่องและเดินไปนั่งรวมกับเพื่อนอีกสามคน
พระเอกหนุ่มยกเหล้าขึ้นดื่มจนหมดเช่นเคยโดยไม่สงสัยอะไร
“ทำแบบนี้จะดีเหรอวะ” อู่ซินกระซิบถามมู่หยาง
“ชั้นว่ารนหาที่ตายว่ะ” เสี่ยวจางพูดเสริม
“เอาน่า ลองดู เดี๋ยวชั้นจะหาพีอาร์ที่สวยที่สุดให้มาอยู่เป็นเร่ออวี้เพื่อนตอนยาออก
ฤิทธิ์ รับรองหายเครียด ฟินท้้งคืน ฮึ ฮึ ฮึ ”
มู่หยางพูดจบก็รีบเดินออกไปจากห้องทันที
เพื่อนอีกสามคนมองหน้ากันแล้วส่ายหัวกับความดื้อรั้นของมู่หยาง หาเรื่องตายกันแท้ๆเลย
เวลาผ่านไป10นาที เร่ออวี้เริ่มรู้สึกเบลอๆและมีอาการแปลกๆเกิดขึ้นในร่างกาย
ตอนแรกเขาคิดว่าตนดื่มเยอะไปจนเมา แต่นี่มันไม่ใช่อาการของคนเมา หรือว่า ยานั่น !
ชายหนุ่มจ้องไปที่เพื่อนสามคน และมู่หยางที่เดินเข้ามาพร้อมกับพีอาร์สาวสวยพอดี
“ไอ้เพื่อนชั่ว ! กล้ามากนะที่เอายาปลุกเซ็กส์ให้ชั้นกิน พวกแกยังเป็นเพื่อนชั้นอยู่หรือเปล่า” เขาสบถด่าออกมา
“ชั้นก็แค่อยากให้นายผ่อนคลาย นี่ชั้นไปติดต่อหาพีอาร์เบอร์หนึ่งในปักกิ่งมาเลยนะ ชั้นอยากให้นายมีความสุขนะเว้ย ไปดูแลเพื่อนพี่สิ่” มู่หยางบอกพีอาร์สาว
“ชั้นไม่ต้องการ” เร่ออวี้พูดด้วยน้ำเสียงติดขัดเริ่มจะควบคุมตัวเองไม่อยู่ เขาจึงรีบวิ่งออกไปทันที
“อ้าว อะไรวะ” มู่หยางรู้สึกไม่เข้าใจ
“อยู่ดีๆไม่ชอบ สมควร” อาเล่ยพูดขึ้น
“คนหวังดี ก็ผิดเหรอวะ” มู่หยางก็ยังไม่รู้ตัวว่าตนทำผิดไป
“เร่ออวี้มันไม่ชอบอะไรแบบนี้มาแต่ไหนแต่ไรแล้ว แกก็รู้ดี แล้วยังทำอีก” เสี่ยวจางบอกกับมู่หยางให้เข้าใจ
“เซ็งโว๊ยย” มู่หยางยีหัวตัวเองจนยุ่งอย่างหงุดหงิด
MANGA DISCUSSION