ห้าทุ่มพอดี เช่อเฟย วางแก้วเหล้าที่ว่างเปล่าลง และส่ายหัวเพื่อไล่อาการเมานิดหน่อย “จะกลับแล้วเหรอ เดี๋ยวชั้นไปส่ง” จิ่งเกอรีบสะพายกระเป๋า
“ไม่ต้องๆๆ ชั้นกลับเองได้ ” เช่อเฟยรีบปฏิเสธเพราะบ้านเธออยู่คนละทางกับจิ่งเกอและไกลกันมาก เธอไม่อยากเป็นภาระของเพื่อนสาวถึงแม้จิ่งเกอจะมีรถส่วนตัวก็ตาม
“เธอเมาจะกลับไหวเหรอ ให้ชั้นไปส่งเถอะ”
“เธอเคยเห็นชั้นเมาหรือไงห๊ะ คอชั้นแข็งยิ่งกว่าหินอีกนะ ไม่ต้องห่วง ชั้นกลับเองได้”
“งั้นก็ได้ แต่ถึงบ้านแล้วต้องโทรบอกชั้นด้วยนะ”
“จ้า เพื่อนรักกกก บาย ”
“บาย” บอกลาจิ่งเกอเสร็จ เช่อเฟยก็เดินออกไปจากคลับเฮ้าท์ทันที ร่างบางเดินมาถึงที่จอดรถด้วยอาการมึนนิดหน่อย เธอเดินไปเรื่อยๆจนเกือบจะถึงรถของตน แต่จังหวะนั้นสายตาของเธอก็เหลือบไปเห็น แผ่นหลังของชายคนหนึ่งที่ยืนอยู่ข้างรถสปอตสีดำที่จอดถัดจากรถของเธอไปหนึ่งคัน เสื้อเชิ้ตที่เข้ากับรูปร่างนั้นแค่แผ่นหลังก็ ทำให้เธอรู้สึกคุ้นเคย ทรงผมถึงแม้จะมองจากด้านหลังเธอก็มั่นใจว่าต้องใช่แน่ๆ คนที่เธอคิดถึงมาตลอดตั้งแต่ที่เลิกกันไป แต่ ความจริง ไม่ใช่ ! เร่ออวี้รู้สึกว่ามีคนเดินมาจึงหันหน้ามา ดวงตาคมจึงสบเข้ากับดวงตาหวานที่กำลังจ้องมองเขาราวกับจะสื่ออะไรบางอย่าง เช่อเฟยมองเร่ออวี้ แต่ ความคิดถึงมากจากข้างในบวกกับความเมาทำให้ดวงตาของเธอมองคนที่ยืนอยู่ตรงนั้นเป็น ฉินเค่อ แฟนเก่าของเธอ เร่ออวี้มองเช่อเฟยนิ่งอย่างไม่เคยมองใครมาก่อน ‘ใบหน้าของสาวเจ้าที่แสนจะจืดชืดไม่แต่งเติม แต่มีความสวยน่ารักธรรมชาติ ‘ เช่อเฟย ยิ้มอย่างดีใจพร้อมกับสองเท้าที่รีบวิ่งเข้าไปกระโดดกอดคอเร่ออวี้จนตัวลอย ทางเร่ออวี้ที่ไม่ทันตั้งตัวก็เผลอคว้าเอวเธอไว้เพราะกลัวเธอจะล่วง เช่อเฟยกอดเร่ออวี้แน่นด้วยความเข้าใจผิด แต่เร่ออวี้ก็ไม่ผลักเธอออก เพราะคิดว่าเธออาจจะเป็นแฟนคลับที่คลั่งใคล้เขามาก ถึงแม้เขาจะไม่เคยให้แฟนคลับเข้าใกล้ขนาดนี้มาก่อนก็ตาม “ในที่สุดนายก็กลับมา ฉินเค่อ ถึงแม้ตอนที่คบกับฉินเค่อเธอก็ไม่เคยทำแบบนั้นก็ตามเร่ออวี้มองเช่อเฟยที่กล้าทำในสิ่งที่เขาไม่คิดว่าจะมีใครกล้าทำ ! เธอจูบเขา ! แต่เมื่อได้กลิ่นแอลกอฮอล์จากเธอ เขาก็เดาออกว่าทำไมเธอถึงกล้าทำแบบนี้ เร่ออวี้สะกิดเช่อเฟยให้ได้สติ เช่อเฟยละออกจากปากของเขา “หวานจัง” เช่อเฟยเลียปากตัวเองแจ๊บๆ การกระทำของเธอทำให้ เร่ออวี้เริ่มทำตัวไม่ถูก และจะวางเธอลง แต่เช่อเฟยกอดคอเขาไว้แน่น “คืนนี้
“เมามากก็กลับนอน ยัยเตี้ย!” เสียงเข้มออกมาจากปากของเขา แต่เช่อเฟยเอาแต่ส่ายหัวและกอดอยู่แบบนั้น เร่ออวี้เริ่มทนไม่ไหวพยายามดันตัวเธอออก แต่ไม่เป็นผล จนสุดท้ายมือของเธอที่กอดเขาอยู่ก็ค่อยๆคลายออก พร้อมกับเธอที่หมดสติซบอยู่กับอกกว้างของเขา “ยัยเตี้ย เธอ ๆ ” เร่ออวี้ สะกิดเช่อเฟย แต่เธอไม่มีทีท่าว่าจะตื่น เร่ออวี้ถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยหน่าย และอุ้มเธอเข้าไปวางไว้ในรถสปอตคันหรูของเขา เขาเข้ามานั่งตรงที่คนขับ และมองคนตัวเล็กที่หลับอยู่ตรงเบาะข้างๆ คิ้วดำขมวดขึ้นเป็นปมเพราะไม่รู้ว่าจะทำยังไงกับเธอดี เร่ออวี้จึงตัดสินใจขับรถออกไป
-5นาที เร่ออวี้ก็มาถึงคอนโดส่วนตัวของตน เขาค่อยๆวางเช่อเฟยไว้บนเตียง มือหนาจึงหยิบมือถือออกมาและกดโทรออกไปทันที
เมื่อปลายสายรับแล้ว เสียงเข้มจึงพูดขึ้น
[ มาที่ห้องชั้นที] พูดจบก็กดวางโดยที่ไม่ทันให้อีกฝ่ายตอบกลับ ดวงตาคมมองไปยังร่างบางที่นอนไม่ได้สติอยู่บนเตียง ก๊อกๆๆ เสียงเคาะประตูดังขึ้น เร่ออวี้จึงรีบเดินไป ประตูเปิดออกพร้อมกับสาวสวยที่ยืนอยู่ด้วยใบหน้าบอกบุญไม่รับ “ดึกขนาดนี้เรียกชั้นมาทำไม ” อวี้ชิง พี่สาวของเร่ออวี้บ่นน้องชายที่รบกวนเวลานอน
“คืนนี้มาดูแลคนให้ชั้นหน่อย”
อวี้ชิงขมวดคิ้วสงสัย “ดูแลใคร”
เร่ออวี้พาอวี้ชิงไปยังห้องนอน เมื่ออวี้ชิงเห็นผู้หญิงแปลกหน้านอนอยู่บนเตียงของน้องชายก็รู้สึกตกใจ “เธอเป็นใคร แล้วนายพามาทำไมเนี่ย” อวี้ชิงหันไปมองน้องชายอย่างสงสัย
“บังเอิญเจอเธอเมาหมดสติเลยพามา ฝากพี่ดูแลเธอด้วยแล้วกัน ชั้นไปล่ะ” พูดจบเร่ออวี้ก็จะหันหลังเดินออกไป
“แล้วนายจะไปไหน”
“กลับบ้าน ฝากด้วยนะ” พูดจบเร่ออวี้ก็เดินออกจากห้องไป
“ลำบากชั้นอีก น้องคนนี้นี่ จริงๆเลย แล้วนี่ก็เป็นสาวเป็นนางทำไมถึงปล่อยให้เมาจนขาดสติขนาดนี้ ถ้าโดนคนไม่ดีพาไปทำไม่ดีไม่ร้าย จะทำไงเนี่ยห๊ะ ” อวี้ชิงมองเช่อเฟยแล้วส่ายหัวก่อนจะดึงผ้าห่มมาห่มให้เธอ
MANGA DISCUSSION