3 ทุ่มครึ่ง”คัต โอเค วันนี้พอแค่นี้ก่อน พรุ่งนี้มาถ่ายกันต่อ แยกย้ายได้” เสียงคัตของผู้กำกับครั้งนี้ดูอารมณ์ดี ผิดกับเมื่อเช้า อย่างสิ้นเชิง

“พี่อวี้ เฟยเฟย วันนี้อยากกินอะไร ชั้นจะสั่งมาให้ ” เฉิงเซียวถามทั้งคู่และยกมือถือขึ้นมาเพื่อกดสั่งอาหารแต่พระเอกหนุ่มที่กำลังดื่มน้ำอยู่ก็ชิงพูดขึ้นว่า “ผมไม่หิว” เขาตอบด้วยน้ำเสียงเรียบและเดินไปอย่างไม่สนใจ เช่อเฟยมองเร่ออวี้ที่เดินผ่านไป เธอก็รีบถอดเครื่องแต่งตัวออกเฉิงเซียวหันมาหา เช่อเฟยเพื่อฟังคำตอบ

“ชั้นก็ไม่หิวเหมือนกันค่ะ ขอตัวก่อนนะคะ”

เช่อเฟยตอบแบบเดียวกันและรีบเดินตามเร่ออวี้ไปเฉิงเซียวมองตามไป แต่ก็ไม่ได้ใส่ใจอะไร

ชั้นสอง ‘ “พี่อวี้ ” เช่อเฟยสาวเท้ามาอย่างไวเพื่อตามเร่ออวี้ให้ทัน เร่ออวี้ที่กำลังจะเปิดประตูห้องจึงหยุดฟังโดยไม่หันมามองเธอ

“วันนี้เป็นเพราะพี่ที่ช่วยให้ชั้นเข้าใจความรู้สึกของตัวละครและแสดงออกมาได้ ขอบคุณนะคะ” เช่อเฟยมองใบหน้าด้านข้างของพระเอกหนุ่ม ดวงตาเขาจ้องไปที่ประตูตรงหน้า เขายืนนิ่งและไม่พูดอะไรกับเธอเลย

คลิ๊ก มือหนาเปิดประตูออกและเดินเข้าไป เขาปิดประตูลงโดยไม่สนใจว่าเธอยังยืนอยู่ตรงนั้น เช่อเฟยมองประตูที่ปิดสนิทและถอนหายใจออกมา และเดินเข้าห้องของตัวเองไป

เร่ออวี้ทิ้งตัวลงบนโซฟาเพื่อสงบสติอารมณ์ ไม่ใช่อารมณ์โกธรแต่เป็นอารมณ์อย่างอื่นที่เกิดขึ้นตอนถ่ายฉากสุดท้ายของคืนนี้ เป็นฉากบนเตียงของเขาและเธอ ภาพตอนที่กระดุมของเธอถูกปลดออก จนเห็นเกาะอกตัวจิ๋ว เห็นเนินอก และผิวขาวเนียนของเธอ จู่ๆใจของเขาก็เต้นแรงมาก ใบหน้าร้อนผ่าว ร่างกายมีปฏิกิริยาบางอย่างตอบสนองขึ้นทั้งๆที่มันไม่เคยเกิดขึ้นกับใครมาก่อน

ตั้งแต่ตอนจูบแล้ว ทั้งๆที่ยั้งปากไม่ให้โดนปากเธอ แต่ผลที่ออกมาก็เป็นอย่างที่ทุกคนเห็น เขาเผลอจูบเธอจริงๆ โดยที่ยั้งตัวเองไม่อยู่ พระเอกหนุ่มนั่งกุมขมับ ยิ่งคิดก็ยิ่งไม่เข้าใจตัวเอง

‘หรือว่าเราจะชอบเธอไปแล้ว ไม่สิ่ แบบเธอเนี่ยนะ ไม่เคยอยู่ในสายตาสักนิด ‘ ไม่เคยอยู่ในสายตา แต่ก็ไม่เคยลืมวันแรกที่ได้พบกับเธอ

เขาคิดหนักจนคิ้วขมวดแน่นเป็นปม

เช่อเฟยเปิดมือถือขึ้นต่อสายหาจิ่งเกอเพื่อนรักที่ไม่ได้คุยกันหลายวันแล้ว ตื๊ดดด

‘เฟยเฟย ถ่ายละครเป็นยังไงบ้าง ชั้นกลัวเธอยุ่ง เลยไม่กล้าโทรหา’

“กว่าจะได้ในแต่ละวัน ชั้นโดนด่าจนน่วมไปหมดแล้ว เพื่อนรัก ชั้นคิดถึงเธอจังเลย อยู่ที่นี่เหนื่อยมากเลย การเป็นนักแสดงทำไมมันถึงได้ยากเย็นขนาดนี้”

‘มือใหม่ก็แบบนี้แหละ จะให้เก่งเหมือนมืออาชีพได้ยังไงล่ะ เธอก็ใจเย็นๆ ค่อยๆเป็นค่อยๆไป ว่าแต่ ฉากเลิฟซีนกับพระเอกสุดหล่อของชั้นล่ะ เป็นยังไงบ้าง เขาจูบเธอหรือยังห๊ะ’

“อืม”

‘จริงหรือปลอม’

“จริง”

‘กรี๊ดดดดดดดด เฟยเฟย เธอทำชั้นคลั่งนะรู้ไหม ปากเขาหวานไหม ดูดดื่มหรือเปล่า ก่อนจูบกินลูกอมรสอะไร รสสตรอเบอรี่หวานหอม หรือรสมิ้น เผ็ด ร้อน น่ะห๊ะ ‘

“คิดไปไกลนะเธอน่ะ ไม่ได้กินรสอะไรทั้งนั้นแหละ ”

‘ดับฝันอีกและ เธอพลาดของดีแล้วเพื่อนรัก ถ้าเป็นชั้นนะ จะกัด จะดูด ให้ปากเจ่อกันไปข้างนึงเลย ‘

“เอาไว้ชั้นจะบอกแฟนของเธอให้นะ”

‘โอ๊ย เสียอารมณ์ ทั้งทึ่มทั้งบื้อ อย่างแฟนชั้นน่ะหรอจะทำแบบนี้เป็น พูดแล้วอารมณ์เสีย นอนดีกว่า ‘

“ฝันดีนะ เพื่อนรัก ”

‘จ้าาาา เธอก็เหมือนกันนะ บายยย’

หน้าจอมือถือดับลงภายในห้องก็เกิดความเงียบเหงา จู่ๆเสียงท้องก็ร้องดังท่ามกลางความเงียบ

“รู้สึกหิวซะแล้วสิ่ ตอนพี่เซียวถามละทำเป็นไม่หิวนะ เช่อเฟย เอ๊ย ” เช่อเฟยเดินลงมาด้านล่างที่ปิดไฟจนมืด เพราะ ทุกคนเข้านอนกันหมดแล้ว มีเพียงห้องครัวเท่านั้นที่ยังเปิดไฟอยู่ เธอเดินไปจนถึงหน้าห้องครัว เพราะประตูไม่ได้ปิดเธอจึงเห็นว่ามีคนอยู่ ซึ่งก็คือเร่ออวี้นั่นเอง

เขายืนหันหลังอยู่จึงไม่เห็นว่าเธอมอง

เธอยืนมองเขาที่กำลังผัดอะไรสักอย่างอยู่ในกระทะ เธอได้กลิ่นหอมของอาหารที่เขาทำโชยออกมา มันทำให้ท้องเธอร้องหนักเข้าไปอีก แต่จะเข้าไปก็ไม่กล้า เธอจึงตัดสินใจจะไปหาอะไรกินข้างนอกแล้วกัน เช่อเฟยหมุนตัวและกำลังจะก้าวเท้า เสียงเข้มของเขาก็ดังขึ้นจากด้านหลัง

“ดึกป่านนี้ไม่มีร้านอาหารที่ไหนเปิดรอเธอหรอก”

เช่อเฟยหันไปมอง แต่เขายังยืนหันหลังอยู่

“พี่รู้ได้ไงว่าชั้นอยู่ตรงนี้” ทั้งๆที่เขายืนหันหลังอยู่ตลอดเวลา ทำไมถึงเห็นว่าชั้นยืนอยู่ และเขายังรู้อีกว่าชั้นคิดจะไปหาอะไรกินข้างนอก เขาอ่านใจชั้นออกเหรอ

เร่ออวี้หันมาพร้อมวางอาหารที่พึ่งทำเสร็จลงบนโต๊ะ “เสียงท้องของเธอร้องดังขนาดนั้น ใครไม่รู้ก็แปลกละ” ดวงตาคมมองเธอแวบหนึ่งก่อนจะเปลี่ยนไปมองอาหารฝีมือเขาตรงหน้า

ผัดผักใส่อกไก่ เนื้อสันในอบ และโจ๊กเห็ดหอมที่ควันกำลังพวยพุ่งอยู่ กลิ่นหอมของอาหารทำให้เช่อเฟยเผลอกลืนน้ำลายดังเอิ๊ก

“จะยืนมองอีกนานไหม ”

เร่ออวี้วางจานเปล่าพร้อมช้อนส้อมไว้ที่ฝั่งตรงข้ามตัวเอง นั่นหมายความว่า เขาชวนชั้นกินข้าวด้วยงั้นเหรอ เพราะความหิวจึงทำให้เช่อเฟยก้าวผ่านความกลัวที่มีต่อเขา และรีบเข้าไปนั่งตรงจานที่เขาวางไว้ให้

และเริ่มตักอาหารกินทันที

“ถ้าพี่เต็มใจให้ชั้นกินด้วย ชั้นก็ไม่เกรงใจละนะ “เช่อเฟยกินอาหารอย่างเอร็ดอร่อย

โดยที่พระเอกหนุ่มก็กินไปด้วยและแอบมองเธอเป็นระยะๆท่าทีของเธอทำให้เขาเจริญอาหารไม่น้อยเลย

ภาย ในห้องกินข้าวมีเพียงแค่เสียงช้อนที่ดังตอนตักอาหารเท่านั้นไร้เสียงพูดคุยใดๆจากคนทั้งสอง โดยเฉพาะหญิงสาวที่ก้มหน้าก้มตากินอาหารอย่างหิวโหยจนไม่สนใจสิ่งรอบข้าง