รักซ่อนร้าย นายซาตานรักผิดคน - ตอนที่ 43 ชื่อเสี่ยวซูน่าฟังกว่า

“ฉันก็แค่พูดความจริงเท่านั้นเอง”

หลินเฟิงแบมือออกมา พลันขมวดหัวคิ้วอีกครั้ง แล้วถามทันที “คุณนายหญิงฉู่ ฉันขอถามหน่อยว่า เมื่อกี้ คุณหวังคนนั้นเป็นใครกันคะ? ถึงได้ไม่มีมารยาทกับคุณแบบนั้นซะเลย”

ฉินซูหลุบตาต่ำ พูดว่า “เธอเป็นเพื่อนสนิทของหยุนซี”

“นั่นมันก็มากเกินไป ในบ้านตระกูลฉู่มันช่างกล้ามากที่จะพูดลามปามต่อคุณได้อย่างไร”

ได้แต่ส่ายหน้าไปมาและพูดถอนหายใจ “แต่ว่าหยุนซีเด็กนี่ก็ไม่ควรจริง ไม่ให้เกียรติคุณเลยสักนิด”

ฉินซูได้แต่ยิ้มแต่ไม่พูดอะไรเลย

หวังอี้หลินเป็นคุณนายหญิงตัวจริงของตระกูลฉู่ ส่วนเธอเป็นได้แค่ของปลอมเท่านั้นเอง

หลินเฟิงเห็นรอยยิ้มบนหน้าของเธอ ยังไงก็เป็นห่วงเธอขึ้น

หญิงสาวธรรมดาได้แต่งเข้าบ้านอภิมหาเศรษฐี คนภายนอกมองดูหรูหรา ทว่าความจริงแล้วมีคลื่นใต้น้ำอยู่เสมอ

เมื่อคิดเช่นนี้ หลินเฟิงได้แต่พูดว่า “คุณนายหญิงฉู่ต่อไปหากมีเรื่องให้ฉันช่วย รีบบอกฉันทันที”

“ท่านประธานหลิน เอ่อ….”

“อย่าเรียกฉันว่าประธานหลินเลย เรียกฉันว่าอาสิ!”

ฉินซูตะลึงทันที แต่ไม่ปฏิเสธและพูดตามว่า “งั้นได้ ต่อไปคุณก็อย่าเรียกฉันว่าคุณนายหญิงฉู่เลย เรียกฉันว่าเสี่ยวฉินดีกว่า”

“เสี่ยวฉินเหรอ? ฮ่าๆ งั้นเรียกว่าเสี่ยวซูจะน่าฟังกว่า”

ฉินซูได้แต่ปล่อยไปเลยตามเลย จนพูดกลับมาว่า “ลุงหลินตามสบาย เลย”

เมื่อมาถึงโรงพยาบาลฟู่คาง หลินเฟิงพูดทันที “เสี่ยวซูฉันขอไม่ขึ้นไปแล้ว”

ฉินซูเข้าใจความกังวลของเขา เลยพยักหน้าให้ “ได้ ฉันจะไปดูอาการของคุณย่า แล้วค่อยมาบอกคุณทีหลัง”

“อืม” หลินเฟิงทำท่าทางทำมือว่าโทรศัพท์หากัน “ติดต่อกันบ่อยแล้วแล้วกัน”

“คุณนายหญิง！”

เมื่อเดินเข้าไป พยาบาลก็จดจำเธอไว้ได้ พลางพูดว่า “คุณผู้หญิงกำลังตรวจร่างกายอยู่ที่ชั้นสาม”

ฉินซูก้มหัวให้อีกฝ่ายเพื่อเป็นการขอบคุณที่ช่วยบอกทาง จากนั้นก็เดินก้าวเข้าไปในลิฟต์

ด้านนอกห้องตรวจนั้นฉู่หลินเฉินยังคงรอผลอยู่

ทว่าเมื่อเห็นว่าฉินซูเข้ามาหาแล้ว เขารู้สึกแปลกใจมาก “ทำไมคุณถึงมาได้?”

“อาหลินไม่วางใจถึงเรื่องอาการป่วยของคุณย่า เลยให้ฉันเป็นคนเข้ามาดู”

“อาหลิน?” ฉู่หลินเฉินเหล่ตามองเธอ แต่ไม่ได้พูดอะไร

ไม่นาน คุณหมอก็เอารายงานใบตรวจออกมา

“เป็นไงบ้าง?” ฉู่หลินเฉินสาวเท้ายาวไปด้านหน้า หน้าตาที่เย็นชาอันหล่อเหลามีแต่ความกังวล

เพราะว่าเขาเป็นห่วงคุณผู้หญิงฉู่จริงๆ

สีหน้าของคุณหมอหนักใจมาก พลางพูดว่า “คุณชายฉู่อาการของคุณผู้หญิงไม่สู้ดีนัก แนะนำว่าให้พักรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาลก่อน”

ฉู่หลินเฉินขมวดคิ้ว “แต่ว่าคุณย่าไม่ชอบนอนอยู่ที่โรงพยาบาล คงไม่ยินยอมแน่”

เมื่อได้ยินคำพูดเช่นนี้ ฉินซูก็อดใจไม่ไหวจนต้องพูดออกมาแทน “นิสัยของคนแก่ก็เหมือนเด็กน้อย เด็กน้อยไม่เข้าใจเรื่องราว หรือว่ายังไม่ใส่ใจต่อไปดีล่ะ? เรื่องความเป็นความตาย ต้องเชื่อฟังหมอสิ!”

ฉู่หลินเฉินหรี่ตามองเธอทันที แต่ไม่ได้ตอบโต้

คุณหมอที่อยู่ด้านข้างถึงกลับตะลึงเช่นเดียวกัน คุณนายหญิงพูดเป็นไปตามความจริง … พูดได้อย่างมีหลักการ!

การเป็นหมอนั้น ความจริงพวกเขาได้ประสบพบเจอกับคนชราที่ไม่ยอมนอนพักรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาลมามากมาย สุดท้ายคือพอเริ่มป่วยหนักจึงเข้ามารักษาตัวที่โรงพยาบาล เมื่อหมดทางรักษาจนเสียชีวิต คนเสียชีวิตไปแล้ว ญาติพี่น้องยังโทษโรงพยาบาลว่ารักษาไม่ดีอีก!

แต่ว่าด้วยสถานะของคุณชายฉู่กับคุณผู้หญิงฉู่ที่พิเศษมาก คำพูดประโยคนี้ใครกันที่จะกล้าพูดออกมา

คุณหมอได้แต่จ้องมองฉินซูอย่างขอบคุณ พร้อมทั้งคารวะให้กับท่านนี้ คุณนายหญิงฉู่ที่พูดออกมาตรงๆ

ส่วนฉินซูตนเองก็ยืนอยู่ในมุมการแพทย์เพราะว่าตนเองก็เป็นนักศึกษาด้านแพทยศาสตร์เช่นเดียวกัน ที่พูดออกมานั้นก็เป็นความคิดที่อยู่ในใจแค่นั้นเอง

ฉู่หลินเฉินขมวดคิ้วพร้อมทั้งครุ่นคิดอยู่นาน จนสุดท้ายจึงยอมพยักหน้าให้ “งั้นนอนที่โรงพยาบาลก็แล้วกัน”

“ได้” คุณหมอรีบดำเนินการให้ทันที เว่ยเหอก็ติดสอยห้อยตามไปด้วย