เขาสั่งเสียงเข้มว่า: “เว่ยเหอ สั่งคนจับตามองโจวซือฉินไว้ ดูว่าเธอเอาเงินไปไหน สืบข่าวของจงจื้อหย่วนแล้วมารายงานทันที”

พ่อเลี้ยงแม้เลี้ยงของฉินซูเป็นตัวปัญหา ต้องรีบจัดการโดยด่วน เขาไม่ยอมให้ใครมาขู่ตัวเองได้หรอกนะ

เว่ยเหออึ้ง ต่อมาก็ตอบไปว่า: “ครับ”

ฉินซูเข้าใจแล้ว และมองฉู่หลินเฉินอย่างแปลกใจ

เขาให้เงินโจวซือฉินก็เพื่อ……ปล่อยเบ็ดปากเพื่อตกปลาที่ใหญ่กว่า?

ดังนั้น เมื่อกี้คำพูดของเขา ที่จริงตั้งใจแกล้งเธอ

เหอะ ผู้ชายคนนี้จริงๆเลย!

……

ตลอดทาง ฉินซูใจเย็นลงช้าๆ

วิธีแก้ไขปัญหาของฉู่หลินเฉินทำให้คนโกรธมาก แต่ก็มีผลลัพธ์ที่ดีอยู่เหมือนกัน

อย่างน้อยไม่ต้องกังวลโจวซือฉินจะมาวุ่นวายแล้ว และอาจจะหาจงจื้อหย่วนเจอก็ได้

พอนึกถึงเรื่องนี้แล้ว ฉินซูก็ไม่ได้ลังเล พูดกับฉู่หลินเฉินว่า: “คุณชายฉู่ วันนี้ขอบใจที่ช่วย”

ฉู่หลินเฉินพูดโดยไม่มองเธอ: “ฉันไม่ได้ช่วยเธอ ถ้าเรื่องนี้แดงขึ้น จะทำให้ชื่อเสียงตระกูลฉู่ไม่ดี”

ได้ยินแล้ว ฉินซูก็ใจเต้น “พูดแบบนี้แล้ว เงินสองล้านนั้นไม่เกี่ยวกับฉันใช่ไหม ดังนั้นก็ไม่ต้องจดไว้ในบัญชีฉัน ใช่ไหม?”

ฉู่หลินเฉินเงยหน้าขึ้น มองรอยยิ้มของเธอ และพูดว่า: “เธอคงคืนไม่ไหวหรอก?”

“……”

ฉินซูรู้สึกถูกเงินชักจูงจมูกขึ้นทุกวัน

พอมาถึงคฤหาสน์ ฉู่หลินเฉินลงจากรถ และเดินเข้าไปโดยไม่กลับหลังอีก

ฉินซูกำลังจะลงรถ เว่ยเหอก็เรียกเธอเอาไว้

“คุณฉิน”

เธอหันไปมองเขาอย่างสงสัย “คุณเว่ย มีเรื่องอะไรงั้นเหรอ?”

ฉินซูรู้สึกน่าขำมาก

เธอหยิบบัตรใหม่ออกมาจากกระเป๋า วันนี้ตอนที่ออกไป ก็ได้ไปถอนระงับบัตรเครดิตแล้ว และเอาเงินแปดแสนไปไว้ในบัตรใหม่

ที่จริงอยากจะคืนให้หวังอี้หลิน ในเมื่อเป้าหมายเธอคือการทำให้ตัวเองดูเลวร้าย งั้นก็ไม่คืนแล้วกัน

ฉินซูพึ่งวางบัตรกลับไป โทรศัพท์ก็ดังขึ้น

เห็นฉู่หลินเฉินโทรเข้ามา เธอก็สงสัยและมองขึ้นข้างบนไป

รับโทรศัพท์ขึ้นมา เสียงเข้มก็ดังออกมา “เอากล่องพยาบาลมาห้องฉัน”

คำสั่งสั้นๆ ไม่ให้โอกาสฉินซูได้พูดเขาก็วางสายไปทันที

ฉินซูไม่เพียงแต่รู้สึกน่าขำ ผู้ชายคนนี้ ใช้งานตัวเองง่ายๆแบบนี้เลยเหรอ

แต่ว่า เขาเอากล่องพยาบาล หรือว่าอยากจะเปลี่ยนยา?

นี่เป็นโอกาสตรวจสอบบาดแผลเขาเลยนะ

ฉินซูถือกล่องพยาบาลปรากฏที่หน้าประตูห้องฉู่หลินเฉิน เธอเคาะประตูเบาๆ

ประตูเปิดออก

ความเหน็บหนาวพุ่งพรวดเข้ามา

มองดูชายที่พันผ้าขนหนูรอบเอวออกมา ฉินซูถึงกับอึ้งไปเลย

เขาพึ่งอาบน้ำเสร็จ ผมยังเปียกชุ่มอยู่ ผมเพร้ายุ่งเหยิง หยดน้ำไหลไปตามกล้ามเนื้อของเขา จบลงที่เอว

เซ็กซี่มาก

เธอกลืนน้ำลายอย่างไม่รู้ตัว “นายอาบน้ำอยู่เหรอ”

ฉู่หลินเฉินสีหน้าเย็นชา สายตามองไปที่กล่องพยาบาลในมือของเธอ และยื่นมือออกไป

ฉินซูรีบทำใจสงบ ไม่ได้ยื่นกล่องพยาบาลไป แต่พูดว่า “ฉันเป็นนักศึกษาแพทย์สาขาศัลยกรรม ให้ฉันช่วยทำความสะอาดแผลให้ไหม?”

เธอพึ่งพูดจบ สีหน้าฉู่หลินเฉินก็บึ้งตึงทันที

เห็นได้ชัดว่านึกถึงภาพเหตุการณ์ที่ไม่ค่อยดีเท่าไหร่

“ไม่ต้อง!” ปฏิเสธเสียงแข็ง

ฉู่หลินเฉินพูดจบ ก็ดึงกล่องมาจากมือของเธอ

ฉินซูมองขาที่มีผ้าขนหนูบังอยู่ของเขา กว่าจะหาโอกาสได้ จะพลาดไปไม่ได้!

เธอจับกล่องพยาบาลไว้แน่น ไม่ปล่อยมือ