อย่างน้อยก็ไม่เอามั่วซั่ว!

ภายในใจ สายตาของเธอกำลังกล่าวชื่นชม

เธอเดินไปด้านหน้าอย่างภาคภูมิใจและควงแขนเฉียวเฟยฝาน เธอเดินเข้าไปทักทายกงเส่าถิง

“คุณชายกง”

เฉียวเฟยฝานนักแสดงที่มากความสามารถและมากบารมี เมื่อเผชิญหน้ากับกงเส่าถิง เขาก็ยังต้องยอมก้มศีรษะให้

“………”

กงเส่าถิงที่กำลังนั่งดื่มกับตัวเองอยู่นั้นเป็นดั่งฉนวนความร้อน ราวกับเขาตัดขาดตัวเองออกไปจากโลกใบนี้

ภายในใจของเฉียวเฟยฝานนั้นรู้สึกหงุดหงิด แต่เขาก็แสร้งทำเป็นไม่สนใจ จากนั้นเขาก็พยักหน้าให้กับเป๋าจิ่งซื่อที่อยู่ด้านข้าง “พี่เป๋า วันนี้ที่ผมกับซินซินมาก็เพื่อตั้งใจมาขอโทษเรื่องเมื่อคืนก่อน…”

สายตาที่หยั่งรู้ของเป๋าจิ่งซื่อมองแผนการของเขาออก เขายกแก้วขึ้นและขัดจังหวะเขา “อดีตมันจบลงไปแล้ว ในเมื่อมาแล้วก็ดื่มเสียหน่อย”

“……….”

เฉียวเฟยฝานกลั้นคำขอโทษที่กำลังจะมาถึงริมฝีปากของเขา เขาหยิบแก้วไวน์ขึ้นมาและชนแก้ว

กงเส่าถิงและเป๋าจิ่งซื่อต่างก็ไม่ไว้หน้าเขา เกาซินซินที่อยู่ด้านหลังเขาดูร้อนใจ ยังดีที่ไม่ต้องใช้ความพยายามในการเข้าหาผู้อื่น ภายในใจของเธอจึงสงบขึ้นมาบ้าง

จากนั้นเธอก็เริ่มมองไปยังฉืออวี้เฟิงที่ไม่เคยเห็นเธออยู่ในสายตา จากนั้นก็มองไปยังเป๋าจิ่งซื่อที่ไม่สนใจสิ่งต่างๆและสุดท้ายเธอก็มองมาที่กงเส่าถิง

เขาเป็นรัชทายาทแห่งตี้ตู้

และเป็นชายที่มีเกียรติและสง่าราศี

ทุกคนต่างก็ต้องพ่ายแพ้ให้แก่เขา

ด้วยอำนาจและสถานะของเขา หากว่าได้ครอบครองเขา ตระกูลเป๋าและตระกูลฉือก็ไม่มีอะไรน่าสนใจ ความอันตรายของตระกูลเกาก็จะได้รับการแก้ไข

ภายในดวงตาของเธอมีความร้อนระอุเกิดขึ้น

ในขณะที่เฉียวเฟยฝานกำลังชนแก้วและกล่าวขอโทษผู้อื่น เธอจึงถือแก้วไวน์และก้าวไปด้านหน้า…

“คุณชายกง”

กงเส่าถิงเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย

ตรงหน้าเขา มีหญิงสาวที่มีจิตใจเจ้าเล่ห์กำลังยิ้มให้เขาอย่างสดใส มีความน่าหลงใหลและการหยอกล้ออยู่ในสายตาของเธอ รอบกายเธอให้ความรู้สึกยั่วยวน

เมื่อได้จ้องมอง ใบหน้านี้ก็มีส่วนคล้ายกับซานซาน แต่เขากลับรู้สึกอยากอาเจียน

ด้วยฤทธิ์แอลกอฮอลทำให้เสียงของเขาแหบแห้งและเยือกเย็น “มีเรื่องอะไร?”

“ครั้งแรกที่เจอเธอ ก็เพราะเรื่องของอารมณ์เหมือนกัน เส่าถิง เธอเป็นสาวน้อยที่ดีที่แสนจะหายาก ฉันเชื่อว่าเธอจะเข้าใจคุณ”

“………”

มือของกงเส่าถิงที่ถือแก้วไวน์อยู่สั่นเทา

ซานซานจะเข้าใจเหตุผลของเขาจริงหรือ?

ใช่ไหม?

………………….

ชายฝั่งเหยากวง

ก่อนนอนเมื่อคืนนี้ หลังจากได้รับแผนงานจากกองละคร พรุ่งนี้เช้าเธอต้องไปยังกองละคร วันรุ่งขึ้นเธอจึงตื่นแต่เช้า

ในขณะที่ดื่มนมร้อน เธอก็เปิดโทรศัพท์ดู

ก็ยังคงไม่มีสายของกงเส่าถิงและไม่มีข้อความจากเขา เธอโค้งงอริมฝีปากและกล่าว “ลุง จะเอาแบบนี้สินะ คิดว่าฉันไม่กล้าที่จะไปหาคุณที่เอ็มเพอร์เรอร์ดังนั้นก็เลยจะหายตัวไปเลยสินะ!”

เธอปัดสตอรี่ด้วยความโมโห

จากนั้นก็ปัดหน้าจอเพื่อระบายอารมณ์

สิบวินาทีถัดมา—–

สายตาของเธอสบเข้ากับสตอรี่เพื่อนของเกาซินซินจากนั้นเธอก็หยุดนิ่ง

เกาซินซินได้โพสต์ในสตอรี่เมื่อ12ชั่วโมงที่แล้วโดยมีแคปชั่นว่า “ค่ำคืนแห่งความสุข”

ภาพคือ—–

ลูกหลานตระกูลที่ร่ำรวยต่างรวมตัวกันเพื่อความบันเทิงหรือธุรกิจและการซุบซิบนินทา พวกเขาแต่ละคนโอบผู้หญิงไว้ในอ้อมแขนและที่ขอบสุดของภาพถ่ายมันคือ … ร่างเพียงครึ่งของกงเส่าถิง

สายตาของเธอจ้องมอง!

เธอคลิกที่ภาพ จากนั้นเธอซูมเข้าและซูมเข้าไปอีก…

เขากำลังมองไปด้านข้างแม้ว่าภาพถ่ายจะมีเพียงครึ่งเดียวของร่างกายเขา แต่ก็ยังเห็นได้ชัดว่าเขากำลังคุยกับคนข้างๆ

ในภาพมีผู้หญิงคนหนึ่งอยู่ข้างกายของชายทุกคน และบางคนก็จูบและสัมผัสกัน ภายในสมองของเธอแทบระเบิด

กงเส่าถิงกำลังคุยกับผู้หญิง!

“แม่ม!”

เธอก่นด่า เขาทำให้เธอโกรธจริงๆ!

ผู้ชายคนนี้จงใจไม่รับโทรศัพท์ของเธอและไม่ตอบกลับข้อความเธอ แล้วเขาก็ไปบาร์เพื่อดื่มไวน์? แล้ว แล้วก็ยังไปพูดคุยกับหญิงสาวอีกงั้นเหรอ?

จักรวาลน้อยๆของเยี่ยหลานซานได้ระเบิดออกแล้ว!

“คุณกำลังทำการแสดงให้ฉันดูหรือว่าตั้งใจจะทำจริงๆกันแน่? กล้าเข้าหาผู้หญิงคนอื่นงั้นสินะ?”

เธอโกรธเคืองมาก!

จากนั้นไม่กี่นาที เธอเปิดฝาโค้กและถ่ายภาพ

จากนั้นเธอก็เข้าไปในเว่ยป๋อและโพสต์รูปภาพพร้อมแคปชั่นที่ทำให้กงเส่าถิงแทบจะกระอักเลือด—