'รักข้ามรุ่น' กับคุณลุงจอมขรึม - ตอนที่ 134 สถานที่สังสรรค์ของรัชทายาท

พูดมากน่า กลุ่มสังสรรค์ของรัชทายาท ใครจะกล้าพลาด?

ไม่ไม่ ต้องพูดว่า : ใครจะพลาด?!!

นี่เป็นเวลาที่ดีที่จะสร้างสัมพันธ์กับรัชทายาท!

เฉียวเฟยฝานที่อยู่โรงพยาบาล “………..”

มองดูคุณชายแต่ละตระกูลภักดีต่อกงเส่าถิง ในสายตาของเขาก็เริ่มมืดมัว

เขามองจออยู่เช่นนั้น ประมาณ10นาทีก็ยังไม่มีใครสนใจข้อความเขาหรือถามเขาเลยว่าเป็นอย่างไรบ้าง…！

ข้อความนั้นของเขาราวกับจมลึกลงไปในมหาสมุทรและไม่มีการตอบกลับใดๆ

เมื่ออยู่ต่อหน้ากงเส่าถิง เขานั้นพ่ายแพ้อย่างราบคาบ

เกาซินซินที่คอยดูแลเขาตลอดทั้งวัน ในตอนนี้เธอรู้สึกเหนื่อยเล็กน้อยและหาวไปครั้งหนึ่ง เธอกลับถามเขาว่า “พี่เฉียว พี่เป็นอะไรไป?” จู่ๆสีหน้าของเขาก็แปลกไปมาก

“คืนนี้คุณชายกงจัดปาร์ตี้ บรรดาลูกหลานตระกูลคนร่ำรวยและมีอำนาจต่างก็ไปกันหมด”

น้ำเสียงของเฉียวเฟยฝานนั้นปนไปด้วยความอ้างว้าง

เขาอยากฟังคำปลอบโยน

แค่เพียง

เธอถามเขาอย่างตื่นเต้น “งั้นฉืออวี้เฟิงกับคุณชายตระกูลเป๋าก็ไปด้วยน่ะสิ?”

“อืม”

เกาซินซินนั้นรีบกล่าวและกระตุ้นเขา “พี่เฉียว หมอบอกว่าร่างกายของพี่น่ะบาดเจ็บเพียงเล็กน้อย ไม่ได้ร้ายแรงมาก ลูกหลานตระกูลมั่งคั่งในเมืองตี้ตู้ต่างก็ไปกันหมด ขาดพี่ไปแบบนี้มันจะดีเหรอ?”

เฉียวเฟยฝานขมวดคิ้วแน่น

สิ่งที่เขาอยากฟังไม่ใช่แบบนี้

เมื่อเห็นว่าเขาดูไม่ค่อยพอใจ น้ำเสียงของเกาซินซินก็ลดลงและกล่าวอธิบาย “หนูคิดว่างานเลี้ยงวันเกิดคุณลุงเฉียวก็ถูกคนร้ายเหล่านั้นทำลายจนย่อยยับจนทำให้แขกหลายคนไม่พอใจ สู้ใช้โอกาสขอโทษพวกเขา บางทีมันอาจช่วยบรรเทาความทุกข์ระหว่างตระกูลเฉียวและตระกูลอื่นๆได้”

เฉียวเฟยฝานคิดเรื่องนี้อย่างจริงจัง

จริงๆแล้วสิ่งที่ซินซินพูดมันก็ไม่ได้ไร้เหตุผล

เมื่อเห็นกงเส่าถิง ทุกคนต่างก็ยืนขึ้นและกล่าวทักทาย “คุณชายกง คุณมาแล้ว!”

“ตามสบายเลย”

กงเส่าถิงโบกไม้โบกมือ เขาไม่พูดอะไรมากนัก เขานั่งลงตรงมุมห้องและกวาดสายตามองไปรอบๆจากนั้นก็เริ่มดื่มไวน์

เขาดื่มวิสกี้ไปหลายแก้ว แต่เขากลับไม่เมา

ฉืออวี้เฟิงถามอย่างแปลกใจ “ลุง ไม่ใช่ว่ากลับไปยังคฤหาสน์เก่าหรือ? ทำไมจู่ๆถึงออกมารวมตัวล่ะ?”

“เบื่อ”

เขากล่าวอย่างไม่ใส่ใจนักจากนั้นเขาก็ดื่มต่อ

ในการทำเรื่องต่างๆเขาเองก็มีความยั้บยั้งชั่งใจมาโดยตลอด เขาดื่มไม่มากนักและเป็นส่วนน้อยที่เขาจะเมา แต่คาดไม่ถึงเลยว่าระดับการดื่มแอลกอฮอล์ของเขานั้นช่างน่าประหลาดใจ

เขาดื่มวิสกี้ไปหนึ่งขวดเต็มจนเมาแทบไม่ไหว

มีเสียงดังอยู่ข้างหูเขา ภายในความคิดของเขา ใบหน้าของเยี่ยหลานซานยังคงชัดเจน

ยิ่งดื่มก็ยิ่งชัดเจนมากยิ่งขึ้น

ถูกลุงเพิกเฉยใส่ ฉืออวี้เฟิงจึงยักไหล่และจากไป เขาจึงไปหาเพื่อนของเขาและชนแก้วต่อ

จิ่งเช่อชำเลืองมองไปยังกงเส่าถิงอยู่หลายครา เขาหลงระเริงกับราคะมาเสมอจึงรู้สึกว่าการดื่มธรรมดานั้นช่างน่าเบื่อ เขาจึงโทรหาผู้จัดการและเรียกกลุ่มหญิงสาวเข้ามา

คนหนึ่งดูอ่อนโยนกว่าอีกคน

คนหนึ่งก็สวยกว่าอีกคน

เมื่อจิ่งเช่อเห็นสาวๆที่งดงามเหล่านั้นหัวใจเขาก็เต้นระรัว เขาคว้าหญิงสาวคนหนึ่งมาไว้ในอ้อมแขน

เมื่อคนอื่นเห็นเช่นนี้ เขาก็เข้ามาเลือกตามความชอบของพวกเขาด้วย

ทุกคนในห้องต่างก็แฮปปี้มาก

ภายในห้องVIP มีเพียงกงเส่าถิงและเป๋าจิ่งซื่อเท่านั้นที่ไม่ได้เลือกใคร

หนึ่งคนนั่งอยู่อย่างเยือกเย็นและดื่ม

อีกคนนั่งอย่างเงียบๆและกวาดสายตามองไปทั่ว

จิ่งเช่อมีของตนเองยังไม่พอใจ เขายุยงหญิงสาวสองคนที่เหลือ “อย่ายืนโง่เง่าแบบนี้! ไปดูแลคุณชายและคุณชายเป๋าให้ดี ทิปหนักมาก!”

สายตาของหญิงสาวทั้งสองเปล่งประกายและรอยยิ้มของเธอก็สดใสขึ้นในทันที

“คุณชายกงงง”

หญิงสาวคนหนึ่งเริ่มลงมือก่อน เธอก้าวกระโดดเข้าไปหากงเส่าถิง คุกเข่าลงตรงหน้าเขาดั่งทาสสาวจากนั้นก็เอื้อมมือไปสัมผัสขาของเขา—-