แต่ในขณะที่เธอยังไม่ได้กดโทรออก โทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้น

สายตาของเธอเต็มไปด้วยความสดใส

แต่เมื่อเธอเห็นรายชื่อที่โทรมา [พี่เฉิง] สายตาของเธอก็มืดมนลงอีกครั้ง

“พี่เฉิง”

เธอกล่าวด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา

“หลานซาน พรุ่งนี้เป็นวันที่ต้องบริจาคเงินก้อนแรกให้กับกองทุนม่ามา หากว่าเงินเธอกำลังขัดสน ฉันจะเข้าไปคุยกับบริษัท….”

“ไม่ต้องหรอก ฉันยังมีเงินอยู่”

เมื่อได้ยินเสียงของเธอที่ผิดปกติ เฉิงเฉิงจึงถาม “เธอไม่สบายตรงไหนหรือเปล่า?”

“เปล่า แค่เหนื่อยนิดหน่อย”

“งั้นก็ไปพักผ่อนซะ พรุ่งนี้ยังต้องไปกองละครอีก” เฉิงเฉิงกล่าวอย่างเป็นห่วง จากนั้นเธอก็กล่าวเรื่องถัดไป “คอนโดที่เธอได้ไปลงชื่อไว้ตอนนี้เรียบร้อยแล้ว ฉันเพิ่งไปช่วยเธอดูมา ของใช้ทุกอย่างในคอนโดก็ได้เตรียมไว้เรียบร้อยแล้วด้วย พรุ่งนี้เธอสามารถย้ายเข้าไปได้เลย”

“พรุ่งนี้?”

เรื่องคอนโด แม้ว่าเธอจะรู้ว่าเฉิงเฉิงคอยช่วยเธอจัดการมาเสมอ เธอลังเลและถามว่า “คุณฉือ รู้เรื่องหรือยัง?”

“นี่คือข้อความจากคุณฉือ”

“…………”

เขาเหรอ?

มีบางอย่างไม่ถูกต้อง!

ชื่อจึรู้ว่าเธออาศัยอยู่ที่คฤหาสน์ทองคำอยู่แล้ว ทำไมจู่ๆถึงให้เธอย้ายเข้าคอนโด?

สิ่งที่ทำให้เธอรู้สึดหดหู่มากขึ้นก็คือ—–

เฉิงเฉิงกล่าวต่อ “เมื่อกี้ตอนที่ฉันไปดูห้องแทนเธอน่ะ มีคนอ้างตัวว่าเป็นเพื่อนเธอ

“!!!”

อยู่เมืองตี้ตู้ เยี่ยหลานซานพักอยู่เพียงสามที่เท่านั้น

เมื่อเข้าไปในอาคารก็ต้องสแกนหน้า

ตามขั้นตอนต่างๆก็สามารถคัดกรองเหล่าปาปารัสซี่ที่แฝงตัวได้อย่างดีเยี่ยม

ดังนั้นชายฝั่งเหยากวงจึงเป็นที่รู้จักภายในแวดวงบันเทิง

ทันทีที่เสี่ยวจินตามเยี่ยหลานซานเข้ามาในพื้นที่ เธอก็พบเห็นดาราและคนดังที่คุ้นเคยมากมาย “อยู่ที่นี่ เห็นแต่อะไรสวยๆงามๆ แม้แต่อารมณ์ของฉันยังดีขึ้นเลย”

เฉิงเฉิงจัดการขั้นตอนต่างๆให้กับเยี่ยหลานซานเสร็จเรียบร้อย เธอก็กล่าวลาเธอ “ฉันได้รับข้อมูลของอาสาสมัครกองทุนม่ามา เดี๋ยวฉันขะต้องกลับไปตรวจดู”

“พี่เฉิง ลำบากพี่แล้ว”

หลังจากส่งเฉิงเฉิงไปแล้ว เยี่ยหลานซานก็ตรงเข้าไปในคอนโดทันที

เป็นช่วงเวลาพลบค่ำ เงาของเธอทอดเป็นร่างยาว เธอก้าวเท้าอย่างเร่งรีบ เสี่ยวจินนั้นเกือบจะไล่ตามเธอไม่ทัน

เพื่อความเป็นส่วนตัว ชายฝั่งเหยากวงนั้น หนึ่งชั้นมีเพียงหนึ่งห้อง คอนโดใหม่ของเยี่ยหลานซานอยู่ชั้นที่17

ภายในมีสามห้องนอน หนึ่งห้องโถงใหญ่ พื้นที่ใช้สอย140ตารางเมตร แม้ว่าการตกแต่งจะไม่หรูหราและเปล่งประกาย แต่เมื่อได้มองก็ดูสบายตาเป็นพิเศษ เหมาะมากสำหรับการพักผ่อนหลังจากใช้ชีวิตมาอย่างเหน็ดเหนื่อย

ไม่มีความซับซ้อนดั่งในจินตนาการ ทุกอย่างล้วนตกแต่งไว้ในที่ที่เหมาะสม

สายตาของเยี่ยหลานซานได้จ้องมองไปยังกระเป๋าเดินทางสองใบที่ตั้งอยู่ในห้องรับแขก เธอก้าวไปด้านหน้าด้วยความประหม่า

กระเป๋าเดินทางมีรหัสผ่าน

เธอใส่รหัส 0611 โดยไม่ต้องคิด

ทันใดนั้น กระเป๋าก็เปิดออก

สีหน้าของเธอก็มืดมนลงในทันที

ไม่จำเป็นที่จะต้องมองสิ่งของด้านใน เธอก็พอจะรู้ว่าถูกส่งมาจากที่ไหน!

ให้ตาย!

ดังนั้นก็เป็นเหมือนกับที่เธอคิดไว้ : ลุงผลักไสเธอออกจากบ้าน?

หลังจากที่ได้รับความแน่ชัด เยี่ยหลานซานก็รู้สึกเคืองขุ่น

เธอกัดริมฝีปากแน่น อารมณ์ของเธอไม่ดีนัก “เมื่อคืนกอดฉันจูบฉัน วันนี้ก็ไม่รับสายโทรศัพท์และขับไสไล่ส่งฉันออกจากบ้านโดยไม่อธิบายอะไรเลย กงเส่าถิง คุณมันไอ้—”

เธอไม่สามารถคิดคำที่เหมาะสมที่จะด่าเขาได้ เธอเตะกระเป๋าเดินทางด้วยอารมณ์โมโห “คุณคอยดูนะ!”

ไอยา

ยิ่งคิด หัวใจของเธอก็ยิ่งเจ็บปวด

ตกหลุมรักเพียงเสี้ยววินาที หลังจากนั้นก็เกิดสงครามเย็น ขับไสไล่ส่งเธอออกจากบ้านโดยไม่มีคำอธิบายอะไรเลยแม้แต่นิดเดียว!!!