แม้ว่าเขาจะยังคงจองหอง แต่ภายในใจเขาก็มีความคิดที่เก็บซ่อนเอาไว้อยู่แล้ว

วันนี้พวกเขามีจุดมุ่งหมายเดียว : ทำตามคำสั่งของนายจ้าง สังหารกงเส่าถิง!

ส่วนเรื่องอื่นนั้นพวกเขาไม่ต้องการสร้างความเดือดร้อนให้กับตัวเองมากนัก

ท้ายที่สุดแล้วการฆ่าบุตรชายของเสนาธิการนั้นก็ไม่ต่างจากการรุกรานกองทัพของประเทศ เมื่อถึงเวลานั้นอาจพบการไล่ฆ่าที่ไร้ความปรานีและไม่มีที่สิ้นสุด

เหอะ

เขาไม่ต้องการเพิ่มเรื่องราวที่ยุ่งยากและไม่จบไม่สิ้นกับเหล่าทหาร

ทักษะการแสดงของเยี่ยหลานซานค่อนข้างสูงและทักษะการสังเกตของเธอได้รับการฝึกฝนอย่างดีเยี่ยม นอกจากในตอนนั้นที่สับสนในการแสดงของลุง เธอเข้าใจผิดคิดว่าเขาดีต่อเธอและไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับความรู้สึกส่วนตัว เธอนั้นก็ผิดพลาดน้อยมาก

ดั่งเช่นตอนนี้บรรยากาศมาคุมาก เธอก็ไม่พลาดที่จะเห็นแววตาของชายคนนั้นสั่นเทาเล็กน้อย

เธอถอนหายใจอย่างโล่งอก เธอดึงฉืออวี้เฟิงมาอยู่ด้านหลังของเธอ เธอก้าวไปด้านหน้าอย่างกล้าหาญ “ฉันรู้ว่าเขาอยู่ที่ไหน”

เสียงที่น่าเกรงขามเหมือนกับเสียงฟ้าผ่าที่ลึกลงไปในจิตวิญญาณ

ฉืออวี้เฟิงตะโกน “หลานซาน! อย่ามายุ่ง!”

เธอนั้นส่งแววตา ‘ฉันเชื่อใจได้’ เยี่ยหลานซานจ้องมองไปยังดวงตาของหัวหน้าคนร้ายและพูดอย่างมั่นใจ “ฉันรู้จริงๆว่าเขาอยู่ที่ไหน ได้โปรดเชื่อฉัน” ไปที่ https://th.readeraz.com เพื่ออ่านเนื้อหาใหม่ล่าสุดทุกคน!

หัวหน้าคนร้ายใช้สายตาจ้องมองเธอขึ้นลงไปมาและความประหลาดใจก็วูบเข้ามาในสายตาเขา

สวย!

นี่คือครั้งแรกที่ผู้หญิงคนนี้มอบความประทับใจให้กับเขา

ส่วนต่อมา จะมองอย่างไรเธอก็เป็นหญิงสาวที่บอบบางและอ่อนแอ หน้าตาเธอสะสวย เมื่อมองแล้วราวกับว่าเธอก็ไม่ได้มีพิษสงอะไร

ซึ่งเขาที่ระมัดระวังตัวมาตลอดนั้นไม่กล้าประมาท เขายังเรียกลูกน้องอีกประมาณ10คนมาด้วย “ไป!”

บนใบหน้าเยี่ยหลานซานเธอยิ้มอย่างกล้าหาญและเดินนำชายคนร้าย10คนออกไป

เธอเดินไปอย่างไม่ลังเลและไม่รอช้า ไปที่ https://th.readeraz.com เพื่ออ่านเนื้อหาใหม่ล่าสุดทุกคน!

เมื่อเห็นสายตาที่ซับซ้อนของเยี่ยอีเหริน เขาก็รีบวิ่งขึ้นมาและเตะเธอด้วยความโกรธพร้อมกับตะโกนด่าทอและสาปแช่งอย่างไร้เหตุผล “แม่ม แม้แต่เสือมันยังไม่ทำร้ายลูกของตัวเองเลย แม้แต่ลูกสาวของตัวเองคุณยังโหดร้ายทารุณขนาดนี้ คุณยังเป็นมนุษย์หรือเปล่า? แต่ไหนแต่ไรมาฉันไม่เคยทำร้ายผู้หญิง แต่คุณกลับทำให้ฉันโกรธมาก!”

เท้าของเขานั้นรุนแรงมาก เยี่ยอีเหรินถูกเตะลงบนพื้น เธอจับไหล่ที่ปวดร้าวราวกับจะแตกหักอย่างเจ็บปวด สีหน้าของเธอนั้นกำลังเจ็บปวดอย่างมาก

“แม่”

เกาซินซินร้องไห้และประคองเธอขึ้น

เยี่ยอีเหรินผลักเธออกไปด้วยสีหน้าบึ้งตึง เธอจ้องมองฉืออวี้เฟิงและตอกกลับว่า “เมื่อกี้บนดาดฟ้าเธอจะฆ่าฉัน แกก็เห็น! เพราะเธอมันอกตัญญู อย่ามาโทษว่าฉันไม่มีความรู้สึก ไม่มีความเป็นมนุษย์!”

“คุณบ้าไปแล้ว!”

ฉืออวี้เฟิงไม่ได้คิดว่าเยี่ยอีเหรินจะโง่ขนาดนี้ เขายื่นนิ้วกลางออกมาและกล่าว “ถ้าเธอจะฆ่าคุณจริงๆ คุณก็คงไม่ได้มายืนเป็นบ้าอยู่แบบนี้หรอก!”

ดวงตาของเยี่ยอีเหรินนั้นมืดมัวลง แม้แต่น้ำเสียงก็อดไม่ได้ที่จะอ่อนลง “แต่ ฉันไม่สามารถช่วยชีวิตของสามีได้…”

“……..”

แลกชีวิตลูกสาวที่เธอให้กำเนิดเพื่อชีวิตสามี? เธอยังมีสติดีหรือไม่?

ฉืออวี้เฟิงและเป๋าจิงเหรินนั้นไม่รู้ว่าควรจะพูดอย่างไร

………..

เยี่ยหลานซานนำคนร้ายทั้ง11คนไปยังบันไดทางออก

ที่ทางเดิน นอกจากเสียงเท้าของเยี่ยหลานซานที่ไม่เข้าพวกแล้ว เสียงเท้าของคนร้ายทั้ง11คนนั้นดังสอดคล้องกันอย่างน่าประหลาดใจ ตึกตึกตึก ราวกับเสียงเท้าของกองทัพทหาร

เห็นได้ว่าพวกเขาได้รับการฝึกฝนมาเป็นอย่างดี

ไม่ต้องพูดถึงโจรธรรมดาทั่วไป แม้แต่เป็นแก๊งโจรใหญ่ก็ไม่สามารถทำแบบนี้ได้

กองกำลังเช่นนี้ ถ้าไม่ใช่เพื่อกองทัพจริงคงมีแค่อย่างเดียวเท่านั้น…

ทหารรับจ้าง!

ในทางเดินที่คับแคบแออัด หัวหน้าคนร้ายเดินตามเธอไปอย่างใกล้ชิด และคนอีก10คนนั้นก็เดินแถวเรียงคู่ไป

เสียงฝีเท้าสม่ำเสมอทำให้หัวใจของเยี่ยหลานซานเต้นรัวมากขึ้น

ชั้นหนึ่ง

ชั้นสอง

เธอนั้นรู้สึกตื่นตระหนกจนแทบกระอักตาย แต่สีหน้าของเธอยังคงสงบนิ่ง

ในขณะที่หัวใจของเยี่ยหลานซานนั้นดังจนจะใกล้ถึงลำคอแล้ว ทันใดนั้น ————-