เสียงของโจรก็ยังคงส่งมาไม่หยุด “ให้เวลาพวกคุณอีกห้านาที ถ้าทุกคนยังเงียบอยู่อย่างนี้ละก็ ลูกปืนของฉันก็จะไม่เกรงใจแล้วนะพวก”

“……”

ผู้ชายคนนั้นพูดจบ ก็มีผู้ชายที่บนใบหน้ามีรอยมีดฟันรอยหนึ่งเดินเข้ามา กระซิบข้างๆหูของหัวหน้าเหมือนจะพูดอะไรบางอย่าง

“อะไรนะ อาสั่วหาไม่เจอหรอ ”

หัวหน้าของผู้ชายคนนั้นขมวดคิ้ว ใบหน้าเย็นชา “หาทั่วแล้วหรอ”

“หาทั่วแล้ว จู่ๆก็หายไปแบบไม่มีเสียงเลย……”

“แม้ง–เอ้ย”

ผู้ชายก้มลงพร่ำออกมาคำหนึ่ง

คนที่ใช้ชีวิตอยู่กับการถืออาวุธ แน่นอนว่าไม่เหมือนกับเฉียวเฟยฝานที่ไม่รู้เนื้อรู้ตัวว่าเกินอะไรขึ้น ตอนแรกๆเขาก็รู้สึกแล้วว่าเหมือนมีอะไรแปลกๆ “ไปตรวจอีกทีสิว่า ที่ไหนที่ยังไม่ได้ดูดีดี”

“ครับ”

ชายที่มีรอยแผลบนหน้ารีบไปทันที

เป๋าจิงเหรินบอกคำสนทนาของสองคนนั้นให้กับเยี่ยหลานซานกับ  “นายเข้าใจภาษาริมฝีปากด้วยหรอ”

คำพูดของสองคนนั้นเบามาก แล้วพวกเขาก็อยู่ห่างมากด้วย แต่เป๋ยจิงเหรินกลับสามารถบอกได้ว่าขณะนั้นพวกเขากำลังสนทนาอะไรอยู่

พรสวรรค์จริงๆ

เป๋าเยาจิงได้ใจ “นี่ยังเป็นแค่ความสามารถขั้นที่สองของพี่สาวนะ”

“ถ้างั้นความสามารถขั้นที่หนึ่งของหล่อนเป็นอะไรหรอ”

“ความสวยที่ไม่มีใครเทียบได้ไง”

“……”

……

ทุกนาทีเหมือนกับเป็นความกดดันที่ต้องรับไว้ทั้งชีวิต

ตาจ้องไปยังนาฬิกาที่เข้าใกล้ห้านาทีเรื่อยๆ หัวหน้าโจรหมดความอดทนแล้ว ยกปืนขึ้นด้วยความรำคาญ

“เขาอยู่ไหน”โจรถาม

ใบหน้าของเยี่ยอีเหรินที่ทั้งลังเลและกลัว สองขาสั่นไม่หยุด เหมือนกับว่าวิญญาณออกจากร่างไปแล้ว

ลูกธนูอยู่บนคันสายแล้ว จะไม่ปล่อยก็ไม่ได้ เธอทำมือมั่วซั่ว “ฉัน

ฉันไม่รู้……”

“เธอยั่วฉันเป็นพิเศษรู้ไหม หมอบลงไป”

ผู้ชายกำลังจะกดเธอลงไปด้วยความรำคาญ ทำเอาเยี่ยอีเหรินตกใจรีบตอบกลับ “แต่ว่าพวกเขารู้”

ทางที่มือของเธอชี้ไปนั้น พอดีกับที่พวกของเยี่ยหลานซานสามคนอยู่ซึ่งไม่ไกลจากเธอมาก “ในกลุ่มของพวกเขา มีคนหนึ่งเป็นหลานของกงเส่าถิง อีกคนก็เป็นแฟนสาวของกงเส่าถิง”

“แต่ว่าเธอ……”

เยี่ยอีเหรินชี้ไปยังเยี่ยหลานซาน คิดอยู่ตั้งนานก็คิดไม่ออกว่าเธอมีความสัมพันธ์อะไรกับกงเส่าถิง ดังนั้นก็เลยหยิบอะไรไม่รู้มาแทนก่อน “เธอก็ชอบกงเส่าถิง ก็ต้องรู้ว่ากงเส่าถิงอยู่ไหนแน่ๆ”

เธอต้องการกำจัดศัตรูในทีเดียว ช่วยลูกสาวเกาซินซินกำจัดเสี้ยวหนามออกไปให้หมด

ลูกแท้ๆของเธอ

เยี่ยหลานซานตัวชาไปทั้งตัว หน้าซีดจางลงทันที

เล็บของเธอหยิกเข้าไปบนฝ่ามืออย่างแรง เกิดเป็นรอยสีแดง บริเวณรอบหัวใจก็ชาไปหมด ความสัมพันธุ์ทั้งหมดถูกปิดผนักทันที

เหะ

เผชิญหน้ากับแม่อย่างนี้ มันเป็นการเผชิญหน้าที่เจ็บปวดยิ่งกว่าการเผชิญหน้ากับโจรเหล่านั้นที่เอาปืนจ่อหัวสักอีก

เหะ เหะ

คนคนนี้เป็นคนที่เธอเคารพรักกว่าสองปี เป็นแม่แท้ๆที่เธอเอาใจใส่กว่าสองปี

เธอเกลียดอะไรตัวเองอย่างนี้ ถึงกับจะส่งเธอไปตายทั้งเป็น

เวลาที่ใจได้ตายลง นัยต์ตาของเธอเปร่งประกายความโดดเดี่ยวและความเงียบเหงาออกมา

จืออวี่เฟิงคิดไม่ถึงว่าเยี่ยอีเหรินจะทำอะไรต่ำช้าอย่างนี้ ถึงกับกล้าผลักพวกเขาลงน้ำ โมโหจนพร่ำออกมาคำหนึ่ง “แม้ง เอ้ย”

แม่ตาแก่คนนี้ รนหาที่ตายหรือไง ไม่กลัวว่าพวกเขาจะหนีรอดไปได้จากที่นี่ แล้วเอาคืนกับเธออย่างบ้าครั่งหรือไง เธอมั่นใจหรือว่า พวกเขาต้องตายในวันนี้อย่างแน่นอน และเธอจะไม่ต้องเจอภัยทีหลังน่ะ

ในใจของฉืออวี่เฟิงมีปีศาจตนหนึ่ง

ครั้งแรกที่อยากฉีกคนเป็นๆ

เหมือนจะเป็นเพราะตอนที่ เยี่ยอีเหรินบอกว่า”มีเรื่องจะบอก”นั้น ปากกระบอกปืนสีดำที่จ่อเธออยู่นั้น ก็เลงมายังพวกของเยี่ยหลานซานทั้งสามคนทันที

คนที่เป็นหัวหน้า ถือปืนค่อยๆเดินเข้ามา “เข้ามาสิ สุดที่รักของฉัน มา บอกฉันหน่อยว่า กงเส่าถิงที่รักของพวกเรา ตอนนี้เขาอยู่ที่ไหน”