เพียงแป๊บเดียวก็เปลี่ยนทิศทางโจมตี เขม็งตามองเกาซินซินด้วยความกรุ่นโกรธ: “ช่วงนี้เธอไม่มีธุระอะไร ก็ให้อยู่กลุ่มถ่ายละคร อย่าเอาแต่ตามเฟยฝานตั้งแต่เช้าจรดเย็น”

บนใบหน้าของเกาซินซินแอบมีสีหน้าละอาย

อย่าคิดว่าเธอไม่รู้ว่าจิ้งจอกเฒ่าเฉียวหย่วนฟานคิดจะทำอะไร เขานั้นอยากจะจับคู่ให้เฉียวเฟยฝานกับเป๋าจิงเหริน! หึ เธอไม่มีทางที่จะปล่อยให้ตาเฒ่าคนนั้นสมหวัง!!!

ลูกสะใภ้ตระกูลเฉียวจะต้องเป็นเธอเท่านั้น!

แต่ว่าศัตรูแข็งแกร่งแล้วตัวเรานั้นอ่อนแอ เธอก็เลยตั้งใจทำท่าทางเชื่อฟังแต่โดยดี “ดิฉันจะไม่ทำให้ท่านประธานเฉียวต้องผิดหวังค่ะ”

เกาซินซินโดนอบรมโดยไม่ได้ทำอะไรผิด เห็นได้ชัดว่ากำลังน้อยใจ ด้านดีในตัวของเฉียวเฟยฝานก็ขาดผึงในทันที ลากตัวเกาซินซินออกไปในทันที

จ้องมือของทั้งสองคนที่จับกันแน่น สีหน้าของเฉียวหย่วนฟานโกรธจนสุดขีด

ลูกชายคนนี้ของเขาอะไรก็ดีทั้งนั้น แต่ว่าศักดิ์ศรีมันแข็งแกร่งเกินไป มีความคิดชายเป็นใหญ่มากเกินไป เห็นเด็กสาวดูท่าทางเศร้าใจน้อยใจหน่อยก็ปกป้องจนแทบตาย

มีสิทธิ์ที่จะเย่อหยิ่งโดยธรรม ทำไมเจ้าลูกชายโง่เง่าของเขาถึงไม่คิดถึงอนาคตของตระกูลเฉียวบ้าง ยอมให้กับนิสัยคุณหนูของเป๋าจิงเหรินสักเล็กน้อย?

ยิ่งคิดก็ยิ่งโมโหจริงๆ

ดูแล้ว เป็นเวลาที่จะสอนวิกฤติไอ้หนุ่มน้อยแล้ว!

……

หลังจากที่โดนเฉียวหย่วนฟานดุ ถึงแม้ว่าเกาซินซินจะดูเงียบๆ แต่ว่าภายในใจของเธอก็ยังคงมีหนามอยู่

โดยเฉพาะในตอนที่เฉียวเฟยฝานโดนพวกเพื่อนๆลากตัวไป หนามแหลมนี้เริ่มขยายใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ  เธอออกเดินตรงไปทันที “แม่ หนูมีเรื่อง……”

“แกรอแป๊บหนึ่ง”

เยี่ยอีเหรินบอกลาคุณนายสองสามคนด้วยท่าทางอาวรณ์

ทำหน้าไม่สบอารมณ์ เดินไปด้วยแล้วก็ถามเกาซินซินออกมาด้วยความไม่พอใจไปด้วย “มีเรื่องสำคัญอะไร?”

เธอน้อยใจนั้นไม่ใช่ว่าไม่มีเหตุผล

ตระกูลร่ำรวยของเมืองตี้ตูนั้นแบ่งออกเป็นสามระดับ

อภิมหาตระกูล: ตระกูลกง

ตระกูลเก่าแก่สี่ตระกูล: หยกตระกูลเป๋า ที่ดินตระกูลจิ่ง สถานีโทรทัศน์ตระกูลเฉียว ห้างสรรพสินค้าตระกูลหลิ่ง

แล้วก็ อีกหกตระกูลที่ปรากฎขึ้นในเวลาเดียวกันเมื่อสามสิบปีก่อน: ตระกูลเยี่ย ตระกูลหวัง ตระกูลเฉิน ตระกูลจ้าว ตระกูลโอวหยาง ตระกูลจิน

…………….

ทะเลในกลางคืนนั้นเย็นเล็กน้อย ลมทะเลพัดมาวูบหนึ่ง เหมือนกับว่าอยู่ในปลายฤดูใบไม้ร่วง

ถึงวิวตอนกลางคืนจะสวยมาก แต่ก็รู้สึกหนาวอยู่ด้วย

ในกลางคืนที่หนาวแบบนี้ พวกคนรวยคนมีอำนาจพวกนั้นไม่กล้าที่จะขยับเท้าขึ้นมาบนดาดฟ้าเรือตากลมหนาว ในความเงียบ เยี่ยหลานซานได้ยินเสียงหัวใจของตนเองที่เต้นอย่างกังวล

เป๋าจิงเหรินหายไปได้สิบนาทีแล้ว ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าสถานการณ์เป็นยังไงบ้าง

“หลานซาน!”

ฉืออวี้เฟิงกับเป๋าจิงเหรินเดินมา

เยี่ยหลานซานรีบหันไปมอง สายตาจ้องไปที่เป๋าจิงเหริน: “เขาล่ะ?”

“ไม่ต้องเป็นห่วง”

“……”

ไม่เป็นห่วงก็แปลกแล้ว

“เอาน่า” เป๋าจิงเหรินส่งสายตาให้เธอสบายใจ “ฉันรู้จักเขามายี่สิบห้าปีแล้ว ไม่เคยเห็นเขาแพ้มาก่อน”

เธอเดินขึ้นไปด้านหน้า ส่งบุหรี่ให้เธอหนึ่งมวน “ผ่อนคลายหน่อย?”

“ฉันไม่สูบ……”

“รู้ว่าเธอนั้นต้องการเคารพกฎ นี่คือบุหรี่Black Devilของเนเธอร์แลนด์ ข้างในเป็นดอกกุหลาบเส้น ไม่นับว่าเป็นบุหรี่”

“……ขอบคุณ”

แช็ก

เป๋าจิงเหรินกดไฟแช็ก จุดให้กับเธอ ตัวเองก็สูบด้วยหนึ่งมวน

บนผิวน้ำสะท้อนแสงจันทร์อันหนาวเหน็บ ลมทะเลพัดมา ทำให้ผิวน้ำขยับเป็นระลอกเหมือนเกล็ดปลา

ระลอกหนึ่งตามด้วยอีกระลอกหนึ่ง สว่างวาบไปมา

เหมือนกับดวงดาวที่ระยิบระยับบนท้องฟ้า

สาวสวยที่สวยกันคนละแบบพิงอยู่ที่ราวบันได หันหน้าเข้ารับลมทะเล สูบบุหรี่ไป

กลิ่นของBlack Devilเข้มข้นมาก ควันลอยตลบ ตามที่ทั้งสองคนสูบ ดาดฟ้าเลยมีกลิ่นอวล รู้สึกเหมือนกับว่าจุดน้ำมันหอมระเหย

ในความสงบและวุ่นวาย ในกลิ่นหอมตลบ ความงามของทั้งสองก็ยิ่งเย้ายวน

ภาพๆนี้ มองยังไงก็สวยงาม

แต่มีคน ที่ชอบทำลายความสวยงาม

เยี่ยอีเหรินพอมาถึงดาดฟ้าเรือ เห็นเยี่ยหลานซานยืนพิงสูบบุหรี่อยู่ตรงนั้น ใบหน้าของเธอก็ปรากฎความเย็นชาและความร้ายกาจ “แกกำลังทำอะไรอยู่? เป็นเด็กผู้หญิงจะสูบบุหรี่ได้ยังไง?”