‘รักข้ามรุ่น’ กับคุณลุงจอมขรึม

ตอนที่ 115 การคาดเดาที่น่ากลัว

“เกี่ยวกับฉัน?”

มุมปากของเยี่ยหลานซานกระตุกเล็กน้อย เธออาจคาดเดาอะไรบางอย่างได้

จากนั้น สิ่งที่หานเวยกล่าวต่อก็ทำให้เธอจับแก้วน้ำผึ้งไว้แน่น “เธอบอกว่า ชื่อของเธอจะต้องปรากฏบนสมุดทะเบียนบ้านของตระกูลกงอย่างแน่นอน”

“………..”

ว่าแล้ววววว !

เพิ่งจัดการหลิงมู่วาน นี่คู่ปรับที่แกร่งกว่าก็เข้ามาอีกแล้ว!

ความประทับใจอย่างเต็มเปี่ยมที่ได้เจอกับหญิงงามก็ได้ขาดสะบั้น—-

ไม่ผิด!

เธอกำลังหึง!

ความรู้สึกที่ไม่ชอบนั้นไม่เหมือนกับของหลิงมู่วาน เป๋าจิงเหรินมีนิสัยหยิ่งยโสและก้าวร้าวต่อผู้คน เธอทั้งสวยทั้งมีลักษณะนิสัยที่โดดเด่น และนั่นคือนิสัยเพื่อนที่เธอชอบคบหา

คู่ปรับคนนี้แข็งแกร่งมาก เธอสัมผัสได้ถึงการคุกคามที่ทรงพลัง

หนึ่งนาทีต่อมา …

“เฮ้ มีบางอย่างไม่ถูกต้อง!”

จู่ๆเยี่ยหลานซานก็นึกถึงปัญหาหนึ่งได้ เธอพึมพำด้วยความสงสัย “ในเมื่อเป๋าจิงเหรินอยากจะแต่งเข้าบ้านกงขนาดนั้น สะใภ้แบบนี้ก็คงจะปล่อยไปไม่ได้ แล้วทำไมพ่อแม่ของลุงถึงบังคับให้เขาไปนัดบอดกับหลิงมู่วานล่ะ?”

คิดไปคิดมา เธอก็ไม่เข้าใจ “หรือว่า…ความชื่นชอบของพ่อและแม่ของลุงไม่เหมือนกันคนปกติงั้นหรือ??”

เมื่อเห็นสีหน้าที่แปลกใจของเยี่ยหลานซาน หานเวยจึงยิ้มและกล่าว “อะไร? เธอหึงหรือไง?”

เยี่ยหลานซานตอบตามความจริง “ก็นิดหน่อย”

“เธอคนนี้เป็นคู่แข่งที่แกร่งกล้าจริงๆ” หานเวยกล่าว จากนั้นก็ขยิบตาให้เธอและพูด “แต่ตอนนี้ ในที่สุดเธอก็ยอมรับในความสัมพันธ์กับคุณชายกงแล้วใช่ไหม?”

“……”

เยี่ยหลานซานถูกคำพูดสะกิดใจเธอจนทำให้เธอพูดไม่ออก

เธอสะบัดมือไปมาอย่างห่อเหี่ยว “ฉันจะไปเดินเล่นรับลมหน่อย”

……..

ภายในห้องVIP ผู้กำกับต่งและคนอื่นๆต่างก็ดื่มกันจนเมาแล้ว บางส่วนก็เอนกายล้มลงนอนบนโซฟาอย่างอ่อนแรง

ในห้องVIPมีดนตรีเปิดคลอเบาๆ มีเพียงคนเมาคนเดียวเท่านั้นที่กำลังฮัมเพลง

เยี่ยหลานซานเหลือบมองพวกเขา เธอออกไปด้านนอกและจะขอให้พนักงานต้มซุปให้พวกเขาดื่ม ไม่อย่างนั้น ในวันพรุ่งนี้หากทุุกคนตื่นมาแล้วไม่ปวดหัวก็คงจะแปลก

เธอรีบเข้าไปถามบาร์เทนเดอร์ หลังจากถามแล้ว เธอก็รู้ว่าห้องครัวอยู่ชั้นสอง เธอกล่าวขอบคุณ เยี่ยหลานซานก็เดินขึ้นบันไดไปยังด้านบน เธอวางแผนไปห้องครัวก็เพื่อแจ้งให้พวกเขาทราบ

ตึก ตึก ตึก

เสียงรองเท้าส้นสูงก้าวขึ้นบันไดที่มีแสงไฟสลัว

ในพื้นที่ที่เงียบสงัด เสียงนี้ทำให้เกิดความรู้สึกแปลกประหลาดทำให้เยี่ยหลานซานอดไม่ได้ที่จะนึกถึงเสียงฝีเท้าของชายคนก่อนหน้านี้ที่ตามหลังเธอ

เธอนึกถึงบางสิ่งที่เธอมองข้ามไป

เมื่อไม่นานมานี้ ตอนที่เธอไปยังห้องVIPชั้น1 เธอพบเจอชายคนนั้น…

กลิ่นบนร่างกายเขา..เหมือนกับ..กลิ่นดินปืน?

ฝีเท้าของเธอหยุดลงอย่างกะทันหัน

มันคือกลิ่นของดินปืน!

เธอแน่ใจ เธอแน่ใจว่าเธอไม่ได้กลิ่นผิด

ในเวลานี้มีเสียงฝีเท้าตึกตึกตึกดังขึ้นอีกครั้ง แต่ละก้าวเหมือนเหยียบย่ำในใจของเธอ เยี่ยหลานซานพบว่าเท้าของเธอนั้นแข็งและไม่อาจขยับได้

“คุณผู้หญิง?” บริกรคนหนึ่งถือชามซุปสองชามขึ้นมาและเห็นสีหน้าตื่นตระหนกของเธอ “คุณเป็นอะไรหรือเปล่า? ไม่สบายตรงไหนหรือไม่?”

“เปล่า”

ไม่ใช่ผู้ชายแปลกๆคนนั้น

เยี่ยหลานซานถอนหายใจด้วยความโล่งอก เธอปรับท่าทีให้เป็นปกติและถาม “จะเป็นห้องครัวกับห้องพักห้องใหญ่ของพนักงาน”

“ห้องครัวของพวกคุณ..เอ่อ ใช้ไฟทำอาหารใช่ไหม?”

“พวกเราใช้เตาแก๊ส”

“โอเค เข้าใจแล้ว ขอบคุณ”

“ชั้นสองเป็นพื้นที่ของพนักงาน ด้านในผู้คนปนเปกันไปเสียหมด คุณผู้หญิง คงไม่สะดวกรับแขกผู้มีเกียรติเช่นคุณ หากว่ามีอะไรก็สามารถสั่งฉันได้ ฉันจะต้องทำซุปโสมให้กับคุณผู้ชาย ฉันจะทำเพื่อคุณ”

“ขอบคุณ ช่วยทำซุปแก้เมาค้างให้แขกในห้องVIPชั้นหนึ่ง”

“รับทราบ คุณผู้หญิง”

“…..”

หลังจากที่เยี่ยหลานซานได้รับการยืนยันแล้วว่าชั้นสองไม่มีการใช้ดินปืน เธอก็มั่นใจมากขึ้นว่าการคาดเดาของเธอนั้นถูกต้อง

ความเป็นความตายของชีวิต เธอเร่งฝีเท้าและเดินไปยังห้องโถงชั้นหนึ่ง

เธอต้องไปหาเฉียวหย่วนฟาน!

แต่เพียง ยังไม่ทันที่จะเจอเฉียวหย่วนฟาน แต่ก็พบเข้ากับเกาซินซินที่เดินออกมาจากห้องVIPและเดินไปยังมุมข้างห้องนั้น สีหน้าเธอนั้นเหมือนกำลังขุ่นเคืองและมีความตื่นตระหนก

เธอเหลือบมองและเดินจากไปในทันที

แต่สุดท้ายแล้วด้วยความบังเอิญ เกาซินซินมองเห็นเธอ

ในเวลานี้เกาซินซินกำลังขุ่นเคือง และสุดท้ายเธอก็ได้พบกับคนที่ทำให้เธอรู้สึกอารมณ์เสีย เธอพุ่งตรงเข้าไปหาเรื่องในทันที “เห็นฉันเป็นแบบนี้แล้ว เธอดีใจมากล่ะสิ?”

เยี่ยหลานซาน “….” ???

โทษนะ? ชีวิตอาจตกอยู่ในอันตราย เธอมีความสุขกับผีน่ะสิ?

เธอไม่อยากจะคุยกับเกาซินซิน เธอยังคงเดินหน้าต่อไป

เกาซินซินกัดฟันและพูดด้วยความโกรธ “เยี่ยหลานซาน อย่าภูมิใจในตัวเองเร็วเกินไปล่ะ ฉันบอกไว้เลย ฉันจะไม่ปล่อยพี่เฉียวไป! ไม่ว่าอีกฝ่ายจะเป็นพี่สาวคนโตแห่งตระกูลเป๋าหรือว่าเป็นลูกสาวคนรวยแห่งตระกูลโฮ่ว ฉันก็จะไม่ยอมปล่อยไป!”

เดี๋ยวนะ

พี่สาวคนโตแห่งตระกูลเป๋า?

คือเป๋าจิงเหรินเหรอ?

แบบนี้แสดงว่าเฉียวเฟยฝานอยู่กับเป๋าจิงเหรินเหรอ?

ในขณะที่ทั้งสองคุยกันก็เห็นว่าเฉียวเฟยฝานได้ผลักประตูออกมาจากห้องVIP เขาเดินเข้ามาด้วยสีหน้าอึมครึม

ความเกลียดชังบนใบหน้าของเกาซินซินหยุดลงทันที เธอเปลี่ยนสีหน้าเป็นหญิงสาวที่อ่อนหวาน เธอเดินก้าวไปด้านหน้า “พี่เฉียว พี่ไปหาคุณเป๋าเพราะจะพูดคุยเรื่องการร่วมมือธุรกิจใช่ไหม? ทำไมดูไม่แฮปปี้เลยล่ะ?”

เมื่อเห็นใบหน้าที่อ่อนโยนและสวยงามของเธอ ความโกรธของเฉียวเฟยฝานที่มีต่อเป๋าจิงเหรินก็บรรเทาลงทันตา

เขากอดเอวของเกาซินซินราวกับกำลังมองหาความรู้สึกและการมีตัวตนจากเธอ

เยี่ยหลานซานไม่มีเวลามาดูพวกเขาพลอดรักกัน

มันเป็นเรื่องสำคัญ เธอก้าวไปข้างหน้าและพูดกับเฉียวเฟยฝานด้วยใบหน้าที่จริงจัง “คุณชายเฉียว ฉันมีเรื่องจะบอกคุณ”

“……..”

เฉียวเฟยฝานมองมา

หลังจากที่แยกจากกันระหว่างเธอกับเขา นี่เป็นครั้งแรกที่ดวงตาของเธอนั้นเอ่อล้นเพื่อตัวเธอเอง

หัวใจของเขากระตุกวูบในทันที

เขาจ้องมองผู้หญิงที่งดงามและสะดุดตาตรงหน้าเขา ภายใต้แสงจ้าความงามของเธอก็ยังคงเป็นออร่าอยู่เช่นนั้นและเติมเต็มหัวใจของเขา

เขาไม่อาจละสายตาได้

เกาซินซินกัดฟันอย่างรุนแรง ความเศร้าหมองฉายในสายตาของเธอ

เธอกอดแขนเฉียวเฟยฝานอย่างใกล้ชิดสนิทสนม เธอเหลือบมองเยี่ยหลานซานด้วยสายตากำลังเตือนเธอ จากนั้นก็กล่าวด้วยน้ำเสียงเคืองขุ่น “พี่ เราเองก็ครอบครัวเดียวกัน มีเรื่องอะไรจะพูด พี่ไม่สามารถพูดต่อหน้าหนูและพี่เฉียวได้เหรอ? หรือว่า…”

เธอยกมือขึ้นปิดปากอย่างตื่นตระหนก

สีหน้าตกใจ

เยี่ยหลานซาน “…….” จิตวิญญาณนักแสดงเข้าสิงหรืออย่างไร?

เหลือบมองไปยังเกาซินซินที่เสแสร้ง เธอจ้องมองเฉียวเฟยฝานผู้เป็นความหวังที่แข็งแกร่ง “เรื่องนี้สำคัญ ฉันสามารถคุยกับคุณได้แค่คนเดียว!”

เธอย้ำ “แค่นาทีเดียว แค่นาทีเดียวก็พอแล้ว”

คำพูดของเกาซินซินสร้างแรงกระเพื่อมในหัวใจของเฉียวเฟยฝาน ในดวงตาของเขามีแสงสว่างวาบเข้ามา จากนั้นก็ตอบตกลง “โอเค”

ทันทีที่เขากล่าว เกาซินซินก็กระทืบเท้าด้วยความขุ่นเคือง

เธอกำแขนเสื้อของเฉียวเฟยฝานแน่นพร้อมกับความข้องใจในดวงตาของเธอ “พี่เฉียว?”

“แค่นาทีเดียวเท่านั้น รอผม”

เฉียวเฟยฝานผลักมือเธอออกและเดินตามเยี่ยหลานซานขึ้นไปบนดาดฟ้า

ตอนที่ 115 การคาดเดาที่น่ากลัว

Chapters Comments

MANGA DISCUSSION

ใส่ความเห็น ยกเลิกการตอบ

Fonts

Text size

Background