เยี่ยหลานชานจ้องไปที่ดวงตาเจ้าเล่ห์

ผู้ชายคนนี้เป็นเทพหรือไง? ทำไมถึงมองทะลุถึงความคิดของเธอได้?

ทันใดนั้นก็รู้สึกลมเย็นปะทะเข้าที่หลัง ฝ่าเท้าเย็นเจี๊ยบ เธอก้าวถอยหลังและมองไปที่เป๋าจิ่งซื่อด้วยความระมัดระวัง “คุณ…ฉันเขียนทุกอย่างบนใบหน้าอีกหรือไง?”

“ครั้งนี้ไม่ใช่”

“งั้นคุณ……?”

“ฉันจบปริญญาเอกด้านจิตวิทยา”

เยี่ยหลานซาน “……”

หึหึ ตอนนี้เธอพูดอะไรได้อีกนอกจากกระตุกมุมปาก

เอกจิตวิทยา

อันดับของฝ่ายตรงข้ามสูงเกินไป เธอต้องคอยระวังทุกที่ทุกเวลา เพราะเพียงแค่การะกระทำเล็ก ๆ น้อย ๆ ของเธอก็ถูกอีกฝ่ายรู้ถึงความคิดในใจของเธอ!

เธอห่อไหล่พร้อมกับใบหน้าที่ขมขื่น “คุณเป๋า ต่อหน้าคุณ ไม่ต้องพูดถึงการพูด ตอนนี้ฉันก็ไม่กล้าขยับแล้ว ฉันรู้สึกบื้อมาก”

เธอไม่ได้บื้อ แต่เธอใสซื่อบริสุทธิ์ ทุกคนที่อยู่ต่อหน้าเขาโดยพื้นฐานแล้วล้วนแต่ใสซื่อ เมื่อพวกเขาเห็นความเปลี่ยนแปลงในใจของพวกเขา เป๋าจิ่งซื่อก็จะเข้าไปทักทายด้วยความซับซ้อน

ตรงกันข้ามเยี่ยหลานซานที่ตรงไปตรงมาและเรียบง่ายทำให้เขารู้สึกสบายใจ

“เราเป็นเพื่อนกันได้ไหม?” เขาถาม

เยี่ยหลานซานยักไหล่ “คุณแน่ใจหรือว่าระดับไอคิวที่แตกต่างกันระหว่างเราสองคนนั้นเหมาะสมกับการเป็นเพื่อนกันจริงๆ”

เธอไปบื้อต่อหน้าเขา!

เป๋าจิ่งซื่อพูดเบา ๆ “ ถ้าเป็นเพื่อน ฉันจะไม่อ่านความคิดของเพื่อน”

“เยี่ยมมาก!

คราวนี้เธอยื่นมือออกไปเพื่อแสดงมิตรภาพของเธอ

เป๋าจิ่งซื่อยิ้ม จับมือเธอ

เป๋าจิ่งซื่อสูงกว่าฉืออวี้เฟิง สายตาของเขามองข้ามฉืออวี้เฟิงและจ้องมองเยี่ยหลานซาน “ด้วยนิสัยของเขา ถ้าเขาชอบคุณ เขาจะไม่มีวันปล่อยมือ แม้ว่าเขาจะมองคุณอย่างเย็นชา แต่เขาก็จะปฏิบัติต่อคุณอย่างอ่อนโยน ดังนั้นคุณไม่ต้องเสียใจเรื่องนั้นหรอก”

เยี่ยหลานซาน “……”

เอ๊ะๆๆพี่ใหญ่ คุณพูดชัดเจนขนานดี้ ฉันก็ตกใจจนตาของฉันแทบจะถลนออกมาแล้ว! ! !

ในช่วงเวลาสั้น ๆ เขารู้ทุกอย่าง?

กึก!

สมเป็นปริญญาเอกด้านจิตวิทยาจริงๆ

เยี่ยหลานซานชื่นชมเขาจนแทบตาย ถ้าเธอไม่ใช่คู่กรณี เธอจะจ้องตาเป็นประกายจริงๆ

เธอกำลังคิดว่าจะขีดเส้นความสัมพันธ์ระหว่างตัวเองกับกงเส่าถิงได้อย่างไร ฉืออวี้เฟิงก็กระโดดออกมาและพาเธอออกไป “ไปกันเถอะ งานเลี้ยงกำลงัจะเริ่มขึ้น”

ด้านหลังของพวกเขา เป๋าจิ่งซื่อลูบเบา ๆ ดวงตาของเขาเย็นชา

…………

เมื่อฉืออวี้เฟิงและเยี่ยหลานซานปรากฏตัวในห้องโถงด้วยกัน เฉียวหย่วนฟานกำลังพูดอยู่นั้น –

“ขอบคุณเพื่อน ๆ และครอบครัวที่มาร่วมงานเลี้ยงวันเกิดปีที่ห้าสิบของฉัน ในตารางงานจากนี้ไปเรือสำราญจะออกเดินทางอย่างเป็นทางการ คืนนี้ทุกคนสนุกกับเครื่องดื่มกันเต็มที่ หลังจากยี่สิบสี่ชั่วโมงเรือสำราญจะกลับมา ..…”

เยี่ยหลานซานไม่สนใจในสิ่งที่เฉียวหย่วนฟานพูด สายตาของเธอกวาดไปทั่ว และในที่สุดก็ล้มลงบนโซฟาที่อยู่ไม่ไกลกงเส่าถิง

แสงไฟสว่างในห้องโถงตกกระทบเขาทำให้เขามีเสน่ห์และแพรวพราวมากขึ้น

มีผู้หญิงหลายคนในชุดหรูหราอยู่รอบ ๆ ตัวเขา แต่พวกเธอไม่กล้าที่จะเข้าไปและรบกวนเขา ในรัศมีนอกวงสองเมตรที่เขาอยู่ เสียงเท้าเดินกันในวุ่น

กงเส่าถิงไม่รู้ว่าเขามีเสน่ห์เพียงใด เขาเล่นกับไฟแช็กอย่างสบาย ๆ

ไม่ใช่ว่าลุงจะไม่สูบบุหรี่อีกแล้วเหรอ?

เมื่อกี้บอกว่าจะเลิกบุหรี่!

เธอเดินไปหาเขาโดยไม่รู้ตัวพยายามแย่งไฟแช็กจากเขา

“ด้วยนิสัยของเขา ถ้าเขาชอบคุณ เขาจะไม่มีวันปล่อยไปง่ายๆและถึงแม้ว่าเขาจะดูเย็นชา แต่เขาก็ควรจะอ่อนโยนกับคุณ ดังนั้นคุณไม่จำเป็นต้องคิดมากกับเรื่องนั้น”

ทันใดนั้นคำพูดของเป๋าจิ่งซื่อก็ดังขึ้นในหัวของเขา

ฝีเท้าของเธอหยุดลงอย่างกะทันหัน

เธอไม่พร้อมที่จะยอมรับ …

ยิ่งไปกว่านั้นต่อหน้าผู้คนมากมาย …