ดูผู้ชายสองคนกำลังนั่งลงบนโซฟาในฉันก็วุ่นวายมาก อดที่จะเกลียดตัวเองหาที่หลบไม่ได้จริงๆ แต่ก็กลัวเขาสองจะทะเราะกัน เพียงแต่ได้นั่งอยู่ด้วยข้างๆ
ป้าหวังก็ดูออกทันที่ถึงบรรยากาศที่ไม่ดี คุยกับฉันว่าจะให้พี่จางกับพี่หลิวอุ้มลูกๆไปที่บ้านของเฉินอี้เฉินก่อน แล้วให้เหลือพื้นที่ให้เราสามคน กลัวว่าอีกหน่อยจะกระทบต่อการพักผอนของลูกๆ
ฉันก็พยักหน้า ดูพวกเขาอุ้มลูกออกไป แต่ก็ไม่มีความรู้สึกที่โล่งขึ้นเลย
เฉิงอี้เฉินพูดขึ้นในความเงียบ “เวลาครึ่งปีกว่านี้ ขอบคุณคุณที่ดูแลอีอีมาตลอด”
“ไม่ต้องการความขอบคุณของคุณ”เฉินตงหลีดูอย่างเย็นชา ก้อนเนื้อที่ใบหน้าก็แน่นขึ้น ดูออกว่าเขากำลังปกปิด
เขาเงยหน้าดูเฉิงอี้เฉิน “ผมดูแลอีอีก็เพราะว่าผมชอบเธอ ไม่เกี่ยวข้องอะไรกับคุณ”
ฉันใจหายวาบเล็กน้อย ฉันยืนอยู่ข้างโซฟามือเท้าทำอะไรไม่ถูก คำพูดของเฉินตงหลีมันตรงมาก ฉันอยากร้องไห้
พูดตามจริง ฉันไม่มีทางออกแต่แรกถึงได้ติดต่อเฉินตงหลี อยากให้เขาช่วยฉัน ถ้าหากฉันรู้แต่แรกว่าเฉินตงหลีชอบฉัน ตอนนี้ฉันคงไม่มาอยู่ตรงหน้าเฉินตงหลีแน่
สถานการณ์ตรงหน้าเป็นสิ่งที่ฉันไม่อยากเจอที่สุด แต่แรกจริงๆที่เฉินตงหลีดีกับฉันมันต้องมีต้นสายปลายเหตุเพียงแต่ตอนนั้นในใจก็ได้แต่เกลียดเฉิงอี้เฉินและฉินจวิ้นเฟย ฉันไม่เคยพิจารณาถึงเรื่องนี้เลย จึงได้มาถึงวันนี้
เสียงหายใจของเฉิงอี้เฉินได้หนักขึ้น เขาได้จ้องมองเฉินตงหลีสักพัก ได้เอามือล่วงบุหรีมาจุดไฟ แต่ยังไม่ได้จุดไฟแช็ก แต่ถูกเฉินตงหลีได้กระชากลงมาก
“อีอียังอยู่ในช่วงให้นมลูก จะดมกลิ่นบุหรี่ไม่ได้”เขามองเฉิงอี้เฉินเย็นชาใส่จนตกใจ
ฉันดูปฏิกิริยาของเฉินตงหลีคือมีความรู้สึกได้ถึงหัวใจเต้น เบ้าตาก็เริ่มร้อนขึ้นจะร้องไห้
เขาเอาใจใส่ฉันจริงๆ ไม่ว่าจะเรื่องเล็กหรือใหญ่ก็เอาใจใส่ฉัน เพียงแต่เขาไม่ใช่คนที่ใช่เท่านั้น
เฉิงอี้เฉินขมวดคิ้วจนเป็นปม ฉันเป็นห่วงเขาจริงว่าจะโมโหลังเลว่าจะต้องเข้าไปหยุดไหม แต่ก็เห็นว่าเฉิงอี้เฉินได้หักบุหรี่ ทั้งกล่องบุหรี่ก็ได้โยนลงไปในถังขยะ
ฉันตลึง คิดไม่ถึงเฉิงอี้เฉินจะทำอย่างนี้ เฉินตงหลีก็เหมือนคาดไม่ถึงว่าเฉิงอี้เฉินจะทำแบบนี้ เม้มปากแน่นสีหน้าเย็นชาไม่พูดอะไร เฉิงอี้เฉินก็ได้ลุกขึ้นทันที ก็ได้โค้งตัวไปทางเฉินตงหลี
ตอนนี้ทำให้ฉันอึ้งไป เฉินตงหลีก็ได้ขมวดคิ้วขึ้น ใช้สายตามองเฉิงอี้เฉินอย่างระวัง
“ขอบคุณที่ดีกับอีอี ยังดูแลลูกทั้งสองของผมด้วย”เฉิงอี้เฉินได้พูดอีกครั้ง น้ำเสียงดูนอบน้อม
เฉินตงหลีกัดฟันกล้ามเนื้อที่หน้่าก็เต้นขึ้น น้ำเสียงที่ดูทุ้มต่ำทั้งยังบ่งบอกถึงกัดฟันพูด”ผมเคยพูดแล้ว ผมดูแลอีอีเป็นเพราะผมชอบเธอ ไม่เกี่ยวข้องอะไรกับคุณ”
“อึม ผมรู้”เฉิงอี้เฉินพยักหน้า “แต่ว่าผมก็ต้องขอบคุณคุณ ถ้าไม่มีคุณ อีอีคงไม่อยู่สบายเหมือนอย่างนี้ ผมก็คงไม่วางใจรอมาถึงตอนนี้ค่อยมาหาอีอีหรอก”
“เฉิงอี้เฉิน คุณมีจุดยืนอะไรที่พูดคำพวกนี้ออกมา?คุณคิดว่าคุณเป็นใคร?”เฉินตงหลีก็รีบลุกขึ้น ชี้เฉิงอี้เฉินควบคุมตัวเองไม่ได้ตะโกนออกมา
“ใช่!คุณมีเงิน คุณมีความารถไม่ผิด แต่ว่าทำไมคิดว่าอีอีคุณอยากจะเอาตอนไหนไม่เอาตอนไหนก็ได้หรอ?”
“ผมรู้ว่าแต่ไหนแต่ไรคุณมีผู้หญิงไม่ขาด แม้ว่ากลุ่มบริษัทสกุลเฉินไม่ได้อำนาจเท่ากลุ่มบริษัทสกุลเฉิง ข้างกายผมก็มีผู้หญิงไม่น้อยที่พร้อมเข้ามาในอ้อมแขนผม แต่ว่าในสายตาคุณ อีอีคงเป็นผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่ง แต่ผมมองว่าอีอีมีแค่คนเดียว!คุณไม่รู้จักรักและทะนุถนอม ก็อย่าทำร้ายเธอเลย!”
เฉินตงหลีโกรธ สีหน้าแดงขึ้น รู้จักเขาตั้งนานฉันไม่เคยเห็นเขาเป็นแบบนี้เลย
ใจฉันเจ็บอย่างแรง ได้ปิดปากตัวเองไม่อย่างนั้นกลัวตัวเองจะร้องไห้เสียงดังออกมา แต่น้ำตาที่คลอเบ้าทนไม่่ได้ก็ได้ไหลออกมา
ฉันไม่รู้ว่าฉันมีค่าอะไรผู้ชายคนนี้ถึงทำอะไรให้ฉันตั้งมากมาย?ฉันมีดีมีความสามารถอะไรพอที่จะเสรพสุขกับความรักของเขา?ฉันจะต้องชดเชยมิตรภาพที่ฉันติดค้างเขาได้อย่างไร?
ส่วนใหญ่ฉันรู้สึกว่าตัวเองไม่มีความสามารถอะไร เหมือนตอนนี้ นอกจากร้องไห้แล้วฉันก็ไม่รู้จริงๆว่าฉันสามารถทำอะไรได้บ้าง
“ผมไม่ได้ไม่รักไม่ทะนุถนอมอีอี”เฉิงอี้เฉินกัดฟัน มือที่ห้องอยู่ข้างตัวก็ได้กำหมัดแน่น
“ไม่ได้ไม่รักไม่ถนุถนอม?”เฉินตงหลีเสียงสูงขึ้น เขาหัวเราะขึ้นอย่างเย็นชา “งั้นคุณทะนุถนอมยังไง?หย่ากับเธอตอนที่ยังท้อง รู้ว่าเธอเอาลูกออกอีกทั้งเธอยังไม่ได้ออกจาห้องผ่าตัดก็ได้ถูกทิ้งไว้ที่โรงพยาบาลคนเดียว?
เขาจ้องมองไปที่เฉิงอี้เฉิน เสียงเยอะเย้ยที่เย็นชา “เฉิงอี้เฉิน ถ้านี้คือความรักทะนุถนอมของคุณ งั้นความรักทะนุถนอมของคุณมันก็ไม่มีค่ามีราคาอะไร!”
สีหน้าของเฉิงอี้เฉินเปลี่ยนไป เขาอ้าปากจะพูดบ้าง แต่ก็กลับเม้มปากแน่นไม่พูดอะไรเลย
ฉันมองไปเฉินตงหลี ในใจอธิบายอารมณ์ไม่ได้ ฉันคิดไม่ถึงว่าเขามีความแก่งที่จะออกหน้าแทนฉัน แต่ที่เขาพูดมาฉันก็ไม่มีอะไรจะแก้ต่าง เพราะเขาพูดมาคือความจริง
แต่ว่าที่สำคัญอยู่จุดนี้ ถึงอย่างนี้ ฉันยังคงไม่มีทางที่จะหยุดรักเฉิงอี้เฉิน
บรรยากาศตอนนี้เริ่มจะเปลี่ยนกดดันสูงขึ้น ฉันเหมือนจะหายใจไม่ออก ฉันอยากจะบอกเฉินตงหลีว่าเฉิงอี้เฉินไม่คิดอยากจะหย่ากับฉัน แต่ว่าเขาได้ทำการหย่าปลอมๆขึ้นมาจงใจทำให้ฉันโกรธ แต่สถานการณ์ตอนนี้ไม่เหมาะที่ฉันจะอธิบาย
ในที่ฉันยุ่งกันอุตลุดก็ได้ยินเสียงเคาะประตูดังขึ้นทันที เวลานี้มีคนมาก็รู้สึกน่าอายจริงๆ แต่ว่าฉันก็ต้องการให้ใครมาขัดขวางบรรยากาศซบเซาตอนนี้
“ฉันไปเปิดประตู….”ฉันรีบเช็ดน้ำตาวิ่งไปเปิดประตู ได้เห็นหลินปิงชิงยื่นอยู่นอกประตูฉันก็อดไม่ได้ที่ดิ่งเข้าไปในอ้อมแขนของเธอ
“อีอี เป็นอะไร?เธอเป็นอะไรนี้คือ?”หลินปิงชิงตกใจที่เห็นปฏิกิริยาของฉัน ทั้งยังได้ตบที่หลังฉันเบาๆไม่หยุด
ฉันร้องไห้ขึ้นเรื่อยๆ ก็ไม่รู้จะอธิบายเหตุการณ์ตอนนี้ให้เธอฟังยังไง แต่หลินปิงชิงก็ได้เห็นเฉิงอี้เฉินกับเฉินตงหลีที่อยู่ในห้องรับแขก
สีหน้าของเขาก็ค่อยๆเปลี่ยน เหมือนจะเดาได้ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น เธอตบที่หลังฉันพร้อมเดินเข้าไปข้างใน หันหน้าไปทางเฉินตงหลีก็ได้ยิ้ม
“สวัสดีค่ะ ฉันเป็นเพื่อนสนิทของอีอี ฉันชื่อหลินปิงชิง”เธอได้ยื่นมือไปหาเฉินตงหลี คำพูที่อบอุ่นพร้อมด้วยรอยยิ้มของเธอเหมือนใส่มาด้วยพลังที่ผ่อนคลาย
สีหน้าเฉินตงหลียังนิ่งแข็ง แต่ยังจับมือหลินปิงชิง “สวัสดีครับ ผมชื่อเฉินตงหลี เป็น…..”
เฉินตงหลีอึ่งสักพัก มองเฉิงอี้เฉินอย่างเย็นชา สายตาก็ได้มองมาที่ตัวฉัน ฉันตื่นเต้น อดไม่ได้ที่จะหดคอลง ฉันเห็นว่าลูกกระเดือกขยับเล็กน้อย หลังจากนั้นก็ได้ยินน้ำเสียงที่แน่วแน่ทั้งคุ้นชินของเขา
MANGA DISCUSSION